Даўгод

Даўгод (Даўгот, Даўгут, Даўгуць, Даўкут, Дзяўгут) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Dagott
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Утворанае ад	Davo + Got
Іншыя формы
Варыянт(ы)	Даўгот, Даўгут, Даўгуць, Даўкут, Дзяўгут
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Даўгод»

Паходжаньне

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Дагот (Dagott) — імя германскага паходжаньня^[1]. Іменная аснова -даў(г)- (імёны ліцьвінаў Даўгерд, Даўгер, Даўят; германскія імёны Daugaard, Dauharjis, Dowyatt) паходзіць ад гоцкага daug 'годна', бургундзкага daugjis 'здольны, годны'^[2], а аснова -гуд- (-год-, -гут-) (імёны ліцьвінаў Готарт, Гудман, Саўгут; германскія імёны Gotard, Gudman, Savegot) — ад гоцкага guþs 'Бог'^[3], gôþs 'добры, старанны, пабожны' або *guts 'гот'^[4].

У Прусіі бытавала імя Dawkoth (1419 год)^[5].

У Польшчы адзначаецца прозьвішча Дагут (Dagutt)^[6].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Довкгутю чоловекъ (20 чэрвеня 1413—1424 гадоў^[7] паводле выпісу 30 студзеня 1607 году)^[8]; у Книтовскои волости — чоловекъ Довкгод (1440—1492 гады)^[9]; homines… Duguthi… Duguti (14 студзеня 1459 году)^[10]; Dowgot (XV—XVI ст. паводле выпісу XIX ст.)^[11]; людей Стоятицкихъ и Струнскихъ… Величка Девкгутевича (29 сьнежня 1518 году)^[12]; Нарко Довкготович (1 ліпеня 1542 году)^[13]; Woytko Daugutowicz (27 ліпеня 1553 году)^[14]; Симон Дев’кгутевич (28 лютага 1611 году)^[15]; Eliasz Dowgod na miejscu ojca Józefa Dowgoda z Dowgod… Mikołaj Dowgod… Adam Wojciechowicz Dowgod z Dowgodów (1667 год)^[16]; Jan Dowkutowicz^[17], Mikołaj Dowkutowicz^[18], Pani Zofia Dowguciowa Żelewiczowa^[19], Aleksander Kibort z Dowgod… Eliasz Dowgod z Dowgod^[20], Andrzej Dowkutowicz^[21] (1690 год); Daukuty (1744 год)^[22].

Носьбіты

Дэгутовічы (Degutowicz) гербу Навіна — літоўскі шляхецкі род з ваколіцаў Цельшаў^[23].

На гістарычнай Ашмяншчыне існуе вёска Дзяўгуцішкі.

Глядзіце таксама

• Даўга
• Гуда

Крыніцы

1. Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 485.
2. Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 112.
3. Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
4. Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 134.
5. Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 23.
6. Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 84.
7. Saviščevas E. Polityka nadań wielkich książąt litewskich na Żmudzi w pierwszej połowie XV wieku // Prace historyczne 141, z. 2 (2014). S. 499.
8. Jablonskis K. Nauji Vytauto laikotarpio aktai // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 387.
9. Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 50.
10. Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 254.
11. Būga K. Apie lietuvių asmens vardus. — Vilnius, 1911. P. 24.
12. Литовская метрика. Т. 1. — СПб., 1903. С. 1259.
13. Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 21.
14. Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 92.
15. Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 59.
16. Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 1. — Warszawa, 2015. S. 508.
17. Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 84.
18. Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 88.
19. Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 169.
20. Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 189.
21. Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 211.
22. Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
23. Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Rzeszów, 2001. S. 45.