Войсят

Войсят (Войсяд) — мужчынскае імя і вытоворнае ад яго прозьвішча.

Vuisadus Wisad
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Утворанае ад	Woysch + Hatho Wis + Hatho
Іншыя формы
Варыянт(ы)	Войсяд
Вытворныя формы	Вісад
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Войсят»

Паходжаньне

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Вуйсад і Вісад (Vuisadus), Вісад (Wisad) і Адвіс (Aduisus, Hadvisa^[1]) — імёны германскага паходжаньня^[2]. Іменная аснова -войш- (імёны ліцьвінаў Вайшыла, Войсін, Войшымунд; германскія імёны Vuisilo, Vussin, Vuisimundo) паходзіць ад гоцкага і бургундзкага waiþs 'паляваньне', гоцкага waiþja 'паляўнічы'^[3] або ад асновы -віс- (-віз-, -веш-)^[4][5] (пазьнейшай -вайс-^[6]), а аснова -гад- (-ад-, -ат-) (імёны ліцьвінаў Ядвіга, Гатман, Гатаўт; германскія імёны Hadwig, Hadoman, Hathald) — ад гоцкага *haþus^[7], германскага hathu 'бой'^[8].

Імя Войсат (Войшат) гістарычна бытавала ў Польшчы: Woyschat (1388 год), Woyssath (1398 год), Woyszath (1398 год)^[9].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Stationen auf dem Wege nach Nowogrodek… Waisedendorff (Паведамленьні аб літоўскіх дарогах)^[10]; Andrzej Woysiad (6 лютага 1764 году)^[11].

Носьбіты

Войсяты (Wojsiat) — прыгонныя зь вёскі Сапежынкаў (каля Доўгаў), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі^[12].

Войсяты (Wojsiat) гербу ўласнага — літоўскі шляхецкі род зь Вільні, Віленскага, Лідзкага і Троцкага паветаў, а таксама ваколіцаў Сьвянцянаў^[13][14].

Войсяты або Войсяды (Wojsiat, Wojsiad) — літоўскія шляхецкія роды зь Вільні і Ашмянскага павету^[15].

Вайсятычы (Wojsiatycz) гербу Сьлепаўрон^[16] — літоўскі шляхецкі род^[17].

Глядзіце таксама

• Войша
• Гата

Крыніцы

1. Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 14, 119.
2. Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 231.
3. Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
4. Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 101, 102.
5. Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1964. P. 167.
6. Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 2006. S. 522.
7. Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 70.
8. Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 87.
9. Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 6. — Wrocław, 1981—1983. S. 178.
10. Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 706.
11. Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 163.
12. Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 463.
13. Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 221—222, 855.
14. Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 207, 449.
15. Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 370, 855.
16. Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 321.
17. Polska encyklopedja szlachecka. T. 12. — Warszawa, 1939. S. 190.