Адам Лісоўскі

Ада́м Лісо́ўскі (1882, в. Каранды, Ашмянскі павет — 9 кастрычніка 1929, Варшава) — каталіцкі сьвятар, дзеяч на карысьць узмацненьня польскай нацыянальнай сьвядомасьці на Меншчыне, адзін з заснавальнікаў беларускага хрысьціянскага руху.

Адам Лісоўскі
па-беларуску: Адам Язэпавіч Лісоўскі
Адукацыя	Сэмінарыя сьвятога Язэпа[d] Імпэратарская рымска-каталіцкая духоўная акадэмія[d]
Дзейнасьць	парах, вікарый, прэсьбітар, перакладнік
Нарадзіўся	18 студзеня 1884(1884-01-18) Каранды, Ашмянскі павет, Віленская губэрня, Расейская імпэрыя
Памёр	9 кастрычніка 1929(1929-10-09) (45 гадоў) Варшава, Польская Рэспубліка
Пахаваны	Кляшчэлі
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Лісоўскі.

Біяграфія

Закончыў Віленскую духоўную сэмінарыю (1903), пасьля навучаўся ў Духоўнай каталіцкай акадэміі ў Пецярбургу, высьвячаны на ксяндза ў 1907 годзе. Служыў у розных парафіях на беларускіх землях: у Магілёве, Менску, Гарадзішчы, Ігумене, Анопалі. Уваходзіў у склад Рады Польскага таварыства «Асьвета» ў Менску — арганізацыі, якая арганізавала сакрэтнае польскае навучаньне і ўзмацняла польскую нацыянальную сьвядомасьць на Меншчыне.

У 1922 узначаліў Менскі дэканат, 31 траўня 1922 арыштаваны савецкімі ўладамі, асуджаны на 5 гадоў турмы. Сядзеў у Менску, Маскве і ў Яраслаўлі. 28 красавіка 1924 у выніку абмену палітычнымі вязьнямі трапіў у Польшчу. Служыў у Гарадзішчы каля Пінску і ў Віннай на Падляшшы. Пераклаў на беларускую мову часткі Новага Запавету: Апакаліпсіс, Апостальскія дзеі, лісты сьв. Паўла.

Пахаваны ў Кляшчэлях на Беласточчыне па сваім жаданьні побач са сваім духовым апекуном кс. Адольфам Пласкавіцкім. Адам Лісоўскі адыграў вялікую ролю ў лёсе кс. Адама Станкевіча і яго беларускай нацыянальнай сьвядомасьці.

Літаратура

• Календарыюм // Czasopis № 10/2004
• Гарбінскі, Ю. Беларускія рэлігійныя дзеячы XX ст. // Камунікат [Электронны рэсурс]