Эманюэль Лё Руа Лядзюры (па-француску: Emmanuel Le Roy Ladurie; нарадзіўся 19 ліпеня 1929 году) — францускі гісторык. Сын Жака Лё Руа Лядзюры, міністра сельскай гаспадаркі ва ўрадзе генэрала Пэтэна. Прафэсар Калеж дэ Франс, з 1987 па 1994 год — кіраўнік Нацыянальнай бібліятэкі Францыі.
Вобласьцю дасьледваньняў Лё Руа Ладзюры было жыцьцё простых людзей у Сярэднявеччы і раньнім Новым часе рэгіёну Лянгедок. Кірунак ягонай навуковай працы вызначаўся прыналежнасьцю да школы «Аналаў».
Les Paysans de Languedoc, 1294 à 1324 thèse, SEVPEN, 1966.
Histoire du climat depuis l'an mil, Flammarion, 1967.
Le Territoire de l'historien, Gallimard, 1973 et 1978.
Montaillou, village occitan de 1294 à 1324, Gallimard, 1975.
Histoire économique et sociale de la France. I/ De 1450 à 1660. II/ Paysannerie et croissance, 1976.
Le Carnaval de Romans: de la Chandeleur au Mercredi des cendres (1579–1580), Gallimard, 1979.
L’Argent, l'amour et la mort en pays d'oc, Le Seuil, 1980.
La Sorcière de Jasmin, Le Seuil, 1980.
Inventaire des campagnes (en collaboration), 1980.
Histoire de la France urbaine (en collaboration), 1981.