Улёф Пальмэ

Свэн Улёф Юакім Пальмэ (па-швэдзку: Sven Olof Joachim Palme, больш вядомы як Улёф Пальмэ, 30 студзеня 1927, Стакгольм — 28 лютага 1986, Стакгольм) — швэдзкі палітык, лідэр Сацыял-дэмакратычнай партыі Швэцыі з 1969 па 1986 і двойчы прэм’ер-міністар Швэцыі (з 14 кастрычніка 1969 году да 8 кастрычніка 1976 і з 8 кастрычніка 1982 г. да 28 лютага 1986).

Улёф Пальмэ
па-швэдзку: Olof Palme
прэм’ер-міністар Швэцыі[d]
14 кастрычніка 1969 — 8 кастрычніка 1976
Папярэднік	Тагэ Эрландэр[d]
Наступнік	Турб’ёрн Фельдын[d]
прэм’ер-міністар Швэцыі[d]
8 кастрычніка 1982 — 28 лютага 1986
Папярэднік	Турб’ёрн Фельдын[d]
Наступнік	Інгвар Карлсан[d]
Прэзыдэнт Рады Паўночных краінаў[d]
1 студзеня 1979 — 31 сьнежня 1979
Папярэднік	Trygve Bratteli[d]
Наступнік	Matthías Árni Mathiesen[d]
лідэр партыі[d] (Сацыял-дэмакратычная работніцкая партыя Швэцыі)
1 кастрычніка 1969 — 28 лютага 1986
Папярэднік	Тагэ Эрландэр[d]
Наступнік	Інгвар Карлсан[d]
міністр веравызнанняў Швецыі[d]
29 верасьня 1967 — 31 сьнежня 1967
Папярэднік	Ragnar Edenman[d]
Міністар адукацыі[d]
1 студзеня 1968 — 14 кастрычніка 1969
Наступнік	Інгвар Карлсан[d]
міністр камунікацый і рэгіянальнай палітыкі Швецыі[d]
25 лістапада 1965 — 28 верасьня 1967
Папярэднік	Gösta Skoglund[d]
Наступнік	Svante Lundkvist[d]
міністр па справах моладзі Швецыі[d]
19 красавіка 1963 — 25 лістапада 1965
Папярэднік	Sven af Geijerstam[d]
Наступнік	Camilla Odhnoff[d]
сябра Першай палаты[d]
1958 — 1968
сябра Другой палаты[d]
1969 — 1970
сябра Рыксдагу[d]
11 студзеня 1971 — 10 студзеня 1974
сябра Рыксдагу[d]
10 студзеня 1974 — 10 студзеня 1974
Наступнік	Barbro Engman[d]
сябра Рыксдагу[d]
4 кастрычніка 1976 — 1 кастрычніка 1979
сябра Рыксдагу[d]
1 кастрычніка 1979 — 4 кастрычніка 1982
сябра Рыксдагу[d]
4 кастрычніка 1982 — 8 кастрычніка 1982
Наступнік	Monica Andersson[d]
сябра Рыксдагу[d]
30 верасьня 1985 — 30 верасьня 1985
Наступнік	Barbro Wagenius[d]
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся:	30 студзеня 1927(1927-01-30)[1][2][3][…] прыход Свейскага артылерыйскага палка[d], Швэцыя[4][5][4]
Памёр:	28 лютага 1986(1986-02-28)[1][2][3][…] (59 гадоў) Стакгольм, Стакгольм, Швэцыя[6]
Партыя:	Сацыял-дэмакратычная работніцкая партыя Швэцыі[4]
Сужэнец:	Лісьбэт Пальмэ[d][4] і Ялена Рэньнерава[d][4]
Дзеці:	Юакім Пальмэ[d][4], Мартэн Пальмэ[d][4] і Mattias Järvinen Palme[d][4]
Бацька:	Гунар Пальмэ[d][4]
Маці:	Elisabeth Sophia von Knieriem[d][7][4]
Адукацыя:	Стакгольмскі ўнівэрсытэт[4] Кеньян-каледж[d][4] Beskowska skolan[d] (1937)[8] Sigtunaskolan Humanistiska Läroverket[d] (1944)[4]
Узнагароды:	прэмія імя Джавагарлала Нэру[d] (1985) прэмія Чатырох свабод — Свабода ад страху[d]
Улёф Пальмэ ў Вікісховішчы

Біяграфія

У 1951 годзе скончыў Стакгольмскі ўнівэрсытэт. Прайшоў службу ў войску Швэцыі. Па адукацыі — юрыст і эканаміст; навучаўся ў Швэцыі і ЗША.

З жніўня 1944 году працаваў журналістам у газэце «Швэдзкая дзённая газэта» («Svenska Dagbladet»), цэнтральным друкаваным органе Кансэрватыўнай партыі Швэцыі.

Сябра Сацыял-дэмакратычнай рабочай партыі Швэцыі (СДРПШ) з 1949 году. Актыўна ўдзельнічаў у Швэдзкім моладзевым руху. У 1953 годзе становіцца сакратаром тагачаснага прэм’ер-міністра Тагэ Эрляндэра. У 1958 годзе абіраецца ў Рыксдаг. У 1960-я гады займаў шэраг урадавых пасадаў: міністра без партфэлю (1963—1965), міністра транспарту (1965—1967), міністра асьветы і культуры (1967—1969). У 1969 годзе абіраецца старшынём СДРПШ.

У 1969—1976 гады — прэм’ер-міністар Швэцыі. Працягваў рэфарматарскі курс Эрляндэра, выступаў за спыненьне вайны ЗША ў Віетнаме.

У 1979—1980 гадах — старшыня Паўночнага савету.

Зь верасьня 1980 году ўзначальваў створаную ім міжнародную няўрадавую «Незалежную камісію па раззбраеньні і бяспецы» («Камісія Пальмэ»), якая распрацавала прапановы па стварэньні бязьядзернай зоны ў Цэнтральнай Эўропе і шэраг іншых рэкамэндацыяў для ААН.

З 1982 году ізноў прэм’ер-міністар Швэцыі.

Забойства

Улёф Пальмэ быў забіты ўвечары 28 лютага 1986 на вуліцы Свэавэген у цэнтры Стакгольму, калі ён разам з жонкай Лісбэт вяртаўся з кінатэатру дамоў. У забойстве палітыка быў абвінавачаны нейкі Крыстэр Пэтэрсан, аднак пазьней гэтыя абвінавачаньні былі зьняты: ён быў вызвалены й нават атрымаў кампэнсацыю ў памеры 300 000 кронаў. Справа аб забойстве Пальмэ не раскрыта дагэтуль.

Крыніцы

1. S Olof J Palme (шв.) — 1917.
2. Olof Palme // Encyclopædia Britannica (анг.)
3. 19270130-0499 Palme, Sven Olof Joachim // Sveriges dödbok
4. Palme i Vällingby, S Olof J // Two-Chamber Parliament 1867–1970. — 1985. — Т. 1. — С. 158.
5. Svea artilleriregementes församlings kyrkoarkiv, Födelse- och dopböcker, SE/SSA/0005J/C/8 (1895-1927), bildid: 00025513_00072 — С. 68.
6. https://www.svt.se/nyheter/inrikes/nar-mordades-olof-palme
7. Pas L. v. Genealogics (анг.) — 2003.
8. https://books.google.se/books?id=kzcyEAAAQBAJ&pg=PT8&lpg=PT8&dq=%22olof+palme%22+%22Beskowska+skolan%22&source=bl&ots=Z1CCA_gUlk&sig=ACfU3U0z6EFX626TdgFEr72q5Sce4nv-JQ&hl=sv&sa=X&ved=2ahUKEwi0mpuL0Pf3AhXuSvEDHUvuA0sQ6AF6BAgUEAM#v=onepage&q=%22olof%20palme%22%20%22Beskowska%20skolan%22&f=false

Вонкавыя спасылкі

• Прамовы Уляфа Пальмэ  (анг.)  (ням.)