Савецкі партызанскі рух у Беларусі
From Wikipedia, the free encyclopedia
Савецкі партызанскі рух у Беларусі падчас Другой сусьветнай вайны — партызанскі рух, частка агульнага савецкага партызанскага руху, які дзейнічаў супраць нямецкіх акупацыйных уладаў й іх хаўрусьнікаў на тэрыторыі БССР у 1941—1944 гг. Асноўнымі арганізатарамі партызанскага руху зьяўляліся супрацоўнікі НКУС з аднаго боку і камуністы, беспартыйныя актывісты, былыя жаўнеры і камандзіры Чырвонай Арміі з другога боку.
У разьвіцьці беларускага партызанскага руху можна ўмоўна вылучыць некалькі этапаў:
- Першы этап (чэрвень 1941 — лістапад 1942) — пачатковы пэрыяд арганізацыі і разьвіцьця партызанскага руху
- Другі этап (лістапад 1942 — сьнежань 1943) — пэрыяд масавага разьвіцьця партызанскага руху
- Трэці этап (сьнежань 1943 — ліпень 1944) — заключны пэрыяд партызанскага руху
Сацыяльная база партызанскага руху ў Беларусі ў 1941 наогул адпавядала сацыяльнай базе руху ў іншых рэгіёнах СССР.
Першыя атрады ў БССР: «Старасельскі» (кам. маёр Дародных), Жабінкаўскі раён, 23.6.1941; атрад пад кам. В. Каржа, Пінск, 26.6.1941 і інш.
Як і наогул у СССР, кіраўніцтва партызанскім рухам у БССР забрала камуністычная партыя (КП(б)Б). У разьвіцьцё дырэктывы ЦК УКП(б) ад 29.6.1941 былі выдадзеныя дырэктывы ЦК КП(б)Б №1 «Аб пераходзе на падпольную работу партыйных арганізацый раёнаў, занятых ворагам», у якой ставілася задача тэрміновага стварэньня падпольля, вызначаліся яго задачы і формы будовы, і наогул, прадугледжвалася, што падпольны і партызанскі рух будуць дзейнічаць пад кантролем закансьпіраваных партыйных структур, і №2 «Аб разгортваньні партызанскай вайны ў тыле ворага» (1.7.1941), у якой вызначаліся задачы па стварэньні партызанскага руху, даваліся канкрэтныя ўказаньні па формах арганізацыі, мерах кансьпірацыі, сродках сувязі і інш. Нарадай ЦК КП(б)Б (1.7.1941) было пастаноўлена скіраваць у германскі тыл 1215 партыйных работнікаў для агітацыі і арганізацыі партызанскага руху. Ствараліся абласныя, міжраённыя і раённыя партыйныя камітэты, тройкі, цэнтры і інш. У 89 раёнах усходніх вобласьцяў былі пакінутыя для арганізацыі падпольных партыйных структур 8,5 тыс. камуністаў і больш за 5 тыс. камсамольцаў[1].
16 ліпеня 1944 году на гарадзкім гіпадроме Менску правялі парад каля 30 000 савецкіх партызанаў са зброяй і баявымі сьцягамі. Пасьля параду партызаны здалі сваю зброю ў Беларускі дзяржаўны музэй гісторыі Вялікай Айчыннай вайны і ўступілі ў Чырвоную армію[2].