Гайдэльбэрскі рамантызм
From Wikipedia, the free encyclopedia
Гайдэльбэрскі рамантызм (па-нямецку: Heidelberger Romantik) — зборная назва другога пакаленьня нямецкіх рамантыкаў, мастацка-культурны цэнтар якіх знаходзіўся ў горадзе Гайдэльбэргу. Для гэтай літаратурнай плыні ў рэчышчы нямецкага рамантызму ўласьцівая цікавасьць да праблемаў веравызнаньня, нацыянальнай даўніны і фальклёрнай творчасьці (браты Грым, Ёзэф фон Айхэндорф, Ахім фон Арнім, Клемэнс Брэнтана). Абапіраючыся на міталягічныя ідэі Шэлінга і братоў Шлегеляў, гайдэльбэрскія рамантыкі канчаткова сфармулявалі прынцыпы першага навуковага напрамку ў фальклярыстыцы і літаратуразнаўстве — міталягічнай школы.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/86/Clemens_Brentano.jpg/150px-Clemens_Brentano.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/97/Ludwig_Achim_von_Arnim.jpg/640px-Ludwig_Achim_von_Arnim.jpg)
Кандыдат філялягічных навук Сьвятлана Малюковіч ахарактарызоўвае гэты этап нямецкага рамантызму наступным чынам:
|