Viaductu de Millau
From Wikipedia, the free encyclopedia
El viaductu de Millau, en Aveyron (Francia), forma parte de l'autopista francesa A-75 .
| Viaductu de Millau | |
|---|---|
 Monumentu históricu | |
| Le Viaduc de Millau (fr) | |
puente atirantado (es)  , ponte d'aceru, puente de carretera (es) y atraición turística | |
 | |
| Llocalización | |
| País |  Francia |
| Organización territorial | Francia metropolitana |
| Rexón |  Occitania |
| Departamentu | Aveyron (es) |
| Comuña | Millau |
| Coordenaes | 44°04′46″N 3°01′20″E |
  Viaductu de Millau Viaductu de Millau (Francia) | |
| Historia y usu | |
| Apertura | 2001 |
| Orixe del nome | Millau |
| Arquiteutura | |
| Arquiteutu/a |
Foster and Partners (es) Norman Foster |
| Inxenieru d'estructures | Michel Virlogeux |
| Materiales | formigón armao |
| Estilu | Arquiteutura high-tech |
| Altor | 343 m |
| Anchor | 12 m |
| Llargor | 2460 m |
| Costu | 320 000 000 € |
| Crucia |
Ríu Tarn y railroad line from Béziers to Neussargues (en) |
| Tresporta |
Autoroute A75 (es) |
| Númberu d'arcos | 8 |
| Arcu más llargu | 342 m |
| Caláu | 270 m |
| Vía de tren | |
| Llende de velocidá | 110 km/h |
| Patrimoniu | |
| Mérimée ID | EA12000001 |
| Web oficial | |
 | |
Foi inauguráu'l 14 d'avientu de 2004 tres 36 meses de trabayos de construcción. La estructura algama un altor máximu de 343 metros sobre'l ríu Tarn, y un llargor de 2460 m, ente'l Causse du Larzac y el Causse Rouge; tien siete piles de formigón, y el tableru tien un anchor de 32 metros. Cerca de 3000 persones trabayaron nesti proyeutu, que costó casi 400 millones d'euros. El viaductu de Millau foi proyeutáu pol inxenieru francés Michel Virlogeux.
Ta constituyíu por ocho tramos de tableru d'aceru, que se sofiten sobre siete piles de formigón. La calzada pesa 36 000 tonelaes y estiéndese a lo llargo de 2460 metros, siendo'l so anchu de 32 m y la so espesura de 4,3 m. Los seis tramos interiores del viaductu tienen 342 m, ente que los dos estremos miden 204 m. L'autopista tien una leve pendiente del 3 %, descendente en direición norte-sur, y se curva nuna seición plana con un radiu de 20 km. Esto postreru fíxose col enfotu de dar una meyor visibilidá a los automovilistes. Tien dos carriles de tránsitu en cada sentíu.
Les piles tienen ente 77 y 246 m y pasen de tener una seición llonxitudinal de 24,5 m na base a 11 m na so parte cimera. Cada pila ta compuestu de la mesma por 16 seiciones, caúna de les cuales pesa 2230 tonelaes, y en total la ponte pesa alredor de les 350 000 tonelaes. Estes seiciones se ensamblaron nel llugar de la obra a partir de pieces de 17 metros de llargu, 4 metros d'anchu y un pesu de 60 tonelaes, que fueron fabricaes en Lauterbourg y Fos-Sur-Mer pola empresa constructora Eiffage. Les piles montáronse primero, xunto a una serie de soportes temporales, y en forma previa al allugamientu de les vigues, que s'empunxeron por aciu señales de satélite y dispunxéronse a una velocidá de 600 milímetros cada cuatro minutos.
El viaductu de Millau práuticamente dobla l'altor del qu'hasta entós yera la ponte más alta del mundu, el Europabrücke, n'Austria. Tamién se convirtió na ponte de carretera más altu si tómase como referencia'l nivel de la calzada. L'altor de 270 m a la que s'atopa la mesma, supera los 268 m de la ponte sobre'l valle del New River, en Virxinia Occidental, Estaos Xuníos. Los 321 m de la ponte sobre'l ríu Arkansas superen al viaductu de Millau, pero naquel casu tratar d'una ponte piatonal. El 5 de xineru de 2012 perdió la condición de ponte más elevada en favor de la ponte Baluarte-Bicentenariu na carretera Mazatlan-Durango (Méxicu) que coles sos 402 metros d'altor de la calzada al ríu convertir na ponte atirantada pa vehículos más altu del mundu.
La construcción del viaductu empezó'l 10 d'ochobre de 2001 y tenía d'enllargase mientres trés años, anque finalmente les condiciones climátiques benignes dexaron que'l trabayu adelantrar a lo programao. El viaductu foi inauguráu pol presidente Chirac el 14 d'avientu de 2004 y abiertu al públicu dos díes depués.
Estudios preliminares
Mientres los estudios preliminares consideráronse cuatro opciones:
- Arrodiar Millau pel este, lo cual riquiría dos grandes pontes sobre'l Tarn y el Dourbie.
- Arrodiar Millau pel oeste, percorriendo un total de 12 km, lo cual riquiría la construcción de cuatro puente.
- Siguir el trazáu de la Ruta Nacional 9, lo cual brindaría un bon accesu a Millau pero implicaría dificultaes téuniques, amás de travesar la población.
- Travesar el valle pol mediu.
Esta cuarta opción foi la escoyida pol gobiernu'l 28 de xunu de 1989. De la mesma, contemplaba dos posibilidad distintos: la solución elevada, y la solución baxa, qu'implicaría la construcción d'una ponte de 200 m pa travesar el Tarn, siguíu d'un viaductu de 2300 m estendíu con un túnel del llau de Larzac. Tres llargos estudios de viabilidá, la solución baxa foi refugada pol so mayor costu, l'impautu ambiental y porque la distancia pa los conductores sería mayor.
Una vegada decidíu que la solución sería la elevada, cinco grupos d'arquiteutos ya inxenieros trabayaron de forma simultánea en busca d'una solución téunica.
Constructores
La empresa constructora que llogró'l contratu pa construyir el viaductu foi la Compagnie Eiffage du Viaduc de Millau. El consorciu constructor tuvo compuestu pola compañía Eiffage TP pa les seiciones de formigón, la compañía Eiffel pal tendíu de los tramos d'aceru y la empresa Enerpac,[1] foi la encargada de los soportes hidráulicos de l'autovía.
El grupu d'inxeniería Setec asumió responsabilidaes nel proyeutu, ente que SNCF tuvo control parcial del mesmu.
Na llicitación, otros trés consorcios puxaron pol llogru del contratu:
- El primeru d'ellos, lideráu pola española Dragados, n'asociación con Skanska (sueca) y Bec (francesa).
- La Société du viaduc de Millau, compuestu por ASF, Egis, GTM, Bouygues Travaux Publics, SGE, CDC Projets, Tofinso (tou franceses) y Autostrade (italiana).
- Un tercer consorciu, lideráu por Générale Routière, con Via GTI (dambos franceses), xunto a Cintra, Necso, Remana y Ferrovial Agroman (españoles).
El diseñu conceptual y estructural orixinal de la ponte ye obra del francés Michel Virlogeux; ente que los arquiteutos responsables de los aspeutos estéticu y formal de la obra pertenecíen a la empresa británica Foster and Partners, lideraos por lord Norman Foster. Al pie de los anteriores, tuvo la firma d'inxeniería holandesa Arcadis, responsable del diseñu téunicu del viaductu.
Procesu constructivu
Primero construyéronse les piles que soportaríen los pilones na configuración definitiva de la ponte. La construcción del tableru llevar a cabu nos estremos. Por aciu esta téunica y según vanse construyendo les seiciones tresversales, dacuando embúrriase dende'l tableru sobre les piles, dexando espaciu pal allugamientu de nueves seiciones de la ponte. Pa evitar grandes sobreesfuerzos qu'obligaren a reforzar la seición descomanadamente al respective de la fase de serviciu, dispunxéronse una serie d'apeos entemedios de forma que los vanos fueren de menor llargor mientres la fase de construcción. Una vegada emburriáu'l tableru dende dambos estremos y algamáu el puntu d'unión, se ensamblaron dambes metaes y asitiáronse les torres de atirantamiento. Finalmente retiráronse los apeos provisionales.
El costu total de la construcción del viaductu foi de 394 millones d'euros, a lo que tienen de sumase 20 millones d'euros adicionales pola edificación de les cabines de peaxe, asitiaes 6 km al norte de la estructura.
Nel proyeutu utilizáronse 127 000 m³ de formigón, 19 000 tonelaes métriques d'aceru pa les armadures del formigón y 5000 tonelaes de formigón pretensado. Según la empresa constructora, la vida útil del viaductu nun va ser inferior a 120 años.
Eiffage financió la obra en cuenta de la concesión del peaxe hasta l'añu 2080. De toes formes, y si la concesión resulta ser bien rentable, el gobiernu francés puede retomar el control de la concesión nel añu 2044.
- 2460 m: el llargor total del viaductu.
- 7: el númberu de pilastres.
- 70 m: l'altor de la pilastra 7, el más baxu.
- 336 m: l'altor de la pilastra 2, el más altu (245 m al nivel de l'autopista).
- 270 m: l'altor mediu de l'autovía.
- 4,20 m: la espesura de l'autovía.
- 32,05 m: l'anchu de l'autovía.
- 127 000 m³: el volume de formigón utilizáu na ponte.
- 290 000 tonelaes: el pesu total de la estructura *
10 000-25 000 vehículos: el tránsitu diariu envaloráu.
- 7,50 € : el peaxe a abonar pa travesar el viaductu (a fecha de 24/01/2016).
- 28 de xunu de 1989: Aprobación gubernamental de l'alternativa travesando'l valle del Tarn.
- 19 d'ochobre de 1991: Seleición de la "solución alta", riquiendo un viaductu de 2500 m de llargor.
- 10 de xineru de 1995: Declaración de utilité publique (utilidá pública).
- 9 de xunetu de 1996: Eleición del tipu de ponte, suspendíu por aciu cables.
- 1998: Decide contratase a un consorciu priváu pa la construcción, otorgándo-y la concesión del peaxe a cambéu.
- 16 d'ochobre de 2001: Empecípiense les obres.
- 14 d'avientu de 2001: Tendíu del primer bloque.
- Xineru de 2002: Realícense los cimiento de pilotar.
- Marzu de 2002: empiecen los trabayos nel pilote C8.
- Julio de 2002: empieza a trabayase na cimentación de los soportes temporales.
- Agostu de 2002: empiecen los trabayos nel pilote C0.
- 26 de febreru de 2003: tiéndense los últimos tramos de l'autovía.
- Payares de 2003: complétense los trabayos en pilotar.
- 28 de mayu de 2004: los tramos de l'autovía atópense separaos por unos pocos centímetros, previéndose la finalización de les xuntes nes selmanes siguientes.
- Segunda metá de 2004: quítense los soportes temporales.
- 14 d'avientu de 2004: inauguración oficial.
- 16 d'avientu de 2004: ábrese'l viaductu al públicu.
- 10 de xineru de 2005: fecha prevista d'apertura.
- 2044: el gobiernu francés puede faese cola concesión del peaxe, si la mesma resulta bien rentable.
- 2080: termina'l periodu de concesión del peaxe dau al grupu Eiffage.
- Ponte atirantada
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
