La simplificación de los caráuteres chinos ye'l procesu de reforma de la escritura china que tuvo llugar na segunda metá del sieglu XX, cuando'l gobiernu de la República Popular China promovió l'adopción d'un sistema de caráuteres simplificaos (簡體字 jiǎntǐzì), que reemplazó a los caráuteres tradicionales na China continental. Otres comunidaes sinoparlantessobremanera les de Taiwán, Ḥong Kong y Macáu, siguen utilizando los caráuteres tradicionales (繁體字 fántǐzì o 正體字 zhèngtǐzì). A estos dos formes alternatives d'escribir el chinu llámase-yos dacuando chinu simplificáu y chinu tradicional.
Pal analís fonéticu, los términos en chinu pueden trescribise a caráuteres llatinos con ayuda d'un sistema d'acentos, lo cual denominar, usando'l mesmu sistema: hànyǔ pīnyīn. Como yá ye habitual nel mundu occidental, esti artículu usar por simplificidad.
Na primer metá del sieglu XX fueron munchos los intelectuales chinos que, ante l'atrasu relativu de China frente a les potencies occidentales, defendieron la necesidá d'acometer reformes fondes na sociedá china. Unu de los oxetivos de les enganíes reformistes foi precisamente'l llinguaxe.
Per un sitiu, el chinu clásicu (文言 wényán) yera una llingua totalmente distinta de la llingua vernácula (白話 báihuà) que se falaba, y foise imponiendo la idea, afalada por intelectuales como Hu Shih, de que tenía de definise una nueva llingua estándar basada nel idioma faláu. En paralelu a esta defensa d'una llingua nacional más cercana al llinguaxe cotidianu, hubo tamién intelectuales qu'adoptaron una postura entá más radical, defendiendo que'l mesmu sistema d'escritura tenía de ser abolíu o reformáu. Dalgunos, como l'escritor Lu Xun, llegaron a proponer l'adopción del alfabetu llatín pal idioma chinu. Pa estos intelectuales, l'sistema d'escritura china, colos sos miles de caráuteres, suponía una torga pal progresu teunolóxicu chinu, por cuenta de que los neños na escuela teníen d'invertir munchos años d'estudiu pa llegar a apoderar el sistema d'escritura, lo cual sería motivu de retrasu nel aprendizaxe d'otres disciplines.
A pesar del ímpetu de les idees revolucionaries de la dómina, la posibilidá de romanizar l'idioma nunca tuvo visos de faese realidá yá que, per un sitiu, convertiría n'analfabetos a quien yá sabíen lleer y escribir, que tendríen qu'aprender un nuevu sistema, y, por otru, l'apegu de los chinos al so sistema d'escritura faía difícil l'aceptación d'una reforma tan radical. Esta segunda razón ye seique la más importante, pos en vietnamita y en coreanu, los otros dos idiomes que s'escribíen (entós daquella) con caráuteres chinos, l'usu de los caráuteres foi abolíu, casi na so totalidá, a lo llargo del sieglu XX.
Frente al camín radical siguíu por vietnamites y coreanos, tantu en China como en Xapón acabaría imponiéndose la idea más conservadora de modificar gradualmente'l sistema d'escritura remplazando les formes normatives de dellos caráuteres d'usu bien frecuente por otres más simples. A esti procesu llamóse-y simplificación de los caráuteres chinos (漢字簡化 /汉字简化 hànzì jiǎnhuà). Nótese que la "simplificación" referir a un amenorgamientu del númberu de trazos. Como se comenta más palantre nesti artículu, nun ta claro n'absolutu que dichos caráuteres con menor númberu de trazos sían más fáciles d'aprender que los caráuteres tradicionales.
El primer intentu d'introducir caráuteres simplificaos llevar a cabu'l gobiernu del Kuomintang (KMT) en 1935, que promulgó una llista oficial de 324 caráuteres modificaos. Nesa llista atopábense yá delles formes populares de caráuteres que seríen adoptaes de nuevu pola República Popular China años más tarde (como 个 por 個, o 还 por 還, por casu). Sicasí, la sociedá refugó de manera xeneral l'adopción d'estos nuevos caráuteres y un añu más tarde el Gobiernu dio marcha tras y retiró la reforma.
Tres la Segunda Guerra Mundial, Xapón decidió adoptar de forma oficial formes simplificaes pa un númberu considerable de caráuteres. Les simplificaciones xaponeses, sicasí, fueron muncho más moderaes que les que finalmente llevaría a cabu'l Partíu Comunista de China.
Tres la proclamación de la República Popular China por Mao Zedong en 1949 el nuevu gobiernu comunista, al par que siguía la política del KMT de promoción d'una llingua nacional basada nel dialeutu pequinés, retomó'l plan de reformar la escritura. En 1955 entamóse'l Congresu Chinu pa la Reforma de la Escritura (中國文字改革委員會 Zhōngguó Wénzì Gǎigè Wèiyuánhuì), del cual saldría un comité qu'un añu más tarde, en 1956, publicaría la primer llista de caráuteres reformaos qu'establecía nueves formes normatives pa 515 caráuteres y 54 componentes de caráuteres. A esta llista de caráuteres llamar el Plan de Simplificación de los Caráuteres Chinos (漢字簡化方案 hànzì jiǎnhuà fāng'àn). Los caráuteres simplificaos fueron oxetu de crítiques y refugu pel periodu d'apertura de les Cien Flores pero na década de 1960, cola radicalización de la política revolucionaria y el fervor de los ataques a la cultura antigua, impondríase l'usu de los nuevos caráuteres. A la llista de 1956 añadiríense munchos más caráuteres en 1964, cola publicación de la Tabla Xeneral de Caráuteres Simplificaos (簡化字總表 jiǎnhuà zì zǒng biǎo). Esti procesu de reforma nun se consideraba entá completu. Ello ye que suelse dicir qu'había quien víen la simplificación como una fase provisional previa a l'adopción del alfabetu llatín col sistema hànyǔ pīnyīn.
El procesu de simplificación siguió y en 1977 publicóse'l Segundu Plan de Simplificación de los Caráuteres Chinos (Proyeutu) (第二漢字簡化方案 [草案] dì'èr hànzì jiǎnhuà fāng'àn [cǎo'àn]). Esta segunda parte de la reforma nun llegó a tener ésitu, y en 1986 fíxose la última revisión del sistema, na que s'abolió por completu'l segundu plan, y fíxose dalgún cambéu mínimu na llista de 1964.
Esta última revisión de 1986 ye la que ta a valir na actualidá na República Popular China, sacante en Ḥong Kong y Macáu.
Sustitución d'un calter por una variante popular o por una forma arcaica. Exemplos:
Eliminación d'una parte del calter. Exemplos:
Adopción d'una forma basada nel estilu de caligrafía cursiva. Exemplos:
Sustitución de la parte fonética d'un calter por otra con menos trazos. Exemplos:
Eliminación d'un calter pa remplazarlo con un homófonu. Exemplos:
Nesti casu, los caráuteres de la fila de baxo esisten tamién nel sistema tradicional. El sistema simplificáu fundi lo que yeren dos o más caráuteres, con significaos distintos, pero con pronunciación igual o similar, nun solu calter. Esto amenorga'l númberu total de caráuteres.
A favor
Los defensores de los caráuteres simplificaos argumenten que los caráuteres simplificaos son muncho más fáciles de memorizar, de lleer y d'escribir por cuenta del so menor númberu de trazos. Ésti foi l'argumentu orixinal que motivó la reforma. Na siguiente seición del artículu esponen delles crítiques a esti planteamientu.
Amás, los caráuteres simplificaos son muncho más rápidos d'escribir a mano. Anque esta idea paez indiscutible, los detractores afirmen que les formes simplificaes pueden ser útiles na escritura manuscrito de tipu personal, de la mesma que n'español muncha xente escribe "q" en llugar de "que" o "tmb" en llugar de "tamién" nes sos notes personales, pero esta rapidez na escritura manuscrito nun sería un argumentu válidu pa reemplazar les formes tradicionales na escritura impreso o en formatu electrónicu.
En contra
Los detractores de la simplificación argumenten que los caráuteres chinos son una parte fundamental de la cultura china, que la so forma permaneciera a les traces inalterada hasta la reforma llevada a cabu pola República Popular. En contra de la propaganda de les autoridaes del Continente, que de cutiu presentaron la reforma como un meru exerciciu d'estandarización de formes populares tamién antigües, los detractores apunten al fechu de qu'una gran parte de los caráuteres simplificaos son formes inventaes o marxinales. Los caráuteres tradicionales representaríen les formes ortodoxes de los caráuteres chinos tal como fueron mandaos por una tradición cultural milenaria. Los defensores de la simplificación retruquen que toa llingua evoluciona. De la mesma que'l mandarín faláu anguaño ye bien distintu de la llingua vernácula de va dellos sieglos, nun habría nada malu en reformar el sistema d'escritura pa faelo más afechisca y senciellu na sociedá actual.
Tamién hai persones qu'acoten que los caráuteres simplificaos son feos en comparanza colos tradicionales. Esta idea, sicasí, ye bien suxetiva. Otros retruquen que son los caráuteres tradicionales los que resulten más feos por una recarga escesiva de trazos.
Munchos chinos educaos nel sistema tradicional consideren que los caráuteres simplificaos son más difíciles de discernir porque, al cuntar con menos trazos, abonden les paecencies ente caráuteres que orixinalmente yeren bien distintos. Por casu, los caráuteres 广 y 厂 (guǎng y chǎng, respeutivamente) estrémense namái por un pequeñu trazu na so forma simplificada, ente que nes sos versiones tradicionales, 廣 y 廠, son muncho más fáciles d'estremar. Hai munchos exemplos similares.
La idea básica subxacente a la reforma de los caráuteres chinos ye qu'un menor númberu de trazos fai qu'éstos sían más fáciles de recordar.
Nun ta claro, sicasí, qu'esta idea sía correuta. Munchos opositores de la reforma afirmen qu'un númberu de trazos menor nun fai necesariamente que los caráuteres sían más fáciles d'aprender. Otres considerancies, como la simetría del calter, o la so rellación con otros similares, desempeñen un papel importante nel procesu de memorización. Por casu, hai quien atopen más fácil recordar 車 que 车 (chē, "coche") pola mayor simetría del primeru. A partir d'esti calter' fórmase 轟 (hōng), que podemos fácilmente recordar como'l "triple coche". Tres la simplificación, esti calter convirtióse en 轰, que consiste nun coche sobre un par de manes. Anque los trazos son menos, la complexidá estructural ("tres coches" frente a "un coche sobre dos manes") paez aumentar nel calter simplificáu. Otru casu sería'l calter 錢 (qián), qu'arrexunta'l calter 金 (jīn, "oru"), y el calter 戈 (gē, "llanza"), repitíu dos veces. Los caráuteres simplificaos caltienen los caráuteres jīn y gē talo como, pero introducieron formes amenorgaes pa jīn cuando apaez como componente esquierdu d'un calter y pa la combinación de dos gē. Asina, 錢 (oro + dos llances) convirtióse en 钱 ("oru embrivíu + doble llanza embrivida"). De nuevu, nun ta claro que la forma simplificada sía realmente más simple de memorizar. Nos casos de sustituciones de la parte fonética d'un calter, munches vegaes los componentes básicos nun fueron simplificaos, polo que la reasignación de parte fonética, entá cuando faiga que'l calter s'escriba a mano más rápidu, nun aumentar la so facilidá pa ser memorizado. Un exemplu sería'l calter 種 (zhǒng) (= 禾 + 重), que pasó a ser 种 (= 禾 + 中). Yá que tanto 中 como 重 esisten como caráuteres independientes, paecería que los dos combinaciones han de ser igual de fáciles, o difíciles, d'aprender. Por estes razones, quien estudien caráuteres simplificaos acaben, tarde o aína, aprendiendo práuticamente les mesmes combinaciones de trazos básiques que se dan nos caráuteres tradicionales.
Tien De apuntase, amás, qu'esisten numberoses incoherencies nos caráuteres simplificaos. Por casu, el calter 復 (fù) foi simplificáu a 复, ente que la forma orixinal pervive nos derivaos 覆 (fù) y 履 (lǚ). Esto debe, en gran midida, a que'l procesu de simplificación quedó conxeláu, debíu al cambéu de clima políticu, no que nel so momentu pensábase que yera un estadiu provisional de transición, non definitivu.
A pesar del so reincorporación a China, Ḥong Kong y Macáu siguen utilizando'l sistema tradicional de caráuteres, inclusive nel ámbitu alministrativu. Antes de la retirada del Reinu Xuníu y Portugal de les citaes antigües colonies pensábase que les autoridaes chines podríen llevar a cabu una política activa de promoción o imposición de los caráuteres simplificaos nestos dos territorios tres la so integración na RPC. Hasta'l momentu nun foi asina, y estos dos territorios siguen utilizando casi puramente caráuteres tradicionales.
En Taiwán utilícense solamente los caráuteres tradicionales. Por cuenta de la rivalidá histórica ente'l réxime de la islla (denomináu oficialmente República de China) y el Partíu Comunista de China, los caráuteres simplificaos fueron consideraos como una reforma comunista, una agresión más a la cultura tradicional per parte del réxime enemigu. Esta visión politizada de la cuestión torgó cualquier tipu d'alderique puramente llingüísticu sobre la simplificación.
Singapur ye l'únicu territoriu fora de la China continental qu'adoptó los caráuteres simplificaos de manera oficial. Asina, la prensa singapuriense en llingua china utiliza caráuteres simplificaos. Sicasí, l'usu de los caráuteres tradicionales ye abrumadoramente mayoritariu nos rótulos comerciales en chinu, y les llibreríes vienden munches ediciones de llibros chinos en caráuteres tradicionales.
El casu de Malasia ye más complexu. Nesti país los chinos son minoría y nun hubo una política oficial de promoción d'un sistema sobre otru. La prensa sinófona utiliza frecuentemente un amiestu de caráuteres simplificaos y tradicionales, usando los primeres nel cuerpu de los artículos, y los segundos nos titulares. La publicidá tamién utiliza mayoritariamente los caráuteres tradicionales.
Tocantes a les comunidaes chines n'otres partes del mundu, puede dicise que l'usu de los caráuteres tradicionales sigue siendo mayoritariu nos países onde hubo una comunidá china dende va delles décades como Estaos Xuníos, Australia o'l Reinu Xuníu, ente qu'en países onde la inmigración china ye recién, como España, predomina l'usu de caráuteres simplificaos.
La llingua china atópase na actualidá nuna situación de cisma al respective de la so forma escrita. Ente que la China continental utiliza los caráuteres simplificaos, Taiwán, Ḥong Kong y Macáu siguen utilizando'l sistema tradicional. Nun paez probable qu'esta situación vaya a camudar nun futuru cercanu.
Bibliografía
- Norman, Jerry, Chinese, Cambridge Language Surveys, Cambridge University Press, Cambridge, 1988 (ISBN 0-521-29653-6).
- Ping Chen, Modern Chinese. History and Sociolinguistics, Cambridge University Press, Cambridge, 1999 (ISBN 0-521-64572-7).
- Ramsey, S. Roberts, The Languages of China, Princeton University Press, Princeton, 1989 (ISBN 0-691-01468-X).
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
