From Wikipedia, the free encyclopedia
Roberto Eduardo Viola (13 d'ochobre de 1924, Buenos Aires – 30 de setiembre de 1994, Buenos Aires) foi un militar arxentín, exonerado de la fuercia por resultar culpable de crímenes de lesa humanidá. Presidente de la Nación Arxentina, el decimoprimeru de facto ente'l 29 de marzu de 1981 y el 11 d'avientu del mesmu añu, mientres la dictadura autodenominada Procesu de Reorganización Nacional (1976-1983).
Roberto Eduardo Viola | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
29 marzu 1981 - 11 avientu 1981 ← Jorge Rafael Videla - Carlos Alberto Lacoste →
31 xunetu 1978 - 29 avientu 1979 | |||||
| Vida | |||||
| Nacimientu | Buenos Aires, 13 d'ochobre de 1924[1] | ||||
| Nacionalidá |
 Arxentina | ||||
| Muerte | Buenos Aires, 30 de setiembre de 1994[1] (69 años) | ||||
| Sepultura | Cementeriu de la Chacarita | ||||
| Causa de la muerte | insuficiencia cardiaca[2] | ||||
| Estudios | |||||
| Estudios |
Instituto del Hemisferio Occidental para la Cooperación en Seguridad (es)  Colexu Militar de la Nación | ||||
| Llingües falaes | castellanu | ||||
| Oficiu | oficial, políticu | ||||
| Llugares de trabayu | Buenos Aires | ||||
| Premios |
ver
| ||||
| Serviciu militar | |||||
| Cuerpu militar | Exércitu Arxentín | ||||
| Graduación | Teniente xeneral | ||||
| Creencies | |||||
| Partíu políticu | políticu independiente | ||||
 | |||||
 | |||||
Roberto Eduardo yera fíu d'Ángel Viola y María Prevedini. Contraxera nupcias en 1947 cola entrerriana Nélida Giorgio Valente, con quien tuvo dos fíos: Silvia Nélida (n. 1949) y Roberto Eduardo (n. 1954). Viola llogró importantes ascensos a partir d'avientu de 1973, cuando foi nomáu pol teniente xeneral Leandro Anaya como Secretariu Xeneral del Exércitu, cargu qu'ocupó hasta mayu de 1975. N'agostu d'esi añu, el teniente xeneral Jorge Rafael Videla nomar Xefe del Estáu Mayor, dende onde participó en 1976 nel golpe d'Estáu contra Isabel Perón. El 31 de xunetu de 1978,[4] Jorge Rafael Videla xubir a Teniente Xeneral y convirtióse en Comandante en Xefe del Exércitu, pasando a integrar la Xunta Militar que gobernaba'l país xunto al presidente de facto.
| Añu | Crecedera del PIB |
|---|---|
| 1981[5] |  -5,7% |
Viola reemplazó a Jorge Rafael Videla por causa de tensiones nel senu de la cúpula militar, insatisfecha cola incapacidá d'esti postreru pa estabilizar la situación económica y l'intranquilidá civil. Viola, partidariu de la llinia blanda, alloñó a los collaboradores inmediatos de Videla y empecipió una apertura parcial a la reincorporación de políticos de carrera y téunicos civiles a cargos públicos con mires a establecese nel poder hasta 1985.[6] Les circunstancies dexaron que la CGT reorganizárase y movilizara so la direición del sindicalista Saúl Ubaldini, entá magar la prohibición llegal.[7]
Les midíes económiques del gobiernu de Viola amosáronse igualmente ineficientes. En vista de les repitíes devaluaciones del Peso Llei 18.188 frente al dólar impulsaes pol ministru d'Economía José Martínez de Hoz mientres el gobiernu de Videla, yera marcada la preferencia pola compra de divises; inclusive los pequeños ahorristas optaben pola tenencia de moneda estranxera y evitaben invertir nel país.
El ministru d'Economía designáu por Viola, Lorenzo Sigaut, aseguró al ocupar el cargu que “el qu'apuesta al dólar, pierde”. Díes más tarde realizaría una devaluación (del pesu con respectu al dólar) del 30 per cientu, nun intentu desesperáu d'atraer inversión internacional. La inflación de 1981 algamaría'l 131% interañal.[8]
Los fracasos en materia económico y les perspectives aperturistes del gobiernu de Viola llevaríen a la constitución de la Multipartidaria Nacional per parte de los principales partíos políticos, buscando la realización d'eleiciones. La muerte de Ricardo Balbín, quien mientres años fuera presidente de la Unión Cívica Radical, constituyó una ocasión de manifestación pública en favor de la democracia.[9]
El día sábadu 21 de payares de 1981 la xunta militar declara a Roberto Eduardo Viola como incapacitado d'exercer les sos funciones de Presidente de la Nación Arxentina por cuenta de "problemes de salú", nel so llugar ye nomáu frente al poder executivu'l so ministru del interior Horacio Tomás Liendo hasta'l 11 d'avientu de 1981, cuando la xunta decide remover a Viola del so cargu.[10]
La xunta militar de gobiernu sufrió dos modificaciones mientres l'intre del añu 1981, una y bones la fuercia aérea y l'armada camudaron los sos comandantes. Escontra finales d'anguaño la xunta atopábase compuesta pol teniente xeneral Leopoldo Fortunato Galtieri, titular del Exércitu Arxentín dende'l 28 d'avientu de 1979 y partidariu de la llinia dura;[11] L'almirante Jorge Isaac Anaya, titular de l'Armada de la República Arxentina dende'l 11 de setiembre de 1981,;[12] Y por el brigadier xeneral Basilio Arturo Ignacio Lami Dozo, quien foi nomáu titular de la Fuercia Aérea Arxentina el 17 d'avientu de 1981,[13] una vegada peracabada la destitución del presidente de facto teniente xeneral Roberto Eduardo Viola. La renovación de la cúpula militar nun significó una flexibilización per parte de les Fuercies Armaes Arxentines escontra'l sector civil.
Anque Viola nun atayara en nengún momentu'l remanar represivu nin los operativos contra la subversión, foi removíu del so cargu pola xunta militar de gobiernu'l 11 d'avientu de 1981. Reemplazar interinamente el vicealmirante Carlos Alberto Lacoste, hasta'l 22 d'avientu de 1981, cuando Leopoldo Fortunato Galtieri xuró como presidente de la Nación Arxentina, convirtiéndose nel nuevu primer mandatariu de facto del so país.[14]
En 1983, col regresu de la democracia y sol gobiernu constitucional de Raúl Alfonsín, Viola foi arrestáu y xulgáu polos crímenes cometíos mientres el so gobiernu. En 1985 foi sentenciáu a 17 años en prisión, inhabilitación perpetua pal exerciciu de cargos públicos, y perda del grau militar. Xunto con otros líderes militares, foi escarceláu en 1990 gracies al indulto concedíu pol entós presidente Carlos Menem. Morrió en 1994, antes de la reapertura de les causes na so contra.[15]
 Roberto Eduardo Viola | ||
|---|---|---|
| Titular | Periodu | |
| Ministeriu del Interior | Horacio Tomás Liendo | 29 de marzu de 1981 – 12 d'avientu de 1981 |
| Ministeriu de Rellaciones Esteriores y Cultu | Oscar Camilión | 29 de marzu de 1981 – 12 d'avientu de 1981 |
| Ministerio d'Economía | Lorenzo Sigaut | 29 de marzu de 1981 – 12 d'avientu de 1981 |
| Ministeriu de Cultura y Educación | Carlos Burundarena | 29 de marzu de 1981 – 12 d'avientu de 1981 |
| Ministeriu d'Aición Social | Carlos Lacoste | 29 de marzu de 1981 – 12 d'avientu de 1981 |
| Ministeriu de Salú Pública y Mediu Ambiente | Amílcar Argüelles | 29 de marzu de 1981 – 12 d'avientu de 1981 |
| Ministeriu de Defensa Nacional | Norberto Couto | 29 de marzu de 1981 – 12 d'avientu de 1981 |
| Ministeriu de Xusticia | Amadeo Frúgoli | 29 de marzu de 1981 – 12 d'avientu de 1981 |
| Ministeriu de Trabayu | Julio César Porcile | 29 de marzu de 1981 – 12 d'avientu de 1981 |
| Ministerio d'Obres y Servicios Públicos | Diego Urricarriet | 29 de marzu de 1981 – 12 d'avientu de 1981 |
| Ministeriu d'Agricultura y Ganadería | Jorge Aguado | 29 de marzu de 1981 – 12 d'avientu de 1981 |
| Ministeriu d'Industria y Minería | Eduardo Oxenford Livio Kühl |
29 de marzu de 1981 – 21 d'agostu de 1981 22 d'agostu de 1981 - 12 d'avientu de 1981 |
| Ministerio de Comerciu ya Intereses Marítimos | Carlos García Martínez | 29 de marzu de 1981 – 12 d'avientu de 1981 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
_pasador.svg){kind=small}
