película de 1976 dirixida por Sidney Lumet From Wikipedia, the free encyclopedia
Network ye una película satírica d'Estaos Xuníos de 1976 dirixida por Sidney Lumet, y protagonizada por Faye Dunaway, William Holden, Peter Finch y Robert Duvall.
Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Foi gallardoniada con cuatro premios Óscar: al meyor actor principal (Peter Finch), con calter póstumu, a la meyor actriz principal (Faye Dunaway), a la meyor actriz de repartu (Beatrice Straight), y al meyor guión orixinal (Paddy Chayefsky); cuatro Premios Globu d'Oru: Meyor Actor - Drama (Peter Finch), Meyor Actriz - Drama (Faye Dunaway), Meyor Direutor (Sidney Lumet) y Meyor Guión (Paddy Chayefsky); y un Premiu BAFTA: Meyor Actor (Peter Finch).
Nel 2000, la película foi considerada «cultural, histórica y estéticamente significativa» pola Biblioteca del Congresu d'Estaos Xuníos y escoyida pal so preservación nel National Film Registry.[6]
Nel 2002, foi almitida nel Salón de la Fama de la Producers Guild of America (Asociación de Productores d'Estaos Xuníos) por ser una de les películes que "estableció un nivel calidable perdurable pal espectáculu d'Estaos Xuníos".
Nel 2005, el guión de Paddy Chayefsky foi votáu pol Sindicatu de Guionistes d'Estaos Xuníos como l'octavu meyor guión pa una película de tolos tiempos, un puestu llixeramente cimeru a unu dau pol American Film Institute diez años antes (decimonovenu).[7]
La hestoria empieza col despidu del presentador del noticieru nocherniegu de la cadena televisiva UBS Howard Beale (Peter Finch) pola baxa audiencia del programa. Los Productor de televisión productores otorgar dos selmanes más nel aire pero, a la nueche siguiente, Beale anuncia en direuto y direutu que se va suicidar en dalguna de les siguientes ediciones que-y queden de programa.
Tres esti incidente, la UBS darréu sacar del noticieru, anque depués déxen-y volver al aire cola escusa de que se despida del públicu en forma digna, gracies a la persuasión del productor y meyor amigu de Beale, Max Schumacher (William Holden), antiguu editor de noticies. D'esta manera, Beale promete esculpase pola so exabrupto, pero en cuenta de ello -una vegada nel aire- espotrexa sobre lo porquería que ye la vida. Esto causa series repercusiones dientro de la producción del programa, pero tamién provoca que'l rating engate hasta les nubes y, bien a pesar de Schumacher, los executivos cimeros de UBS deciden esplotar la travesura de Beale, en cuenta de sacalo del aire.
Nuna de les sos apasionaes alocuciones, Beale empuxa a la nación a actuar con esta frase:
Toi más que fartu, y nun quiero siguir soportándolo.Versión española
Toi trastornado como l'infiernu, y nun voi soportar lo más.Versión hispanoamericana
Encamienta a los norteamericanos a que glayen dende les ventanes de les sos cases, xusto mientres se desamarra una nueche de nube. Llueu, Beale tien el so propiu programa, llamáu "El Show de Howard Beale", que se convierte nel más vistu de la televisión y faise famosu predicando'l so furiosu mensaxe frente a una platea en direuto que, cuando-y lo señala, repite a toa voz el célebre latiguillo de Beale. Amás, el nuevu set del programa ta allumáu con reflectores azules y un enorme vitral y agora el programa ta complementáu por segmentos d'astroloxía, chismes, encuestes d'opinión y prensa mariella.
Paralelamente a la hestoria de Beale, rellátase l'ascensu de Diana Christensen (Faye Dunaway) dientro de la UBS. Empezando como productora de programes d'entretenimientu, Diana adquier novedosu material de terroristes (nuna especie de parodia del Ejército Simbióticu de Lliberación) robando bancos pa una nueva serie de televisión, que cautiva a otros executivos de la canal, y termina controlando una división na que se funden noticies con entretenimientu. Pa esguilar, Christensen enriédase sentimentalmente con Schumacher (casáu dende va munchos años), pero caltiénse encegolada col ésitu de UBS, inclusive cuando dambos tán na cama.
Dempués d'afayar que'l conglomeráu propiedá de UBS va ser adquiríu por unu entá enforma mayor, d'orixe árabe, Beale llanza una cruzada en direuto contra los dos corporaciones, afalando a l'audiencia a escribir a la Casa Blanca col so famosu mensaxe cola esperanza de detener la fusión.
Nesti marcu, lleven a Beale a una xunta con Arthur Jensen (Ned Beatty), presidente de la compañía propietaria de la UBS, quien esplica la so propia visión de la "cosmoloxía corporativa" al agora casi desilusionáu presentador. Jensen da-y un sermón a Beale, empezando per señalar que "esqueróse coles fuercies primaries de la naturaleza", antes de describir la interrellación de los participantes de la economía internacional, y falar de la naturaleza ilusoria de la distinción de naciones. Asina, Jensen finalmente convence a Beale d'abandonar los sos mensaxes populistes, y ésti camuda'l so discursu. Sicasí, el públicu considera que la nueva visión de Beale sobre la "deshumanización" de la sociedá ye deprimente, y el rating empieza a baxar pero, anque cai en picáu, Jensen nun dexa que los executivos de la compañía despidan a Beale, quien agora espubliza un nuevu evanxeliu, funcional a los intereses del presidente.
Mentanto, encegolaos como nunca colos ratings de la UBS, Hackett y Christensen entamen l'asesinatu en direutu de Beale per parte del mesmu grupu de terroristes qu'ella afayó cuando yera productora, y qu'agora tien el so propiu show na canal, llamáu "La hora de Mao Tse Tung". Esti fechu reflexa una conversación sardónica que, tando borrachos, tuvieron Beale y Schumacher al entamu de la película, na que falaben de tener un programa que presentara suicidios y asesinatos.
Network termina col asesinatu a balazos de Beale y en vivu, mientres se superponen una selección d'escenes de noticieros informando sobre l'incidente con toa naturalidá, xunto con escenes y soníos d'anuncios publicitarios.
El guión foi escritu por Paddy Chayefsky, y el productor foi Howard Gottfried. Dambos habíense esprendíu apocayá d'un xuiciu contra la United Artists (Artistes Xuníos), desafiando'l derechu del estudiu a arrendar la so previa película, L'hospital, a l'American Broadcasting Company (Compañía de Teledifusión d'Estaos Xuníos) nun paquete xunto a una película menos esitosa. A pesar d'alcordar apocayá nel marcu d'esti xuiciu, Chayefsky y Howard Gottfried dexaron a la O.A. financiar la nueva película. Pero dempués de lleer el guión, la O.A. topó'l conteníu demasiao revesosu y echóse tras.
Ensin esmolecese por ello, Chayefsky y Gottfried ufiertaron el guión a otros estudios, y eventualmente atoparon una persona comenenciuda dientro de la Metro Goldwyn Mayer. Poco tiempu dempués, la O.A. retratóse y buscó co-financiar la película xunto a la M.G.M., que mientres dellos años distribuyera películes n'Estaos Xuníos al traviés de la O.A. La M.G.M. dexó volver al negociu a la O.A., otorgándo-y los derechos de distribución internacional, ente que l'estudiu quedar col control de los derechos en territoriu d'Estaos Xuníos.
La película foi estrenada en Nueva York el 27 de payares de 1976, con una amplia salida a la venta pocu tiempu dempués.
Nel so reseña de la película pal New York Times, Vincent Canby calificó al filme como "escandalosu... brillante y cruelmente risonderu, una comedia d'Estaos Xuníos actual que confirma la posición de Paddy Chayefsky como un nuevu escritor satíricu mayor d'Estaos Xuníos" y una película que los sos "puntos de vista perversamente aburuyaos de cómo la televisión vese, suena, y, n'efeutu, ye, conformen el cardiograma satíricu del corazón ocultu de la televisión."[8]
En tantu, nuna reseña escrita dempués de que la película recibiera los premios Óscar, Roger Ebert llamar una "película por demás intelixente y bien actuada qu'intenta consiguir demasiáu, qu'ataca non yá a la televisión sinón tamién a la mayoría de les demás enfermedaes de los 70" anque "lo que sí llogra facer tan bien, vese tan claramente, ye presentáu de manera tan imperdonable, que Network va sobrevivir a munches películes entá más refeches".[9] viéndola un cuartu de sieglu más tarde, Roger Ebert dixo que la película ye "como una profecía. Cuando Chayefsky creó a Howard Beale ¿pudo imaxinar a Jerry Springer, Howard Stern o la World Wrestling Federation (Federación de Llucha Llibre Mundial)?"; y da-y méritos a Sidney Lumet y a Paddy Chayefsky por saber "xusto cuándo faer tolos esfuercios posibles".[10]
Network ganó trés de los cuatro premios a l'actuación, igualando'l récor de 1951 de A Streetcar Named Desire. Al pie de Who's Afraid of Virginia Woolf?, Reds y Coming Home. Network ye una de les escases películes a la fecha en recibir nominaciones nos cuatro categoríes d'actuación y la penúltima en recibir tales nominaciones hasta 2013, cuando foi nomada nos cuatro categoríes Silver Linings Playbook (El Llau bonu de les coses, 2012).
Añu | Categoría | Persona | Resultáu |
---|---|---|---|
1976 | Meyor película | Nomada | |
Meyor direutor | Sidney Lumet | Nomáu | |
Meyor actriz | Faye Dunaway | Ganadora | |
Meyor actor | Peter Finch | Ganador | |
Meyor actor | William Holden | Nomáu | |
Meyor actriz de repartu | Beatrice Straight | Ganadora | |
Meyor actor de repartu | Ned Beatty | Nomáu | |
Meyor guión orixinal | Paddy Chayefsky | Ganador | |
Meyor montaxe | Alan Heim | Nomáu | |
Meyor fotografía | Owen Roizman | Nomáu | |
Añu | Categoría | Persona | Resultáu |
---|---|---|---|
1976 | Meyor película - Drama | Nomada | |
Meyor direutor | Sidney Lumet | Ganador | |
Meyor actriz - Drama | Faye Dunaway | Ganadora | |
Meyor actor - Drama | Peter Finch | Ganador | |
Meyor guión | Paddy Chayefsky | Ganador |
Añu | Categoría | Persona | Resultáu |
---|---|---|---|
1976 | Meyor película | Nomada | |
Meyor direutor | Sidney Lumet | Nomáu | |
Meyor actriz | Faye Dunaway | Nomada | |
Meyor actor | Peter Finch | Ganador | |
Meyor actor | William Holden | Nomáu | |
Meyor actor de repartu | Robert Duvall | Nomáu | |
Meyor guión orixinal | Paddy Chayefsky | Nomáu | |
Meyor montaxe | Alan Heim | Nomáu | |
Meyor soníu | Jack Fitzstephens Marc Laub Sanford Rackow James Sabat Dick Vorisek | Nomaos | |
Peter Finch morrió primero que se realizara la ceremonia de los Premios de l'Academia, y ye, xunto a Heath Ledger, unu de los dos únicos actores que recibieron el premiu de forma póstuma.
En tantu, l'actuación de Beatrice Straight como la esposa del personaxe de Holden tomó solamente 5 minutos 40 segundos de pantalla, siendo l'actuación más curtia en ganar l'Óscar a la meyor actriz de repartu.
En 2007 foi llanzada la película documental Zeitgeist. Puede trate nella una escena de Network na que'l protagonista, encarnáu por Peter Finch, da un curtiu discursu.
Esta película ta inspirada nel sucesu de Christine Chubbuck, periodista d'Estaos Xuníos que se suicidó mientres una tresmisión en vivu.[14]
En 1980, la ex dueña d'O.A., Transamerica Corporation, punxo al estudiu en venta dempués de la desastrosa salida de la película Heaven´s Gate, un completu fracasu financieru y una velea tocantes a rellaciones públiques. Como resultancia, Transamerica Corporation entró en crisis na industria del cine. Al añu siguiente, la M.G.M. adquirió la O.A., y en consecuencia quedar colos derechos internacionales de Network.
Depués, en 1986, el magnate de los medios Ted Turner adquirió la M.G.M./O.A. Ensin patrocinadores financieros, Turner llueu s'empeñó y revendió la mayor parte de M.G.M., anque se quedó cola coleición cinematográfica pa la so propia compañía, Turner Entertainment -esto incluyía quedase colos derechos nacionales de Network, pero los internacionales siguíen perteneciendo a M.G.M., que retuvo la coleición de la O.A-. Turner fixo un tratu cola división de video de la M.G.M. pa la distribución de la edición llariega de los videos de la so coleición, dexando a cambéu a la M.G.M. quedase colos derechos nacionales de Network por 13 años más.
En 1996, la compañía de Ted Turner fundir a Time Warner. Arriendes d'ello, W.B. dio los derechos de distribución en TV y teatru de la coleición de Ted Turner, cola adhesión de derechos de video en 1999.
Na actualidá, W.B./Turner tienen los derechos nacionales sobre Network, ente que los internacionales son propiedá de MGM. -la cual foi apocayá mercada por un consorciu lideráu por Sony y Comcast-. La M.G.M. tamién-y venció los derechos de distribución internacional de video a la 20th Century Fox Home Entertainment.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.