Idioma náhuatl

El náhuatl^[1] (de la pallabra nāhuatlàtōlli ([naː.wa.ƛaʔ.'toːlːi]), «el son bonu») ye una macrollingua amerindia de la familia uto-azteca asitiada en Méxicu con unos dos millones de falantes.

Nawatlahtolli, nawatl y mexkatl
Faláu en
Faláu en	Méxicu y El Salvador
Númberu de falantes
Falantes Tipu Añu 1 925 620 llingua materna 2015
Datos
Familia	lenguas nahuanas (es) y Llingües uto-azteques
Sistema d'escritura	alfabetu llatín
Reguláu por	Institutu Nacional de Llingües Indíxenes
Códigos
ISO 639-2	nah

Númberu de falantes por estáu mexicanu.

Surdió a lo menos dende'l sieglu VII. Dende la espansión de la cultura tolteca a finales de sieglu X en Mesoamérica, el náhuatl empezó'l so espardimientu percima d'otres llingües mesoamericanes hasta convertise en llingua franca de bona parte de la zona mesoamericana, cuantimás so los territorios conquistaos pol imperiu mexica, tamién llamáu imperiu azteca, dende'l sieglu XIII hasta la so cayida (el 13 d'agostu de 1521) en manes de los españoles, motivu pol cual a la llingua náhuatl tamién se-y conoz col nome de llingua mexicana. Cola conquista, y l'introducción del alfabetu llatín, el náhuatl convirtióse tamién nuna llingua escrita, y munches cróniques, gramátiques, trabayos de poesía, documentos alministrativos y códices fueron escritos mientres el sieglu XVI y XVII ^[2] Esti tempranu llinguaxe escritu basáu na variedá falada en Tenochtitlan clasificóse como náhuatl clásicu y alcuéntrase ente los más estudiaos y los meyor documentaos idiomes d'América ^[3]

Ver tamién

• Wikipedia en náhuatl

Bibliografía

• Garibay, Angel Ma., Llave del Nahuatl, Porrua, Méxicu, [1940] 1999
• Kartunnen, Frances, Apéndice: Mowentike Chalman/Los Peregrinos de Chalma de Jean Charlot, Renvall Institute, Universidá de Ḥélsinki
• Sullivan, Thelma D, Compendio de la Gramática Nahuatl, Universidá Nacional Autónoma de Méxicu, [1976] 1992