Malaquita

La malaquita ye un mineral del grupu V (carbonatos) según la clasificación de Strunz, de fórmula química Cu2CO3(OH)2 (Dihidroxido de carbonatu de cobre (II)). Tien un 57,0% de cobre. El so nome vien del griegu malaqh, que significa ‘malva’, n'alusión al so color verde.^[6] Na antigüedá yera usada como colorante, pero anguaño'l so usu ye más bien como piedra semipreciosa. Tamién la usa como mena pa la estracción de cobre.^[7]

Malaquita
Xeneral
Categoría	especie mineral (es) [1]
Subclase de	rosasite mineral group (en) [2]
Fórmula química	Cu₂(CO₃)(OH)₂
Epónimu	Malva (llatín) Pavo cristatus ()
Propiedaes físiques
Color de la raya	verde
Durez de Mohs	3,75
Densidá absoluta	3,85 g/cm³
Clasificación
Nickel-Strunz 8ª ed.	Vb/B.01[3]
Nickel-Strunz 9ª ed.	5.BA.10[4]
Nickel-Strunz 10ª ed.	5.BA.10[5]
Dana	16a.3.1.1[4]

Malaquita

Malaquita pulida.

Los xacimientos más importantes d'esti mineral tán en Colombia, República Democrática d'El Congu, Sudáfrica, Zimbabue, Rusia, Namibia, Hungría y Estaos Xuníos.

Belles artes

Panorámica del Salón de la malaquita nel Gran Trianón, Versalles (Francia).

Delles obres célebres en malaquita son:

• En San Petersburgu esiste un fragmentu de malaquita n'estremu notable. Serráu y apolazadura tien 890 mm. de llargor, 473 d'anchor y 56 d'espesura. En tiempu del primer imperiu francés, #ver nel Gran Trianón una tabla de mesa, unos candelabros y una copa, tou de magnífica malaquita. Foi un regalu del emperador de Rusia a Napoleón I.
• La base del Troféu de la Copa Mundial de Fútbol ta fechu nesti material.

Intentóse munches vegaes grabar en malaquita pero en devanéu. La materia ye demasiáu blanda y les múltiples faxes que presenta na so pasta nun dexen llograr figures que tengan un aspeutu verdaderamente artísticu.^[8]