Lope Íñiguez

Lope Íñiguez
Vida
Nacimientu	circa 1050
Nacionalidá	Reinu de Castiella
Muerte	1093 (42/43 años)
Familia
Padre	Íñigo López, señor de Vizcaya
Madre	Toda Ortiz
Fíos/es	Diego López I de Haro (es)
Hermanos/es	Fortún Íñiguez (es)
Pueblu	Casa de Haro (es)
Oficiu	guerreru
Seudónimos	El Rubio

Lope Íñiguez (c. 1050-1093) foi'l segundu señor de Vizcaya, dempués de la muerte del so padre, Íñigo López, en 1076.^[1]

Datos rápidos Vida, Nacimientu ...

Zarrar

Como fíu primoxénitu d'Íñigo López, asocedió al so padre como tenente y señor de Vizcaya. Antes d'esa fecha, ente 1061 y 1067 exerció los cargos palatinos de offertor, fertorarius, stabularius y tallator na corte del rei Sancho Garcés IV de Pamplona.^[2] En 1063 figura na documentación del Monesteriu de San Prudencio de Monte Laturce, confirmando como tenente en Nájera. Dempués apaez en numberoses ocasiones confirmando dellos diplomes, ente ellos unu en 1074 nel Monesteriu de Valvanera, roborando una donación del rei Sancho Garcés IV, como tenente en Alberite.

En 1076, el rei Sancho Garcés IV, llamáu «el de Peñalén», foi asesináu polos sos hermanos, y Sancho Ramírez d'Aragón y el rei Alfonso VI de Llión y de Castiella partiéronse'l reinu del fináu rei.^[2] Lope Íñiguez, xunto col so padre, el so suegru y otros magnates, xuró fidelidá al rei Alfonso VI.^[3]^[4] Fízose cargu de les tenencies d'Álava (1081), Vizcaya y Guipúzcoa (1082),^[4]^[5] ente que'l gobiernu de les tierres rioxanes, incluyendo la plaza de Nájera, foi encamentáu al conde García Ordóñez,^[6]^[7] xenru del rei Sancho'l de Peñalén.^[8] Yá fináu Lope Íñiguez y dempués de la muerte de García Ordóñez na batalla de Uclés en 1108, Diego, el fíu primoxénitu del conde Lope Íñiguez, recuperó la importante tenencia de Nájera y de Grañón en 1109.^[7] Lope Íñiguez, tamién participó en 1085 na conquista de Toledo.

Contraxo matrimonio antes de 1069 con Ticlo Díaz, fía del importante magnate castellanu Diego Álvarez d'Oca.^[2]^[9] Una hermana de Ticlo, llamada Elvira, foi la esposa del conde Gonzalo Salvadórez, con quien Lope Íñiguez caltuvo una rellación estrecha polos intereses que teníen de mancomún según el sofitu de dambos al rei castellanu.^[10] Los fíos d'esti matrimoniu fueron:^{[lower-alpha 1]}

Diego López, quien-y asocedería nel señoríu.^[12] Llamóse igual que'l so güelu maternu, nome que se perpetuó ente los sos descendientes.^[7]
Sancho López, señor de Poza.^[13]^{[lower-alpha 2]}
Toa López (m. avientu de 1121),^[15] esposa de Lope González,^[12] fíu de Gonzalo Álvarez y Leguntia González, tenente en Estíbaliz^{[lower-alpha 3]} y en Buradón. Toa recibió sepultura nel monesteriu de Santa María la Real de Nájera según consta nuna donación fecha pola so fía María a dichu monesteriu.^[16] Una fía d'esti matrimoniu foi la esposa d'un Fortún Sánchez.
Sancha López^[12]
Teresa López. Contraería dos matrimonios. Unu con un Lope, teniendo un fíu llamáu García López, y l'otru con García Sánchez, que dellos xenealoxistes llamen de Zurbano.^[17]^{[lower-alpha 4]}

Ticlo fixo una donación al Monesteriu de San Millán de la Cogolla en 1093, que foi confirmada polos sos fíos Diego López, Sancho, Toa, Sancha y Teresa según por Lope González, maríu de Toa.^[11]
Sancho, fíu de Lope Íñiguez, lideró una espedición que nun foi esitosa, en 1094, un añu dempués de la muerte del so padre, per Álava y La Rioxa contra'l rei Sancho Ramírez d'Aragón.^[14]
El gobiernu militar d'Álava taba estremáu en dos places d'armes: Estíbaliz, onde apoderaba Lope González, mientres Divina yera gobernada por Diego Sánchez. Nun foi hasta que finó Lope González, l'home de Toa, que'l so cuñáu Diego López I de Haro tomó posesión de la tenencia d'Álava.^[15]
En 1096, Teresa ufierta al Monesteriu de San Millán de la Cogolla el so palaciu y posesiones en Azqueta en casu de morrer na so proyeutada pelegrinación a Roma. Facer pola so alma y la del so home, García Sánchez, en documentu confirmáu pol so fíu García López xunto col conde García Ordóñez y otru señores.^[18]

[1]
Balparda de les Ferreríes, 1933-34, p. 181.
[2]
Baury, 2011, p. 56.
[3]
Balparda de les Ferreríes, 1933-34, páxs. 257-258.
[4]
Martín Duque, 2003, p. 899.
[5]
Balparda de les Ferreríes, 1933-34, páxs. 258 y 280.
[6]
Martín Duque, 2002, p. 899.
[7]
Baury, 2011, p. 57.
[8]
Balparda de les Ferreríes, 1933-34, p. 258.
[9]
Balparda de les Ferreríes, 1933-34, páxs. 257 y 259.
[10]
Sánchez de Mora, 1998, p. 46, Tomu I.
[11]
Ledesma Rubio, 1989, p. 152-154, doc. 225.
[12]
Balparda de les Ferreríes, 1933-34, p. 293.
[13]
Balparda de les Ferreríes, 1933-34, p. 291 y 293.
[14]
Balparda de les Ferreríes, 1933-34, p. 291.
[15]
Balparda de les Ferreríes, 1933-34, páxs. 293-294.
[16]
Rodríguez de Lama, 1991, p. 190, doc. 117.
[17]
Balparda de les Ferreríes, 1933-34, páxs. 260-61, notes 215, 216, y 293.
[18]
Ledesma Rubio, 1989, páxs. 175-176, doc. 263.

Balparda de les Ferreríes, Gregorio (1933-34). Historia crítica de Vizcaya y los sos fueros. T. II, Llibru 3, El primer fueru de Vizcaya, el de los señores.

Baury, Ghislain (2011). «Los ricoshombres y el rei en Castiella: El llinaxe Haro, 1076-1322». Territorio, Sociedá, y Poder: Revista d'Estudios Medievales (Universidá d'Uviéu) (6): páxs. 53-72. ISSN 1886-1121. http://www.unioviedo.es/reunido/index.php/TSP/article/view/9468/9281.

Canal Sánchez-Pagín, Xosé María (1995). «La Casa de Haro en Llión y Castiella mientres el sieglu XII: Nueves conclusiones». Anuariu d'Estudios Medievales (Conseyu Cimeru d'Investigaciones Científiques, CSIC: Institución Milá y Fontanals. Departamentu d'Estudios Medievales) (25): páxs. 3-38. ISSN 0066-5061.

Ledesma Rubio, María Lluisa (1989). Cartulariu de San Millán de la Cogolla (1076-1200). Zaragoza: Anubar Ediciones. ISBN 84-7013-235-0.

Martín Duque, Ángel J. (2002). «Vasconia na alta edá media: someru aproximamientu históricu». Príncipe de Viana (227): páxs. 871-908. ISSN 0032-8472. http://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=497678.

Pescador Medrano, Aitor (1999). «Tenentes y tenencies del Reinu de Pamplona n'Álava, Vizcaya, Guipúzcoa, La Rioxa y Castiella (1004-1076)». Vasconia: Cuadiernos d'historia-xeografía (29): páxs. 107-144. ISSN 1136-6834. Archivado del original el 2020-09-23. https://web.archive.org/web/20200923123747/http://www.euskomedia.org/PDFAnlt/vasconia/vas29/29107144.pdf. Consultáu'l 2018-10-29.

Rodríguez R. de Lama,, Ildefonso (1992). Coleición diplomática medieval de La Rioxa, Tomu II: Documentos (923-1168). Institutu d'Estudios Rioxanos. ISBN 84-87252-97-4.

Sánchez de Mora, Antoniu (2003). La nobleza castellana na plena Edá Media: el llinaxe de Lara. Tesis doctoral. Universidá de Sevilla. http://fondosdigitales.us.es/thesis/thesis_view?oid=271.

Ubieto Arteta, Antoniu (1976). Cartulariu de San Millán de la Cogolla (759-1076). Anubar Ediciones. ISBN 84-7013-082-X.

Predecesor:
Íñigo López

Señoríu de Vizcaya
1077-1093

Socesor:
Diego López I de Haro

[12] Ticlo fixo una donación al Monesteriu de San Millán de la Cogolla en 1093, que foi confirmada polos sos fíos Diego López, Sancho, Toa, Sancha y Teresa según por Lope González, maríu de Toa.^[11]

[16] Sancho, fíu de Lope Íñiguez, lideró una espedición que nun foi esitosa, en 1094, un añu dempués de la muerte del so padre, per Álava y La Rioxa contra'l rei Sancho Ramírez d'Aragón.^[14]

[18] El gobiernu militar d'Álava taba estremáu en dos places d'armes: Estíbaliz, onde apoderaba Lope González, mientres Divina yera gobernada por Diego Sánchez. Nun foi hasta que finó Lope González, l'home de Toa, que'l so cuñáu Diego López I de Haro tomó posesión de la tenencia d'Álava.^[15]

[22] En 1096, Teresa ufierta al Monesteriu de San Millán de la Cogolla el so palaciu y posesiones en Azqueta en casu de morrer na so proyeutada pelegrinación a Roma. Facer pola so alma y la del so home, García Sánchez, en documentu confirmáu pol so fíu García López xunto col conde García Ordóñez y otru señores.^[18]

[FOOTNOTEBalparda_de_les_Ferreríes1933-34{{{c}}}181-1] [1]
Balparda de les Ferreríes, 1933-34, p. 181.

[FOOTNOTEBaury2011{{{c}}}56-2] [2]
Baury, 2011, p. 56.

[FOOTNOTEBalparda_de_les_Ferreríes1933-34{{{c}}}257-258-3] [3]
Balparda de les Ferreríes, 1933-34, páxs. 257-258.

[FOOTNOTEMartín_Duque2003{{{c}}}899-4] [4]
Martín Duque, 2003, p. 899.

[FOOTNOTEBalparda_de_les_Ferreríes1933-34{{{c}}}258_y_280-5] [5]
Balparda de les Ferreríes, 1933-34, páxs. 258 y 280.

[FOOTNOTEMartín_Duque2002{{{c}}}899-6] [6]
Martín Duque, 2002, p. 899.

[FOOTNOTEBaury2011{{{c}}}57-7] [7]
Baury, 2011, p. 57.

[FOOTNOTEBalparda_de_les_Ferreríes1933-34{{{c}}}258-8] [8]
Balparda de les Ferreríes, 1933-34, p. 258.

[FOOTNOTEBalparda_de_les_Ferreríes1933-34{{{c}}}257_y_259-9] [9]
Balparda de les Ferreríes, 1933-34, páxs. 257 y 259.

[FOOTNOTESánchez_de_Mora1998{{{c}}}46,_Tomu_I-10] [10]
Sánchez de Mora, 1998, p. 46, Tomu I.

[FOOTNOTELedesma_Rubio1989{{{c}}}152-154,_doc._225-11] [11]
Ledesma Rubio, 1989, p. 152-154, doc. 225.

[FOOTNOTEBalparda_de_les_Ferreríes1933-34{{{c}}}293-13] [12]
Balparda de les Ferreríes, 1933-34, p. 293.

[FOOTNOTEBalparda_de_les_Ferreríes1933-34{{{c}}}291_y_293-14] [13]
Balparda de les Ferreríes, 1933-34, p. 291 y 293.

[FOOTNOTEBalparda_de_les_Ferreríes1933-34{{{c}}}291-15] [14]
Balparda de les Ferreríes, 1933-34, p. 291.

[FOOTNOTEBalparda_de_les_Ferreríes1933-34{{{c}}}293-294-17] [15]
Balparda de les Ferreríes, 1933-34, páxs. 293-294.

[FOOTNOTERodríguez_de_Lama1991{{{c}}}190,_doc._117-19] [16]
Rodríguez de Lama, 1991, p. 190, doc. 117.

[FOOTNOTEBalparda_de_les_Ferreríes1933-34{{{c}}}260-61,_notes_215,_216,_y_293-20] [17]
Balparda de les Ferreríes, 1933-34, páxs. 260-61, notes 215, 216, y 293.

[FOOTNOTELedesma_Rubio1989{{{c}}}175-176,_doc._263-21] [18]
Ledesma Rubio, 1989, páxs. 175-176, doc. 263.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[lower-alpha 1]

[12]

[13]

[lower-alpha 2]

[15]

[lower-alpha 3]

[16]

[17]

[lower-alpha 4]

[11]

[14]

[18]

Wikiwand in your browser!

Lope Íñiguez

Wikiwand in your browser!

Biografía

Matrimoniu y descendencia

Notes

Referencies

Bibliografía