Longyearbyen
llocalidá y centru alministrativu de les islles Svalbard From Wikipedia, the free encyclopedia
Longyearbyen ye'l mayor asentamientu del archipiélagu de les islles Svalbard, asitiaes nel océanu Glacial Árticu y pertenecientes a Noruega. Ta na islla de Spitsbergen y la so población ye d'unos 2.075 habitantes. Ye'l llugar de residencia del Gobernador de Svalbard.
| Longyearbyen | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
| Alministración | |||
| País | Noruega | ||
| Archipiélagu | Svalbard | ||
| Tipu d'entidá | villa | ||
| Community council leader of Longyearbyen (en) | Christin Kristoffersen | ||
| Xeografía | |||
| Coordenaes | 78°13′N 15°38′E | ||
 Longyearbyen Longyearbyen (Svalbard)  | |||
| Superficie | 242.86 km² | ||
| Altitú | 6 m | ||
| Demografía | |||
| Población | 2417 hab. (2020) | ||
| Porcentaxe | 90.59% de Svalbard | ||
| Densidá | 9,95 hab/km² | ||
| Más información | |||
| Fundación | 1906 | ||
| Estaya horaria |
Hora central europea CEST | ||
| lokalstyre.no | |||
Historia
En 1896, Vesteraalens Dampskibsselskab empezó a faer viaxes turísticos a Hotellneset. P'afaer a los turistes, construyó un hotel, que foi cerráu en 1897. Dos families estableciéronse ellí en 1898–99[1] y el Serviciu de Corréu noruegu operó una oficina de corréu en Hotellneset dende 1897 hasta 1899.[2] Tamién s'establecieron temporalmente na zona Søren Zakariassen en 1899[3] y la compañía Bergen-Spitsbergen Kullgrube-kompani en 1901, con un establecimientu en Adventtoppen.[4]
L'industrial d'Estaos Xuníos John Munro Longyear visitó la islla de Spitsbergen en 1901, tornando a la mesma en 1903. Col so asociáu, Frederick Ayeri, Longyear desoyó les reclamaciones noruegues de la parte oeste d'Adventfjorden. En 1906, la empresa de Boston Arctic Coal Company, empecipió l'actividá minera.[5] La compañía llamó al asentamientu Longyear City,[4] esportando a la ciudá de Tromsø. Foi destruyíu polos alemanes en 1943, mientres la Segunda Guerra Mundial, y reconstruyíu tres la finalización del conflictu.
Carauterístiques
Ye una ciudá ártica na que l'actividá minera tuvo siempres presente. La so vexetación ye polar pel hibiernu y de tundra pel branu. Ye'l pobláu de más de 1000 habitantes más septentrional del mundu.
Amás, ye la sede de la UNIS (Universitetssenteret på Svalbard), el centru d'estudios universitarios más septentrional del mundu. Nél concéntrense estudiantes de más de 25 nacionalidaes distintes pa siguir estudios sobre xeoloxía, xeofísica, teunoloxía (inxeniería) y bioloxía.
El pequeñu campusantu local dexó de soterrar a los recién llegaos hai 70 años, dempués de comprobar que los cuerpos nun se descomponíen. Los cadabres son calteníos pol xelu permanente (permafrost) y esto creó una morbosidad creciente. Dase'l casu que dellos científicos recuperaron texíu d'un home fináu en 1917, y al analizalo atoparon que foi víctima de la epidemia que terminó cola vida de munches persones na islla.
Galería
Calle principal de Longyearbyen.
Central del SNKS.
Aeropuertu de Longyearbyen.
Edificios de Longyearbyen.
Referencies
Enllaces esternos
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.