Remove ads
From Wikipedia, the free encyclopedia
Eskrima, Arnis o Kali son términos que se refieren a una mena d'artes marciales filipines basaes sobre too nel combate con armes usando palos, cuchiellos y armes improvisaes. Sicasí, anque l'”eskrimador” entrena con armes dende’l primer día, les téuniques a mano vacía, los agarres y la francedura de miembros son partes esenciales d'estes artes, u l'arma ta considerada namái que como una estensión del cuerpu. Eskrima y Arnis son los nomes más estendíos ente los munchos qu'anguaño s’usen davezu nes Filipines pa referise a estes artes.
Delles armes usaes na Eskrima | |
Tamién | Arnis, Kali, Escrima |
---|---|
Enfoque | Combate con palos, combate con armes blanques, combate cuerpu a cuerpu |
Contautu/durez | Según les escueles, del non contautu al contautu plenu |
País d'orixe | Filipines |
Prauticantes famosos | Dan Inosanto, Antonio Ilustrísimo, Bruce Lee, Angel Cabales |
Paternidá | Esgrima española, artes marciales chines, Silat |
Deporte olímpicu | Non |
Tradicionalmente, el deprendimientu de les habilidaes básiques na Eskrima taba simplificáu arrémente. Había pocu tiempu pa enseñar movimientos abegosos, asina qu'usábense solamente les téuniques que yá probaren ser efeutives na batalla y podíen ser fáciles d'enseñar en masa. Esto daba a los paisanos, polo xeneral combatientes non profesionales, una midida de proteición contra los d'otros pueblos, arriendes de contra invasores foranos. Esta filosofía de simplicidá síguese inda güei, y ye la base fundamental de la eskrima. Pola mor d'esti enfoque, la eskrima y les artes marciales filipines en xeneral son davezu equivocadamente consideraes como “simples”. Pero esto hai que lo referir solo a la so sistematización, non a la so eficacia. Pela cueta, más allá de les habilidaes básiques esiste una cadarma percomplexa y un conxuntu acionáu d'habilidaes que lleva xera dominar.[1]
Ye significativo qu'"eskrima" na llingua tagalu tenga’l mesmu significáu que l'español "esgrima".
El primer contautu históricu del mundu occidental cola Eskrima ye la dómina de la conquista colonial que siguió a les primeres esploraciones del “nuevu mundu” descubiertu polos grandes navegantes de principios del sieglu XV. Cuando los "conquistadores" españoles aportaron a les Filipines, taben esperándolos tribus belixerantes qu'usaben armes tradicionales pa defendese. Mesmamente Fernando de Magallanes perdió la vida na batalla de Mactan en 1521 lluchando contra la xente del xefe Lapu-Lapu. El cronista Antonio Pigafetta, firíu tamién daquella, describe na so “Relazione del primo viaggio intorno al mondo” (espublizada en Venecia en 1536, n'italianu) cómo los nativos mataron a Magallanes con llances y con un "gran terciado" (como una cimitarra, pero más grande).
Tres la conquista los españoles torgaron l'arte marcial indíxena (qu'asina y too sobrevivió atapáu nes dances y rituales populares), sustituyéndolu pola esgrima española. El “kali modernu” inda sigue recibiendo esta influencia de la esgrima.
Hai estudiosos qu'opinen que l'aniciu de la esgrima ta ensin embargu nes artes marciales indonesies, que tienen los raigaños nel Kuntao y nel Silat. El Kuntao (lliteralmente la vía del puñu) ye una de les evoluciones que tuvo’l Quan Fa (conocíu n'occidente y en Ḥong Kong col nome de Kung fu y na República Popular China como Wushu), mientres que’l Silat deriva de movimientos sacaos de les artes marciales de la India y de la población árabe que s’asitió n'Indonesia nel sieglu XIII. Amás, dende’l sieglu XIV tamién entamó l'asitiamientu de poblaciones musulmanes nel sur de les Filipines, invasión que paró cola llegada de los españoles. Inda güei les islles meridionales del archipiélagu filipín tán habitaes pol pueblu musulmán de los "moros".
En realidá los innumberables estilos d'artes marciales filipines absorbieron téuniques y patrones de movimientu de cualquier arte marcial trayíu polos diferentes conquistadores de les Filipines que foron aportando a lo llargo de la historia: indios, árabes, españoles (acompañaos por portugueses y italianos), americanos y xaponeses.
Otros términos que tamién s’utilicen davezu pa referise a esti arte son kali y arnis de mano (del español “arnés de mano”).
El nome kali, a pesar de ser bastante emplegáu nos Estaos Xuníos y n'Europa, úsase bien poco nes Filipines, y en munches partes nin siquiera conocen la pallabra. Sicasí, per aciu de la popularidá del términu fuera de les Filipines, y de la influyencia de prauticantes estranxeros, el términu kali va tando cada vez más reconocíu y aceutáu en Filipines. El términu kalis qu'aveza usase allá significa espada. Ye fácil y común l'equivocu de considerar que kalis y kali son sinónimos o derivaos (hai que se decatar de que la "s" en final de pallabra nun s'usa nes llingües y dialeutos filipinos pa indicar plural). En cualquier casu, eskrima, arnis, arnis de mano, kali y FMA (“Filipino Martial Arts”) refiérense a una mesma familia d'artes marciales filipines basaes nel entrenamientu con armes.
Eskrimador o kalista (como dellos prauticantes avecen llamase a sí mesmos) ye’l prauticante d'eskrima, mentanto arnisador ye’l términu utilizáu pa referise a prauticantes de la variante arnis.
Los prauticantes d'eskrima son renomaos sobre too pola so habilidá na llucha con armes o ensin armes indistintamente. La mayor parte de los sistemes d'eskrima inclúin formes de llucha con bayura d'armes, formes de combate a mano vacía (panantukan, pananjakman, suntukan, sikaran, tadyakan/tadiyakan), llaves y valtos (dumog), y cualquier otru tipu de téuniques necesaries pa completar l'entrenamientu d'un guerreru nes vieyes dómines de les lluches tribales. Quiciabes l'únicu gran aspeutu que nun recibió la debida atención, tanto nel pasáu como actualmente, seya’l de la práutica de les lluches en cooperación. Había tamién un sistema filipín de primeros auxilios, curación y medicina herbal que tradicionalmente s’aprendía paralelu a la esgrima, pero sumióse colos años.
Na mayor parte de los sistemes desendólquense al empar les téuniques con y ensin armes, a traviés d'un sistema d'entrenamientu tresnáu pa desarrollar los sos aspeutos comunes. Les variaciones más avezaes son la de palos simples (un solu palu), la de palu doble (dos palos) y la d'espada/palu y cuchiellu. Dellos sistemes son conocíos por especializase n'otres armes, como’l llátigu y el cayáu.
De les armes mentaes, dalgunes posien variaciones esclusives pa emplegales na práutica de la eskrima, como’l “kerambit”, el “barung” y el “cuchiellu caparina”, un tipu de cuchiellu bien peculiar que pasó a ser carauterísticu de la eskrima moderna.
El ratán, madera derivada del bambú perfácil d'atopar nes Filipines, ye’l material más de cutiu utilizáu na fabricación de les vares y palos d'entrenamientu. Son resistentes y mui duraderos, llixeros y con bona resistencia al fueu. Francen solamente en situaciones estremes, y nun suelten estielles como otres maderes, colo que son preseos d'entrenamientu seguros. Esti aspeutu failos tamién útiles pa la defensa contra armes blanques. El “kamagong” (una especie de madera de caqui) ye tamién un material utilizao, anque menos, masque non pal combate, darréu qu'al ser tan denso pue mancar muncho a los prauticantes.
Tradicionalmente, el combate d'entrenamientu nun inclúi’l contautu cuerpu a cuerpu. Pa entrenar con contautu recomiéndase usar equipamientu de seguridá, pola mor del dañu qu'un ataque con arma (palu, cayáu, etc.) pue causar.
(ordenaos por familia/llinax)
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.