From Wikipedia, the free encyclopedia
Joaquín Aguirre de la Peña (20 de payares de 1805, Ágreda – 19 de xunetu de 1869) foi un políticu y catedráticu español, presidente de la Xunta Provisional Revolucionaria qu'asumió'l poder tres el derrocamientu de la reina Sabela II y presidente del Tribunal Supremu.
Joaquín Aguirre de la Peña | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||
1868 - 1869 - Pedro Gómez de la Serna (es)  →
| |||||||||
| Vida | |||||||||
| Nacimientu | Ágreda, 20 de payares de 1805[1] | ||||||||
| Nacionalidá |
 España | ||||||||
| Muerte | 19 de xunetu de 1869[1] (63 años) | ||||||||
| Sepultura |
Sacramental de San Lorenzo y San José (es) | ||||||||
| Estudios | |||||||||
| Llingües falaes | castellanu | ||||||||
| Oficiu | maxistráu, políticu, xuez, xurista, profesor titular | ||||||||
| Llugares de trabayu | Madrid | ||||||||
| Emplegadores |
Tribunal Supremu d'España Universidá Central | ||||||||
| Miembru de |
Real Academia de Xurisprudencia y Llexislación Real Academia de Ciencies Morales y Polítiques | ||||||||
| Creencies | |||||||||
| Partíu políticu | Partíu Progresista | ||||||||
 | |||||||||
Cursó los sos estudios universitarios en Zaragoza y Alcalá de Henares. En 1828 llicencióse en derechu romanu y canónicu y en 1830 doctorar en xurisprudencia. En 1835 consiguió la cátedra d'instituciones canóniques.
Na década de 1840 empezó la so carrera política. El so primer cargu nel gobiernu foi'l d'Oficial terceru de la Secretaría del Despachu de Gracia y Xusticia, en 1841.
Dempués de les eleiciones del 15 de setiembre de 1843, foi escoyíu diputáu pol Partíu Progresista por Navarra.[2] Tres la disolución de les Cortes el 28 de payares y la dimisión del progresista Salustiano Olózaga como Presidente del Conseyu de Ministros, pasó a ocupar esti cargu'l 1 d'avientu'l moderáu Luis González Bravo. Esti fechu, que significó l'empiezu de la denomada Década moderada, llevó a Aguirre a arrenunciar al so emplegu nel Ministeriu de Gracia y Xusticia el 7 d'avientu.
Anque caltuvo'l so escañu hasta'l fin de la llexislatura, el 23 d'ochobre de 1844, mientres el restu de la década moderada abandonó la política pa dedicase n'esclusiva a la enseñanza. Nesta dómina, ocupó dos cátedres na Universidá de Madrid (por Real Orde del 29 d'ochobre de 1836 la Universidá d'Alcalá de Henares treslladárase a la capital). En 1845 concedióse-y la cátedra de disciplina eclesiástica xeneral y particular d'España[3] y en 1850 la de xurisprudencia.[4]
Tres el fallecimientu de Juan Nicasio Gallego, Aguirre foi nomáu'l 28 de xineru de 1853 Vocal de la seición tercer del Real Conseyu d'Instrucción Pública.[4]
El 4 de marzu de 1854 foi nomáu Vicerrector de la Universidá de Madrid.
El 7 de xunetu de 1854, un pronunciamientu militar dio orixe a la revolución conocida como la Vicalvarada. Aguirre xunir a la Xunta de Salvación, Armamentu y Defensa de Madrid, na que, polos sos estudios y esperiencia ocupar de les temes rellacionaes col derechu, xunto con Nicolás Salmerón. Tres la entrada na capital de los xenerales O'Donnell y Espartero, la reina nomó Presidente del Conseyu de Ministros a esti postreru, tornando asina'l Partíu Progresista al poder. El 8 d'agostu foi nomáu Subsecretariu del Ministeriu de Gracia y Xusticia.[5]
Tres les eleiciones del 4 d'ochobre, foi escoyíu diputáu por Soria.[2] El 29 de payares foi nomáu Ministru de Gracia y Xusticia, cargu nel que permaneció hasta'l 6 de xunu de 1855.[6]
Tres les eleiciones del 31 d'ochobre de 1858, foi escoyíu diputáu por Madrid.[2]
El 22 de xunu de 1866 producióse un nuevu pronunciamientu militar, conocíu como la Sulevación del Cuartel de San Gil. El so propósitu yera estremar del poder a la Unión Lliberal y derrocar a la reina. El pronunciamientu foi encaloráu poles fuercies lleales al gobiernu en poco tiempu. Esta sulevación fuera sofitada pol Partíu Progresista y pol Democráticu, polo que los sos principales dirixentes, ente los que s'atopaba Aguirre (coles mesmes, unu de los cuatro vicepresidentes del partíu), tuvieron que exiliase.
El 19 de setiembre de 1868, un nuevu pronunciamientu militar dio empiezu de la Revolución de 1868, que derrocó a la reina Sabela II. En conociendo la noticia, Aguirre tornó a Madrid,[7] onde foi nomáu'l 2 d'ochobre miembru de la Xunta Provisional Revolucionaria.[8] A otru día, foi escoyíu Presidente de la mesma, en sustitución de Pascual Madoz.[8]
El 5 d'ochobre eslleióse la Xunta Provisional Revolucionaria, pasando a formase la Xunta Cimera Revolucionaria, escoyida por sufraxu universal.[9] Aguirre foi tamién escoyíu'l so Presidente.[9]
El 13 d'ochobre el Gobiernu Provisional de Serrano nomólu Presidente del Tribunal Supremu,[10] cargu qu'ocuparía hasta la so muerte.
El 19 d'ochobre foi eslleida Xunta Cimera Revolucionaria, por considerase yá innecesaria.[11]
Nes eleiciones del 15 de xineru de 1869, foi escoyíu diputáu por Soria.[2]
Tres una llarga y penosa enfermedá, finó en Madrid el 19 de xunetu de 1869.[12] Foi soterráu a otru día na mesma ciudá.[13]
| Predecesor: Pascual Madoz Ibáñez |
Presidente de la Xunta Provisional Revolucionaria 1868 (3 d'ochobre - 5 d'ochobre) |
Socesor: Francisco Serrano y Domínguez (Presidente del Gobiernu Provisional) Él mesmu (como Presidente de la Xunta Cimera Revolucionaria) |
| Predecesor: Él mesmu (como Presidente de la Xunta Provisional Revolucionaria) |
Presidente de la Xunta Cimera Revolucionaria 1868 (5 d'ochobre - 19 d'ochobre) |
Socesor: Disolución de la Xunta |
| Predecesor: Ramón López Vázquez |
Presidente del Tribunal Supremu 1868 - 1869 |
Socesor: Pedro Gómez de la Serna |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.svg){kind=small}
