From Wikipedia, the free encyclopedia
James Clerk Maxwell (calendariu non especificáu 13 de xunu de 1831, Edimburgu – calendariu non especificáu 5 de payares de 1879, Cambridge) foi un físicu escocés conocíu principalmente por tener desendolcao la teoría electromagnética clásica, sintetizando toles anteriores observaciones, esperimentos y lleis sobre lletricidá, magnetismu y aun sobre óptica, nuna teoría consistente.[9] Les ecuaciones de Maxwell amosaron que la lletricidá, el magnetismu y hasta la lluz, son manifestaciones del mesmu fenómeno: el campu electromagnéticu. Dende esi momentu, toles otres lleis y ecuaciones clásiques d'estes disciplines convirtiéronse en casos simplificaos de les ecuaciones de Maxwell. El so llabor sobre electromagnetismu foi llamao la "segunda gran unificación en física",[10] dempués de la primera llevada a cabu por Newton. Amás conózse-y pola estadística de Maxwell-Boltzmann na teoría cinética de gases.
James Clerk Maxwell | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | Edimburgu[1], calendariu non especificáu 13 de xunu de 1831[2] |
| Nacionalidá |
 Reinu Xuníu de Gran Bretaña ya Irlanda [3] |
| Llingua materna | inglés |
| Muerte | Cambridge[4], 5 de payares de 1879[2] (48 años) |
| Sepultura | Abadía de Westminster |
| Causa de la muerte | cáncanu d'estómagu |
| Familia | |
| Padre | John Clerk-Maxwell of Middlebie |
| Madre | Frances Cay |
| Casáu con | Katherine Clerk Maxwell (1858 – valor desconocíu)[5] |
| Familia |
ver
|
| Estudios | |
| Estudios |
Universidá d'Edimburgu Trinity College (es)  Academia de Edimburgo (es) Peterhouse (es) Universidá de Cambridge |
| Direutor de tesis | William Hopkins |
| Direutor de tesis de |
Horace Lamb George Chrystal |
| Llingües falaes | inglés[6] |
| Profesor de |
Arthur Schuster John Ambrose Fleming John Henry Poynting Richard Glazebrook |
| Oficiu |
físicu, matemáticu, inventor, fotógrafu, profesor universitariu, físicu teóricu, profesor, thermodynamicist (en) |
| Llugares de trabayu | Aberdeen y Cambridge |
| Emplegadores |
King's College de Londres (es) Universidá d'Aberdeen Universidá de Cambridge |
| Trabayos destacaos |
A Dynamical Theory of the Electromagnetic Field (en) ecuaciones de Maxwell estadística de Maxwell-Boltzmann (es) Demonio de Maxwell (es) |
| Premios |
ver
|
| Influyencies | Isaac Newton y Michael Faraday |
| Miembru de |
Royal Society Academia de les Artes y les Ciencies d'Estaos Xuníos Royal Society of Edinburgh Real Academia d'Artes y Ciencies de los Países Baxos Trinity College (es) |
| Creencies | |
| Relixón |
socialismo cristiano (es) |
 | |
 | |
Maxwell foi una de les mentes matemátiques más preclares del so tiempu, y bien de físicos considérenlu'l científicu del sieglu XIX que más influencia tuvo sobre la física del sieglu XX teniendo fecho contribuciones fonderas na comprendoria de la natura. Muchos camienten que les sos contribuciones a la ciencia son de la mesma magnitú que les d'Isaac Newton y Albert Einstein.[11] En 1931, per aciu de la conmemoración del centenariu de la so nacencia, Albert Einstein describió'l trabayu de Maxwell como «el más fondo y provechoso que la física esperimentó dende los tiempos de Newton».
Maxwell, que dende un entamu amosó una gran facilidá pa les disciplines científiques, anició los sos estudios universitarios a la edá de 13 años, con 15 años redactó un importante trabayu de mecánica. A los 25 foi nomao caderalgu n'Aberdeen, dempués en Londres y, en 1871, d'un institutu especialmente construyío pa él en Cambridge. Amás de la so actividá profesional, Maxwell dedicóse a la realización d'estudios de calter priváu nes sos posesiones d'Escocia. Ye'l creador de la moderna electrodinámica y el fundador de la teoría cinética de los gases. Descubrió les ecuaciones llamaes ecuaciones de Maxwell, y que se definen como les rellaciones fundamentales ente les perturbaciones llétriques y magnétiques, qu'al tiempu permiten describir l'espardimientu de les ondes electromagnétiques que, acordies cola so teoría, tienen el mesmu calter que les ondes lluminoses. Más sero Heinrich Hertz llograría demostrar esperimentalmente la veracidá de les tesis espuestes por Maxwell. Les sos teoríes constituyeron el primer intentu de mecer dos campos de la física que, enantes de los sos trabayos, considerábanse dafechu xebraos: la lletricidá y el magnetismu (conocíos como electromagnetismu).
Nel añu 1859 Maxwell formuló la espresión termodinámica qu'afita la rellación ente la temperatura d'un gas y la enerxía cinética de les sos molécules.
Ente los sos primeros trabayos científicos Maxwell trabayó nel desendolcu d'una teoría del color y de la visión y estudió la natura de los aniellos de Saturnu amosando qu'estos nun podíen tar formaos por un únicu cuerpu sinón que debíen tar formaos por una miríada de cuerpos mucho más pequeños. Tamién foi quien a probar que la teoría nebular de la formación del Sistema Solar vixente na so época yera errónea ganando por estos trabayos el Premiu Adams de Cambridge en 1859. En 1860, Maxwell amosó que yera posible realizar semeyas en color utilizando una remestura de filtros roxu, verde y azul obteniendo por esti descubrimientu la Medaya Rumford esi mesmu añu.
L'enguedeyu que Maxwell se punxo a sí mesmu en 1860 foi'l de la conducta de los gases, especialmente en rellación colos cambios de temperatura. Naquellos tiempos, tovía nun s'atolenaba, realmente, qué yera'l calor; la idea de que se trataba d'una especie de fluyíu que pasaba de los cuerpos calecíos a los fríos siguía teniendo un encontu bultable. Maxwell pescudóse sobre'l vezu de les molécules al abayase aína, y les sos escelentes habilidaes matemátiques permitiéron-y tratar l'enguedeyu de forma estadística.
Desendolcó una ecuación que describía la distribución de velocidaes de les molécules de gas a una temperatura dada. La ecuación amosaba que, anque dalgunes moléculas s'abayaben, comparativamente, espaciu y dalgunes, escepcionalmente, rápido, la mayoría lo facíanlo a una velocidá media que s'incrementaba al nantar la temperatura y que mermaba al enfriase. La temperatura, y el propiu calor, producíense per aciu del movimientu de les molécules, y eso yera tan ciertu nos llíquidos y sólidos como nos gases. El calor nun yera daqué que fluyía d'un llugar a otro, yera, simplemente, otra pallabra pa describir l'actividá de les molécules d'una sustancia en cuestión.
Dalgo más sero, Maxwell espublizó dos artículos, clásicos dientro del estudiu del electromagnetismu. Les rellaciones d'igualdá ente les estremaes derivaes parciales de les funciones correspondientes a los campos llétricu y magnéticu, ñomaes ecuaciones de Maxwell, tán presentes davezu en cualesquier llibru de testu de la especialidá. Les sos aportaciones a la teoría electromagnética asítianlu ente los grandes científicos de la hestoria. Sicasí, Maxwell nun escribió les sos fórmulas en notación diferencial, sinón que plantegó too nun sistema d'ecuaciones en cuaterniones. El so plantegamientu foi esencialmente alxebraicu, como foi'l casu de Rogelio José Boscovich cola so teoría de los "puncta". Orixinalmente foron vente ecuaciones, que'l mesmu Maxwell amenorgó a trece. Llueu Heaviside y Hertz aniciaron les fórmules qu'anguaño remana la ciencia. Anque les fórmules que lograron Heaviside y Hertz son un modelu de compacidá y síntesis, camiéntase que'l tratamientu en cuaterniones ye más intuitivu y permite deducir, "ver" y albidrar más que coles "menos inxeribles" fórmules diferenciales. Los cuaterniones préstanse mui bien pa describir vectores que xiran nel espaciu. Seique Nikola Tesla y Marconi conocieran y remanaran les espresiones orixinales de Maxwell.
Nel entamu de la so obra Treatise on Electricity and Magnetism (1873) declaró que´l so cimeru llabor consistía en xustificar matemáticamente conceptos físicos descritos hasta esi momentu de forma únicamente cualitativa, como las lleis de la inducción electromagnética y de los campos de fuercia, enunciadas por Michael Faraday. Con esti envís, Maxwell inxertó'l conceptu d'onda electromagnética, que permite una descripción matemática afayadiza de la interacción ente lletricidá y magnetismu per aciu de les sos afamaes ecuaciones que describen y cuantifiquen los campos de fuercies. La so teoría suxirió la posibilidá d'aniciar ondes electromagnétiques nel llaboratoriu, fechu que corroboró Heinrich Hertz en 1887, ocho años dempués de la muerte de Maxwell, y que posteriormente supunxo l'entamu de la era de la comunicación rápida a distancia.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
