From Wikipedia, the free encyclopedia
Un fregaplatos[1] ye un aparatu electromecánicu para llimpiar los restos de la comida de la cacía, cubertería, cristalería ya instrumentos de cocina. Atópase en restoranes y tamién en cases particulares.
 | Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
| Fregaplatos | |
|---|---|
 | |
 |
Los fregaplatos utilicen la circulación d'agua a una alta temperatura (50-70 graos Celsius) y deterxentes bien fuertes (la mayoría, demasiao alcalinos pa esponelos a la piel) pa consiguir esti efeutu de llimpieza. El fregaplatos ye un aparatu que proyeuta agua sobre la cacía, yá seya agua con deterxente, de primeres, o pura a la fin pa esclariar. Munchos tienen tamién producción de calor pa ensugar los instrumentos dempués de llavadures. Amás, a la fin del ciclu de llavadura, añaden un productu llamáu abrillantador, qu'evita que los instrumentossobremanera copes y vasos de vidriu, queden con manches al terminar la llavadura, especialmente cuando se trata d'agües dures (con altu conteníu en sales disueltos). Hai que tener curiáu con esti productu, pos ye un antiespumante y nun tien d'usar se con vasos o copes que vaigan contener líquidos con espluma, bien señaladamente copes de cava o champagne y, en menor midida, vasos pa cerveza.
El fregaplatos cunta con una o más bandexes esnidioses nes que s'asitia la cacía. Fabricaes en plásticu o metal, suelen tar diseñaes pa introducir el mayor númberu d'elementos: los platos sofitaos en soportes verticales, los vasos nuna cubeta, etc. Tamién cunten con un filtru que retién los restos más gruesos y tien de ser llimpiáu dacuando. Nos modelos más nuevos, sustitúyese esti filtru por una trituradora, pola cual faise pasar l'agua, de manera que s'esanicien los restos de comida ensin necesidá de tener que llimpiar un filtru.
Hai nel mercáu aparatos con doble toma d'agua, pa fría y pa caliente (fregaplatos bitérmicos), el programador toma d'una o otra según seya necesariu. La ventaya ye que los ciclos de llavadura son más curtios, yá que nun ye necesariu'l tiempu de calentamientu o, siquier, ye más curtiu. Si'l calentamientu de l'agua doméstico facer con una enerxía distinta de la lletricidá, amás ye más baratu, ya inda más cuando l'agua calecer por media del sol.
Les primeres noticies d'un aparatu mecánicu pa llavar platos son d'una patente de 1850 de Joel Houghton pa un aparatu aicionáu manualmente.
Los fregaplatos modernos proceden del inventu de 1886 de Josephine Cochrane, tamién manual, que presentó na Esposición Universal de Chicago de 1893. Josephine yera bastante rica y yera la nieta de John Fitch, l'inventor del barcu de vapor. Ella nunca llavaba los platos pero inventar por que'l so serviciu nun estropiara'l so cacía de porzolana china.
Los modelos enpalmados permanentemente a una instalación suministro d'agua llegaron nos años 1920 y los elementos d'ensugáu fueron amestaos en 1940. L'adopción del electrodomésticu fíxose primero n'establecimientos —chigres y restaurantes— pero a partir de los años 1970 popularizóse tamién nos llares.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
