From Wikipedia, the free encyclopedia
La téunica constructiva del formigón armao consiste nel usu de formigón reforzao con barres o mallas d'aceru, llamaes armadures. Tamién puede armase con fibres, tales como fibres plástiques, fibra de vidriu, fibres d'aceru o combinaciones de barres d'aceru con fibres dependiendo de los requerimientos a los que va tar sometíu. El formigón armao utilízase n'edificios de too tipu, caminos, pontes, preses, túneles y obres industriales. L'usu de fibres ye bien común na aplicación de formigón proyeutao o shotcrete, especialmente en túneles y obres civiles polo xeneral.
La invención del formigón armao suelse atribuyir a Joseph-Louis Lambot, qu'en 1848 produció'l primer barcu de formigón armao conocíu y ensayar nel llagu de Besse-sur-Issole. El prototipu orixinal caltiénse nel muséu de Brignoles.[1] Esti barcu foi patentáu'l 30 de xineru de 1855 y presentáu na Esposición universal en París, esi añu 1855. Lambot, tamién publicó'l llibru Les bétons agglomerés appliqués á l'art de construire (Aplicaciones del formigón al arte de construyir), onde espón el sistema de construcción.[2] François Coignet en 1861 escurrió l'aplicación n'estructures como techos, parés, bóvedes y tubos. De la mesma el francés Joseph Monier patentó dellos métodos na década de 1860. Munches d'estes patentes fueron llograes por G. A. Wayss en 1866 de les empreses Freytag und Heidschuch y Martenstein, fundando una empresa de formigón armao, onde se realizaben pruebes pa ver el comportamientu resistente del formigón, asistiendo l'arquiteutu prusianu Matthias Koenen a estes pruebes, efectuando cálculos que fueron publicaos nun folletu llamáu «El sistema Monier, armazones de fierro cubiertos de cementu», que foi complementáu en 1894 por Edmond Coignet y De Tédesco, métodu publicáu en Francia amestando'l comportamientu de la elasticidá del formigón como factor nos ensayos.
Estos cálculos fueron confirmaos por otros ensayos realizaos por Eberhard G. Neumann en 1890. Bauschinger y Bach comprobaron les propiedaes del material frente al fueu y la so resistencia llogrando causar una gran puxanza n'Alemaña pola seguridá del productu. Foi François Hennebique quien escurrió un sistema convincente de formigón armao, patentáu en 1892, qu'utilizó na construcción d'una fábrica de filaos en Tourcoing, Lille, en 1895.[3]
N'España, el formigón armao enfusa en Lleida de la mano del inxenieru militar Francesc Macià que diseñó'l depósitu d'agua de Puigverd cola patente del francés Joseph Monier. Pero la espansión de la nueva téunica va producir pol emburrie comercial de François Hennebique per mediu del so concesionariu en San Sebastián Miguel Salaverría y del inxenieru José Eugenio Ribera, entós destináu n'Asturies, qu'en 1898 va construyir los forxaos de la cárcel d'Uviéu, el tableru de la ponte de Ciañu y el depósitu d'agües de Llanes.
El primer edificiu d'entidá construyíu con formigón armao ye la fábrica de farines La Ceres en Bilbao,[4] de 1899-1900 (entá güei de pies y rehabilitada como viviendes) y la primer ponte importante, con arcos de 35 metros de lluz, el llevantáu sobre'l Nervión-Ibaizabal en La Peña, pal pasu de la tranvía de Arratia ente Bilbao y Arrigorriaga (sumíu nes riaes del añu 1983).[5] Nenguna de los dos obres foi dirixida por Ribera, quien llueu s'independizó de tutelar del empresariu francés, sinón polos mozos inxenieros Ramón Grotta y Gabriel Rebollo de la oficina madrilana de François Hennebique.
y los sos contemporáneos basaben el diseñu de les sos patentes en resultaos esperimentales, por aciu pruebes de carga; los primeres apurras teóricos realizar prestixosos investigadores alemanes, tales como Wilhem Ritter, quien desenvuelve en 1899 la teoría del «Reticuláu de Ritter-Mörsch». Los estudios teóricos fundamentales van xestar nel sieglu XX.
Esisten delles carauterístiques responsables del ésitu del formigón armao:
Monier patentó dellos métodos na década de 1860. Munches d'estes patentes fueron llograes por G. A. Wayss en 1866 de les empreses Freytag und Heidschuch y Martenstein, fundando una empresa de formigón armao, onde se realizaben pruebes pa ver el comportamientu resistente del formigón, asistiendo l'arquiteutu prusianu Matthias Koenen a estes pruebes, efectuando cálculos que fueron publicaos nun folletu llamáu «El sistema Monier, armazones de fierro cubiertos de cementu», que foi complementáu en 1894 por Edmond Coignet y De Tédesco, métodu publicáu en Francia amestando'l comportamientu de la elasticidá del formigón como factor nos ensayos.Monier patentó dellos métodos na década de 1860. Munches d'estes patentes fueron llograes por G. A. Wayss en 1866 de les empreses Freytag und Heidschuch y Martenstein, fundando una empresa de formigón armao, onde se realizaben pruebes pa ver el comportamientu resistente del formigón, asistiendo l'arquiteutu prusianu Matthias Koenen a estes pruebes, efectuando cálculos que fueron publicaos nun folletu llamáu «El sistema Monier, armazones de fierro cubiertos de cementu», que foi complementáu en 1894 por Edmond Coignet y De Tédesco, métodu publicáu en Francia amestando'l comportamientu de la elasticidá del formigón como factor nos ensayos.Monier patentó dellos métodos na década de 1860. Munches d'estes patentes fueron llograes por G. A. Wayss en 1866 de les empreses Freytag und Heidschuch y Martenstein, fundando una empresa de formigón armao, onde se realizaben pruebes pa ver el comportamientu resistente del formigón, asistiendo l'arquiteutu prusianu Matthias Koenen a estes pruebes, efectuando cálculos que fueron publicaos nun folletu llamáu «El sistema Monier, armazones de fierro cubiertos de cementu», que foi complementáu en 1894 por Edmond Coignet y De Tédesco, métodu publicáu en Francia amestando'l comportamientu de la elasticidá del formigón como factor nos ensayos.
El formigón en masa ye un material moldiable y con bones propiedaes mecániques y de durabilidá, y anque aguanta tensiones y esfuerzo de compresión apreciables tien una resistencia a la traición bien amenorgada. P'aguantar afechiscamente esfuercios de traición ye necesariu combinar el formigón con una cadarma d'aceru. Esta cadarma tien la misión aguantar les tensiones de traición qu'apaecen na estructura, ente que'l formigón va aguantar la compresión (siendo más baratu que l'aceru y ufiertando propiedaes de durabilidá fayadices).
Per otru llau, l'aceru confier a les pieces mayor ductilidá, dexando que les mesmes se deformen apreciablemente antes de la falla. Una estructura con más aceru va presentar una manera de fallu más dúctil (y, por tanto, menos fráxil); esa ye la razón pola que munches instrucciones esixen una cantidá mínima d'aceru en ciertes seiciones crítiques.
Nos elementos lliniales allargaos, como vigues y pilastraes asítiense barres llonxitudinales d'aceru, llamaes armáu principal o llonxitudinal. Estes barres d'aceru se dimensionan d'alcuerdu a la magnitú del esfuerciu axial y los momentos flectores, ente que l'esfuerciu cortante y el momentu torsor condicionen les carauterístiques de l'armadura tresversal o secundaria.
La simple teoría de vigues de Euler-Bernoulli nun ye afecha pal cálculu de vigues o pilastres de formigón armao. Los elementos resistentes de formigón armao presenten un mecanismu resistente más complexu por cuenta de la concurrencia de dos materiales distintos, formigón y aceru, con módulos de Young bien distintos y los momento d'inercia son variables d'alcuerdu al tamañu de les fisuras de los elementos. Les distintes propiedaes mecániques de formigón y aceru impliquen que nun elementu de formigón armao la tensión mecánico de les armadures y el formigón en contautu con elles sían distintos; esi fechu fai que les ecuaciones d'equilibriu qu'enllacen los esfuercios internos inducíos poles fuercies y tensiones en formigón y aceru nun sían tan simples como les de seiciones homoxénees, usaes na teoría de Euler-Bernouilli.
Na Instrucción Española del Formigón Estructural les ecuaciones d'equilibriu mecánicu pal esfuerciu axil N y el momentu flector M d'una seición rectangular pueden escribise de forma bien averada como:
Onde:
Si usa'l diagrama rectángulo normalizáu pa representar la rellación de tensión-deformación del formigón entós les tensiones de l'armadura de traición y de compresión pueden espresase nes funciones anteriores como:
Per otra parte los esfuercios soportaos pol bloque estruyíu de formigón vienen daos por:
El problema del dimensionado de seiciones referir a daes unes cargues y unes dimensiones xeométriques de la seición determinar la cantidá d'aceru mínimo pa garantizar la fayadiza resistencia del elementu. La minimización del costu xeneralmente implica considerar delles formes pa la seición y el cálculu de les armadures pa caúna d'eses seiciones posibles, pa calcular el costu emponedor de cada posible solución.
Una seición d'una viga sometida a flexón simple, rique obligatoriamente una armadura (conxuntu de barres) de traición asitiada na parte traccionada de la seición, y dependiendo del momentu flector puede riquir tamién una armadura na parte estruyida. L'área de dambes armadures d'una seición rectangular puede calculase aproximao por aciu los siguientes xuegos de fórmules:
Onde:
Coles mesmes notaciones, l'armadura de traición calcúlase como:
El problema de comprobación consiste en dada una seición dafechu definida poles sos dimensiones xeométriques y un ciertu númberu de barres con una disposición bien definida, comprobar por aciu cálculu si dicha seición va ser capaz de soportar los esfuercios inducíos nella pola aición de cargues conocíes.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.