Echinopsis pachanoi, llamáu comúnmente cactus de San Pedro, ye una especie de la familia Cactaceae. Utilizar na medicina tradicional tantu pa usu humanu como veterinariu y ye llargamente cultiváu como ornamental. N'ocasiones confundir col so pariente cercanu Echinopsis peruviana.
Echinopsis pachanoi  | ||
|---|---|---|
 | ||
| Clasificación científica | ||
| Reinu: | Plantae | |
| División: | Magnoliophyta | |
| Clas: | Magnoliopsida | |
| Subclas: | Caryophyllidae | |
| Orde: | Caryophyllales | |
| Familia: | Cactaceae | |
| Subfamilia: | Cactoideae | |
| Tribu: | Trichocereeae | |
| Xéneru: | Echinopsis | |
| Especie: |
Echinopsis pachanoi' (Britton & Rose) H.Friedrich & G.D.Rowley | |
| Consultes | ||
| Royal Botanic Gardens, Kew | Royal Botanic Gardens, Kew | |
| World Flora Online | World Flora online | |
| [editar datos en Wikidata] | ||
Descripción
Cacto arbustivo de porte columnar y bien ramificáu dende la base. De 3 a 7 m d'altu y xeneralmente ensin estremar el tueru principal. Tarmos cilíndricos color verde escuru, dacuando glauco, de 5 m de llargu y 8-15 cm de diámetru. De 5-14 costielles, anches, arrondaes, con fondes mozquetes enantes de cada areola, estes son ablancazaes y cercanes ente sigo. De 3-7 escayos (n'ocasiones ausentes), amarronaes, de 0,5 a 2 cm de llargu, ye reconocíu pola so punta mas verdosa clara. Les flores, de color blancu, nacen cerca del ápiz del tarmu, son nocherniegues y con un fuerte arume, de 19-24 cm de llargu y 3-4 cm de diámetru; pericarpelos y tubu floral con pelos negros. Frutu oblongo, verde escuru de 5-6 cm de llargu y 3 cm de diámetru.el cactus de cuatro láu gústa-y el sol
Distribución y hábitat
Nativu de los Andes. Crez n'altitúes ente los 1.000 a 3.000 msnm.[1] Alcuéntrase n'Arxentina, Bolivia, Colombia, Chile, Ecuador y Perú, y cultívase n'otres partes del mundu.
Cultivo
Esti cactus ye de bon cultivu na mayoría de los llugares. Avezáu al so hábitat natural en Los Andes, a grandes altitúes y con abondosa pluviosidá, puede soportar temperatures bien per debaxo de lo qu'aguanten munches otres especies. Rique un suelu fértil y bien drenáu.
El permediu de crecedera ye de mediu metro al añu.[2] Ye susceptible de carecer enfermedaes fúngicas si riégase por demás. Puede sufrir quemadures o presentar una reacción clorótica por cuenta de la sobreexposición solar, polo que ye meyor caltenelo en semisombra mientres el branu en llatitúes de clima templáu.
Multiplicación
Multiplícase fácilmente por granes. Los requisitos son: caltener un altu grau de mugor, un amiestu de sustratu nutritiva y con bon drenaxe, agua abondo (pero non demasiao) y lluz.
Tamién s'arrobina per mediu de fraes, de los cualos llógrase un clon de la planta madre.[3]
Usos
Medicina tradicional
Tien una llarga tradición na medicina tradicional andina. Dellos estudios arqueolóxicos toparon evidencies del so usu que se remonten dos mil años, a la cultura Chavín.[4]
Apaez San Pedro (Tricocereus pachanoi) na iconografía de Chavín. La civilización andina, como otres, edificó la so construcción relixosa nel usu de allucinóxenos. Podemos suponer que'l San Pedro foi usáu na lliturxa qu'axuntaba a sacerdotes y creyentes.[5]
Yera utilizáu polos nativos nes festividaes relixoses poles sos propiedaes allucinóxenes por cuenta de la gran cantidá d'alcaloides que tien, especialmente mescalina.[6] Preparábase una bébora llamada "aguacoya"," o “cimora” que xeneralmente s'entemecía con otres plantes enteógenas.
Anguaño ye estensamente conocíu y utilizáu pa tratar afecciones nervioses, d'articulaciones, drogodependencias, enfermedaes cardiaques ya hipertensión,[7] tamién tien propiedaes antimicrobianas.
Psicoactividad
Dempués del peyote, el San Pedro ye'l que mayor concentración de mescalina presenta. La mescalina foi utilizada con fines diversos. Tradicionalmente tuvo un rol esencial en rituales relixosos, ente nativos americanos, quien consideren qu'esta sustancia dexa abrir l'espíritu. Enfusando n'otres cultures, la mescalina foi utilizada con propósitos recreativos, pero tamién, como enteógeno, pa facilitar la psicoexploración.
Taxonomía
Echinopsis pachanoi describióse por (Britton & Rose) H.Friedrich & G.D.Rowley y espublizóse en International Organization for Succulent Plant Study Bulletin 3(3): 96. 1974.[8]
Echinopsis nome xenéricu que deriva de echinos, "corcuspín o oriciu", y opsis, "apariencia", en referencia a la cubierta trupa d'escayos que dalgunes d'estes plantes presenten.
pachanoi epítetu dau n'honor del profesor Abelardo Pachano de Quinta Normal d'Agricultura en Ambato.
- Cereus pachanoi (Britton & Rose) Werderm.
- Trichocereus pachanoi Britton & Rose
- Trichocereus pachanoi f. peruvianus (Britton & Rose) F. Ritter
- Trichocereus peruvianus Britton & Rose[9]
- Variedaes
- Var.(KK339), Huigra, Chanchán, sur Ecuador, escayos curtios, epidermis verde escuru.
- Var. (KK591), Loja, sur Ecuador, escayos curtios, verde escuru.
- Var. (KK2150), Ayabaca, norte Perú, escayos bien curtios, verde claru.
Ver tamién
Referencies
Enllaces esternos
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
