Conde
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
From Wikipedia, the free encyclopedia
Conde (d'antiguo, cómites o comes) ye unu de los títulos europeos colos que los monarques amuesen el so gratitud a ciertes persones. Esta reconocencia suel llevar pareyu un determináu tratamientu acomuñáu al mesmu pero anguaño nun concede nengún tipu de privilexu, como antaño que recibíen tierres o exenciones d'impuestos, ente otres gracies. La so forma femenina ye condesa y el so señoríu denominar condáu.
Esti artículu presenta dalgunos problemes. Problemes del artículu: referencies adicionales |
Conde | |
---|---|
títulu real o nobiliariu, cargu y título hereditario (es) | |
noble | |
Xurisdicción | condáu |
El so orixe ta nos comites («acompañantes del emperador») del Baxu Imperiu Romanu.
Anguaño'l términu county (condáu n'inglés) utilizar pa la división alministrativa en dellos países anglofalantes, tales como Estaos Xuníos, Reinu Xuníu, Canadá o Australia. Nesti sentíu equival al 'conceyu' español. Anguaño esisten n'España unos 1.000 condaos.[1]
El cónyuge de quien ostenta'l títulu tamién ye conocíu como conde o condesa.
Conde vien de la pallabra llatina comes que significa compañeru. Ente los romanos usó esti títulu pa designar a los que taben al llau del emperador y acompañábenlu nos sos viaxes. Dalgunos pretenden que yera yá conocíu en tiempu de la república, otorgándose a los tribunos, prefeutus, a otros qu'acompañaben a los procónsules y demás oficiales cimeros nes provincies de los sos departamentos. Mas nun se consideró como dignidá hasta l'imperiu de Constantino, quien nomó condes pal serviciu de tierra y de mar, pa los asuntos de paz y guerra y pa los de relixón, ente otros. [ensin referencies]
N'España esistieron los títulos de condes en tiempu de los godos y nos primeros sieglos de la monarquía legionense fueron títulos d'oficiu y non d'honor como anguaño. Había condes palatinos y condes de provincies. [ensin referencies]
Pa escoyer o treslladar a los condes consultaben los reis non solamente'l méritu personal, sinón tamién el de los sos antepasaos, premiándolo nos sos fíos si yeren capaces de desempeñar tan grave y delicáu encargu. El rei Alfonso'l Sabiu foi'l primeru que dio títulos perpetuos de condes con tierres cuando nomó a los sos primos Luis y Juan condes de Belmonte. En 1293 confirmó Sancho IV de Castiella el señoríu de Santa Eufemia con títulu de condáu. Alfonso XI dio en 1328 títulu de conde de Trastámara, Lemos y Sarria a Álvaro Núñez de Osorio, el so priváu, y dende aquel tiempu foise introduciendo'l costume de dar títulos de condes col señoríu de tierres y xurisdicción civil y criminal sobre los vasallos.[2] A partir del sieglu XIX, esti títulu ye a cencielles honoríficu. [ensin referencies]
El tratamientu que reciben los posesores d'esti títulu nobiliariu ye'l de Ilustrísimo si dichu títulu nun tener la Grandor d'España y nesi casu sería Excelentísimo. [ensin referencies]
En Francia yera costume que los títulos pertenecieren a les tierres y al camudar de dueñu estes tamién lo faía'l títulu.[3] Esti costume recoyer na novela El conde de Montecristo, d'Alexandre Dumas, cuando'l fíu de Danglars alderica col so amigu si Edmundo Dantés podía utilizar el títulu de conde cuando nun tener la villa de Montecristo.
Los personaxes del conde y condesa utilizáronse en numberoses ocasiones como personaxes de noveles, películes y otres obres:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.