especie de planta From Wikipedia, the free encyclopedia
El Cinnamomum verum ye un árbol de fueya perenne, d'aproximao unos 10 a 15 metros d'altor, procedente de Sri Lanka. Aprovéchase como especie el so corteza interna, estrayida pulgando y estregando les cañes.
Cinnamomum verum | ||
---|---|---|
Clasificación científica | ||
Reinu: | Plantae | |
División: | Magnoliophyta | |
Clas: | Magnoliopsida | |
Orde: | Laurales | |
Familia: | Lauraceae | |
Xéneru: | Cinnamomum | |
Especie: |
Cinnamomum verum J.Presl | |
Consultes | ||
Royal Botanic Gardens, Kew | Royal Botanic Gardens, Kew | |
World Flora Online | World Flora online | |
[editar datos en Wikidata] |
Canela | ||
---|---|---|
Tamañu de porción | ||
Enerxía 247 kcal 1034 kJ | ||
Carbohidratos | 80.59 | |
• Zucres | 2.17 g | |
• Fibra alimentaria | 53.1 g | |
Grases | 3.99 g | |
Proteínes | 1.24 g | |
Agua | 10.58 g | |
Retinol (vit. A) | 15 μg (2%) | |
Tiamina (vit. B1) | 0.022 mg (2%) | |
Riboflavina (vit. B2) | 0.041 mg (3%) | |
Niacina (vit. B3) | 1.332 mg (9%) | |
Vitamina B6 | 0.158 mg (12%) | |
Vitamina C | 3.8 mg (6%) | |
Vitamina E | 2.32 mg (15%) | |
Vitamina K | 31.2 μg (30%) | |
Calciu | 1002 mg (100%) | |
Fierro | 8.32 mg (67%) | |
Magnesiu | 60 mg (16%) | |
Fósforu | 64 mg (9%) | |
Potasiu | 431 mg (9%) | |
Sodiu | 10 mg (1%) | |
Cinc | 1.83 mg (18%) | |
% de la cantidá diaria encamentada p'adultos. | ||
Fonte: Canela na base de datos de nutrientes del USDA. | ||
[editar datos en Wikidata] |
Anguaño, amás de Sri Lanka, tamién se cultiva na India. Amás de otres partes del mundu según nel tol continente d'Asia
Riquen un clima caliente y húmedo, como por casu temperatura de media añal ente 24 y 30 °C y una precipitación d'ente 2.000 y 4.000 mm añales bien distribuyíos mientres tol añu, condiciones que namái se dan n'altitúes ente los 0 y 600 msnm. Los meyores plantíos crecen en terrenes lluviosos, de testura arenosa y enfollagada, fondos y con un altu conteníu de materia orgánico y escelente drenaxe. Una tierra bien enfollagada llindaría la crecedera de la planta y ésta produciría una corteza de baxa calidá .
Trátase d'un árbol d'unos 10 metros d'altura pero qu'en cultivu suel ser más pequeñu, adoptando forma d'arbustu siempres verde. El so corteza, la parte más importante, ye marrón buxu y tien un ciclu perenne. El so tarmu ye de consistencia maderiza. Les fueyes son d'unos 7-25 × 3-8 cm, tienen forma ovalada y apuntiada, de color verde y brillante pola cara cimera con cinco nervios acolorataos, unu medial y dos per llau arquiaes que converxen na base y el ápiz, y otru conxuntu de nervios que formen un ángulu rectu con ésti; el peciolu ye d'unos 10 - 20 mm, robezu, con una tropezosa forma cóncava. Les sos flores son hermafrodites (contién el androcéu y xinecéu na mesma flor), de color blancu o mariellu verdoso y recubiertu de pelos, bracteaes y actinomorfes. El periantu ye indiferenciáu, formáu por seis tépalos llibres. El xinecéu ye bi-carpelar y el so androcéu ta formáu por 9 + 3 estames distribuyíos en 3 o 4 verticiloss, que cuando se produz la dehiscencia de les anteres facer pol vientu. Les flores, d'unos 0,5 cm, arrexuntar en panícules que nacen na axila de la fueya o tamién na parte terminal y lleguen a tener un llargor similar a la de les fueyes. El frutu ye una baga llarga elipsoidal d'unos 12,5 cm de color bien escuru, azuláu-negru, con una única grana nel so interior. Reproducir de les granes que contién la baga y tamién por multiplicación vexetativa.
Molida utilízase llargamente en postres, pasteles, dulces, etc., y entera utilizar p'afatar y sazonar dellos platos. En Méxicu, Ecuador y Colombia usar nel té de canela, que resulta de poner té de Ceilán con unes varitas de canela a ferver n'agua hasta llograr el fervinchu, amestando azucre al gustu.
L'usu del té de canela ta bien estendíu en Colombia, Bolivia, Panamá, Chile, Méxicu, el sur de los Estaos Xuníos y América Central, el té sirve pal gripe, al grau que compite n'usu con otres bébores calientes, como'l café y el chocolate. N'España ye utilizada como especie en dellos platos tradicionales, como por casu na morciella de Aranda, una variedá de la morciella de Burgos.
N'España, Puertu Ricu, Uruguái, Perú, Arxentina, Chile, Colombia, Panamá, Paraguái, Alemaña, Nicaragua y Méxicu ye utilizada pal postre tradicional arroz con lleche. Tamién ye popular en Venezuela como arreglo de la chicha y el majarete, postre tradicional de dichu país.
N'Ecuador y Colombia prepárase un fervinchu con llicor llamada canelazo, xeneralmente nes ciudaes andines pa evitar el fríu.
En República Dominicana utilízase xunto con otres especies pa preparar un llicor que ye nacional, llamáu Mamajuana.
Ye tamién ingrediente de munchos mueyos curry y otros platos d'Oriente onde s'empleguen les variedaes de Ceilán y China, amás del polvu y les fueyes de la canela.
Nuna cata organoléptica podría dicise que la canela tien un sabor astringente.
El so arume ye debíu al aceite esencial arumosu que constitúi un 0,5-2,5% de la so composición. El componente mayoritariu ye'l aldehído cinámico, tamién l'eugenol y el alcohol cinámico. Con menos proporción atopamos el acedu trans-cinámico, el aldehído hidroxicinámico, el aldehído o-metoxicinámico, acetato cinámico, terpenos (linalol, diterpeno), taníns, mucílagu, proantocianidinas oligoméricas y polimériques,[1] glúcidos y traces de cumarina. Según RFE, la droga seca tien de contener siquier 12 ml / kg d'aceite esencial.[2]
Foi usada d'antiguo na España rural pa inducir suañu a los neños. Yera un relaxante qu'usaben les madres rurales pa dormir a los neños a la de dir al campu a trabagar. El so usu tamién ye común nes muyeres cuando se-yos retrasa la menstruación.[3] Tamién unu de los beneficios melecinales qu'apurre la canela ye que cuando esisten abrasiones na llingua por comer o tomar coses calientes la barra de canela zúcase o llambe pa sedar el dolor y encarnar les papiles gustatives[ensin referencies]. Hai qu'amestar, amás, que la canela tien beneficiosos efeutos contra la diabetes y la hipercolesterolemia (según investigadores del Departamentu de Nutrición Humana del Centru d'Investigación en Beltsville, en Maryland):[4][5][6] de primeres, la ingesta de canela ayuda a amenorgar les cifres d'azucre en sangre nes persones diabéticas; de segundes, tan solo media cucharita puede ayudar a menguar tamién los niveles de colesterol y triglicéridos en sangre. Una forma d'incorporar esta especie podría ser añader n'alimentos tales como'l café, té, zusmios, ceberes o tostaes y chocolate con y ensin lleche. Usar contra resfriaos, gripe y bronquitis pol so fuerte efeutu como estimulante caloríficu. Ye utilizada como tónicu estomacal yá que facilita'l bon funcionamientu del sistema dixestivu ayudando a la espulsión de gases y a combatir les estomagaes, les vultures y les fories. Nun convien a les persones que sufren de úlcera gastroduodenal. En dosis altes puede provocar alteraciones nervioses.[7]
Cinnamodendron verum describióse por Jan Svatopluk Presl y espublizóse en O Prirozenosti rostlin, aneb rostlinar 2(2): 36, 37–44. 1825.[8]
Cinnamomum: nome xenéricu que provién del griegu Kinnamon o Kinnamomon, que significa madera duce. Esti términu griegu probablemente provién del hebréu quinamom, que tien orixe nuna versión anterior al términu Kayu manis, que nel llinguaxe de Malasia ya Indonesia tamién quier dicir madera duce.
Verum: epítetu que fai referencia a la especie que provién de Ceilán, l'auténtica y la que se comercializa más, yá que ye la que se considera de meyor calidá, y
Zeylanicum fai referencia al nome del llugar de origen Ceilán (Sri Lanka). Ye mentada na Biblia como especie arumosa bien apreciada.[9]
La pallabra canela puede venir del francés cannelle, forma diminutiva de canne (caña, tubu) que designó a partir del sieglu XVI a la caña d'azucre.
|
|
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.