especie de planta From Wikipedia, the free encyclopedia
El abeduriu pubescente (Betula pubescens) ye una especie d'abeduriu propiu del norte d'Europa, Islandia, norte d'Asia y Groenlandia.[1] Esta preferencia pel norte ye tal que, ello ye que una de les sos subespecies, Betula pubescens subsp. trabancosa, recibe'l nome d'abeduriu blancu del Árticu.
Betula pubescens  | ||
|---|---|---|
 | ||
| Clasificación científica | ||
| Reinu: | Plantae | |
| División: | Magnoliophyta | |
| Clas: | Magnoliopsida | |
| Orde: | Fagales | |
| Familia: | Betulaceae | |
| Xéneru: | Betula | |
| Subxéneru: | Betula | |
| Especie: |
Betula pubescens Ehrh. | |
| Distribución | ||
 | ||
| Consultes | ||
| Royal Botanic Gardens, Kew | Royal Botanic Gardens, Kew | |
| World Flora Online | World Flora online | |
| [editar datos en Wikidata] | ||
Trátase d'un árbol caducifoliu qu'algama los 10-30 m d'altor, con una copa d'unos 70 cm de diámetru, que les sos fueyes presenten un color ablancazáu debíu al indumento que porten, lo que dota de dichu color al árbol enteru. Diches fueyes son ovaes, con ápiz agudu, acuminaes, de 2 a 5 cm de llargor y de 1,5 a 4,5 d'anchu, con un marxe finamente serrucháu. Les sos flores, en forma de amentos, surden en primavera, primero que l'árbol recupere les fueyes. Los sos frutos son agregaos pendilexos, cilíndricos, de 1 a 4 cm de llargor y de 5 a 7 de diámetru; felicidaes infrutescencias son dehiscentes col maduror, dando llugar a granes pequeñes, de 2 mm, doblemente alaes (disámaras).
A diferencia de Betula pendula, l'abeduriu, tien retueyos llisos, y ye más llisu y tien menos indumento qu'aquél. Amás, la aserradura del marxe ye más constante y leve. Tocantes a la xenética, esisten diferencies taxativas: l'abeduriu B. pendula ye diploide, ente que el B. pubescens ye tetraploide. Respectu de les sos carauterístiques ecolóxiques, esti abeduriu prefier terrenes pocu drenaos, bien enchíos n'agua, a diferencia, de nuevu, con B. pendula, que rique un secañu mayor.
L'abeduriu blancu ye l'anxosperma de porte arbóreo de distribución más septentrional. Les poblaciones subártices nun esfruten del porte descritu en seiciones anteriores, sinón que tienen un perfil más achaparráu, más aptu contra les ventisques y p'aguantar el pesu de la nieve. Hai autores que dixebren a los individuos pertenecientes a estes subpoblaciones na subespecie Betula pubescens subsp. trabancosa, l'abeduriu árticu; les sos carauterístiques definitories, amás de la distribución islandés y groenlandés, corresponderíen a una talla menor, de 5 a 6 m. Na Península Ibérica ye frecuente na Cordal Cantábricu, Sistema Ibéricu, Sistema Central. Nestes sierres entemezse frecuentemente con xardóns, con cerbellanos (Sorbus aucuparia). Nos abeduriales claros crez gran cantidá de genciana (Gentiana lutea) que s'aprovecha, según uzes blancos y rubiones, estensos tapices d'arándanu y escobes (Genista obtusiramea).
Betula pubescens contién na so corteza'l principiu activu acedu betulínico que los sos estudios demuestren que pue s'eficaz contra dalgún tipu de cancer.[2]
Betula pubescens describióse por Jakob Friedrich Ehrhart y espublizóse en Beiträge zur Naturkunde 5: 160. 1790.[3]
Betula: nome llatín del abeduriu. Deriva del nome galu "betu", que vien de "betu-": resina; Plinio dixo que los galos preparaben a partir de la resina del abeduriu una especie de betume.
pubescens: epítetu llatín que significa "peluda".[4]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
