From Wikipedia, the free encyclopedia
Anna Andréyevna Ajmátova (rusu: Анна Андреевна Ахматова), de soltera Górenko (Bolshói Fontán; 11 de xunu de 1889 (xul.), Odesa – 5 de marzu de 1966, Domodedovo (es) 
), foi una destacada poeta rusa. Xunto con Nikolái Gumiliov y Ósip Mandelshtam, foi una de les figures más representatives de la poesía acmeísta de la Edá de Plata de la lliteratura rusa.
Anna Ajmátova | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | Odesa[1], 11 de xunu de 1889 (xul.)[2] |
| Nacionalidá |
 Imperiu Rusu [3] Xunión Soviética [4] |
| Residencia |
Odesa San Petersburgu Taxkent Kiev |
| Llingua materna | rusu |
| Muerte |
Domodedovo (es) [5], 5 de marzu de 1966[6] (76 años) |
| Sepultura |
Cementerio de Komarovo (es) |
| Causa de la muerte | infartu |
| Familia | |
| Padre | Andréi Antónovich Górenko |
| Madre | Inna Stogova |
| Casada con |
Nikolái Gumiliov (es) (1910 – div. 1918)[7] Vladimir Shileyko (es) (1918 – 1926)[8]Nikolay Punin (es) (1922 – 1935)[8] |
| Pareyes |
Nikolay Punin (es) |
| Fíos/es |
|
| Familia |
ver
|
| Estudios | |
| Estudios |
Women's Higher Courses (Kyiv) (en) : derechu |
| Llingües falaes | rusu[9] |
| Profesora de | Joseph Brodsky |
| Oficiu | escritora, traductora, crítica lliteraria, poeta, autora, especialista en lliteratura |
| Premios | |
| Nominaciones |
ver
|
| Influyencies |
Mijaíl Lérmontov, Aleksandr Pushkin, Lev Tolstói, Gustav Shpet (es) , Amedeo Modigliani, Aleksandr Fadéyev (es) , Nathan Altman (es) y Innokienti Ánnienski (es) |
| Movimientu |
acmeísmo (es) |
| Xéneru artísticu | poesía |
| Creencies | |
| Relixón | cristianismu ortodoxu |
| IMDb | nm0015264 |
  | |
 | |
Anna Andréyevna Górenko nació'l 11(23) de xunu de 1889 n'Odessa, fía d'una noble familia d'orixe tártaru.
La so infancia nun paez que fuera bien feliz; los sos padres dixebrar en 1905. Anna empezó a escribir poesía a la edá d'once años. Como'l so padre nun quería ver nengún versu impresu sol so "respetable" apellíu, ella decidió adoptar el de la so bisagüela tártara, Ajmátova, como pseudónimu.
Estudió derechu, llatín, historia y lliteratura en Kiev y en San Petersburgu. Ellí casóse en 1910 con Nikolái Gumiliov, poeta famosu, promotor del acmeísmo, corriente poética que se sumaba a la renacencia intelectual de Rusia a principios del sieglu XX. Los acmeístas rompíen col simbolismu, de calter metafóricu, y restablecíen el valor semánticu de les pallabres. Nesta llinia Anna publica en 1912 el so primer llibru de poemes tituláu La tarde. Nesi mesmu añu naz el so únicu fíu Lev, que se convertiría nun famosu historiador neoeurasianista. El matrimoniu d'Anna y Nikolái duraría dende 1910 hasta 1918.
En 1910-1912 viaxó a Italia y Francia, visitando París dos veces. Conoció a Modigliani, quién influyiría na so perspeutiva.
Más tarde Ajmátova casóse col prominente asiriólogo Vladímir Shileiko (1918-1922) y pocu dempués col historiador d'arte Nikolái Punin (1922-1938). Borís Pasternak tuvo namoráu d'ella pero Anna refugó la so proposición.
Los sos primeros escritos paecen albidrar la gran soledá na que se va ver somorguiada años más tarde, dempués de les tráxiques consecuencies de la revolución rusa de 1917. Tres ésta, Anna va vese afeutada yá qu'en 1921 el so primer home Nikolái Gumiliov foi acusáu de combalechadura y fusiláu. Más tarde, el so fíu va ser tamién arrestáu y deportáu a Siberia. Y el so últimu home, Punin, morrería d'escosamientu nun campu de concentración en 1938. Los poemes d'Anna prohibiéronse, foi acusada de traición y deportada. Por medrana a que fusilaren al so fíu quemó tolos sos papeles personales. En 1944 pudo tornar col so fíu a Leningráu, ciudá afarada tres l'asediu nazi.
Ellí empezó a ganase la vida traduciendo a Leopardi y publicando ensayos, incluyendo brillosos ensayos d'Aleksandr Pushkin, en periódicos escolares. Tolos sos amigos emigraron o fueron reprimíos.
En 1945 el mozu intelectual británicu Isaiah Berlin quixo visitala antes de tornar a Londres. Esi alcuentru enllargar mientres venti hores, mientres les qu'Anna-y lleó los sos poemes y se sinceró con él, pero esto tuvo tráxiques consecuencies yá que'l so fíu volvió ser encarceláu mientres diez años. Esta vegada la escritora negar a callar la so voz y siguió alantre col so poemariu más importante, Réquiem; ende esplica que naquella Xunión Soviética los únicos que taben en paz yeren los difuntos y que los vivos pasaben la so vida diendo d'un campu de concentración a otru. El llibru foi publicáu ensin el so consentimientu y conocencia en 1963 en Múnich.
En 1962, Ajmátova tuvo nomada al Premiu Nobel de Lliteratura, pero nun lu consiguió.
En 1964, n'honor al so 75 cumpleaños, realizáronse nuevos estudios y publicáronse nueves escoyetes de los sos versos. Esi mesmu añu viaxa a Taormina (Italia), onde recibe'l Premiu Internacional de Poesía y en 1965 ye nomada doctora honoris causa pola Universidá d'Oxford. Viaxa a Gran Bretaña con escala en París y publicar en Moscú El correr del tiempu (1909-1965), un balance incompletu (y censuráu) de la so obra.
Les sos últimes pieces, compuestes en ritmu y sentíu neoclásicu, paecen ser la voz que reflexaba lo muncho qu'ella viviera. Mientres la so estancia en Komarovo yera visitada por Joseph Brodsky y otros mozos poetes, que perpetuaron les tradiciones de Ajmátova na poesía de San Petersburgu nel sieglu XXI. Tamién tradució les obres completes de Rabindranath Tagore n'ocho volumen, al rusu.
El 5 de marzu de 1966 Anna muerre d'un infartu nun sanatoriu de les contornes de Moscú y ye soterrada en Komarovo. La so obra, traducida a una tremera de llingües, namái va apaecer íntegra en Rusia en 1990.
El poeta Joseph Brodsky definir asina:
La so sola mirada te cortaba l'aliendu. Alta, de pelo escuru, morica, espodada y axilosa, colos güeyos verdosos d'un tigre polar, mientres mediu sieglu dibuxar, pintáu, esculpíu en yelsu y mármol, fotografiáu una tremera de persones, empezando por Modigliani. Los versos dedicaos a ella formaríen más volúmenes que la so obra entera.
Na evolución poética de Ajmátova podemos estremar tres époques:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
