From Wikipedia, the free encyclopedia
Afeición, amuyeramientu o amaneramientu[1] son términos utilizaos pa describir un patrón de comportamientu social que se define pola presencia de carauterístiques asociaes al estereotipu del xéneru femenín nuna persona del xéneru masculín.[2] L'afeición concentra una serie de carauterístiques de comportamientu social nel que s'adopta'l comportamientu, l'estilu, los roles de xéneru o los manerismos atribuyíos socialmente al xéneru femenín.[3]
| Afeición | |
|---|---|
expresión de género (es)  y género no conforme (es) | |
|
feminidad (es) y hembrismo (es) | |
.jpg) | |
 |
L'afeición d'una persona constitúi una identidá andróxina na que son apreciables distintes carauterístiques psicolóxiques asociaes al xéneru femenín na espresión social y cultural d'un masculín, contradiciendo distintos espectros de lo que se considera dientro de la naturaleza masculina na sociedá convencional.[4] Por cuenta de que l'establecimientu y la descripción de la naturaleza nel comportamientu y personalidá de lo masculino y lo femenino depende dafechu d'un puntu de vista social, suel considerase una inmoralidá dientro de delles sociedaes porque l'afeición y la masculinización d'una persona transgrede los parámetros de la masculinidad y la feminidad.
Etimológicamente, el términu afeición deriva del llatín femina, términu que significa muyer.[5] Llámase-y amuyeráu a una persona del xéneru masculín que presenta carauterístiques femenines na so personalidá o comportamientu.
Otros términos populares de calter eufemísticu que faen referencia a l'afeición d'un varón (frecuentemente faciendo referencia a la orientación sexual homosexual) inclúin: flamboyant, sissy, pansy, neña, caparina, flor, queen, reina o nelly.[6][7] N'otros aspeutos sociales, suelen emplegase distintos peyorativos pa describir les carauterístiques femenines nel comportamientu d'un varón (n'ocasiones rellacionando equivocadamente l'afeición cola orientación sexual homosexual) como: maruxu, marica, joto o lloca.[ensin referencies]
Dientro de la perceición social, l'afeición traduzse como l'oxetu o persona que ye femenín na mira de ser masculín, de normal utilizáu con un calter misóxinu pa clasificar a los masculinos dientro de los parámetros de la masculinidad convencional. Dientro de los parámetros de la feminidad en rellación con una identidá masculina, suelen rellacionase tradicionalmente distintes traces como'l sobrerefinamiento, la delicadeza, la xentileza y la compasión (carauterístiques rellacionaes convencionalmente cola naturaleza femenina). La perceición social frecuentemente rellaciona la orientación sexual homosexual y la identidá tresxéneru cola afeición d'una persona, asimilando equivocadamente que l'afeición ye un atributu esclusivu de los varones homosexuales (n'especial los que se desempeñen na actividá sexual como bottom) y los tresxéneru que s'identifiquen como femeninos; comparando l'afeición nel LGBT col comportamientu tradicional en delles persones d'orientación sexual heterosexual ya identidá cisxéneru.[8][9]
La definición de lo que constitúi lo masculino y lo femenino depende del contestu cultural, según el contestu históricu. L'afeición, dientro de la cultura occidental, de normal remembra distintos estereotipos rellacionaos cola homosexualidá (aniciando una sustitución errónea ente los axetivos amuyeráu y gai, onde se describe lo amuyerao como gai).[10] L'afeición n'otros contestos interprétase como una incapacidá pal control autoritariu (control de la nación, control sobre'l pueblu, control sobre la muyer o control familiar) o como una ofiensa social frecuentemente interpretada dende puntos de vista relixosos que pretenden el control tradicional de los mecanismos sociales.[9]
Delles traces dientro de la cultura occidental qu'entren dientro de les traces de l'afeición según la sociedá convencional son:
La estipulación de lo que se considera afeición ta suxeta al contestu históricu, una y bones lo qu'en dalguna vegada foi dafechu masculín, güei nun se considera como tal dientro de la sociedá convencional. Artículos orixinalmente diseñaos pa resaltar la masculinidad como los zapatos de tacón, güei convirtiéronse n'elementos puramente femeninos por representar una afeición na moda masculina actual.[13]
L'afeición nun tien un orixe históricu específicu, yá que se trata d'un comportamientu humanu. N'antigües civilizaciones de la cultura clásica en Grecia y l'Imperiu Romanu solía identificase a l'afeición (Malakia: ἀνανδρία) como un signu de debilidá, vulnerabilidá o cobardía que yera severamente castigáu por nun representar les carauterístiques clásiques de la valentía nun home. En diversos escritos bíblicos retómase'l sentíu de la pallabra malakos como distintos comportamientos moralmente inaceptables que variaben según la interpretación en: afeición, prostitución masculina y sodomía. Otres visiones sociales que víen l'afeición na cultura clásica, yera'l tratu d'una persona como muyer (asimiláu na dómina como una persona constantemente humildada o envuelta nel rol pasivu na espresión sexual homosexual).[14]
Na visión feudal de l'afeición resurde un conceutu anováu del malakos griegu nel que se consideraba una contradicción a la masculinidad la cobardía y el doblegamiento. Asimilándose como afeición la incapacidá d'una persona pa controlar el so poder autoritariu (por casu: un rei incapaz de llevar a cabu los sos llabores como rei por cuenta del so calter débil). Nel sieglu XVII surde'l términu de fop y the rake pa designar a un home sometíu por una muyer, indicando que se yera incapaz de someter a una muyer ya imponer la so masculinidad dientro del senu familiar; estableciéndose depués los papeles familiares tradicionales dientro de la etiqueta social pa determinar el papel de la figura masculina y la figura femenina nel llechu matrimonial.[3]
Nel sieglu XVIII creíase que l'afeición yera inmoral y antisocial como la masturbación y la sodomía; tamién yera percibíu como un atributu de l'aristocracia de la dómina poles escentricidá materiales qu'arrodiaben la vida de la clase acomodada. Nel sieglu XIX se magnifica la espresión de distintes identidaes tresxéneru asimilaes nel teatru de variedaes. Por cuenta de les anteriores aseveraciones estereotípiques empieza a surdir una rellación ente l'aristocracia, el bon gustu y l'afeición; carauterístiques cristalizaes nel arquetipu del glamour contemporaneu, el dandy. Por cuenta de los cargos llegales contra Oscar Wilde en 1895 de sodomía y comportamientu inaceptable pola so homosexualidá y la so personalidá de dandy amuyeráu, naz un sentimientu social qu'empezó a rellacionar l'afeición como atributu de la homosexualidá y como atributu en persones que tienen un enclín artísticu (empezando l'estereotipu contemporaneu que rellaciona l'afeición cola homosexualidá y el gustu artísticu).[9]
Nuna perspeutiva actual de l'afeición, suel asimilase naquello que ta dedicáu a satisfaer o identificase coles muyeres (Exemplu: los grupos musicales de boy band que faen música dedicada principalmente a l'audiencia femenina). N'otra perspeutiva similar dientro de lo artístico suel acomuñar con aquello que ta diseñáu pa formar parte de la identidá de la cultura femenina (Exemplu: l'arte bishōnen).
A pesar de que l'afeición, nin la masculinización d'una persona rellacionar cola orientación sexual, l'afeición forma una parte esencial na identidá de la comunidá gai. Esisten distintes identidaes dientro de la cultura gai que se definen pola presencia de l'afeición, oldeando con aquelles que se definen pola so escesiva masculinidad (Exemplu: osos). Mientres la cultura closet, anterior a los disturbios de Stonewall, nacen distintes respuestes sociales que rellacionaben d'una manera peyorativa l'afeición cola homosexualidá, utilizándo distintos términos globales como eufemismu pa dambos términos. Nel periodu de la cultura closet y el periodu posterior fíxose énfasis na estética drag y l'estética camp ente la comunidá gai, resurdiendo un tipu d'identidá popular.
Identifícase l'afeición dientro los patrones del desarrollu de la disforia de xéneru y la identidá tresxéneru, por marcar el comportamientu femenín (frecuentemente transexual), transgresivo a lo designao a cada xéneru y frecuentemente arrodiáu círculos heterosociales.[15]
Dientro de la identidá gai numbérense distintos términos de la xíriga popular que faen referencia a l'afeición en distintes identidaes de la cultura gai. Suelen usase d'una manera xenérica distintos términos vulgares que faen referencia posible tanto a l'afeición como a la homosexualidá. Delles identidaes gai amuyeraes inclúin:
La identidá tresxéneru correspuende a una perceición na identidá de xéneru, ente que l'afeición y la masculinización solo son un determináu patrón de xéneru. Suel clasificase a l'afeición y a la masculinización so los parámetros psicolóxicos de la androginia, que ye una identidá tresxéneru por representar una espresión sexual que discorda del xéneru biolóxicu y/o los roles sociales. Delles identidaes que se definen pola afeición son:
.jpg)
El términu flamboyant (traducíu del francés como "flamíxeru" o "flamante") ye un términu eufemísticu pa referise a homes amuyeraos. El términu tamién ye utilizáu dientro del diseñu, l'arquiteutura y la moda pa definir aquello que devasa les carauterístiques tradicionales de la feminidad aplicada al diseñu. La estética flamboyant carauterizar por ser una fachendosa y colorida (nuna forma abigarrada del color) adautación a la camp d'otres corrientes artístiques como'l Rococó, l'Arte Gótico, el Góticu flamíxeru, el Neoclasicismu, el Romanticismu, el Art Nouveau, el Art Deco, el Vanguardismu y l'Arte Pop.[18][19]
La corriente vanguardista del estilu flamboyant centrar na estética del chic y el camp, apoderándose carauterístiques del arte kitsch, por representar una corriente artística de poco valor estéticu que se crea a partir d'elementos d'otres corrientes artístiques que sí tienen un grau de valor estéticu reconocíu. Les sos carauterístiques centrar nel usu de paletes de color contrastantes, elementos esaxeraos, elementos amuyeraos o adautaciones vanguardistas d'arte perteneciente a corrientes anteriores. La estética flamboyant suel tener un calter irónicu o humorísticu por el so estilu alegóricu, abigarrado y amuyeráu que suel faer humor d'estilos artísticu-estéticos reconocíos.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
