From Wikipedia, the free encyclopedia
Óscar José Rafael Berger Perdomo (11 d'agostu de 1946, Ciudá de Guatemala) ye un políticu y empresariu guatemalianu, foi alcalde de la Ciudá de Guatemala mientres el periodu de 15 de xineru de 1991 al 30 de xunu de 1999, y foi tamién escoyíu presidente de la República de Guatemala, tres les eleiciones celebraes nel mes de payares de 2003. Tomó posesión del cargu'l 14 de xineru de 2004 pa sustituyir na xefatura del Estáu al líder del conservador Frente Republicanu Guatemalianu (FRG), Alfonso Portillo.[3]
Óscar Berger | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
14 xineru 2004 - 14 xineru 2008 ← Alfonso Portillo - Álvaro Colom →
15 xineru 1991 - 30 xunu 1999 ← Alvaro Arzú - Fritz García-Gallont (es)  → | |||||
| Vida | |||||
| Nacimientu | Ciudá de Guatemala, 11 d'agostu de 1946[1] (78 años) | ||||
| Nacionalidá |
 Guatemala | ||||
| Llingua materna | castellanu | ||||
| Familia | |||||
| Casáu con |
Wendy Widmann (es) | ||||
| Estudios | |||||
| Estudios |
Universidad Rafael Landívar (es) Liceo Javier (es) | ||||
| Oficiu | políticu, abogáu | ||||
| Premios |
ver
| ||||
| Creencies | |||||
| Relixón | Ilesia Católica | ||||
| Partíu políticu |
Partido Solidaridad Nacional (Guatemala) (es) | ||||
 | |||||
 | |||||
En 1844, el distritu de Santo Tomás de Castilla en Izabal foi colonizáu pola Comunidá de la Unión, patrocinada pola Compañía Belga de Colonización;[4] el gobiernu del Estáu de Guatemala, dirixíu por Rafael Carrera, concediera'l distritu de Santu Tomás a dicha compañía per mediu del decretu de l'Asamblea Constituyente de Guatemala el 4 de mayu de 1843.[5]
Óscar Berger Perdomo nacíu'l 11 d'agostu de 1946 en Ciudá de Guatemala, criáu nuna familia d'ascendencia belga, descendiente de los primeros colonos belgues que s'establecieron en Izabal en 1844. La so familia tuvo intereses nes industries del café, la ganadería y l'azucre dende esi tiempu. Berger Perdomo ye l'únicu fíu varón de la so familia y cursó estudios de bachilleratu nel Liceo Javier y llicencióse como abogáu y notariu na Universidá Rafael Landívar. Berger ye moteyáu El Coneyu dende los años escolares pol bárabu de los sos dientes y la manera en que les sos oreyes sobresalíen del cascu de béisbol, deporte al que ye bien aficionáu.[6]
Nes aules universitaries entabló rellación con Álvaro Arzú col cual fundaron l'entós comité cívicu PAN, que depués se convertiría en partíu políticu. Col sofitu de Arzú, Berger ganó una conceyalía nel Conceyu Municipal de la Ciudá de Guatemala, de la cual tomó posesión el 15 de xineru de 1986. Depués formó parte de distintes comisiones municipales como les de Deportes, de Abastos y Salú Pública, Agricultura, Ganadería y Alimentación, y Asuntos Específicos de la Empresa Municipal d'Agua (EMPAGUA), amás de dirixir el Club Social y Deportivo Municipal -unu de los clubes más populares nesi país centroamericanu-.[7] El 11 de mayu de 1989, Berger y Arzú inscribieron el Partíu d'Avanzada Nacional (PAN); convertíu na mano derecha de Arzú, Berger foi candidatu a alcalde de la ciudá de Guatemala nes eleiciones del 11 de payares de 1990, que ganó pa tomar posesión el 15 de xineru de 1991.[7]
Sicasí, la socesión de Vinicio Cerezo nun se resolvió de forma favorable a los intereses del PAN y el vencedor de la guerra foi'l líder de la formación de centru derecha MAS, Jorge Serrano. Meyor suerte tuvo Óscar Berger na batalla municipal y el 15 de xineru de 1991 xuró como nuevu alcalde de Ciudá de Guatemala; cargu pal que resultó reelixíu nos comicios de payares de 1995. Esa mesma xornada eleutoral deparó escelentes resultancies pal so partíu; per un sitiu, el PAN foi la formación más votada nes llexislatives y convirtióse na primer fuercia político del Congresu y, por otru, Álvaro Arzú, llogró'l respaldu popular necesariu pa optar a la segunda vuelta de les presidenciales, que finalmente se celebraron el 7 de xineru de 1996 y nes que ganó al nuevu líder del Frente Republicanu Guatemalianu (FRG), Alfonso Portillo.[3] Nos comicios del 12 de payares de 1995 reelixir pa un segundu periodu, pero antes de rematar el so periodu edil, el 27 de xunu de 1999 la convención del PAN nomólo como candidatu presidencial.[7]
Mientres el mandatu presidencial de Arzú, Óscar Berger manifestó'l so interés por convertise nel so socesor y el 27 de xunu de 1999 el partíu oficializó la so candidatura a la presidencia de la República. Trés díes depués abandonó los sos queferes municipales pa dedicase por completu a la campaña pola más alta maxistratura del país, con un programa centráu en tres promeses clave: la llucha contra la probeza, la medría de los salarios y la mano dura contra'l crime entamáu. Magar ello, el discursu populista d'Alfonso Portillo llogró un caláu mayor na sociedá Guatemaliana y, nes consultes eleutorales de payares y avientu, el partíu del ex dictador Ríos Montt llogró la victoria apolmonante. La derrota de Berger, considerar nesi momentu un votu de castigu a la prepotencia del entós gobernante, Álvaro Arzú Irigoyen, y a la manera dudosa en que se privatizaron les empreses del Estáu mientres el gobiernu d'ésti.[6]
Tres el fracasu eleutoral, Berger anunció la so retirada de la política activa y el regresu al sector priváu pa ocupase de los sos negocios. El castigu nes urnes tamién tuvo consecuencies negatives nel senu del partíu que, nos años siguientes, sufrió la dixebra d'una amplia facción que foi rebautizada col nome de Partíu Unionista y na que s'allugaron históricos como Arzú. Magar la crisis interna, el PAN tuvo abonda capacidá de reacción p'aprovechar la creciente impopularidá del Executivu del Frente, marcáu polos escándalos de corrupción, la incapacidá de xestión y los abusos de poder, y postulase de nuevu como alternativa de gobiernu. Berger ruempe rellación con Arzú por acusalo de faer un mal gobiernu y culpar de la so derrota contra'l partíu F.R.G.[8]
Na primavera de 2002, Berger tornó al sable políticu pa liderar esti nuevu asaltu del PAN. Trunfó con floxura nes primaries del partíu pero de nuevu les lluches intestinas atayaron el zarru de files en redol a la candidatura única. Óscar Berger optó entós por buscar sofitos fuera del partíu y constituyir una plataforma presidencial autónoma y a midida. D'esta miente, n'abril de 2003 nació la Gran Alianza Nacional (GANA); una coalición eleutoral conservadora integrada pol Partíu Patriota (PP), el Movimientu Reformador (MR) y el Partíu Solidaridá Nacional (PSN), Berger asitiar so les sos sigles como candidatu a la presidencia. Antes d'acabar el mes, el PAN anunció la espulsión de Berger por aceptar el lideralgu d'otra llista eleutoral. Animáu polos sondeos que lu concedíen clara condición de favoritu, Berger convirtióse oficialmente en candidatu de GANA a los comicios presidenciales el 27 de xunetu de 2003.
L'entamu de la campaña tuvo marcáu pola insólita inscripción de Efraín Ríos Montt como candidatu presidencial -magar la prohibición constitucional- y les estorsiones y los asesinatos de destacaos dirixentes políticos, anque, finalmente, l'eleutoráu volvió'l llombu al ex dictador y la repartida del votu popular se dirimió ente Berger y l'inxenieru Álvaro Colom, líder de la progresista Unidá Nacional de la Esperanza (UNE). Con un ambiciosu programa de reformes polítiques, económiques y sociales y el respaldu esplícitu de los oligarques del campu y los empresarios de la capital, Berger proclamóse vencedor de la primer vuelta eleutoral, celebrada'l 9 de payares, con daqué más del 34% de los votos; ocho puntos per delantre de Colom, el so direutu rival.
Foi electu presidente de Guatemala en segunda vuelta a finales d'avientu de 2003; computáu'l 100% de los votos, Berger algamó'l cincuenta y cuatro per cientu de los votos, contra'l cuarenta y siete del so oponente, Alvaro Colom, quien refugó una invitación de Berger a participar nel Gobiernu.[6] Berger foi recibíu por un ensame na sede partidaria, onde llegó caminando dende la so residencia, allugada a unos trescientos cincuenta metros. De los 158 escaños del congresu de la República, Berger llogró cuarenta y siete, ente que'l partíu de Ríos Montt llogró cuarenta y tres diputaos y el partíu de Colom trenta y dos.[6]
Recibió la banda presidencial el 14 de xineru de 2004 y tomó posesión pa un mandatu cuatrienal con un discursu inaugural nel que prometió un trabayu siguíu del so Executivu pa fortalecer les instituciones del Estáu de Derechu y lluchar contra la impunidá de los corruptos y los violentos. Al entamu del so gobiernu empecipió una persecución en contra d'ex funcionarios del réxime d'Alfonso Portillo, que llevantó una alta mira de que'l gobiernu desmantelaría la estructura corrupta del Estáu pero como esa reforma nun s'entamó, al cabu de pocos meses el nivel d'aceptación del mandatariu ente'l públicu esbarrumbóse.[10]
N'ochobre de 2005, Guatemala sufrió unu de los peores desastres naturales de la so historia. El pasu por Centroamérica del furacán Stan, que les sos consecuencies seríen entá más bederres que les producíes años tras pol Mitch, semó'l caos nel país, causando centenares de víctimes mortales y de sumíos, según una incalculable cifra de damnificados. Tal foi'l grau de destrucción xeneráu, que Berger declaró l'estáu de calamidá pública».[9][11]
Mientres el so gobiernu realizaron obres importantes como la construcción de delles autopistes de Guatemala[12] y la remodelación del Aeropuertu Internacional La Aurora.[13] pero tamién asocedieron serios fechos qu'afayaron el grau de corrupción de dellos de los sos funcionarios: el Casu PARLACEN,[14] [15] el Casu de tomar de la cárcel de Pavón,[16] la quiebra de los bancos del Café[17] y de Comerciu[18] y el robu millonariu nel Aeropuertu La Aurora.[19][20]
El 12 d'avientu de 2006, les Naciones Xuníes y el Gobiernu de Guatemala roblaron l'Alcuerdu relativu a la creación d'una Comisión Internacional Contra la Impunidá en Guatemala (CICIG), que, tres l'aprobación de la Corte de Constitucionalidá en mayu de 2007, foi ratificáu darréu pol Congresu de la República'l 1.° d'agostu de 2007. Surdió asina la CICIG como un órganu independiente de calter internacional, que la so finalidá ye sofitar al Ministeriu Públicu, la Policía Nacional Civil y a otres instituciones del Estáu tantu na investigación de los delitos cometíos por integrantes de los cuerpos illegales de seguridá y aparatos clandestinos de seguridá, como polo xeneral nes aiciones que tiendan al esmantelamientu d'estos grupos.[21]
Finalmente, la competitividá que fomentó'l gobiernu d'Alfonso Portillo pa compensar los monopolios guatemalianos d'azucre, cerveza, cementu y productos avícoles foi revertida pol gobiernu de Berger; con éses contrariamente a lo esperando nun gobiernu de corte empresarial, diose un retrocesu en cuanta al puestu de competitividá de Guatemala.[22]
Apurrió la banda presidencial el 14 de xineru de 2008 al so socesor, Álvaro Colom de la Unidá de la Esperanza (UNE). El Gobiernu del so socesor Álvaro Colom acusólu de dexar una delda flotante de más de 4 mil millones de quetzales ya investígase si esi estremu ye ciertu.
En dexando'l poder dedicar a l'alministración de les sos empreses teniendo como sede la zona 14 con Grupu Desarrollador de Proyeutos G.D.P y Fuelcheck ente otres.
«En [...] Guatemala, [...] ente los años 2005 a 2007, xestóse un grupu delictivu conformáu por Carlos Vielmann Montes, quien nesi periodu ocupó'l cargu de Ministru de Gobernación. Ésti incorporó una organización clandestina integrada por individuos del sector públicu y del sector priváu. Estes persones son Erwin Johann Sperisen Vernon, [...] Direutor Xeneral de la Policía Nacional Civil; Javier Estanislao Figueroa Díaz, [...] Subdireutor d'Investigaciones de la PNC; Víctor Rivera Azuaje, investigador nel sector priváu y promovíu al puestu d'Asesor del Ministru de Gobernación, y Víctor Soto Diéguez, [...] xefe de la División d'Investigación Criminal de la PNC, ente otros. El grupu [...] empecipió, prevaliéndose de les invistidures oficiales que teníen, una actividá criminal siguida que consistía en llimpieza social -execuciones estraxudiciales-, asesinatos, tráficu de drogues, llaváu de dineru, secuestros, estorsiones y robos de droga, ente otros». |
N'agostu de 2010, cinco suboficiales de la Guardia Civil española y trés inspeutores del Cuerpu Nacional de Policía españoles desarticularon en Guatemala l'antigua cúpula de Gobernación, a quien s'acusó d'asesinatos, secuestros y blanquéu de dineru.[23] Guatemala ordenara la busca internacional y captura ya ingresu en prisión de, siquier, dieciocho altos funcionarios de la Policía Nacional Civil (PNC) y del ex ministru de Gobernación, Carlos Vielmann, l'ex direutor xeneral de la PNC, Erwin Sperisen, al subxefe, Javier Figueroa, y al ex xefe de la División d'Investigación de la Policía Nacional, Víctor Hugo Soto Diéguez.[23] Les pesquises de los investigadores españoles apuntaben a la posibilidá de que dalgún de los axentes guatemalianos intervendría na execución de cientos de persones.[23] Pela so parte, nun se citó al ex-presidente Óscar Berger.[23]
Les órdenes de captura fueron dictaes agora pol Xulgáu d'Altu Riesgu guatemalianu tres más de dos años de trabayu de los oficiales españoles -ente los años 2008-2010-, a pidimientu de la Comisión Internacional Contra la Impunidá en Guatemala -CICIG-.[23]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
