From Wikipedia, the free encyclopedia
The Cactaceae; descriptions and illustrations of plants of the cactus family, (embrivíu Cactaceae),[1] ye un llibru con ilustraciones y descripciones botániques escritu conxuntamente por Nathaniel Lord Britton y Joseph Nelson Rose. Espublizóse en cuatro volúmenes nos años 1919-1923.
 The Cactaceae | ||
|---|---|---|
 | ||
| País | Estaos Xuníos | |
| Idioma | inglés | |
| Categoría | Botánica | |
| Abreviatura | Fl. Austriac. (Jacquin) | |
| Añu de fundación | Espublizáu en 1919-1923 | |
| Desendolcu | ||
| Editor | Nathaniel Lord Britton y Joseph Nelson Rose | |
| Circulación | ||
| Frecuencia | Espublizáu en 5 volúmenes | |
| [editar datos en Wikidata] | ||
Los autores describen nella 1.325 especies de la familia de cactus, con 124 xéneros. Contién 137 plaques a toa páxina, 107 en color, 1.120 fotografíes en blancu y negru y dibuxos, que fueron una escelente ilustración. Gran parte de les llámines en color y dibuxos fueron realizaos por María Emily Eaton.
Nathaniel Lord Britton y Joseph Nelson Rose empezaron los sos estudios de cactus en 1904. El plan orixinal yera a cencielles escribir una descripción de los cactus d'América del Norte. Daniel Trembly MacDougal (1865-1958), direutor del Llaboratoriu del Desiertu en Tucson, primero convencieron a Britton y Rose, y en xineru de 1911 a los líderes de la Carnegie Institution for Science, pal estudiu total de la familia de plantes. Les obres del proyeutu generosamente financiáu pol Institutu Carnegie empezó'l 15 de xineru de 1912. Rose taba nes sos funciones como comisariu adxuntu del Institutu Smithsonianu. Él tomó una posición como investigador asociáu de la Institución Carnegie. Foi sofitáu polos sos dos ayudantes William Reed Fitch y Paul George Russell (1889–1963). Britton, direutor del Xardín Botánicu de Nueva York, trabayó como freelance pal proyeutu. Robert Statham Williams (1859–1945) foi'l responsable de la seleición de plantes ilustratives.
la primer xera de Joseph Nelson Rose foi al empiezu de 1912 viaxar a Europa pa visitar a los herbarios locales y coleiciones de plantes, yá que casi toles primeres descripciones de los cactus fueren realizaes por autores europeos. Particular atención dirixir a l'atención depositada nos exemplares tipu de los herbarios y la comparanza coles descripciones orixinales de les coleiciones de los xardinos botánicos de les plantes cultivaes.
En Londres buscó'l Xardín Botánicu de Kew, y consultó a les coleiciones del Muséu d'Historia Natural y de la Sociedá Linneana de Londres. En París fueron mientres la so visita al Muséu Nacional d'Historia Natural, d'especial interés p'Alexander von Humboldt onde atopó la especie Pereskia bleo. N'Italia, Rose foi güéspede del Xardín Botánicu Hanbury, foi supervisáu por Alwin Berger y visitó coleiciones más pequeñes en Roma, Nápoles, Venecia y Florencia. Rose establecer por primer vegada n'Alemaña en Munich so la direición de Ludwig Radlkofer y el Muséu Botánicu de Karl Goebel. Tomólu más viaxes a Berlín nel d'Adolf Engler del Xardín Botánicu de Berlín-Dahlem y d'Ignaz Urban que supervisó la escoyeta les plantes derivaes de les Indies Occidentales. En Halle informar por Leopold Quehl (1849-1922) de la so coleición de Mammillaries. En Erfurt Rose visitó a la horticultura Haage & Schmidt y Haage Jr.. La so última parada n'Alemaña foi dirixíu por Joseph Anton Purpus (1860-1932) del Xardín Botánicu de Darmstadt. Nel camín de regresu, consultó en Amberes, na coleición privada de Frans de Laet (1866-1928).[2]
Les xeres de Britton y Rose tamién inclúin l'estudiu de los cactus nos sos hábitats naturales en dambes partes d'América. A principios de 1913[3] tuvieron un primer viaxe a la Indies Occidentales. Britton recoyó ellí cola so esposa Elizabeth Gertrude Britton (1858-1934) y de Delia West Marble y John Adolph Shafer (1863-1918) en Santu Tomás y el restu d'Islles Vírxenes Americanes, islles que-y pertenecen dende 03-04, 1913[4] Él siguió la so investigación en Puertu Ricu y depués a Curaçao. Rose, acompañáu polos sos dos asistentes William Reed Fitch y Paul George Russell, tamién dexó Saint Thomas. Siguió en Saint Croix, St. Kitts, Antigua y La Española. Britton dedicó los sos estudios a Puertu Ricu en 1914[5] y 1915[6] siguíu. En 1914 Britton esploró tola mariña sur-occidental y les islles de Desecheo, Islla de Mona Mona y Caja de Muertos. Foi sofitáu por John Francis Cowell (1852-1915) y Stewardson Brown (1867-1921).
Rose esploró en 1916, delles zones de cactus n'América del Sur. Dempués de curties estancies en Xamaica y Panamá en 1914, treslladóse a la mariña oeste d'América del Sur, onde trabayó nel centru y el sur de Perú, centru de Bolivia y norte y centru de Chile. En Santiago de Chile, Rose esaminó dalgunes especie tipu de Rodolfo Amando Philippi recibíos por Johannes Söhrens († 1934), delles especies rares del xardín botánicu local. 1915 Rose en compañía de Paul G. Russell viaxaron a la mariña este d'América del Sur. En Brasil, estudió principalmente Bahia y l'área alredor de Rio de Janeiro. Ellí conoció a Rose a Leo Zehntner (1864–1961) y Albert Löfgren (1854-1918). N'Arxentina, foi la ciudá de Mendoza y la provincia de Córdoba el focu principal de la so actividá. Mientres la so estancia, conoció a Carlos Luis Spegazzini, Cristóbal María Hicken (1875–1933) y Carlos Samuel Reed (1888–1949).
Britton esaminó en 1916, acompañáu por Percy Wilson (1879-1944), en Cuba les zones de cactus de les provincies de L'Habana y Matanzas y de la Islla de la Juventud. Rose y la so esposa estudiaron n'ochobre y payares de 1916 Curaçao y Venezuela, especialmente nes zones alredor de La Guaira y Puerto Cabello.
1918 Rose realizó col so fíu George Rose en nome del Departamentu d'Agricultura de los Estaos Xuníos, el Herbario Gray, de la Universidá de Harvard y de la New York Botanical Garden un últimu viaxe d'investigación a Ecuador. La investigación empezó en Méxicu por Rose provocó situación de peligru nun sigo que se debieron a la Revolución Mexicana.[7]
Les cactacees publicar a partir de xunu 1919-avientu 1923 en cuatro volúmenes. El primer volume foi espublizáu'l 21 de xunu de 1919[8] y contién 36 tables y 302 figures nel testu. Los dos tribus y Pereskieae y Opuntieae fueron trataos nel mesmu. Cola publicación del segundu volume 9 de setiembre de 1920[8] wurde das Werk fortgesetzt. Der Band enthielt 40 Tafeln sowie 305 weitere Abbildungen. In ihm wurde mit dean Untertribus Cereanae und Hylocereana die Behandlung der Tribus Cereeae begonnen. Am 12. Oktober 1922[8] siguió'l trabayu. La obra contenía 40 plaques y otres 305 ilustraciones. Nel so tratamientu de la tribu Cereeae empezó cola subtribus Cereanae y Hylocereana. El 12 d'ochobre de 1922[8] wurde das Werk fortgesetzt. Der Band enthielt 40 Tafeln sowie 305 weitere Abbildungen. In ihm wurde mit dean Untertribus Cereanae und Hylocereana die Behandlung der Tribus Cereeae begonnen. Am 12. Oktober 1922[8] siguíu pol tercer llibru, que foi ilustráu con 24 grandes paneles de formatu, y otros 250 ilustraciones y ocupóse de les subtribus Echinocereanae, Echinocactanae y Cactanae. El zarru foi'l 24 d'avientu de 1923[8] inclúi la publicación del cuartu volume, 37 tables y 263 figures y la otraz subtribus Coryphanthanae, Epipyllanae y Rhipsalidanae.
La mayoría de les ilustraciones fueron de Mary Emily Eaton. Otros de Louis Charles Christopher Krieger (1873–1940), la xaponesa Kako Morita (1870-1931), A. A. Newton, Deborah Griscom Passmore (1840–1911) y la señorita Y. I. Schutt. Les llámines a color fueron publicaes por A. Hoen & Co.
Nathaniel Lord Britton y Joseph Nelson Rose aceptaron 124 xéneros con 1325 especies[9] nos trés tribus Pereskieae, Opuntieae y Cereeae. Ellos siguieron básicamente les considerancies de Karl Moritz Schumann , quien en 1897 na so obra la Gesamtbeschreibung der Kakteen inclúi les subfamilies agora xeneralmente reconocíes Pereskioideae, Opuntioideae y Cereoideae (güei Cactoideae). Britton y Rose plantegaron delles revisiones llevada a cabu del xéneru Cereus[10] por Alwin Berger, tratada como taxones subxéneros al rangu de xéneru. Amás, descríbense dellos nuevos xéneros. La tribu Cereeae estremar n'ocho subtribus.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
