especie de planta From Wikipedia, the free encyclopedia
La roxa colorada (Roxa tinctorum) ye una especie de plantes fanerógames del xéneru Rubia, del orde de les Gentianales, perteneciente a la familia de les rubiacees.
Rubia tinctorum  | ||
|---|---|---|
 | ||
| Clasificación científica | ||
| Reinu: | Plantae | |
| División: | Magnoliophyta | |
| Clas: | Magnoliopsida | |
| Orde: | Gentianales | |
| Familia: | Rubiaceae | |
| Subfamilia: | Rubioideae | |
| Tribu: | Rubieae | |
| Xéneru: |
Rubia L. | |
| Especie: |
Roxa tinctorum L. | |
| Consultes | ||
| Royal Botanic Gardens, Kew | Royal Botanic Gardens, Kew | |
| World Flora Online | World Flora online | |
| [editar datos en Wikidata] | ||
Esta especie tuvo un gran espardimientu, sobremanera nel pasáu, por cuenta de la utilidá del so raigañu pa fabricar tintes de color coloráu destinaos a la industria testil y a la so utilidá farmacolóxica.
Ye una planta orixinaria de les rexones mediterránees, concretamente de la zona suroeste d'Europa, dende Irlanda al norte d'África. Desenvuélvese meyor en zones montascoses y húmedes.
Ye una planta perenne que puede crecer hasta'l metru d'altor. Ye una planta fanerófita.
Carauterizar pol so raigañu acoloratáu. El so tarmu, ramifícase y ye de seición tetragonal. N'ocasiones presentar con aguiyones. Les sos fueyes tienen de cuatro a seis vértice con un peciolu minúsculu de 1-2 mm.
Ye hermafrodita, con una inflorescencia parcialmente recímanosa, paniculoide y pocu piramidal. Los sos frutos son carnosos y tienen forma de baga.
La parte utilizada de la planta pal so usu como planta melecinal, ye'l raigañu y dacuando les fueyes. Como fin melecinal recuéyese'l raigañu, pero siempres d'aquelles plantes que tengan siquier 2 años d'antigüedá. Tienen de llimpiase perbién toles partes verdes, llavales curioso y dexales ensugar al sol; tamién puede realizase con un secador siempres que nun se superen los 50 º C., nestes condiciones van caltener el so color acoloratáu.
La so composición química ye: Iriroides: asperulósido. Sustancies colorantes, heterósidos de hidroxiantraquinones (1,5%), acedu ruberítricu, rubiadín-primaverosido, rubiadín-glicósidos, purpurina. Fitosteroles: beta-sitosterol.
Ye un bon colagogo, preséu nes afecciones hepátiques. Llaxante, astrinxente y un tónicu nidiu: favorez la evacuación intestinal.[1][2][3][4][5][6][6][7][8][9][9]
Efeutos emenagoga (facilita la menstruación y aselu los dolores) y albortivos.[10] Diurética: encamentar en tou tipu d'afecciones renales (cálculos, cólicos, infeiciones) y tamién pa la cistitis. Colerético: preséu nos trestornos de la vesícula.
Desinfestante, antisépticu. Antiespasmódico y sedante. Antiinflamatoriu.[11] Utilícense les flores en fervinchu como antidiarreico ; y popular afrodisiacu. D'antiguo yera un remediu contra la ictericia y la gota. L'alministración de la roxa puede causar una alarma inxustificada, una y bones la orina, mucosidaes, sudu o lleche tiñir de colloráu. Esto debe a que tien alizarina, unu de los pigmentos más potentes del color coloráu.
La planta ta utilizada contra les afecciones renales y de les víes urinaries y tien una gran eficacia na disolución de cálculos renales y urinarios. Utilízase para: oliguria, litiasis renal, cistitis, uretritis, hiperuricemia, edema, urolitiasis, hiperazotémia, gota, hipertensión arterial, discinesias biliares, etc. Les fueyes usar pa la hipertensión arterial.
La lucidina y la rubiadina, resultáu de la hidrólisis del llucida-primaverósido, son altamente citotóxicas y genotóxicas. Hai que tener procuru nel so usu como antidiurética en presencia d'hipertensión, cardiopatíes o insuficiencia renal, yá que puede suponer una aportación incontrolada de líquidos y la posibilidá de que se produza una descompensación tensional. Tamién hai que tener en cuenta'l conteníu alcohólico del estractu fluyíu y de la tintura. La planta ye cancerígena y puede provocar malformaciones conxénites.[10][12]
Esta planta cultivar en terrenes húmedos, fondamente llabraos y adobaos na seronda. Recuéyense les granes nel mes d'agostu y setiembre y sémase en marzu. Déxense crecer los raigaños mientres 18 meses, y pasáu esti tiempu arrínquense en setiembre. Depués los raigaños, darréu, poner a ensugar a la solombra, una vegada seques muélense y amenórguense a polvu nun molín. Un campu de Rubia dura 10 años y en tou esti tiempu solo llábrase una vegada al añu.
La primer apaición de los colorantes producir nel antiguu Exiptu. Naquellos tiempos la mayoría de los pigmentos auténticos yeren inorgánicos, sicasí, les prendes d'aquella dómina revelen que yá nel añu 2500 e.C. Utilizábase'l colloráu de alizarina, estrayíu de la roxa. Mientres sieglos, esti colloráu lluminosu, tamién conocíu como coloráu turcu o roxa tinctorum, foi l'únicu colorante coloráu resistente a la lluz. Un costosu y complicáu procesu d'ensugáu utilizar en toles rexones d'oriente próximu pa la coloración del algodón.
Nel "Zeitschr. F. Urologie" (1924), Bauer fixo un aponderamientu a la roxa pa combatir les enfermedaes del aparatu urinariu en toos aquellos casos en que se presenta alcalinidad de la orina, como en fosfatúria.
Roxa tinctorum describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 109, nel añu 1753.[13]
Rubia: nome xenéricu que remanez del llatín: rubrum "coloráu", que fai referencia al rizoma acoloratáu de la planta.
'tinctorum: epítetu llatín, referíu a tintoreru (xenitivu plural de tintor).
Númberu de cromosomes de Roxa tinctorum (Fam. Rubiaceae) y táxones infraespecíficos: 2n=44.[14]
Nun hai conseñaos nomes comunes n'asturianu pa esta especie.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
