Mutxamel
From Wikipedia, the free encyclopedia
Mutxamel (en castellanu Muchamiel)[2][3][4][5] ye un conceyu de la Comunidá Valenciana, España. Asitiáu na parte norte del área metropolitana d'Alicante, na provincia homónima y na contorna del Campu d'Alicante. Cuenta con 24.256 habitantes (INE 2015).
 Mutxamel | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
| Alministración | |||
| País |  España | ||
| Autonomía |  Comunidá Valenciana | ||
| Provincia |  provincia d'Alacant | ||
| Comarques | Campo de Alicante (es)  | ||
| Tipu d'entidá | conceyu d'España | ||
| Alcalde de Mutxamel (es) | Sebastián Cañadas Gallardo | ||
| Nome oficial | Mutxamel (ca)[1] | ||
| Nome llocal | Mutxamel (ca) | ||
| Códigu postal |
03110 | ||
| Xeografía | |||
| Coordenaes | 38°24′49″N 0°26′44″W | ||
  Mutxamel Mutxamel (España)  | |||
| Superficie | 47.65 km² | ||
| Altitú | 63 m | ||
| Llenda con | Alicante, Campello, Sant Joan d'Alacant y Sant Vicent del Raspeig | ||
| Demografía | |||
| Población |
27 078 hab. (2023) - 12 662 homes (2019) - 12 690 muyeres (2019) | ||
| Porcentaxe |
100% de Campo de Alicante (es) | ||
| Densidá | 568,27 hab/km² | ||
| Más información | |||
| Estaya horaria | UTC+01:00 | ||
| mutxamel.org | |||
 | |||
Muchamiel asitiar na subcomarca de la Güerta d'Alicante, 9 km al nordeste de la ciudá d'Alicante y a menos de 1 km de la llocalidá vecina de Sant Joan d'Alacant. El términu municipal abarca 47.7 km² y por ésti pasa'l ríu Monnegre o ríu Secu, ríu que tuvo históricamente una gran importancia pal desenvolvimientu de la llocalidá.
Llenda colos términos municipales d'Alicante, Sant Joan d'Alacant, San Vicente del Raspeig y Campello.
Mientres la colonización cristiana perteneció al realengu d'Alicante y, nella, permaneció incluyida na Corona de Castiella per espaciu de 50 años aproximao, hasta que nel añu 1296 pasa a formar parte del Reinu de Valencia baxu reináu de Xaime'l Xustu. El so ilesia arciprestal empezar a construyir en 1511.
A finales del sieglu XVI construyóse'l banzáu de Tibi, que encauzaba les agües del ríu Monnegre y dexó ameyorar de forma sustancial l'agricultura de la güerta, dexando'l despegue de la llocalidá. Arriendes de esto, en 1580 concedióse-y el títulu de "Universidá" (títulu que daba una cierta independencia municipal) y, por real privilexu, en 1628 segregóse d'Alicante y consiguió ser alzada al rangu de villa con votu nes Cortes del reinu; voluntariamente volvió formar parte d'Alicante en 1653, volviendo dixebrase, definitivamente, nel añu 1736.
Mientres la Guerra de Socesión foi escalada poles tropes del Archiduque Carlos d'Austria.
A partir del sieglu XVIII, munches families acomodaes d'Alicante punxeron en Muchamiel la so segunda residencia; col tiempu, estableciéronse tamién nel so términu nobles franceses, ingleses ya italianos, atraíos pol so clima y tierra de cultivu. Estes families adineraes mercaron les meyores zones de cultivu y construyeron formoses edificaciones, cases-palaciu o a cencielles quintes de recréu. Precisamente a partir d'unu d'estos palacios, el palaciu de Peñacerrada, independizóse como conceyu independiente'l llugar de Peñacerrada (anguaño asitiáu nel norte del cascu urbanu) en 1789, anque s'incorporaría de nuevu a Muchamiel en 1846.
Nel términu de Muchamiel les tropes franceses de Suchet fueron ganaes en 1812 poles del xeneral Roche, entós gobernador d'Alicante.
Muchamiel tuvo enllancáu urbanísticamente hasta 1928, cuando'l conceyu adquirió unos terrenes al este del cascu urbanu p'abrir munches cais antigües escontra la cai actual de La Rambla; la nueva parte de la llocalidá desenvolver con un trazáu rectu de les sos cais, en contraste col sector tradicional.
Mientres el periodu republicanu, foi un pueblu eminentemente conservador, dáu'l pesu de la tradición católica ente la población. Sicasí, mientres la Guerra Civil, quedó en territoriu republicanu. Sicasí, les autoridaes republicanes nun realizaron purgues nin encarcelamientos, inclusive, dende 1937, el cultu católicu volvió salir a la cai, cola tradicional ufrienda a la Virxe de Loreto. A pesar d'ello, una vegada acabada la guerra, la purga d'izquierdistes foi importante, anque nidia en comparanza con otros llugares de la provincia. Cabo señalar qu'unu de los alcaldes de la transición, Francisco Bernabeu Alberola, foi escoyíu alcalde na democracia mientres el periodu 1995–1999, tres el cual pasó a ocupar l'Alcaldía la socialista Asunción Llorens.
Ente 1889 y 1969, el conceyu tuvo xuníu por tranvía a la ciudá d'Alicante. La so proximidá a la capital resultó definitiva tantu pa la so economía como pa la so demografía; dende mediaos del sieglu XX, el conceyu atópase integráu dientro un área metropolitana centrada na ciudá d'Alicante.
- Ilesia d'El Salvador (sieglu XVI). Nel estilu arquiteutónicu de la ilesia aprecien detalles barrocos y neoclásicos. Ta formada por una nave de planta de cruz llatina con tres capilla. La primer capiya de la Virxe de Loreto tuvo allugada nos baxos del campanariu y ye una muestra bastante importante de la Renacencia en tierres alicantines. Destaca la torre gótica adosada que na actualidá sirve de campanariu, pero que la so función orixinal yera la de sollertar a la población de les incursiones pirates. Data del sieglu XVI, mide 23´5 m d'altor y ta estremada en cinco pisos, cada unu d'ellos con una solución arquitectónica distinta.
- Conventu de San Francisco (sieglu XVII). Nel añu 1605 fundóse'l conventu de los Flaires Mínimos so la advocación de San Francisco de Paula. Tuvieron la so primer residencia na ermita de la Virxe de Montserrat y darréu treslladáronse a esti edificiu que sería'l conventu definitivu. La ilesia foi construyida nel añu 1642 y fundada polos flaires Teatinos Franciscanos. Darréu foi rexentada por monxes Mercedarias de la Caridá.
- Barriu del Ravalet. El Barriu del Ravalet ye'l primer nucleu urbanu de Muchamiel. Xunto col Poble Nou formaben entidaes de población estreme; inclusive la so propia escuela propia, que funcionó hasta los años 70. La concentración de les sos cases entorno a una plaza, la so estructura, teyaos, colores de les fachaes, cais estreches definen la so procedencia árabe. Cola llegada de los conquistadores cristianos la población musulmana esvalixóse y col pasu de los años empecipió la configuración del actual cascu antiguu de la población. Na actualidá'l barriu atópase totalmente integráu na vida social del conceyu. La so tradición y singularidá propia refléxense tamién nel caltenimientu de les sos propies fiestes.
- Palaciu y xardinos de Peñacerrada (finales del S.XVII). Peñacerrada ye un llugar acomuñáu al cascu urbanu de Muchamiel y constituyíu por un nucleu urbanu, un palaciu y un xardín articulaos por aciu una plaza cuadrada. Foi cabeza del conceyu del mesmu nome hasta que'l 1 de xineru de 1846 incorporar al términu municipal de Muchamiel, siendo conocíu como'l "Poble Nou". Anque s'escarez de documentación al respeutu, l'orixe de la casa (data de finales del s.XVII) puede asitiase a empiezos de la dómina moderna.
- Ermita de Montserrat (sieglu XVI). La so construcción data del sieglu XVI y nun principiu foi la residencia de los Flaires Mínimos, que darréu se treslladaron al Conventu de San Francisco. La paraxa y el santuariu de Montserrat tuvieron amestaos dende va sieglos a l'agua. La acequia Mayor y la "fillola del Alluser", que travesaben esta parte del términu municipal, los molinos d'agua y les viviendes tradicionales constituyíen unu de los llugares más guapos y granibles de la güerta muchamelera. El repicar de la campana de la ermita dempués d'una fuerte nube anunciaba a los llabradores del pueblu que podíen dir regar los sos bancales con agua d'avenida.
- Cálceres. El sistema de riegos de la Güerta Alicantina, de clara ascendencia islámica, tien el so orixe nel aprovechamientu de les agües del Río Monnegre y d'otres pequeñes corrientes esporádiques. La influencia árabe quedaría confirmada tantu pola forma islámica de distribución de l'agua, caltenida polos nuevos pobladores cristianos, como pola sobrevivencia de la toponimia árabe en tol llinguaxe rellacionáu col riego. Esti sistema hidráulicu ta formáu pol Cálcer de Muchamiel o de "Les Fontetes", el Cálcer de Sant Joan y el Cálcer d'El Campello. Tola rede de acequias parte del Cálcer de Muchamiel,y trátase d'una presa de derivación y de retención construyida primero que'l Banzáu de Tibi, funcionando dende'l s. XIII. La so función yera recoyer parte de les agües del Río Monnegre y unviales a la acequia principal, llamada "mayu o del consell", dende onde se derivaben distintos brazales pa regar tol campu d'Alicante. Les preses orixinales tuvieron en perfectu funcionamientu hasta'l sieglu XIX, fueron restauraes mientres esti sieglu y hasta güei caltiénense nel mesmu estáu.
- Casa Ferraz. La Casa Ferraz atópase allugada na Plaza Sant Roc. Esta casa solariega perteneció a la familia Ferraz Alcalá Galiano, Marqueses de Amposta. El so elementu más característicu ye la torre construyida en sillería, que la so finalidá yera sollertar a la población d'incursiones de pirates berberiscos. Tamién son de gran interés los xardinos de grandes dimensiones qu'alluga nel so interior, conocíos como de Santa Elena, y la puerta d'entrada col escudu nobiliariu na parte cimera.
Anguaño nun ye visitable yá que ye una propiedá privada.
- Ermita del Calvariu (sieglu XVIII). La ermita dedicada al "Cristu de la Salú", tamién conocida como “ermita del Calvari” y “ermita del Sepulcru” ye un edificiu del sieglu XVIII. Trátase d'un edificiu exentu, fabricáu con murios de mampostería, cubierta a delles agües y cúpula sobre tambor octogonal rematada con texa curva. La fachada, empobinada a llevante, ye pentagonal col llau cimeru n'ángulu sobre'l que fuelga la espadaña. Sobre la puerta un retablu cerámicu modernu representa l'entierru de Cristu. La planta en cruz griega, tien bóvedes de cañón nos cuatro brazos y cúpula semiesférica sobre pechinas nel cruceru. El presbiteriu álzase un pasu y nel testeru adósase un retablu con altar y fornica con Cristu de la Salú, al qu'acompañen una Virxe Doliosa y un Bustu de Cristu al estilu de Llimpies; pela izquierda del presbiteriu aportar a la sacristía.
Muchamiel presenta un clima mediterraneu. Les temperatures pel branu suelen devasar los 35 °C y pel hibiernu mínimes d'hasta 2 °C de normal n'hores nocherniegues y mañaneres. Pa poder tener cualquier alcordanza de nieve en Muchamiel hemos de remontanos a los primeros decenios del sieglu XX. En Muchamiel ye avezáu que nos meses de setiembre y ochobre por cuenta de la gota fría cayan precipitaciones en forma de xarazo. Les precipitaciones son allegaes y bien irregulares a lo llargo del añu, llegando asina a medies de 408 mm.
Les primeres referencies que se tienen de la llocalidá son de 1569 (onde apaez cola forma en valencianu de Muchamel) y de 1609.[6] Al paecer, la etimoloxía de Muchamiel nun tendría rellación cola "bayura de miel" que podría deducise (teoría bien popular mientres un tiempu, y que se-y atribúi al xeógrafu Joan Soler). Los documentos del so archivu municipal utilizaron la grafía Muchamel hasta finales del sieglu XIX, anque mientres tou esti sieglu y l'anterior la única forma oficial foi la de Muchamiel. En 1990 establecióse como denominación oficial del conceyu la forma en valencianu de Mutxamel (treslliteración a la grafía valenciana moderna de Muchamel),[7] tres l'aprobación pol plenu del conceyu'l 26 de setiembre de 1989.
Per otra parte, nun hai consensu sobre l'orixe del topónimu, pero la teoría más espublizada ye la plantegada por Joan Coromines, que suxer que'l so nome derivaría de la composición del vocablu árabe mugmâ (mercáu) y del romance el (puntu d'alcuentru), dando a mugmâ-el o mugtamiâ-el, un topónimu equivalente a "puntu d'alcuentru pal mercadéu", "gran mercáu" o inclusive "mercáu de Dios" (mugmâ él-Läh). Sicasí, anque hai un ciertu consensu en que la única diferencia fonética ente la forma n'español con al respective de la forma en valencianu provendría del fenómenu de diptongación -el -> -iel típicu de la llingua española, los estudios más recién apunten a que'l topónimu n'árabe nun tendría significáu propiu sinón que se trataría d'otra treslliteración fonética d'un nome prerrománicu inda güei desconocíu.
Históricamente, la base de la so economía foi fundamentalmente l'agricultura. Esiste, ello ye que una variedá de tomates orixinaria del conceyu denomada tomate de Muchamiel. Tamién el pan de Muchamiel gocia de bona fama na contorna.
Sicasí, la proximidá a la capital provocó una terciarización de la so economía, al convertise de facto en parte integrante del área metropolitana d'Alicante; esto tuvo de resultes que la so población aumente considerablemente a lo llargo del sieglu XX y, de manera especial, ente 1960 y 1994, feches nes que pasó de tener 4.010 a 11.329 habitantes y daqué más de 20.000 na actualidá, col desenvolvimientu d'urbanizaciones nel so términu municipal (cuenta con 28 nucleos de población).[8] La siguiente tabla recueye la evolución de los efectivos humanos del conceyu a lo llargo de la dómina estadística:
Según el censu de 2015, el 10,75% de la población de Muchamiel ye de nacionalidá estranxera (procedente na so mayoría del continente européu), siendo les nacionalidaes más numberoses la británica y francesa.[10]
El calendariu festero de Muchamiel ye'l siguiente:
- 5 de xineru: Cabalgata de los Reis Magos
- 17 de xineru: Festividá de San Antonio Abá (Sant Antoni del Porquet).
- 1 de marzu: Conmemoración del milagru de la llárima.
- primer sábadu de mayu: Fiesta de la Cruz de Mayu
- 6 d'agostu: Fiesta del Salvador.
- 7-13 setiembre: Fiestes de Moros y Cristianos n'honor a la Virxe de Loreto, declaraes d'Interés Turísticu Provincial.[11]
De toles indicaes, les más importantes ya indicaes son les fiestes de Moros y Cristianos n'honor a la Virxe de Loreto, patrona de la villa, pos la tradición afirma que intercedió pol pueblu en dos milagros, unu'l 1 de marzu de 1545 y l'otru el 9 de setiembre de 1597. Los Moros y Cristianos celebrar dende finales del sieglu XIX, y anguaño calcúlase que participen nella viviegamente alredor de 5.000 festeros.
Pa más información sobre los resultaos de los procesos eleutorales, vease Eleiciones en Muchamiel dende 1979.
| ||||||
| Partíu | Candidatu | Conceyales | ||||
| Partíu Popular |  |
3 717 |
33,06 % | 8 |  4 | |
| Partíu Socialista del País Valencianu-PSOE |  |
María Loreto Martínez Ramos | 2 213 | 19,68 % | 4 | 2 |
| Ciudadanos |  |
Antonio Sola Suárez | 1 373 | 12,21 % | 3 |  3 |
| Guanyem Mutxamel |
1 062 |
9,45 % | 2 | 2 | ||
| Compromís |  |
Lluis Miquel Pastor Gosálbez | 902 | 8,02 % | 2 | 2 |
| Unitat d'Esquerres per Mutxamel-Esquerra Unida-Esquerra Republicana:Acord Ciutadà |
855 |
7,60 % | 1 |  0 | ||
| Gent d'ací | José Antonio Martínez Ramos | 618 | 5,50 % | 1 | 1 | |
| Llexislatura | Nome | Partíu |
|---|---|---|
| 1979-1983 | José Verdú Forner | .svg){kind=small} UCD |
| 1983-1987 | Fernando Ripoll Aracil |  PSPV-PSOE |
| 1987-1991 | Fernando Ripoll Aracil | PSPV-PSOE |
| 1991-1995 | Fernando Ripoll Aracil | PSPV-PSOE |
| 1995-1999 | Francisco Bernabeu Alberola |  PP |
| 1999-2003 | Asunción Llorens Ayela | PSPV-PSOE |
| 2003-2007 | Asunción Llorens Ayela | PSPV-PSOE |
| 2007-2011 | Asunción Llorens Ayela | PSPV-PSOE |
| 2011-2015 | Sebastián Cañada Gallardo | PP |
| 2015-2019 | Sebastián Cañada Gallardo | PP |
| 2019-2023 | n/d | n/d |
| 2023- | n/d | n/d |
- Francisco Bernabéu Alberola (1932-2000)
- Peñacerrada (Muchamiel): finca y caserío de Muchamiel, que constituyeron un conceyu independiente ente 1789 y 1846.
- Microrreserva Bec de la Águila
- Palaciu de Peñacerrada
- Ilesia d'El Salvador
- Muséu d'arte bizantino del monesteriu de la Trinidá
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
