políticu colombianu From Wikipedia, the free encyclopedia
Francisco Santos Calderón (14 d'agostu de 1961, Bogotá) ye un periodista y políticu colombianu. Foi secuestráu pol narcotraficante Pablo Escobar nel añu 1991, y nel añu 2000 tuvo que salir de Colombia poles amenaces de muerte de les FARC. Foi escoyíu como Vicepresidente de la República de Colombia como fórmula d'Álvaro Uribe Vélez y reelecto nel añu 2006. Nel 2010 desempeñóse como direutor de RCN Noticies de la mañana. Foi unu de los más grandes críticos del gobiernu del so primu, el Presidente Juan Manuel Santos Calderón especialmente del Procesu de Paz que se llevó a cabu col Fuercies Armaes Revolucionaries de Colombia (FARC). Nel añu 2015, Francisco Santos foi candidatu a l'Alcaldía Mayor de Bogotá pol Partíu Centru Democráticu, anque nun ganó, llogró consolidar al so partíu na ciudá de Bogotá al llograr una bancada de 6 Conceyales escoyíos pal periodu 2016-2019, convirtiendo al Centru Democráticu na segunda fuercia político en Bogotá y que la so bancada sofita al so aliáu políticu'l alcalde Enrique Peñalosa, teniendo asina gran influyencia sobre la política capitalina onde busca'l sofitu del eleutoráu pal so fíu Gabriel Santos García quien aspira a ocupar un escañu na Camara de Representantes de Colombia representanto la ciudá de Bogotá. Anguaño ye l'únicu precandidato a l'Alcaldía de Bogotá pel partíu Centru Democráticu pal añu 2019.
Francisco Santos Calderón | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
6 setiembre 2018 - 17 xineru 2020 ← Camilo Reyes Rodríguez
7 agostu 2002 - 7 agostu 2010 ← Gustavo Bell - Angelino Garzón → | |||||
| Vida | |||||
| Nacimientu | Bogotá, 14 d'agostu de 1961 (63 años) | ||||
| Nacionalidá |
 Colombia | ||||
| Familia | |||||
| Padre | Hernando Santos Castillo | ||||
| Fíos/es | Gabriel Santos García | ||||
| Hermanos/es | Rafael Santos Calderón | ||||
| Estudios | |||||
| Estudios |
Universidá de Kansas Universidá Estatal de Kansas Universidá de Texas n'Austin Harvard Extension School (es)  Gimnasio Campestre (es) | ||||
| Llingües falaes |
español colombiano (es) inglés d'Estaos Xuníos | ||||
| Oficiu | políticu, periodista, activista polos derechos humanos | ||||
|
Participante
| |||||
| Premios |
ver
| ||||
| Creencies | |||||
| Partíu políticu |
Centro Democrático (es) | ||||
 | |||||
Pertenez a la familia Santos, ye'l penúltimu de los siete fíos de Hernando Santos Castillo y Helena Calderón Nieto de Santos, familia de periodistes y políticos, antigua accionista mayoritaria de la Casa Editorial El Tiempu hasta 2007. El so tíu güelu, Eduardo Santos Montejo, foi Presidente de Colombia ente 1938 y 1942. Ta casáu con María Victoria García[1] y ye padre de cuatro fíos, Benjamín, Gabriel, Carmen y Pedro. Francisco Santos ye primu hermanu doble del actual Presidente de Colombia Juan Manuel Santos Calderón.
Santos realizó los sos estudios primariu y secundariu nel Colegio San Carlos. Darréu viaxó a Estaos Xuníos a estudiar na Universidá de Kansas (1979-1981) y na Universidá de Texas n'Austin (1981-1984), onde se graduó con honores en llicenciatura n'español. Neiman Fellowship en Harvard, Medaya Paul Harris (1993) la mayor distinción del Club Rotatoriu Internacional. Ente 1986 y 1989 enseñó Periodismu y Rellaciones Internacionales en delles universidaes colombianes, tales como la Universidá Central, la Universidá Javeriana y la Universidá Jorge Tadeo Lozano. Ente 1987 y 1988 foi Xefe de Redaición Nocherniegu y ente 1988 y 1989 Subxefe de Redaición d'El Tiempu. En marzu del añu 2000, partió de Colombia dempués de recibir múltiples amenaces de muerte per parte de les FARC. Mientres dos años vivió en Madrid, España, trabayando como Asistente de Direición del diariu El País.Orde de la Independencia de Santiago de Cali. Mención de Honor María Moors Cabot (2000) polos sos servicios a la democracia y al periodismu llibre recibió'l premiu de les Naciones Xuníes pol so lideralgu cola sociedá Civil.
Siendo xefe de redaición d'El Tiempo, simultáneamente publicaba cada domingu una columna d'opinión onde, espresaba'l so pensamientu sobre diverses problemátiques ciudadanes y n'especial respectu al fenómenu del florecimientu del narcoterrorismo en Colombia. Francisco Santos Calderón foi secuestráu[2] el 19 de setiembre de 1990 pola organización del narcotraficante Pablo Escobar,[3] quien pretendía primir al gobiernu por que suspendiera la estradición de narcotraficantes a Estaos Xuníos. El so conductor, Oromansio Ibáñez foi asesináu polos secuestradores. Santos, quien tamién yera columnista del periódicu carauterizar nos sos escritos por ser un contradictor de los narcotraficantes y sofitar la mano dura del gobiernu en contra d'ellos. Francisco Santos tuvo secuestráu mientres ocho meses na capital colombiana. Gracies a la intervención del sacerdote cucuteño Rafael García Herreros, ente otres circunstancies, tornó a la llibertá'l 20 de mayu de 1991 y de momentu volvió a entamar la escritura de la so columna periodística, con un escritu sobre'l drama del secuestru, delitu que por aquella dómina azotaba a Colombia.Tres la so lliberación, Santos escribe una columna Carta a un Secuestráu y ante la respuesta masiva de persones en similares condiciones que nun recibíen asistencia dalguna del estáu constituyó la Fundación[4] País Llibre, col propósitu de lluchar contra esti crime en Colombia y asina mesmu sofitar a les víctimes y a les sos families. La hestoria d'esti secuestru xunto col d'otros periodistes colombianos, foi escrita pol premiu Nobel de lliteratura colombianu, Gabriel García Márquez nun reportaxe llamáu Noticia d'un Secuestru.[5]
Dada la gran acoyida de la xente a la so columna sobre'l secuestru, xunto cola so esposa María Victoria, Francisco creó la primer organización non gubernamental contra'l secuestru a nivel mundial, a la que llamó Fundación País Llibre, la que nació jurídicamente el 28 d'agostu de 1991, la mesma que dio vida a la primer y única llei qu'en Colombia se creó gracies a la recueya de firmes. Recoyéronse un millón de firmes y en 1993 Francisco Santos apalancó l'Estatutu Antisecuestro, ferramienta pionero pa la xusticia
colombiana no rellacionao con miles de víctimes de secuestru perpetáu tantu pola delincuencia común, como por grupos guerrilleros.
Ante l'aumentu del secuestru y convocaos pola Fundación País Llibre, ente payares y avientu de 1996, un millón de colombianos colaron[6] peles cais de Bogotá, Medellín, Cali, Villavicencio y Valledupar baxos nel lema "Pel país que queremos non más secuestros".[7]na que sería una de les movilizaciones sociales más grandes del so momentu.
En 1997, País Llibre, sol lideralgu de Francisco Santos, xunir a Unicef y Redepaz pa promover el Mandatu Ciudadanu pola Paz, la Vida y la Llibertá». N'ochobre d'esi añu mientres les eleiciones p'alcaldes y gobernadores, nuna urna paralela diez millones de colombianos dixeron al traviés del votu, non a la guerra y les sos otomíes.
Francisco Santos foi tamién unu de los inspiradores y creadores del movimientu ¡NON MÁS!,[8] qu'en xunu de 1999 llevó a cabu'l so primera gran marcha en Cali, pa protestar por un secuestru masivu lleváu a cabu pol grupu guerrilleru ELN nuna ilesia d'esa ciudá. D'ende d'equí p'arriba realizáronse marches n'otres ventiún ciudaes de Colombia.
N'ochobre de 1999, el movimientu ¡NON MÁS! convocó a la Primera Gran Marcha Nacional pola Paz, hasta esi momentu la más importante movilización ciudadana que se rexistrara en Colombia. Doce millones de persones manifestaron en toles capitales del país, en cerca de setecientos conceyos y en cincuenta y ocho ciudaes del esterior pa esixir a los grupos guerrilleros un cese al fueu, la negociación ensin interrupción y l'esclusión de los civiles del conflictu.
El 23 de xineru de 2000, el movimientu ¡NON MÁS! realizó'l Primer Apagón Nacional[9] pola Paz. Esi domingu na nueche, según les electrificadoras, más de dieciocho millones de persones apagaron les lluces de les sos cases. Esta protesta realizar contra'l ELN y la so estratexa de baltar torres llétriques a lo llargo y anchu del país.
Francisco Santos Calderón foi escoyíu como fórmula vicepresidencial pol candidatu Álvaro Uribe Vélez, quien foi escoyíu na primer vuelta eleutoral en mayu de 2002. El 28 de mayu de 2006 fueron reelixíos pa un nuevu periodu, col 62% de la votación.
La figura de la Vicepresidencia retornó constitucionalmente a Colombia na Constitución de Colombia de 1991. Francisco Santos participó activa y permanentemente nel gobiernu. Por encargu del presidente Álvaro Uribe, Santos Calderón tuvo al so cargu les temes de derechos humanos, llucha contra'l secuestru, contra la corrupción, programes en bienestar de la mocedá y llucha contra les mines antipersonal. Santos lideró amás la iniciativa «Responsabilidá Compartida», dedicada a dar visibilidá internacional a los daños causaos a la población y el mediu ambiente pol negociu de la cocaína.
Executó una intensa axenda internacional nel campu de Derechos Humanos[10] y Derechu Internacional Humanitariu. Santos Calderón actuó como defensor[11] de la política de Seguridá Democrática del gobiernu d'Álvaro Uribe Vélez. Na so vicepresidencia los indicadores en violencia, secuestros y asesinatos escayeron[12] favorablemente.
Según denunció Francisco Santos, intelixencia de la CIA y de la Policía de Colombia, afayaron un plan p'asesinalo. El comandante de les FARC, alies 'Romaña', según les autoridaes, taba a la cabeza d'esti plan. Francisco Santos tuvo que exiliase en marzu del añu 2000 n'España.[13]
En Francisco Santos foi precandidato[14] presidencial pol movimientu políticu Centru Democráticu. Por aciu una convención de dichu partíu lideráu por Álvaro Uribe Vélez, Santos nun llogró llograr dichu fin yá que el vencedor foi Óscar Iván Zuluaga. Ente les sos propuestes tuvo la federalización, el financiamientu total por parte del Estáu de les campañes polítiques, esaniciar la circunscripción nacional para Senáu, convertir al Conseyu Nacional Eleutoral nun tribunal eleutoral ente otres. La precandidatura de Francisco Santos tuvo marcada pola so oposición a los Diálogos de paz de les FARC, por aciu l'usu de valles publicitaries buscaba comparar al estinguíu narcotraficante Pablo Escobar con xefes de dichu grupu criminal; afirmó, amás, que de ser escoyíu presidente de la República de Colombia acabaría darréu col procesu de paz qu'adelantra'l Presidente Juan Manuel Santos.
Francisco convirtióse nun fuerte críticu del Procesu de Paz qu'adelantró'l gobiernu de Juan Manuel Santos col grupu Terrorista de les FARC . Nel añu 2015 foi'l Candidatu del Partíu Centru Democráticu a l'Alcaldía de Bogotá nes Eleiciones Rexonales 2015, onde llogró 327.598 votos lo que correspuende al 12% del total de votos, y anque nun consiguió l'alcaldía, si llogró consolidar una bancada del Centru del Centru Democráticu nel Conceyu Distrital al llograr 6 conceyales, convirtiéndose na segunda fuercia político de Bogotá, y ser un aliáu del alcalde Enrique Peñalosa, quien foi cercanu a Álvaro Uribe Vélez, quien espresó'l so sofitu y el de les sos bancaes nel Congresu y nel Conseyu Distrital escontra Peñalosa.
Francisco Santos ye señaláu d'axuntase delles vegaes con Carlos Castaño; Freddy Rendón, alies el 'Alemán'; Rodrigo Tovar 'Jorge 40', y Salvatore Mancuso.
Ente los testimonios que lu señalen atópase'l del excomandante paramilitar Salvatore Mancuso, quien dixo que Santos los encamentó a conformar un bloque en que se cuntaría amás col sofitu de les Fuercies Militares. Esi testimoniu foi acotáu por alies 'Don Berna', Diego Fernando Murillo, quien en Xusticia y Paz dixo que los señalamientos yeren ciertos. Revista Selmana.
En mayu de 2007, como vicepresidente, dixo nuna entrevista na canal RCN que consideraba qu'ente trenta y cuarenta parllamentarios más podríen dir a la cárcel pol escándalu conocíu como la parapolítica.
Mientres la so versión llibre xudicial, Salvatore Mancuso, ex-xefe desmovilizado del grupu armáu illegal de les Autodefenses Xuníes de Colombia AUC, afirmó que Santos -y propunxo a Carlos Castaño crear el Bloque Capital de los paramilitares en Bogotá, y que se negó a comandarlo cuando Castaño propúnxo-y faelo.[15] Santos unvió una carta al Fiscal Xeneral de la Nación pidiendo que lo investigue por cuenta de les declaraciones de Mancuso.[16]
Díes antes, dempués d'anunciase que Mancuso declararía sobre les xuntes que sostuvo con distintos políticos, el vicepresidente Santos afirmó que s'axuntó con paramilitares y tamién con guerrilleros como parte de les sos responsabilidaes na Fundación País Llibre en contra del secuestru, argumentando que la so trayeutoria foi la de denunciar a los grupos armaos y que nun tien «rabu de paya».[15] N'agostu de 2008, la Fiscalía declaró nun atopar pruebes que venceyaren a Santos con grupos paramilitares, polo que la investigación foi cerrada.[17] Sicasí, n'ochobre de 2009 la Fiscalía reabrió'l procesu en contra de Santos.[18]
Santos aseguró[19] que si'l Tratáu de Llibre Comerciu ente Colombia y Estaos Xuníos nun yera aprobáu deberíen revaluarse les rellaciones con esi país, afirmaciones que fueron refugaes por dellos sectores y políticos, incluyíos el presidente Álvaro Uribe Vélez y los parllamentarios de la bancada uribista. [20] Les declaraciones de Santos Calderón, según esplicó, yeren con motivu[21] d'evaluar les rellaciones colos Estaos Xuníos, en cabeza del presidente Barack Obama y la cooperación ente los dos países.
Francisco Santos intentó cuestionar al presidente Juan Manuel Santos, pa lo qu'usó como blancu les marches contra la reforma universitaria. La so propuesta polémica d'utilizar armes non letales como les qu'al traviés de descargues llétriques neutralicen a una persona p'atayar les falcatrúes nes protestes estudiantiles fueron refugaes pelos medios, universitarios y la comunidá polo xeneral. Darréu retratóse públicamente de los sos comentarios y ufiertó sides.[22]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.svg)
