চিয়াগীত
From Wikipedia, the free encyclopedia
চিয়াগীত হৈছে ঐতিহাসিক দৰঙী কলা-কৃষ্টিৰ তিনিশ-চাৰিশ বছৰ পুৰণি এক ধাৰা।[1] সন্ত-মহন্তসকলৰ দ্বাৰা প্ৰৱৰ্তিত ‘পূৰ্ণধেৰীয়া’ বা ‘বৰখেলীয়া’ ভক্তি ধাৰাৰ লগতে ঠগি সেৱা বা ঠগি কৰণি, মেৰু সেৱা বা মেৰু কৰণি আৰু নগাবেহাক কেন্দ্ৰ কৰি ঈশ্বৰৰ গুণানুকীৰ্ত্তনৰ উদ্দেশ্যে চিয়াগীত সমূহ পৰিবেশন কৰা হৈছিল আৰু এইদৰেই এই গীতসমূহ মানুহৰ মাজত বিয়পি পৰে। ব্যাস ওজাৰ শিল্পী দুৰ্গেশ্বৰ নাথে এই গীত সমূহক এক নতুন মাত্ৰা প্ৰদান কৰিছিল বুলি জনা যায়।[1]