গান্ধীবাদ
From Wikipedia, the free encyclopedia
গান্ধীবাদ (ইংৰাজী: Gandhism) হৈছে মোহনদাস গান্ধীৰ অনুপ্ৰেৰণা, দৃষ্টিভংগী আৰু জীৱনকৰ্মক বৰ্ণনা কৰা এক ঐক্য ধাৰণা। ই বিশেষকৈ অহিংস প্ৰতিৰোধৰ ধাৰণাৰ প্ৰতি তেওঁৰ অৱদানৰ সৈতে সম্পৰ্কিত। গান্ধীবাদৰ দুটা স্তম্ভ হৈছে সত্য আৰু অহিংসা।
"গান্ধীবাদ" শব্দটোত গান্ধীৰ ধাৰণা, বাৰ্তা আৰু কাৰ্যই সমগ্ৰ বিশ্বৰ লোকসকলৰ বাবে কি বুজায় আৰু তেওঁলোকে কেনেদৰে তেওঁলোকৰ নিজৰ ভৱিষ্যত গঢ়ি তোলাত নিৰ্দেশনাৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিছিল সেয়াও অন্তৰ্ভুক্ত আছে। গান্ধীবাদ ব্যক্তিৰ ব্যক্তিগত অৰাজনৈতিক আৰু অসামাজিক ক্ষেত্ৰলৈও বিয়পি পৰে। এই গান্ধীবাদক অনুসৰণ কৰা ব্যক্তি বা গান্ধীবাদৰ এক নিৰ্দিষ্ট দৰ্শনক মানি চলা এজন ব্যক্তিক গান্ধীবাদী বুলি কোৱা হ'ব পাৰে। [1]
অৱশ্যে গান্ধীয়ে 'গান্ধীবাদ' শব্দটোৰ ক্ষেত্ৰত ব্যক্তিগত অনুমোদন জনোৱা নাছিল। তেওঁ বৰ্ণনা কৰাৰ দৰে:
"গান্ধীবাদ" বুলি কোনো বস্তু নাই আৰু মই মোৰ পিছত তেনে কোনো এক সম্প্ৰদায় এৰিব নিবিচাৰোঁ। মই কোনো নতুন নীতি বা মতবাদৰ উদ্ভৱ হোৱা বুলি দাবী নকৰোঁ। মই আমাৰ দৈনন্দিন জীৱন আৰু সমস্যাবোৰত চিৰন্তন সত্যবোৰ প্ৰয়োগ কৰিবলৈ কেৱল মোৰ নিজৰ ধৰণে চেষ্টা কৰিছোঁ... মই গঠন কৰা মতামত আৰু মই উপনীত হোৱা সিদ্ধান্তবোৰ চূড়ান্ত নহয়। মই সেইবোৰ কাইলৈ সলনিও কৰিব পাৰোঁ। পৃথিৱীখনক শিকোৱাৰ বাবে মোৰ ওচৰত নতুন একো নাই। সত্য আৰু অহিংসা পাহাৰৰ দৰে পুৰণি।" [2]