ভাৰতীয় ধৰ্মত হোম হৈছে হিন্দু পুৰোহিতে বিশেষ অনুষ্ঠানত সাধাৰণতে গৃহস্বত্বাধিকাৰীৰ বাবে কৰা অগ্নিপূজন অনুষ্ঠান ("গৃহস্থ": ঘৰৰ অধিকাৰী)। গৃহস্থই বিভিন্ন ধৰণে জুইৰ ব্যৱহাৰ কৰে, য’ত খাদ্য ৰান্ধিবলৈ, ঘৰৰ উষ্ণতা বৃদ্ধি কৰিবলৈ, বা অন্যান্য ব্যৱহাৰৰ বাবে; সেয়েহে যজ্ঞবেলি পোনপটীয়াকৈ জুইত হোম দিয়া হয়।[1][2] হোমক কেতিয়াবা "বলিদানৰ অনুষ্ঠান" বুলিও কোৱা হয় কাৰণ জুইত দিয়া প্ৰসাদ জুইৰ উত্তাপে ধ্বংস কৰে, সেয়ে হোমক সঠিকভাৱে ক'বলৈ গ'লে "বলিদান অনুষ্ঠান" বুলিয়ে জনা যায়।[1] জুইয়েই কাৰক আৰু প্ৰসাদত বস্তুগত আৰু প্ৰতীকী যেনে শস্য, ঘিঁউ, গাখীৰ, ধূপ আৰু শস্য আদি অন্তৰ্ভুক্ত।[1][3]

Thumb
হোম যজ্ঞৰ এক আনুষ্ঠান

ইয়াৰ উৎপত্তি হয় বৈদিক ধৰ্মত [4] আৰু প্ৰাচীন কালত বৌদ্ধ আৰু জৈন ধৰ্ময়ো ইয়াক গ্ৰহণ কৰিছিল।[1][3] ভাৰতৰ পৰা মধ্য এছিয়া, পূব এছিয়া আৰু দক্ষিণ-পূব এছিয়ালৈ এই প্ৰথা বিয়পি পৰে।[1] হোম অনুষ্ঠান বহু হিন্দু অনুষ্ঠানৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ অংশ হৈয়েই আছে আৰু বৰ্তমানৰ বৌদ্ধ ধৰ্মত বিশেষকৈ তিব্বত আৰু জাপানৰ কিছু অংশত হোমৰ ভিন্নতা অব্যাহত আছে।[4][5] আধুনিক জৈন ধৰ্মতো ইয়াৰ প্ৰচলন দেখা যায়।[4][6]

হিন্দু ধৰ্মত হোমক যজ্ঞ বুলিও কোৱা হয়, কেতিয়াবা বৃহত্তৰ ৰাজহুৱা অগ্নিপূজন অনুষ্ঠানৰ বাবে বা বৌদ্ধ ধৰ্মত যজ্ঞবিধান বা গোম বুলিও কোৱা হয়।[3][7] আধুনিক যুগত হোমৰ ব্যৱহাৰ ব্যক্তিগত অনুষ্ঠান যেনে বিয়া আদিতো পোৰা দেখা যায়।[8]

ব্যুৎপত্তি

সংস্কৃত শব্দ হোম, হু মূলৰ পৰা আহিছে, যিয়ে "অগ্নিত ঢালি দিয়া, অৰ্পণ কৰা, বলিদান দিয়া"ক বুজায়।[9][10][11]

ইতিহাস

সমৰকন্দৰ পৰা জাপানলৈকে সমগ্ৰ এছিয়াতে ৩০০০ বছৰীয়া ইতিহাসত হোমৰ পৰম্পৰা পোৱা যায়।[4] হোম হৈছে সমগ্ৰ এচিয়াতে ভিন্ন পৰম্পৰাৰে জুইত খাদ্য উৎসৰ্গা কৰাৰ এক আনুষ্ঠানিক অনুষ্ঠান আৰু এয়া বৈদিক ধৰ্মত থকা পৰম্পৰাৰ সৈতে জড়িত।[4] এই পৰম্পৰাই এছিয়াত বিকশিত হোৱা জুই আৰু ৰন্ধা খাদ্য (পাকায়জ্ঞা)ৰ প্ৰতি থকা এক শ্ৰদ্ধা প্ৰতিফলিত কৰে আৰু বেদৰ ব্ৰাহ্মণ স্তৰসমূহেই এই আচাৰ-অনুষ্ঠানৰ শ্ৰদ্ধাৰ আদিম লিপি।[12]

যজ্ঞ বা যজ্ঞাহুতি আদিৰ শ্ৰুতি ৰীতি-নীতিৰ এক সুকীয়া বৈশিষ্ট্য হৈ পৰিছিল।[4] শ্ৰোত অনুষ্ঠান হৈছে কিবা পাবৰ বাবে কিবা এটা হেৰুৱাৰ এক পৰম্পৰা, য'ত অগ্নি আচাৰ-ব্যৱহাৰৰ জৰিয়তে এজন বলিদাতাই দেৱ-দেৱীক কিবা এটা আগবঢ়াইছিল আৰু বলিদানকাৰীয়ে বিনিময়ত কিবা এটা আশা কৰিছিল।[13][14] বৈদিক অনুষ্ঠানত খাব পৰা বা খোৱাব পৰা বস্তু[15] যেনে গাখীৰ, মাখন, দৈ, চাউল, যৱ, কোনো প্ৰাণী বা মূল্যৱান যিকোনো বস্তুৰ বলিদান দিয়া হৈছিল, যিবোৰ পুৰোহিতৰ সহায়ত দেৱতাসকললৈ আগবঢ়োৱা হৈছিল।[16][17] এই বৈদিক পৰম্পৰা শ্ৰোত (শ্ৰুতিভিত্তিক) আৰু স্মাৰ্ত (স্মৃতিভিত্তিক) বুলি বিভক্ত হৈছিল।[4]

ফিলিছ গ্ৰেনফৰ মতে হোম আচাৰ-ব্যৱহাৰ বিভিন্ন বৌদ্ধ আৰু জৈন পৰম্পৰাই পালন কৰিছিল আৰু তেওঁলোকৰ গ্ৰন্থসমূহে হিন্দু পৰম্পৰাৰ "আচাৰ-ব্যৱহাৰৰ বৰ্ণাঢ্যতা"ক মধ্যযুগীয় সময়ৰ মাজেৰে বিকশিত হোৱা তাৰতম্যৰ সৈতে নিজৰ কৰি লৈছিল।[4][6][18] মুছাছি তাচিকাৱাৰ মতে হোম শৈলীৰ বৈদিক বলিদানৰ অনুষ্ঠান মহাযান বৌদ্ধ ধৰ্মত নিমগ্ন হৈছিল আৰু তিব্বত, চীন আৰু জাপানৰ কিছুমান বৌদ্ধ পৰম্পৰাত হোম অনুষ্ঠান বৰ্তমানো চলি আছে।[5][19]

তথ্যসূত্ৰ

Wikiwand in your browser!

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.

Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.