মাৰাঠী ভাষা

মাৰাঠী [মাৰাঠী ভাষাত: मराठी (মৰাঠী)] এটি ইণ্ডো-আৰ্য্য ভাষা। ভাৰতৰ পশ্চিমাঞ্চলীয় মহাৰাষ্ট্ৰ ৰাজ্যৰ প্ৰায় ৭ কোটি অধিবাসীয়ে এই ভাষাত কথা পাতে। মহাৰাষ্ট্ৰৰ বাহিৰতো প্ৰায় ৩০ লাখ মানুহে এই ভাষাত কথা পাতে। ভাষাভাষী সংখ্যাৰ বিচাৰত ভাৰতৰ ভাষাবিলাকৰ ভিতৰত মাৰাঠী চতুৰ্থ। ^[1]

মাৰাঠী
मराठी
থলুৱা অঞ্চল	ভাৰত
অঞ্চল	মহাৰাষ্ট্ৰ, গোৱৰ অংশবিশেষ, গুজৰাট, মধ্য প্ৰদেশ, কৰ্ণাটক, অন্ধ্ৰ প্ৰদেশ, তামিলনাডু আৰু ইজৰাইল
স্থানীয় ভাষিক	৭ কোটি মাতৃভাষী ৩০ লক্ষ মানুহৰ দ্বিতীয় ভাষা
ভাষা পৰিয়াল	Indo-European ইণ্ডো-ইৰানীয় ইণ্ডো-আৰ্য্য পশ্চিম আৰু দক্ষিণ-পশ্চিম দল মাৰাঠী
লিখন প্ৰণালী	দেৱনাগৰী লিপি, মোড়ি লিপি
আধিকাৰিক স্থিতি
আধিকাৰিক ভাষা	মহাৰাষ্ট্ৰ, ভাৰত
নিয়মাধীন হয়	মহাৰাষ্ট্ৰ সাহিত্য পৰিষদ আৰু কেবাটাও চৰকাৰী-বেচৰাকাৰাই সাৰস্বত সংস্থা
ভাষা সংকেত
ISO 639-1	mr
ISO 639-2	mar
ISO 639-3	mar

ভাৰতৰ বাহিৰেও ইজৰাইল আৰু মৰিচাছত এই ভাষা প্ৰচলিত। মাৰাঠী সংস্কৃত ভাষাৰ পৰা মহাৰাষ্ট্ৰী প্ৰাকৃতৰ মাজেৰে উদ্ভৱ হৈছে। মহাৰাষ্ট্ৰী প্ৰাকৃত ভাষা খ্ৰিষ্ট্ৰীয় ১ম আৰু ২য় দশকত সাতবাহন ৰাজ্যৰ চৰকাৰী ভাষা আছিল। তেতিয়া ইয়ে আছিল ভাৰতৰ আটাইতকৈ বহুল প্ৰচলিত প্ৰাকৃত ভাষা। ১৫শ ও ১৬শ শতিকাত আহি এই ভাষাই বৰ্তমানৰ মাৰাঠীৰ ৰূপ লয়।

মাৰাঠী ভাৰতৰ ২২টা চৰকাৰী স্বীকৃতি প্ৰাপ্ত ভাষাৰ ভিতৰত এটা। ই মহাৰাষ্ট্ৰৰ চৰকাৰী ভাষা। গোৱা ৰাজ্যত কোঙ্কণী ভাষাৰ লগতে মাৰাঠী ভাষাকো চৰকাৰী ভাষাৰ মৰ্যাদা দিয়া হৈছে। মহাৰাষ্ট্ৰৰ দৈনন্দিন যোগাযোগ, শিক্ষা, প্ৰশাসন, ব্যৱসায়, গণমাধ্যম ইত্যাদিত এই ভাষাই প্ৰচলিত।