Remove ads
From Wikipedia, the free encyclopedia
ঠেকুৱা (নেপালী: ठेकुआ; ঠোকোৱা বা ঠেকাৰিছ), যাক 'খাজুৰিয়া' বা 'থিকৰী' বুলিও কোৱা হয়,[1] ভাৰতীয় উপমহাদেশৰ একপ্ৰকাৰৰ শুকান মিঠাই। বিহাৰ, উত্তৰ প্ৰদেশ আৰু নেপালৰ তেৰাই অঞ্চলত ই অতি জনপ্ৰিয়।[2]
অন্য নাম | 'খাজুৰিয়া' বা 'থিকৰী' |
---|---|
প্ৰকাৰ | পিঠা, বিস্কুট |
প্ৰকাৰ | মিঠাই |
উৎপত্তিৰ স্থান | ভাৰত আৰু নেপাল |
অঞ্চল | ভাৰত (উত্তৰ প্ৰদেশ, বিহাৰ), নেপাল (মধেশ, লুম্বিনী) |
মুখ্য উপাদান | ঘেঁহুৰ আটা, চুজি, গলাই লোৱা চেনি বা গুড়, ৰুকি লোৱা নাৰিকল, শুকান ফলৰ সৰু টুকুৰা, গাখীৰ আৰু ঘিঁউ। |
ঠেকুৱা হৈছে ছট পূজাৰ সময়ত উপাস্য দেৱতালৈ উৎসৰ্গ কৰা এক প্ৰসাদ।[3][4][5] এই ঠাইৰ লোকসকলে যুগ যুগ ধৰি ইয়াক মিঠা জলপান হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰি আহিছে।[6][7]
ঠেকুৱা বনাবলৈ ব্যৱহাৰ হোৱা প্ৰধান উপাদানসমূহ হ’ল ঘেঁহুৰ আটা, চুজি, গলাই লোৱা চেনি, ৰুকি লোৱা নাৰিকল, শুকান ফলৰ সৰু টুকুৰা, গাখীৰ আৰু ঘিঁউ। চেনিৰ বিকল্প হিচাপে কেতিয়াবা গুড় ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি।[6] এই উপাদান সমূহ ব্যৱহাৰ কৰি এটা মিশ্ৰণ প্ৰস্তুত কৰি ইলাচি মিহলাই সোৱাদ বৃদ্ধি কৰিব পাৰি। মিশ্ৰণখিনিৰ পৰা ফুল, পাত আদি আৰ্হিৰ পিঠা বনাই ঘিঁউ বা শস্যজাত তেলত ৰঙা বাদামী ৰং হোৱালৈকে গাঢ়কৈ ভাজিব লাগে। গৰম হ’লে ই কোমল হয় যদিও ঠাণ্ডা হোৱাৰ পিছত কঠিন হৈ পৰে। পিঠাৰ আকাৰ দিবলৈ বহুতে সাঁচ ব্যৱহাৰ কৰে। ইয়াত কোনো ধৰণৰ সংৰক্ষক দ্ৰব্যৰ প্ৰয়োজন নহয, খাবৰ বাবে কেইবাদিনলৈয়ো সংৰক্ষণ কৰিব পাৰি।
লিমকা বুক অৱ ৰেকৰ্ডছৰ দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিবলৈ বিহাৰৰ দৰভংগাৰ ১৬ জনীয়া এটা দলে ২০১৯ চনত ৯১ কেজি ওজনৰ ঠেকুৱা প্ৰস্তুত কৰিছিল।[8]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.