ভাৰতীয় সাহিত্য
ভাৰতত সৃষ্টি হোৱা বিভিন্ন ভাষাৰ সাহিত্য / From Wikipedia, the free encyclopedia
ভাৰতীয় সাহিত্যই ১৯৪৭ চনলৈকে ভাৰতীয় উপমহাদেশত আৰু তাৰ পিছত ভাৰত গণৰাজ্যত সৃষ্টি হোৱা সাহিত্যক বুজায়। ভাৰতীয় সংবিধানৰ অষ্টম অনুসূচীত ২২টা আনুষ্ঠানিকভাৱে স্বীকৃতিপ্ৰাপ্ত ভাষা আছে। ভাৰতৰ সৰ্বোচ্চ সাহিত্যিক সংস্থা সাহিত্য অকাডেমীৰো ২৪টা স্বীকৃতিপ্ৰাপ্ত সাহিত্য ভাষা আছে। ভাৰতীয় সাহিত্যৰ আদিম গ্ৰন্থসমূহ মৌখিকভাৱে প্ৰচাৰিত হৈছিল। সংস্কৃত সাহিত্যৰ আৰম্ভণি হয় খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ১৫০০–১২০০ চনৰ সাহিত্যৰ সংকলন ঋগবেদৰ মৌখিক সাহিত্যৰ পৰা। পৰৱৰ্তী সময়ত সংস্কৃত মহাকাব্য ৰামায়ণ আৰু মহাভাৰত সংহিতাকৰণ কৰা হয় আৰু খ্ৰীষ্টপূৰ্ব দ্বিতীয় সহস্ৰাব্দৰ শেষৰ ফালে প্ৰকাশ পায়। খ্ৰীষ্টপূৰ্ব প্ৰথম সহস্ৰাব্দৰ প্ৰথম কেইটামান শতিকাত ধ্ৰুপদী সংস্কৃত সাহিত্যৰ দ্ৰুত বিকাশ ঘটিছিল, [1] লগতে পালি কেনন আৰু তামিল সংগম সাহিত্যৰ বিকাশ ঘটিছিল। [ উদ্ধৃতিৰ প্ৰয়োজন ] [বিশ্বাসযোগ্যতা প্ৰমাণৰ প্ৰয়োজন] [ পৰীক্ষাৰ প্ৰয়োজন ] প্ৰাচীন মেইটেই খ্ৰীষ্টীয় ১ম শতিকাত অউগ্ৰিৰ দৰে পবিত্ৰ সংগীত ৰচনা, [2] আৰু নুমিট কাপ্পাৰ দৰে বীৰত্বপূৰ্ণ আখ্যানৰে আবিৰ্ভাৱ হয়। [3] মধ্যযুগীয় কালত কানাড়া আৰু তেলেগু ভাষাৰ সাহিত্য ক্ৰমে নৱম আৰু দশম শতিকাত আবিৰ্ভাৱ হৈছিল। [4] পাছলৈ মাৰাঠী, গুজৰাটী, বাংলা, অসমীয়া, ওড়িয়া, আৰু মৈথিলী ভাষাৰ সাহিত্যৰ আবিৰ্ভাৱ হয়। ইয়াৰ পিছত হিন্দী, পাৰ্চী আৰু উৰ্দুৰ বিভিন্ন উপভাষাৰ সাহিত্যৰ আবিৰ্ভাৱ হ'বলৈ ধৰিলে। ১৯১৩ চনত বঙালী কবি ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰে সাহিত্যত ভাৰতৰ প্ৰথম নোবেল বঁটা বিজয়ী হয়। [ উদ্ধৃতিৰ প্ৰয়োজন ] [বিশ্বাসযোগ্যতা প্ৰমাণৰ প্ৰয়োজন] [ সত্যাপনৰ প্ৰয়োজন ]