F

F isch e latynische Buechstab wo us em Etruskische stammt. Im Etruskische hed är de Lutwärt /w/ ghaa. Dr etruskisch Buechtstab isch us em Griechische übernoo worde; s griechischi Vorbild haisst Digamma, wels wie zwei Gamma ússseet. Au im Griechische isch dr Lutwärt vo däm Buechstab /w/ gsi. Speter isch das /w/ aber us em Griechische verschwunde; us woinos isch so oinos ('Wy') worde.

Ff

Im latynische hed me zersch F zämme mit H bnutzt, zur Wiidergoob vom Lút /w/. Wyl im latinische V au für /w/ bnutzt worde isch, hed s F kai H me bruucht; dorum hed men aagfange, F elai für de Lútwärt /f/ z bnutze. Des isch au im hittige latinische Alfabeet no esoo; mit numme wenigi Ussname, zum Byspiil wird of uf Änglisch als /ɔv/ ússgsproche, des isch aber en Ussnaam. S Altänglische (angelsäxischi) hed nume ei Phoneem ghaa, nämmlig /f/, und [v] isch en Allophon vo /f/ gsi.

Gschicht vum F

Proto-semitischs Waw-Zeiche	Phönizischs Waw	Griechischs Digamma	Etruskischs W	Etruskischs F	Latiinischs F

Weblink

 Commons: F – Sammlig vo Multimediadateie

'S latinische Alphabet Aa  Bb  Cc  Dd  Ee  Ff  Gg  Hh  Ii  Jj  Kk  Ll  Mm  Nn  Oo  Pp  Qq  Rr  Ss  Tt  Uu  Vv  Ww  Xx  Yy  Zz  Ää  Öö  Üü  ß  ſ  ·  Åå  Ææ  Œœ  Øø  Çç  Ðð  Þþ  Ħħ  Ññ  Ũũ  Ÿÿ ... (meh luegsch Diakritischi Zeiche)