Strategie

Strategie (van die Griekse στρατηγία stratēgia, "die kuns van die troepeleier; die kantoor van die generaal, bevelvoering"^[1]) is 'n hoëvlak-plan om een of meer doelwitte onder onsekere toestande te bereik. In die sin van "die kuns van die generaal", wat etlike ondervertakkings van vaardighede insluit, onder meer taktiek, beleëringskuns, logistiek, ens., het die term in die 6de eeu in Oos-Romeinse terminologie in gebruik gekom, en is eers in die 18de eeu in Westerse spreektale vertaal. Van toe tot die 20ste eeu het die woord "strategie" die betekenis gehad van "'n omvattende manier om politieke doelwitte na te streef, insluitend die dreigement of werklike gebruik van geweld, met redevoering" in 'n militêre konflik, waaraan albei teëstanders deelneem.^[2]

Strategie is belangrik omdat die hulpbronne wat beskikbaar is om die doelwitte te bereik gewoonlik beperk is. Strategie behels oor die algemeen die stel van doelwitte, die bepaling van wat gedoen moet word om die doelwitte te bereik, en die benutting van die hulpbronne om die aksies uit te voer. 'n Strategie beskryf hoe die doelwitte deur die gebruik van die middele (hulpbronne) bereik sal word. 'n Strategie kan vooraf bepaal word of kan as 'n patroon van aktiwiteit ontstaan namate die organisasie by sy omgewing aanpas of meeding. Dit behels aktiwiteite soos strategiese beplanning en strategiese denke.^[3]

Henry Mintzberg van die McGill-Universiteit definieer strategie as 'n patroon in 'n stroom van besluite in teenstelling met 'n siening van strategie as beplanning,^[4] terwyl Max McKeown (2011) redeneer dat "strategie handel oor die vorming van die toekoms" en is die menslike poging om "die verlangde doelwitte met die beskikbare middele te bereik". Dr. Vladimir Kvint definieer strategie as " 'n stelsel om 'n doktrine te vind, formuleer en ontwikkel wat langtermynsukses sal verseker indien dit getrou gevolg word".^[5] Kompleksiteitteoretici definieer strategie as die ontplooiing van die interne en eksterne aspekte van die organisasie wat lei tot aksies in 'n sosio-ekonomiese konteks.^[6][7][8]

Komponente van strategie

Professor Richard P. Rumelt het strategie in 2011 beskryf as 'n soort probleemoplossing. Volgens hom het 'n goeie strategie 'n onderliggende struktuur wat hy 'n kern noem. Die kern het drie dele: 1) 'n Diagnose wat die aard van die uitdaging bepaal of verduidelik; 2) 'n Gidsbeleid vir die hantering van die uitdaging; en 3) Samehangende aksies wat ontwerp is om die gidsbeleid uit te voer.^[9] President Kennedy het hierdie drie elemente van die strategie in sy toespraak oor die Kubaanse missielkrisis op 22 Oktober 1962 geïllustreer:

1. Diagnose: "Soos belowe het hierdie regering die opbou van die Sowjet se militêre teenwoordigheid op die eiland van Kuba voortdurend dopgehou. Die afgelope week is onmiskenbare bewyse gekry van die feit dat 'n reeks aanvalmissielterreine voorberei word op daardie ingekerkerde eiland. Die doel van hierdie basisse kan niks anders wees as om kernaanvalvermoë teen die Westelike Halfrond te verskaf nie."
2. Gidsbeleid: "Ons onwrikbare doelwit moet dus wees om die gebruik van hierdie missiele teen hierdie of enige ander land te verhoed, en om hul onttrekking van of vernietiging uit die Westelike Halfrond te verseker."
3. Plan van aksie: Die eerste van sewe genommerde stappe was die volgende: "Om hierdie aanvalsopbou te keer word 'n streng kwarantyn geplaas op alle militêre aanvalstoerusting wat na Kuba verskeep word. Alle skepe, ongeag watter soort of van watter land, wat op pad is na Kuba en waarop 'n vrag  aanvalswapens gevind word, sal teruggestuur word." ^[10]

Rumelt het in 2011 geskryf die drie belangrike aspekte van 'n strategie is "voorafgaande berading, 'n verwagting van ander se optrede, en die doelgerigte ontwerp van gekoördineerde optrede". Hy beskryf strategie as die oplossing van 'n ontwerpprobleem, met kompromieë wat tussen die verskillende elemente aangegaan, aangepas en gekoördineer moet word, eerder as 'n plan of keuse.

Die formulering en implementering van 'n strategie

Daar is gewoonlik twee belangrike prosesse aan 'n strategie verbonde: formulering en implementering. Formulering behels die ontleding van die omgewing of situasie, die maak van 'n diagnose, en die ontwikkeling van 'n gidsbeleid. Dit sluit in aktiwiteite soos strategiese beplanning en strategiese denke. Implementering verwys na die aksieplanne wat uitgevoer moet word om die doelwitte te bereik wat deur die gidsbeleid vasgestel is.

Bruce Henderson het in 1981 geskryf: "Strategie hang af van die vermoë om die toekomstige gevolge van die huidige inisiatiewe te voorspel." Die basiese vereistes vir strategie-ontwikkeling sluit onder meer die volgende faktore in: 1) 'n Uitgebreide kennis van die omgewing, mark en mededingers; 2) Die vermoë om hierdie kennis as 'n interaktiewe dinamiese stelsel te ondersoek; en 3) Die verbeelding en logika om tussen spesifieke alternatiewe te kies. Henderson skryf dat 'n strategie waardevol is as gevolg van: "beperkte hulpbronne; onsekerheid oor 'n teenstander se vermoë en bedoelings; die onomkeerbare toewys van hulpbronne; die noodsaaklikheid daarvan om die aksie met verloop van tyd en afstand te koördineer; onsekerheid oor die beheer oor die inisiatief; en die aard van die teenstanders se wedersydse persepsies van mekaar".^[11]

Militêre teorie

Deur die politieke uitgangspunt ondergeskik te stel aan die militêr sal absurd wees, want dit is die beleid wat die oorlog geskep het... Die beleid is die leidende intelligensie, en oorlog net die instrument, nie omgekeerd nie.

On War deur Carl von Clausewitz

In militêre teorie en krygkunde is strategie "die benutting, tydens sowel vrede as oorlog, van al die land se magte, deur grootskaalse langtermynbeplanning en ontwikkeling, om veiligheid en oorwinning te verseker". (Random House Dictionary).

Die vader van die Westerse moderne strategiese studie, Carl von Clausewitz, definieer militêre strategie as "die gebruik van veldslae om die einde van die oorlog te verkry". B. H. Liddell Hart se definisie plaas minder klem op die veldslae. Hy definieer strategie as "die kuns om militêre middele te versprei en gebruik om die doelwitte van beleid te behaal".^[12] Dus gee albei voorrang aan politieke doelwitte eerder as militêre doelwitte. Die Amerikaanse Vlootkollege-instrukteur Andrew Wilson definieer strategie as "die proses waardeur politieke doelwitte in militêre aksie weergegee word".^[13]

Die Oosterse militêre filosofie het veel vroeër ontstaan, met voorbeelde soos Die kuns van oorlog deur Son Tzu van rondom 500 v.C.^[14]

Bestuursteorie

Die kern daarvan om 'n mededingende strategie te formuleer, is om die maatskappy met sy omgewing in verband te bring.

Michael Porter^[15]

Die moderne sakestrategie het in die 1960's as 'n gebied van studie en praktyk na vore gekom; voor daardie tyd het die woorde "strategie" en "kompetisie" selde in boeke en artikels oor bestuur voorgekom.^[16][17]

Alfred Chandler het in 1962 geskryf: "Strategie is die bepaling van die basiese langtermyndoelwitte van 'n onderneming, en die aanvaarding van sekere planne van aksie en die toekenning van hulpbronne wat nodig is vir die uitvoering van hierdie planne."^[18] Michael Porter het strategie in 1980 gedefinieer as die "...algemene formule vir hoe 'n besigheid gaan meeding, wat sy doelwitte is wat bereik moet word, en wat se beleid nodig sal wees om dié doelwitte tot uitvoer te bring" en die "kombinasie van die doelwitte waarna die maatskappy streef en die middele waarmee hy beplan om daarby uit te kom".

Henry Mintzberg het in 1998 vyf definisies van strategie gegee:

• Strategie as 'n plan – 'n aangewese plan van aksie om 'n bedoelde reeks doelwitte te bereik; dit is soortgelyk aan die strategiese beplanning-konsep;
• Strategie as 'n patroon – 'n standvastige patroon van gedrag van die verlede, met 'n strategie wat met verloop van tyd verwesenlik word eerder as wat dit beplan of bedoel is. Waar die verwesenlike patroon verskil van die bedoeling, het Mitzberg na die strategie as ontluikend verwys;
• Strategie as 'n posisie – om handelsmerke, produkte of maatskappye in die mark te plaas, wat gebaseer is op die konsepsuele raamwerk van die verbruikers of ander belanghebbendes; dit is 'n strategie wat hoofsaaklik deur faktore buite die maatskappy bepaal word;
• Strategie as 'n set – 'n spesifieke maneuver wat bedoel is om 'n mededinger te uitoorlê; en
• Strategie as 'n perspektief – die uitvoering van die strategie wat gebaseer is op 'n "teorie van die besigheid" of op 'n natuurlike uitbreiding van die ingesteldheid of ideologiese perspektief van die organisasie.^[19]

Strategieë in spelteorie

In spelteorie verwys 'n strategie na die reëls wat 'n speler gebruik om te kies tussen die beskikbare opsies. Elke speler in 'n nie-onbeduidende speletjie het 'n reeks moontlike strategieë om te oorweeg wanneer hy/sy die keuse moet maak tussen verskillende skuiwe.

'n Strategie kan gedurig vorentoe kyk en oorweeg watter stappe kan gebeur in elke daaropvolgende deel van die spel – bv. as die speler aksie 1 neem, dan bied dit aan die teenstander 'n sekere situasie, wat dalk nadelig of voordelig kan wees, terwyl as die speler aksie 2 neem, bied dit die teenstanders 'n ander situasie; in elke geval sal die keuse wat hulle maak hul eie toekomstige situasie bepaal.

Strategie-gebaseerde speletjies vereis gewoonlik dat 'n speler deur 'n reeks oplossings moet dink om te bepaal wat die beste manier is om die opponent te verslaan.

Verwysings

1. στρατηγία, Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon, on Perseus
2. Freedman, Lawrence (2013). Strategy. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-932515-3.
3. Mintzberg, Henry and, Quinn, James Brian (1996). The Strategy Process: Concepts, Contexts, Cases. Prentice Hall. ISBN 978-0-13-234030-4.{{cite book}}: AS1-onderhoud: meer as een naam (link)
4. Henry Mintzberg (Mei 1978). "Patterns in Strategy Formation" (PDF). Management Science. INFORMS. 24 (9): 934–948. doi:10.1287/mnsc.24.9.934. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 19 Oktober 2013. Besoek op 31 Augustus 2012. {{cite journal}}: Onbekende parameter |deadurl= geïgnoreer (hulp)
5. Kvint, Vladimir (2009). The Global Emerging Market: Strategic Management and Economics. Routeledge.
6. Stacey, R. D. (1995). "The science of complexity – an alter-native perspective for strategic change processes". Strategic Management Journal. 16 (6): 477–495.
7. Terra, L. A. A.; Passador, J. L. "Symbiotic Dynamic: The Strategic Problem from the Perspective of Complexity". Systems Research and Behavioral Science. 33 (2): 235–248. doi:10.1002/sres.2379. Besoek op 16 Mei 2017.
8. Morin, E. (2005). Introduction à la pensée complexe. Paris: Éditionsdu Seuil.
9. Rumelt, Richard P. (2011). Good Strategy/Bad Strategy. Crown Business. ISBN 978-0-307-88623-1.
10. "American Rhetoric: John F. Kennedy – Cuban Missile Crisis Address to the Nation".
11. Henderson, Bruce (1 Januarie 1981). "The Concept of Strategy" (in Engels). Boston Consulting Group. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Julie 2017. Besoek op 18 April 2014.
12. Liddell Hart, B. H. Strategy London: Faber, 1967 (2nd rev ed.) p. 321
13. Wilson, Andrew (2012). Masters of War: History's Greatest Strategic Thinkers. The Teaching Company.
14. Giles, Lionel The Art of War by Sun Tzu – Special Edition.
15. Porter, Michael E. (1980). Competitive Strategy. Free Press. ISBN 0-684-84148-7.
16. Kiechel, Walter (2010). The Lords of Strategy. Harvard Business Press. ISBN 978-1-59139-782-3.
17. Ghemawat, Pankaj (Spring 2002). "Competition and Business Strategy in Historical Perspective". Business History Review. Harvard Business Review. SSRN 264528.
18. Chandler, Alfred Strategy and Structure: Chapters in the history of industrial enterprise, Doubleday, New York, 1962.
19. Mintzberg, H. Ahlstrand, B. and Lampel, J. Strategy Safari : A Guided Tour Through the Wilds of Strategic Management, The Free Press, New York, 1998.

Eksterne skakels

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Strategie.