Orakel

In die antieke tyd was ’n orakel iemand wat voorspellings gedoen het onder leiding van die gode. Die woord is afgelei van die Latynse ōrāre ("om te praat") en verwys eintlik na die priester of priesteres wat die voorspellings gedoen het. In ’n breër sin kan dit ook verwys na die plek van die orakel of die voorspellings self.

Raadpleging van die Orakel, deur John William Waterhouse.

Orakels is beskou as spreekbuise deur wie gode direk met mense gekommunikeer het. Hulle het verskil van sieners (manteis, μάντεις), wat tekens wat deur die gode gestuur is, geïnterpreteer het.^[1]

Die belangrikste orakels van Antieke Griekeland was Pythia, die priesteres van Apollo by Delphi, en die orakel van Dione en Zeus by Dodona. Ook in Antieke Egipte was orakels wat raad van die gode aan die Egiptenare oorgedra het. Hulle was veral tydens feesoptogte aktief.

Verwysings

1. Flower, Michael Attyah. The Seer in Ancient Greece. Berkeley: University of California Press, 2008.