Mantel (geologie)

'n Mantel in geologie is die laag binne-in 'n planetêre liggaam, tussen die kors en die kern. Mantels bestaan uit rots of vlugtige yse en is gewoonlik die grootste en swaarste deel van die liggaam. Mantels is kenmerkend van planetêre liggame wat differensiasie ondergaan het deur digtheid. In die Sonnestelsel het al die aardplanete (insluitende die Aarde), 'n paar asteroïdes en sommige natuurlike satelliete mantels.

'n Deursnit van die Aarde: Die aardkors (1 kontinentale kors en 2 oseaniese kors) vorm die dun boonste lagie. 3 en 4 is die mantel en 5 en 6 die kern.

Voorbeeld: die Aarde

Die Aarde se mantel is 'n laag silikaatrots tussen die aardkors en die buitekern. Sy massa van 4,01 × 10²⁴ kg is sowat 67% van die Aarde se massa.^[1]

Die mantel is 2 900 km dik^[1] en maak dus sowat 84% van die Aarde se volume uit. Dit is hoofsaaklik solied, maar tree in geologiese tyd op soos 'n taai vloeistof. Gedeeltelike smelting van die mantel by mid-oseaanriwwe produseer oseaniese kors, en die gedeeltelike smelting van die mantel by subduksiesones produseer kontinentale kors.^[2]

Verwysings

1. Katharina., Lodders (1998). The planetary scientist's companion. Fegley, Bruce. New York: Oxford University Press. ISBN 978-1423759836. OCLC 65171709.
2. "What is the Earth's Mantle Made Of? – Universe Today". Universe Today (in Engels (VSA)). 26 Maart 2016. Besoek op 24 November 2018.

Nog leesstof

• Don L. Anderson, Theory of the Earth, Blackwell (1989). Besoek op 23 Desember 2007.
• Jeanloz, Raymond (2000). "Mantle of the Earth". In Haraldur Sigurdsson; Bruce Houghton; Hazel Rymer; John Stix; Steve McNutt (reds.). Encyclopedia of Volcanoes. San Diego: Academic Press. pp. 41–54. ISBN 978-0-12-643140-7.
• Donald L. Turcotte en Gerald Schubert, Geodynamics, Cambridge University Press, 3de uitgawe (2014), ISBN 978-1-107-00653-9 (hardeband) ISBN 978-0-521-18623-0 (sagteband)

Skakels

• Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.