Kronberg im Taunus
From Wikipedia, the free encyclopedia
Kronberg im Taunus (voor 17 Oktober 1933 gespel as Cronberg) is 'n klein stad en kuuroord in die administratiewe distrik Hochtaunuskreis van die Duitse deelstaat Hesse. Sy naam is afgelei van die kasteel Kronberg wat tussen 1220 en 1704 as setel van die ridders van Kronberg gedien het. Die kasteel is, net soos die historiese middestad met vakwerkhuise, 'n gewilde toeristeaantreklikheid, onder meer vanweë sy ligging op 'n rotsplato van waar besoekers 'n uitsig oor die Ryn-Mainvlakte het, en twee musea wat die geskiedenis van stad en kasteel behandel.[2]
Kronberg im Taunus | |
|---|---|
Stad | |
 Die kasteel en historiese middestad van Kronberg im Taunus | |
 Seël | |
 Ligging in die deelstaat Hesse | |
  Kronberg im Taunus Ligging in Duitsland | |
| Koördinate: 50°11′N 08°31′O | |
| Land |  Duitsland |
| Deelstaat | Hesse |
| Administratiewe streek | Darmstadt |
| Administratiewe distrik | Hochtaunuskreis |
| Regering | |
| • Burgemeester | Klaus E. Temmen (onafhanklik) |
| Oppervlak | |
| • Totaal | 18,62 km2 (7,19 vk. myl) |
| Hoogte | 257 m (843 ft) |
| Bevolking | |
| • Totaal | 18 312[1] |
| • Digtheid | 983,5/km2 (2 547/vk. myl) |
| Tydsone | UTC+1:00 (MET) |
| • Somertyd | UTC+2:00 (MEST) |
| Poskode | 61476 |
| Skakelkodes | 06173 |
| Webwerf | www.kronberg.de |
Kronberg is naby Frankfurt am Main teen die suidelike helling van die Taunus-bergreeks geleë en word, naas die hoë koopkrag van sy inwoners (met 'n indeks van 179 is dit in vergelyking met die gemiddelde van Duitsland - 100 persent - die derde welvarendste nedersetting in die land na sy buurstad Königstein im Taunus en Starnberg in Beiere[3]), deur nou straatjies met historiese vakwerkboukuns in sy historiese middestad asook 19de eeuse en moderne somerhuise en villa's in welgestelde woongebiede in die buitewyke gekenmerk. Kronberg im Taunus word administratief onderverdeel in drie stadsdele - Kronberg, Schönberg en Oberhöchstadt.
Vroeë geskiedenis
Argeologiese vondse in die gebied werp lig op die vroeë geskiedenis van die omgewing van Kronberg. Op die bergpiek Altkönig, met 798 m bo seevlak die hoogste punt in die stadsgebied, word Keltiese ringwalle uit die vroeë La Tène-tydperk (omstreeks 400 v.C.) aangetref. In die Karolingiese periode was daar reeds Frankiese versterkings op die bergpiek Hünerberg waarvan 'n ringwal bewaar gebly het.
Die eerste gedokumenteerde verwysing na die gebied, wat op 24 Augustus 782 gedateer is en die Heichsteter marca (tans Nieder- en Oberhöchstadt) noem, kom in die Lorsch-kodeks (Latyns: Codex Laureshamensis) voor, 'n Latynse manuskrip wat tussen 1170 en 1195 in die Ryksabdy Lorsch saamgestel is.
Middeleeue
Omstreeks 1220 (sommige bronne gee die laat 12de eeu as ontstaantyd) het die "Ridders van Askenburne" (tans Eschborn) met die bou van die Kronberg-kasteel begin. Die oudste deel van die gebou was 'n vyfhoekige toring waarvan slegs bouvalle bewaar gebly het.
Hierdie adellike familie, wat in Eschborn in 'n houtkasteel gesetel was en in die keiser se diens gestaan het, het hulle vervolgens in twee linies verdeel. Die eerste linie, wat hulle in Kronberg gevestig en hul naam van die plek afgelei het, was die Kronenstamm. Die tweede linie, die Flügelstamm ("Vleuelstam") wat op 8 Oktober 1617 met Johann Eberhard uitgesterf het, het eers omstreeks 1250 na Kronberg gekom. Die naam von Eschborn verskyn vervolgens nie meer in oorkondes nie.
Die eerste verwysing na die nuwe naam kom in 'n oorkonde van 1230 voor waarin Otto von Kronberg genoem word. Vir die klein nedersetting, wat aan die voet van die kasteel in 'n vallei geleë is en waar bediendes en ambagsmanne gevestig is, het dkeiser Lodewyk die Beier aan die Here Hartmut en Walther van Kronberg op 25 April 1330 beperkte stadsregte verleen (waaruit onder Meer die reg voortgespruit het om die nedersetting deur 'n stadsmuur te beskerm). Keiser Karel IV het aan Ulrich die Rooie van Kronberg op 31 Maart 1367 ook die markreg verleen. Verder kon hy die reg in Kronberg toepas.
Die oorspronklike kasteelvallei, soos aanvanklik na die nedersetting verwys is, is in die volgende eeu uitgebrei en deur stadsmure beskerm. Teen die middel van die 15de eeu het die stadsgebied voorlopig sy grootste omvang aangeneem. Dit is vervolgens tot in die middel van die 19de eeu nie meer uitgebrei nie.
Bewind van die Here van Kronberg
In 1389 het geskille tussen Kronberg en die stad Frankfurt, die sogenaamde Kronberger Fehde ("Kronbergse Vete"), hul hoogtepunt in die sogenaamde Slag van Eschborn gevind. Die Here van Kronberg het verskeie kere aanvalle op Frankfurtse gebied geloods.
Toe Frankfurtse magte in Mei 1389 in rigting Kronberg beweeg het, het die Kronbergers reeds 'n alliansie met die paltsgraaf Ruprecht gesmee. Ruprecht het met sy troepe militêre bystand aan Kronberg verleen, en so is die Frankfurters op 14 Mei in 'n veldslag verslaan. Meer as 600 Frankfurters, waaronder adellike raadslede, is gevange geneem en eers ná betaling van 'n losprys van 73 000 gulden weer vrygelaat - destyds 'n ongelooflike bedrag wat Frankfurt oor 'n tydperk van 120 jaar moes afbetaal.
Die Here van Kronberg het nog tot en met 1704, toe hul dinastie met die dood van Johann Nicolaus von Kronberg in die manlike linie uitgesterf het, oor Kronberg geregeer.
Godsdienstige verdeeldheid
Vanaf die vroeë 16de eeu is die lot van die Kronberg-dinastie deur godsdienstige verdeeldheid oorskadu. Hartmut XII von Kronberg, 'n vroeë aanhanger van die Protestantse Hervorming, het aan Franz von Sickingen se kant aan die sogenaamde ridderoorlog teen die aartsbiskop van Trier deelgeneem. In 1522 is Kronberg deur vyandelike troepe beleër. Hartmut het ná sy kapitulasie op die vlug geslaan.
Kronberg het vervolgens onder die bewind van die landgraaf Philipp von Hessen gekom wat in 1526 in sy gebiede, dus ook in Kronberg, die Protestantse geloof ingevoer het. Die Here van Kronberg se bewind oor hul ryksleen is in 1541 herstel nadat die aanneming van die Lutherse geloof in 'n ooreenkoms bevestig is.
Enkele lede van die Kronberg-dinastie het egter aan hul Rooms-Katolieke geloof vasgehou. Graaf Kraft Adolf Otto van Kronberg, wat tussen 1650 en 1692 geregeer het, het die ontstaan en groei van 'n Katolieke gemeente in Kronberg aktief bevorder.
Bewind van die Keurvorstedom Mainz
Met die afsterwe van die laaste Heer van Kronberg het die stad onder die gesag van die Rooms-Katolieke aartsbisdom en keurvorstedom Mainz geval. Politieke geskille tussen invloedryke kringe van die Lutherse stadsbevolking aan die een en die keurvors en aartsbiskop met sy amptenare aan die ander kant was nou aan die orde van die dag. Dikwels het die Kronbergers vermeende godsdienstige onderdrukking as rede vir hul optrede aangevoer.
Konflikte het egter eerder uit 'n botsing van politieke belange voortgespruit. Die Kronbergers het oor die eeue heen gewend geraak aan 'n bewind waar persoonlike betrekkinge 'n sentrale rol by die vaslegging van regte en pligte gespeel het. Nou is hulle skielik gekonfronteer met 'n moderne, meer abstrakte regeringsvorm en administrasie.
Een van die langdurigste konflikte het uit die bou van die sogenaamde Streitkirche voortgespruit, 'n omstrede projek wat in 1737 begin en in 1739 voltooi, maar daarna nooit ingewy is nie en in 1767 vir goed tot 'n wêreldlike gebou verklaar is.
Naas oorloë, waartydens die stad deur troepebewegings, die gedwonge tydelike huisvesting van soldate (veral tydens die Napoleontiese Oorloë) en plunderinge swaar geraak is, is Kronberg in die 18de eeu ook verskeie kere deur verwoestende brandrampe getref, so in 1726, 1780 en 1792. Skuldlaste uit die laat 18de en vroeë 19de eeu is eers in 1890 volledig afbetaal.
'n Omstrede kerkprojek
Volgens die bepalinge van die Vrede van Wesfale van 1648 was Kronberg 'n Evangelies-Lutherse stad. Nogtans het hier 'n Rooms-Katolieke gemeente tot stand gekom wat sy misse in die kasteelkapel van die Here van Kronberg gehou het.
Toe die keurvors en aartsbiskop van Mainz die bewind oor Kronberg oorgeneem het, het hy in 1737 die opdrag vir 'n nuwe Rooms-Katolieke kerkgebou in die openbare ruimte gegee. Protestante en Katolieke het in dié tyd vreedsaam saamgeleef, en die Lutherse Kronbergers het hul steun vir die kerkprojek toegesê.
'n Geskil oor die projek het eers in Maart 1738 uitgebreek. Sommige gemeentelede was gekant teen gelyke regte en finansiële steun vir Katolieke gelowiges. Die Lutherse landgraaf van Hesse-Darmstadt is uitgenooi om by die saak betrokke te raak, en besware is ingedien by die Corpus Evangelicorum, 'n liggaam wat aan die Ryksdag in Regensburg verbonde was om godsdienstige aangeleenthede te reël.
Die keurvorstedom Mainz het self grondige ondersoek in die saak ingestel en bevind dat die protes teen beweerde religieuse onderdrukking en die bou van 'n Katolieke kerk slegs deur 'n minderheid Kronbergse inwoners gesteun is. Nogtans was die projek in stryd met die bepalinge van 1648. Die geskil het so ook elders aandag getrek. Die Pruisiese koning het by die keurvors van Mainz daarop aangedring dat die kerkgebou afgebreek moet word. In Desember 1738 het ook die Corpus Evangelicorum ten ongunste van die keurvors en aartsbiskop uitspraak gedoen.
Die nuwe kerkgebou was byna voltooi toe die boubedrywighede in Junie 1739 gestaak is. Onderhandelinge oor die sloping van die gebou het dekades lank voortgeduur. In 1767 het die regering in Mainz die omstrede kerk in 'n wêreldlike gebou omgeskep, maar die bestaan van 'n Katolieke parogie en die toekenning van gelyke regte vir Katolieke gelowiges in die stadsraad en die howe bevestig. Sommige burgers het nog eens besware ingedien, dog die Corpus Evangelicorum was in 1771 tevrede met die heersende toestande en het 'n beroep op Kronbergse burgers gedoen om gehoorsaam te wees aan die keurvorstelike regering. Die Katolieke gemeente het nog tot en met 1871 in die kasteelkapel vergader wat daarna weens bouvalligheid gesluit is. Ses jaar later is die Rooms-Katolieke parogiekerk St. Peter und Paul in Katharinenstraße ingewy.
Bewind van Nassau
Saam met die einde van die Heilige Romeinse Ryk is ook alle geestelike vorstedomme deur Napoléon ontbind. Kronberg het vervolgens in 1802 onder die gesag van Nassau-Usingen en vier jaar later onder die gesag van die hertogdom Nassau geval.
Tydens die Nassauiese bewind het Kronberg sy Middeleeuse stadsbeeld verloor. Die versterkings is afgebreek, met uitsondering van die Eikepoort (Eichentor) en dele van die stadsmuur. In 1855 is 'n nuwe pad na Königstein gebou wat tans as Königsteiner Straße bekendstaan.
Kronberg het in dié periode begin uitbrei. In een van die valleie, die Krontal, is 'n spabedryf gevestig, terwyl Frankfurtse skilders hier een van die vroegste kunstenaarskolonies in Duitsland gestig het. Met die romantiese ontdekking van die Taunus het Kronberg 'n gewilde bestemming vir uitstappies en vroeë staptoerisme geword.
Die gebeure rondom die Maartrewolusie van 1848 en die eerste verkose demokratiese parlement in Duitsland, wat in dieselfde jaar in Frankfurt vergader het, het ook na Kronberg uitgestraal. Op 1 Januarie 1849 het munisipale hervormings in Nassau in werking getree waarvolgens munisipaliteite die reg op volle selfregering met 'n verkose burgemeester en stads- of dorpsraad verkry het.
Kronberg se kunstenaarskolonie
Alfred Schönberger (1845-na 1909)
Teen die middel van die 19de eeu het die Taunusstreek as romantiese berglandskap net soos motiewe uit die alledaagse lewe in Kronberg die aandag van Frankfurtse skilders getrek. In dié tyd was sowel die maatskaplike status van kunstenaars asook die publiek se kunservaring en -resepsie aan ingrypende veranderinge onderworpe. Dit was nou welvarende burgers wat kerk en vorstehowe as belangrikste kunskopers verdring het.
Toenemende industrialisering en verstedeliking het by mense 'n romantiese verlange na natuurlikheid en 'n rustige en idilliese leefstyl gewek. Skilders het die kans gegryp om dié verlange met hul kunswerke te bevredig. Landskapskilders het kunstenaarskolonies gestig wat buite kunsakademies bestaan het om natuurtonele te skilder.
Skilders soos Jakob Fürchtegott Dielmann (1809-1885) en Anton Burger het aanvanklik uitstappies na Kronberg onderneem waar hulle in die gastehuis Zum Adler gebly het. In 1858 het die twee kunstenaars hulle permanent in Kronberg gevestig. Hul leerders en kollegas het by hulle aangesluit. Dit was veral vroue, wat destyds nie as studente by kunsakademies toegelaat is nie, wat by Burger skilderlesse ontvang het.
Kunstenaars, wat hulle in Kronberg gevestig het, het Peter Burnitz, Philipp Rumpf, Jacob Maurer, Adolf Schreyer, Norbert Schrödl, Hans Thoma, Heinrich Winter, Otto Scholderer, Louis Eysen, Richard Fresenius, Ferdinand Brütt, Philipp Franck, Nelson Kinsley en Fritz Wucherer ingesluit, asook skilderesse soos Ida Braubach, Josefine Schalck en Mathilde Knoop-Spielhagen.
Kronberg se kunstenaarskolonie het sy bloeitydperk in die tweede helfte van die 19de eeu beleef. Met die afsterwe van Anton Burger in 1905 het die gemeenskapslewe sy aantreklikheid vir skilders gaandeweg verloor. Net enkele skilders het in die stad gebly om voort te gaan met hul skilderwerk.
Pruisiese bewind
Ná sy nederlaag in die Duitse Oorlog van 1866, waartydens die hertog ondanks die pro-Pruisiese simpatieë van sy onderdane die kant van Oostenryk gekies het, is Nassau deur die seëvierende Pruise geannekseer en as Pruisiese provinsie onder die naam Hesse-Nassau geadministreer. In die volgende jaar het dit deel van die nuutgestigte distrik Obertaunuskreis geword. Kronberg het intussen tot 'n gewilde woonplek vir Frankfurters geword wat die aantreklike omgewing as naweek- en somertoeriste leer ken het.
Kroonprinses Victoria, die weduwee van keiser Friedrich, het in Kronberg haar aftreeplek laat bou en met haar keuse die aanleiding gegee vir die verdere uitbou van die stad se infrastruktuur, waaronder watervoorsiening, riolering en elektrisiteitsvoorsiening, en voortgesette ekonomiese groei. Villa-erwe, wat in dié tyd afgebaken is, vorm steeds 'n belangrike deel van die stadsbeeld, terwyl ook tradisies en strukture uit die laat 19de eeuse en Wilhelminiese tydperk voortbestaan en 'n besondere atmosfeer aan die stad gee.
Die bou van statige villa's en somerhuise het met die Eerste Wêreldoorlog, die daaropvolgende Franse besetting en die algemene ekonomiese agteruitgang in die na-oorlogse tydperk tot stilstand gekom. Werkloses en ander behoeftiges is destyds betrek by sosiale bouprogramme waardeur die stad se drinkwatervoorsiening verbeter en 'n openbare swembad opgerig is.[4]
Kronberg as somerresidensie
Hoe meer die uitbreiding van woongebiede en die vestiging van nuwe nywerhede die lewensomstandighede van Frankfurters verander het, hoe meer het gesinne uit die Mainmetropool op die voetspore van Kronbergse skilders gaan stap en hul naweke in Kronberg deurgebring. Was hulle aanvanklik net gaste wat in plaaslike gastehuise oornag het, so het hier vanaf 1860 die eerste land- en vakansiehuise van welvarendes ontstaan. Later het Frankfurters uit die hoërklas in Kronberg en die naburige Schönberg statige villa's laat oprig wat soms op kasteelagtige herehuise gelyk het. Nuwe strate soos Jasmin- en Höhenstraße is aangelê waarlangs vanaf omstreeks 1900 reekse villa's gebou is.
Kronbergers kon finansiële voordeel uit die eiendomsprojekte trek, soos byvoorbeeld deur die verkoop van residensiële erwe, die verskaffing van dienste asook die groei van ambagte en kleinhandel en hoër belastinginkomste. Die belangrike rol, wat nuwe welvarende bewoners vir Kronberg se ontwikkeling gespeel het, is weerspieël in die groot aantal ereburgerskappe wat aan hulle in dié tyd toegeken is.[5]
Kroonprinses Victoria
Tekening deur Norbert Schrödl (1842-1912)
Kroonprinses Victoria, die oudste dogter van koningin Victoria en prins Albert, het in 1858 met prins Friedrich Wilhelm van Pruise getrou. Friedrich Wilhelm het in 1888 as Friedrich III die Duitse keisertroon bestyg, maar is nog in dieselfde jaar - die "Driekeiserjaar", soos dit destyds genoem is - oorlede. Na Victoria is in Duitsland voortaan verwys as Victoria Kaiserin Friedrich.
Nog in die sterfjaar van haar eggenoot het Victoria Villa Schönbusch, die voormalige somerresidensie van die Frankfurtse koopman Jacques Reiss, gekoop en dit laat afbreek om plek te maak vir 'n nuwe kasteel, Friedrichshof, wat na haar afgestorwe man vernoem en volgens 'n ontwerp van die argitek Eberhard von Ihne opgerig is. Die kasteel was haar aftreeplek en somerresidensie in die tyd tussen lente en herfs van elke jaar, vanaf sy voltooiing in 1894 tot haar afsterwe in 1901.
Victoria het groot belang in kuns en kultuur gestel en die historiserende herstelwerk van plaaslike monumente bevorder. So is die Lutherse stadskerk St. Johann gerestoureer, net soos die Kronberg-kasteel wat haar seun, keiser Wilhelm II, van die Pruisiese staat gekoop en aan haar geskenk het. Ook sosiale belange en onderwys, veral dié van meisies en vroue, het haar aandag getrek. In 1890 het sy die bou van 'n nuwe skoolhuis in die naburige Schönberg bevorder en in 1893 beskermvrou van 'n kosskool vir meisies geword, die Victoria-Pensionat wat aanvanklik in die voormalige badhotel in Kronthal gevestig is en in 1897 na Bad Homburg verskuif is.
In Kronberg het Victoria daarnaas ook die stigting van 'n openbare biblioteek en 'n hospitaal bevorder wat later na haar vernoem is. In 1904 is 'n reliëf bo die portaal van die stadskerk St. Johann ter nagedagtenis aan Victoria onthul.
Republiek van Weimar
Teen die einde van die Eerste Wêreldoorlog, op 11 November 1918, moes die Duitse onderhandelaars in die wapenstilstandsooreenkoms van Compiègne instem tot die tydelike geallieerde besetting van strategies belangrike Duitse gebiede aan weerskante van die Ryn. So is ook die streke rondom Mainz, waar Rynbrûe van militêre belang geleë was, deur Britse en Franse magte beset, insluitende Kronberg im Taunus, sy buurstad Königstein (wat as garnisoenstad gedien het) en meer as twintig ander nedersettings in die omgewing. Volgens artikel 428 van die Vredesverdrag van Versailles, wat op 28 Junie 1919 onderteken is, sou die betrokke gebiede vyftien jaar lank onder geallieerde besetting bly.
Groot dele van die distrik Obertaunuskreis het feitlik onder militêre bewind gekom en was genoodsaak om 'n tydelike administratiewe eenheid te vorm wat as Hilfskreis Königstein bekendgestaan het. Die besetting was met finansiële laste verbonde sodat ekonomiese ontwikkeling in die gebied gestrem is. Nogtans het die besettingsones in ekonomiese opsig steeds deel uitgemaak van die Duitse Ryk en is sodoende ook deur die hiperinflasie van 1923 geraak waartydens die plaaslike administrasie noodgeld uitgereik het.
As deel van administratiewe hervormings in die Ryn-Mainstreek is die Hilfskreis op 1 Oktober 1928 ontbind en weer by die Obertaunuskreis ingesluit.
Nasionaalsosialistiese bewind
In die munisipale verkiesings van Maart 1933, wat kort ná Adolf Hitler se magsoorname as rykskanselier uitgeroep is, het die Nasionaalsosialistiese Duitse Werkersparty (NSdAP) die meeste stemme in die Kronbergse stadsraad verower. Die Nasionaalsosialis Wilhelm Schaub is as burgemeester benoem.
Kommuniste en Sosiaaldemokrate was aan politieke vervolging blootgestel. Enkele Kronbergse Sosiaaldemokrate is in 1935 weens verbode politieke aktiwiteite tot tronkstrawwe gevonnis. Ook Joodse burgers was teikens van NS-terreur. Veertien van hulle het gedurende die NS-bewind hul lewens verloor.
Vanaf 1942 het die geallieerdes hulle lugaanvalle op Frankfurt versterk. Die stad is gedeeltelik ontruim. So is Frankfurters, wat deur bomaanvalle dakloos gelaat is, tydelik in Kronberg gevestig, net soos afdelings van Frankfurtse nywerhede. Oorlogsgevangenes en dwangarbeiders moes werk in dié aanlegte, op plaaslike boerderye of in privaat huishoudings verrig.
Ook Kronberg is deur lugaanvalle geraak. Tydens een bomaanval in 1943 is die kasteelkapel getref en vernietig. Die aanvalle op Kronberg en die naburige Oberhöchstadt het byna dertig menselewens geëis. Meer as 400 mans uit Kronberg, Schönberg en Oberhöchstadt het as soldate gesneuwel.
Op 29 Maart 1945 het Amerikaanse magte Kronberg en Oberhöchstadt beset, op 2 April Schönberg. 'n Ongewone nalatenskap van die NS-bewind was die gewysigde spelling van die stadsnaam Cronberg. Aangesien die Nasionaalsosialiste die spelling met 'n "C" as "on-Duits" bestempel het, is die naam op 17 Oktober 1933 deur die NS-minister van binnelandse sake amptelik na Kronberg verander.
Deelstaat Hesse
Ná die Tweede Wêreldoorlog en die besetting deur Amerikaanse magte het Kronberg sterk ekonomiese groei ervaar. Vlugtelinge en dakloses uit naburige groot stede het 'n nuwe tuiste in Kronberg gevind. Weens die stygende inwonertal is prioriteit gegee aan behuisingsprojekte, terwyl ook infrastruktuurgeriewe uitgebrei en gemoderniseer moes word.
Nuwe woonbuurte het ontstaan, en bestaande tradisionele ambagsbedrywe is aangevul deur die vestiging van moderne nywerhede. Met Braun het in 1958 die eerste onderneming van internasionale formaat sy hoofkwartier in Kronberg gevestig.
In 1966 is Kronberg amptelik as herstellingsoord erken, en twee jaar later is die Kronbergse Kultuurkring in die lewe geroep wat as gasheer van konserte en kunsuitstallings optree. Die Hessiese administratiewe hervorming van 1972 het voorsiening vir die daarstelling van groter munisipaliteite gemaak, en so het Kronberg met twee naburige nedersettings, Schönberg en Oberhöchstadt, saamgesmelt im die stad Kronberg im Taunus te vorm.
In 1992 het die Hessische Hausstiftung, 'n privaat stigting in familiebesit van die Huis van Hesse, die Kronberg-kasteel aan die stad verkoop. Ná omvattende restourasiewerk is die kasteel in 2008 heropen as Museum Burg Kronberg.
Net soos ander Duitse munisipaliteite word ook Kronberg im Taunus deur federale en deelstaatowerhede gedwing om huisvesting vir vlugtelinge en asielsoekers uit Afrika en die Nabye Ooste beskikbaar te stel - in 'n tyd toe inheemse burgers en pendelaars weens vinnig stygende eiendomspryse en huurgelde gebuk gaan onder 'n ernstige behuisingsnood. In 2016 moes volgens 'n amptelike verdelingsleutel 400 buitelanders in Kronberg gehuisves word. Die suksesvolle integrasie van vlugtelinge word veral danksy die inistiatief van vrywilligers bewerkstellig.[7]
Internasionale vriendskapsbande is met vier Duitse en Europese susterstede gesmee: Le Lavandou in Frankryk (1972), Ballenstedt am Harz (1988, destyds in die Duitse Demokratiese Republiek geleë), Porto Recanati in Italië (1993) en Aberystwyth in Wallis, Verenigde Koninkryk (1997).
Ekonomiese ontwikkeling
.JPG)
Wynbou was vanaf die middeleeue die belangrikste bron van inkomste vir Kronbergers totdat dit teen die middel van die 18de eeu nie meer winsgewend bedryf kon word nie en deur vrugtebou vervang is. Die berghellings met hul wingerde is omgeskep tot appel- en pereboorde, en vir baie Kronbergers was vrugtebou ook 'n aantreklike newebedryf.
Naas 'n groot verskeidenheid appel- en peersoorte is ook verskeie steenvrugte soos kersies en geelpruime verbou. Frankfurt was die belangrikste afsetmark vir vars en droëvrugte. Dit was veral die natuurvorser en vrugtedeskundige Johann Ludwig Christ, wat tussen 1786 en 1813 as Lutherse predikant in Kronberg werksaam was, wat met sy vakkennis 'n hupstoot aan die plaaslike vrugtebedryf gegee het. Kronberg was 'n geskikte plek vir die verbetering van kultivars. Die vrugtebome, wat hy gekweek het, het hy ook met sukses aan klante buite Kronberg gelewer en sodoende van vrugteboomkwekery 'n gesiene bedryf gemaak.
Nóg 'n gewilde landbouproduk uit Kronberg was kastaiings. Terwyl die laasgenoemdes teen die einde van die 19de eeu weens toenemende invoere uit Italië hul belangrikheid geleidelik verloor het, was ook vrugteboere aan strawwe mededinging deur ander vrugtestreke blootgestel. Kronberg se relatief klein vrugteboorde kon uiteindelik nie meer in die vrugtehandel se spesifieke behoeftes voorsien nie.
Vanaf 1882 moes bestaande vrugteboorde plek maak vir aarbeivelde. Die nodige kapitaal is deur grondverkope aan welgesteldes verdien wat in Kronberg hul villa's laat oprig het. Kronbergse aarbeie het 'n gewilde produk op markte in die omgewing geword en was tot in die tyd van die Tweede Wêreldoorlog van groot ekonomiese belang.
Met toerisme is vanaf die 18de eeu 'n nuwe bron van inkomste ontsluit nadat die Taunusstreek by Frankfurters tot 'n gewilde bestemming vir uitstappies ontwikkel het. Kronberg se gewildheid by toeriste het vinnig toegeneem toe in 1874 'n privaat spoorlyn vanaf Rödelheim gebou is, terwyl die nuwe vervoermiddel ook die vervoer van landbouprodukte na die markte in die omgewing vergemaklik het. Somertoerisme is vanaf omstreeks 1900 aangevul deur skitoerisme in die wintermaande.
Huidige ekonomiese situasie
SMALL LUXURY HOTELS OF THE WORLD
Vanweë sy ligging naby Frankfurt am Main dien Kronberg onder meer as 'n slaapstad vir pendelaars wat in die Mainmetropool werk. Maar daar is ook internasionale ondernemings wat hul Duitse hoofkwartiere in die stad het soos Braun (Duitsland), Accenture (Republiek van Ierland) en Fidelity (VSA).
Sy ligging teen berghellings van die Taunus-reeks en sy historiese middestad met vakwerkboukuns maak van Kronberg 'n gewilde toeristebestemming. Een van die mees befaamde luukse hotelle in Duitsland, die Schlosshotel Kronberg, is aan die stadsrand geleë.
Musieklewe
Kronberg Academy
Die Kronberg Academy is 'n stigting wat die opleiding van jong musikale talente bevorder en befonds en plaaslike musiekfeeste organiseer. Die akademie, wat deur Raimund Trenkler in 1993 as Kronberger Kammerakademie gestig is, het nog in dieselfde jaar sy eerste tjello-musiekfees in Kronberg aangebied. Een van die stigting se doelwitte is om gemeenskaplike projekte van tjelliste van wêreldfaam en jong kunstenaars op die been te bring. In 2007 het die akademie sy eie studieprogram in samewerking met die Hochschule für Musik und Darstellende Kunst Frankfurt ingestel.
Die akademie se aktiwiteite is intussen uitgebrei om naas tjello ook ander strykinstrumente soos viool en altviool in te sluit. Bekende musiekpersoonlikhede soos Pablo Casals, Mstislav Rostropovich en Gideon Kremer het in die verlede besoeke aan Kronberg gebring om hier met jong talente saam te span. Rostropovich het na Kronberg as die "Wêreldhoofstad van die tjello" verwys.[8]
Naas internasionale konserte, wat deur die Kronberg Academy gereël word, word Kronberg se kulturele lewe ook deur die akademie se privaat tjello-skool, die Emanuel Feuermann-Konservatorium en die konsertreeks Classic for Kids verryk.
Museums
Museum Kronberger Malerkolonie
Die Museumsgesellschaft Kronberg het in 1979 begin om die kulturele erefenis van die Kronbergse kunstenaarskolonie te bewaar. Aanvanklik is uitstallingsruimtes in die Receptur-gebou gehuur. In 2001 is 'n stigting, die Stiftung Kronberger Malerkolonie, in die lewe geroep en 300 vierkante meter se uitstallingsruimtes in die Streitkirche gehuur om 'n museum oor die skilderskolonie te vestig.
Hier vertoon die stigting werke van lede van die plaaslike skilderskolonie. Spesiale uitstallings gooi in afwisseling met vertonings van die bestendig groeiende permanente versameling lig op die skilderskolonie se kunswerke wat van laat-Biedermeier-skilderye tot impressionistiese opelugskildery strek.
Die Duitse lugredery Lufthansa het een van sy vliegtuie, 'n Airbus A300B4-600 (D-AIAK), na Kronberg im Taunus vernoem. Daarnaas dra ook 'n Embraer-straler (ERJ-190-100LR D-AECF van Lufthansa City Line) die naam Kronberg/Taunus.[9]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
