byvoeglike naamwoorde in die versterkende graad From Wikipedia, the free encyclopedia
Intensiewe vorme of intensiewe adjektiewe, vroeër bekend as versterkte vorme, is byvoeglike naamwoorde in die versterkende graad. Intensiewe vorme word gebruik om 'n sin trefkrag te gee en die taal op te kikker. 'n Voorbeeld hiervan is brandarm, wat baie arm beteken. In Afrikaans word intensiewe vorme gewoonlik vas (as een woord) geskryf, met enkele uitsonderings, byvoorbeeld wawyd oop en nugter wakker.
Stand
Die tale wat ons praat (2018) som die stand van intensiewe vorme in Afrikaans so op:[1]
Baie van hierdie vorme het al geyk geraak. Jonger sprekers sal hulle nie noodwendig almal meer ken nie. Desondanks maak intensiewe vorme van taalleerplanne in skole, veral vir die aanleer van Afrikaans as addisionele taal, steeds 'n gewilde deel uit. Ook as 'n maklike en vinnige manier om toets- en eksamenvraestelle gevul te kry! Maar as leerders intensiewe - en baie ander! - vorme bloot papegaaiagtig moet baasraak: Hoeveel geleentheid laat dit hulle om self kreatief met Afrikaans om te gaan, die genot dáárvan en die hedendaagse seggingskrag van Afrikaans te ontdek? Op dieselfde manier as wat intensiewe vorme oorspronklik ontstaan het: Uit die kreatiewe, speelse, funksionele gebruik en aanwending van die lewende taal self.
Van Afrikaanse skrywers, digters en joernaliste hang dit af of nuwer, varser intensiewe vorme geskep gaan word. Dat mense wat dit lees, sulke nuutskeppings in hulle algemene, alledaagse taalgebruik sal opneem, is natuurlik geen uitgemaakte saak nie. Van tyd tot tyd kom 'n mens in die omgang wel nuwe, interessante intensiewe vorme teë, maar ongelukkig word opvallend baie van dié skeppings met drie- en vierletterwoorde gevorm wat 'n mens in keurige geselskap nie kan herhaal nie.
Eienskappe
Intensiewe vorme word dikwels gevorm deur die volgende konstruksies[2]
Meer inligting Woordsoortelike korrelate, Voorbeeld ...
Nietemin kan niks in die skrywer se pad staan om met digterlike vryheid eie intensiewe vorme te skep wat alle reëls oorskry nie, soos:
Witwarm-bloedstollend-dring-in-sy-vleis-seer - Uit: Ballade vir 'n Enkeling, 2014, Leon van Nierop, Kaapstad: Tafelberg, bl. 412
Hoewel aangevoer word dat intensiewe vorme van die adjektief normaalweg geen graadtrappe het nie (soos beeldskoon, waarvan *beeldskoner en *beeldskoonste onmoontlik is),[3] is daar wel by plankdun, spierwit en stokoud slegs die stellende en oortreffende trap aangeteken:[4]
plankdun – plankdunste
spierwit – spierwitste
stokoud – stokoudste
Gewoonlik is daar nie 'n vergelykender trap nie:[5]
pikswart – pikswartste
horingoud – horingoudste
goudgeel – goudgeelste
Gedeeltelike reduplikasie is ook moontlik, solank 'n koppelteken toegevoeg word:[6]
Hy is hond-hondmak.
Die grond is klip-kliphard.
Die sakeman is skat-skatryk.
Hy is spier-spierwit en sy oë is so groot soos pierings gerek.[7]
Soms word die intensiewe vorm selfs verder intensiveer met die aanvangskomponent morsdood- of ander verbindings:
Die onderstaande voorbeelde is geteleskopeerde vergelykings, bv. steendoot = so doot als een steen:[620]
claer - silverclaer
doot - steendoot
graeu - ascgraeu
hart - iserhart
naeckt - moedernaect
root - bloetroot
sat - coesat
vast - erdvast, lantvast
wit - snewit
Moderne Nederlands
In Nederlands kan versterkte adjectieven ook vir verskillende beklemtonings in spesifieke kontekste gebruik word. So kan gortdroog gebruik word vir 'n vervelige (saai) boek en kurkdroog vir klimaat, of beeldschoon gesê geword van vroue en brandschoon van linnegoed of kleedkamers.[621]
In 'n 2007-opname is 'n sekere aantal Nederlandse en Belgiese studente tussen 18 en 25 jaar oud gevra om die onderstaande byvoeglike naamwoorde (in vetdruk) in die spesifieke konteks van die voorbeeldsin te versterk. Die respondente is toegelaat om meer as een moontlikheid neer te pen:[622]
Hierdie opname strook ook met die bevinding van die Nederlandse taalkundige en skrywer René Appel, in die radiotaalprogram, De Taalstaat. Intensiverende voorvoegsels soos "super-" (bv. superspannend, superleuk...) is "enorm populaire" in Nederlands. Ander voorvoegsels wat ook aan die beurt kom is bereleuk, retegoed, keihard, keileuk, knetterleuk, knettergoed en selfs foeilekker.[632]
stille - blikkstille[670] ("blikstil" - vergelyk Sweeds "blickstilla", aanvanklik die spieëlgladde weerkaatsing op die water, wat later 'n betekenisverruiming ondergaan het vir enigiets wat stilstaan), dødsstille [670]("doodstil"), musestille ("muisstil")[670]
Fourie, D. (sames.); Luther, J. & Pheiffer, F. (reds.). 2018. Die tale wat ons praat: Taaldinge uit die gewilde radioprogram. Kaapstad: Penguin Books, pp. 80-81
Pieterse, R. 1985. Die Koningin van Skeba se tydmasjien. Pretoria: Daan Retief Uitgewers. p. 5: Tog is hulle al driemorsdood moegtoe oom Charles uiteindelik die bak se agterste klap opslaan en hulle die pad terug huis toe vat.
Leroux, E. 1962. Sewe dae by die Silbersteins. Kaapstad: Human & Rousseau, bl. 14: 'n Ligte tikkie op die deur, 'n aankondiging dat die gaste reeds vergader het en Henry vind sy weg na die getransformeerde voorkamer, watblindhelder verlig, 'n bewegende mensheid bevat.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad: Human & Rousseau, bl. 68: Ek dink nou ook aan Johanna Goodall wat na haar man se doodstoksielalleenin 'n huis anderkant die ewe eensame Cecil Higgs gewoon het.
Meiring, Rouxnette. 2018. Snak: ||Hui !Gaeb Boek 2. Kaapstad: Tafelberg. p. 197: Ek het gedink ek ismensalleenoor met die vlese, die visse, die katte en die voëls van die aarde, vir altyd en altyd.
Grové, H. 1983. Die kêrel van die Pêrel of Anatomie van 'n leuenaar: drie vertellings waarin die liefde ter sprake kom. Kaapstad: Tafelberg, 56: En wat gebeur met hul vrouens soskepsel-alleenby die huis?
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 236-237: Soos die meeste mense met 'n drankprobleem is sydoodbangom in 'n hospitaal opgeneem te word, want daar is alkohol en sigarette taboe.
Stander, Carina. 2004. Kleurblind. In: Cochrane, Neil (samest. & red.). Braaivleis in die bos en ander verhale. Pretoria: Aktuapers, bl. 57: Ek het skuldig gevoel oor ek al sewentien is ensissiebangvir die storm.
Grové, H. 1983. Die kêrel van die Pêrel of Anatomie van 'n leuenaar: drie vertellings waarin die liefde ter sprake kom. Kaapstad: Tafelberg, 118: Dokter: Bog, man, sy was nethaasbang.
Green, M. 1998. Geheime Dossiere: Nagbewegings. Midrand:Perskor, bl. 137: Jantjies was ook nie bereid om enigiets anders as dít te sê nie. Om die waarheid te sê, hy het gesukkel om daadie enkele woord uit te kry. En toe hy dit regkry, was dit bloot 'n hees preweling. Dit was asof hylambangwas.
Radlof, G. 1999 (1957). Oloff die Seerower, #1: Die swaardvegter. Pretoria: Fundi, pp. 30: "Ek weier om te gaan voordat ek weet wat die rede vir jul belaglike optrede is," antwoord Oloffdoodbedaard, maar sy stem sny die stilte.
Goosen, H. 1989. Ontwerpers vir die praktyk. Suid-Afrikaanse Panorama, Julie, p. 10: Die Y-ontwerperskool in Mamelodi, 'nmiernesbedrywigeSwart dorp vlakby Pretoria, lei eersteklas bou-ontwerpers op.
Marais, Danie (samest.). As almal ver is: Suid-Afrikaners skryf huis toe. Kaapstad: Tafelberg-Uitgewers, bl. 11: En so was dit ook metAs almal ver is - toe ek met mense begin praat en die eerste bydraes ontvang, was dit vinnig duidelik dat die redes hoekom baie mense en gesinne hulle goed wil vat, eintlikalombekenden voor die hand liggend is.
Pieterse, R. 1985. Die Koningin van Skeba se tydmasjien. Pretoria: Daan Retief Uitgewers. p. 54: En as hulle terugkom op die aarde, hoe gaan hulle weer by hulle eie tyd uitkom? By hulle ouers, en oom Charles, en hulle broers en susters wat teen dié tyd seker aldoodbekommerdoor hulle is.
Meiring, J. 2019. Foute, foute, net waar jy kyk. Rapport Weekliks, 30 Junie, bl. 12: Sonder so 'n agent - blinkbeleseen markslim - kom die voornemende skrywer nie naby 'n uitgewer nie.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 112: In die dae toe Uys nog diealombeminde "golden boy" was wat in 'n vaarwater medemenslike warmte deur die lewe gepronk het, kon niemand sonder 'n warm laggie oor Uys praat nie.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 215: "Ek het nie baie tyd nie, Jeroen. Dit is hierrasend besig."
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad: Human & Rousseau, bl. 13: Daardie eerste paar maande toe onsdol besigwas met verf en spyker en binnemure uitslaan, om onder meer ook 'n studeerkamer vir my in te ruim, het sy steeds meer 'n ver trek in haar oë gekry en die kos gereeld laat aanbrand.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 91: Terwyl Nadinedoodsbleekkyk na brandende bome wat op een plek tot in die pad neerstort, en Uys sy kop tot binne sy hemp se kraag ingetrek het om nie te hoef sien nie.
Swart, Keina. 2014. Bloujaar. Pretoria: Protea Boekhuis, bl. 13: En as mense vra wat gaan aan, draai die hele storie maar altyd weer by diewasbleeken yskoue Antonie alleen daar in sy kis.
Van Blerk, H.S. 2008. Braakland van die bose. Pretoria: Protea Boekhuis. bl. 170: Kotie hetgeelbleeken uitgewas met hol wange en groot oë op die bed gelê.
Rousseau, Leon. 2007. Derde uitgawe. Fritz Deelman en die skepe van Mars. Kaapstad: Human & Rousseau, bl. 40: Fritz kan nie uitmaak of die Marsman vriendelik probeer wees nie, want daar is geen uitdrukking op diewurmbleekgesig nie.
Rabie, J.S. 2004. Gondel-deuntjie. In: Een-en-twintig plus. Kaapstad: Human & Rousseau, bl. 28: Toe sy die marmertrappe afdaal, skeur die skielike son haar mond tot heftige gebloei in haarasbleekgesig.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad: Human & Rousseau, bl. 49: Die plant wasbessiestruik lê die duine vas met sy lang ranke wat tot veertig meter wydlangs strek, elk so volgeryg met derduisendemaanbleekbessies dat 'n mens dit oplig en soos jy 'n koei melk by die handevol in 'n emmer afstroop.
Viljoen, Fanie. 2013. Nova:Sterreloper. Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 40: Laat die oggend kom hulle by die vakansiehuis aan: 'n dubbelverdieping met 'n groot swart dak en twee hoë nokke, grys mure en wit hortjies voor groot vensters wat op dieskitterblinksee uitkyk.
Van Waart, Sue. 1992. Skoonlief en die spook. In: De Beer, Lindeque. (samest.) Naglopers: verhale van die bonatuurlike en onverklaarbare. Pretoria: J.P. van der Walt. bl. 29: Ek het gedink aan 'n weerkaatsing van onsspieëlblinkhoutvloere, maar dit was ook onmoontlik.
Jansen van Vuuren, Louis. 2013. 'Die geur van seep'. In: Scheepers, Riana & Kleyn, Leti (samest.). Spoorvat: Jeugherinneringe van Afrikaanse skrywers. Pretoria: LAPA uitgewers, bl. 153: Nomi hou die kamerstelspieëlblinkmet 'n spesiale byewas-en-politoer-konkoksie.
Van Waart, S. 2006. Zitzekamma: Boomkatedraal van die Tuinroete. Pretoria: LAPA, bl. 129: Dit is 'n edelhout en een van die mooiste ter wêreld. Donkerbruin.Glinsterblink.
Cornelius, Gert. 2008. Nagblom. In: Nagstories: laatnagverhale oor gruwels en die bonatuurlike. Swellendam: Twaalfuurkop Uitgewers. bl. 15: In die koperbak het die dwergroos ontvou en 'n pragtige, robynrooi blom skitterdiamantblinkin die donker vertrek.
Marais, Pets. 1984. Winter van die Nova. Kaapstad: Daan Retief Uitgewers. bl. 104: In die gang kyk Stefan ook met verbasing oor die vrou voor hom se skouer na die netjiese Mercedes watsonblinkin die straat staan en pronk, kompleet met chauffeur in uniform en al.
Gilfillan, Rita. 2013. 'Ydelheid der ydelheden'. In: Scheepers, Riana & Kleyn, Leti (samest.). Spoorvat: Jeugherinneringe van Afrikaanse skrywers. Pretoria: LAPA uitgewers, bl. 105: Seker omdat dit lank gedra sal kan word met al die rek daarin, dink ek, wat klaar my hart verloor het op 'n meermingladdesilwerblinkbaaikostuum in die enigste ander behoorlike klerewinkel op die dorp.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 15-16: Sesduimers, vyftien cm breed, tot vyf meter lank.Politoerblinkmaar nou verduister deur sand.
Soos verskyn op bl. 60 van Dansmaat, Elsa Joubert, 1993: "Wounded," sê diebottelblondevrou in die rooi geweefde jurk, "not my body, but my heart. I stoot in Budapest wen the tenks come in. My heart breaks. My heart still broken."
Ferreira Jeanette. 1995. Die onsterflikes. Kaapstad: Human & Rousseau. bl. 10: Die liggaamsbou volmaak, die harevlasblonden dig, die gesig sterk, met 'n vasberade uitdrukking in die ondeurdringbare blou van die oë.
Van der Westhuizen, Vincent. 1992. Groen oë. In: De Beer, Lindeque. (samest.) Naglopers: verhale van die bonatuurlike en onverklaarbare. Pretoria: J.P. van der Walt. bl. 226: Haarsonblondehare is soos 'n sluier om die onderste gedeelte van haar gesig gewaai.
Venter, Eben. 2013. Wolf, wolf. Kaapstad: Tafelberg-uitgewers. bl. 130: Die eerste een by hulle is egter Sissie met haarkoringblondehare styf agtertoe getrek in 'n poniestert en haar wye glimlag met die eweredige tande; hy het al vergeet hoe aantreklik sy is.
De Lange, Johann. 2008. Vrywillige balling. In: Brink, André P. (samest.) Groot Verseboek. (Eerste uitgawe in drie dele). Kaapstad: Tafelberg-Uitgewers. bl.934: Sy kon dit aanvoel in die lug; / in dieerdblouSpaanse lug / kon sy haar verlange voel versprei.
Grové, H. 1983. Die kêrel van die Pêrel of Anatomie van 'n leuenaar: drie vertellings waarin die liefde ter sprake kom. Kaapstad: Tafelberg, 15-16: Daarom het hy dan ook teen die einde van die geboorteproses, wat 'n hele dag en 'n nag geduur het, baftablougeword.
Rabie, J.S. 2004. Gondel-deuntjie. In: Een-en-twintig plus. Kaapstad: Human & Rousseau, bl. 28-29: Kristaldruppel na kristaldruppel drup haar treurigheid af in die water wat flikker met groen en amber vlamme. En klim tussen strenge mure en seniel-grynsende vensters, op na diehemelsblouson.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 19: Die volgende dag sluit Jorie haar hemelateljee se deur ook op my neus: na byna 'n jaar en 'n half se ontstentenis spring sy aan die skilder in haar verfbesmeerdste, papegaaibontste klere, gulsig, alleen.
Bloemhof, F. 1994. Die beginsels van pyn. In: De Beer, L. (sames.). Vangnet: 32 speur- en misdaadverhale. Pretoria: J.P. van der Walt, p. 334: Ek kon sykakelbonthemde en die silwermedalje in sy ewe silwer borshare nie verduur nie.
Grové, H. 1983. Die kêrel van die Pêrel of Anatomie van 'n leuenaar: drie vertellings waarin die liefde ter sprake kom. Kaapstad: Tafelberg, 104: Het hy vergeet van die menigte onwaarhede wat hy vertel het? Die wittes en die swartes en al die ander kleure van die reënboog, 'nstrontbontspul?
Leroux, E. 1962. Sewe dae by die Silbersteins. Kaapstad: Human & Rousseau, bl. 16: "Hoekom beweeg jy nie tussen die mense nie?" vra Jock wat langs hom kom sit het, sy skouersbergbreedin sy Harris-tweedbaadjie.
Du Plooy, H. 1986. Verhaalteorie in die twintigste eeu. Durban: Butterworth, 368: Elwiena besef hoe nodig die mens 'n skuiling het, al is dit 'nseepbelbroseskuiling van woorde, en die verteller kry hier saam met Elwiena een van die antwoorde op haar soeke na die waarheid en die mag van woorde.
Nel, Ronel. 2009. Die son ontbrand en ons ontkom. In: Marais, Danie (samest.). As almal ver is: Suid-Afrikaners skryf huis toe. Kaapstad: Tafelberg-Uitgewers, bl. 281: Die oggend waskraakbrossoos jong slaaiblare – dog al wat daar werklik tussen ons was, was sewe onoorbrugbare jare.
De Lange, Johann. 2008. Inval. In: Brink, André P. (samest.) Groot Verseboek. (Eerste uitgawe in drie dele). Kaapstad: Tafelberg-Uitgewers. bl.941: vir diemodderbruinkonvooi wat dwars- / oor die landskap soos 'n ruspe knars.
De Lange, Johann. 2008. Inval. In: Brink, André P. (samest.) Groot Verseboek. (Eerste uitgawe in drie dele). Kaapstad: Tafelberg-Uitgewers. bl.941: maak plek vir die ysblou lug, / vir klitsgras tussen landerye, /vetbruinsooie en groen / weiding, wolkwit troppe, 'n bron,
Van Coller, Dolf. 1992. 'n Stywe dop vir Kosie. In: De Beer, Lindeque. (samest.) Naglopers: verhale van die bonatuurlike en onverklaarbare. Pretoria: J.P. van der Walt. bl.148: Op die sak van die hemp was die woorde: Man of the moment ingestik. Sy broek, gespe enbeskuitbruinvolstruisleerskoene, saam met die Rolex, het aan die woorde op die hemp gestalte gegee.
Oberholzer, Mike. 1992. 'n Koeël vir Leonora. In: De Beer, Lindeque. (samest.) Naglopers: verhale van die bonatuurlike en onverklaarbare. Pretoria: J.P. van der Walt. bl.165: In sy verbeelding sien hy hulle saam in die Griekse son – Merryl, neutbruinen slank in 'n bikini, die wind in haar hare.
Maartens, Maretha. 2013. 'Die sagte oë van beeste'. In: Scheepers, Riana & Kleyn, Leti (samest.). Spoorvat: Jeugherinneringe van Afrikaanse skrywers. Pretoria: LAPA uitgewers, bl. 194: My pa wat voorwalletjies gooi, ek wat steeks toekyk, my kop by biblioteekboeke en Thomas se bene, bessiebruinteen die wit van sy tennisbroek.
Naudé, Charl-Pierre. 2009. Die pêrellig van haar lampe. In: Marais, Danie (samest.). As almal ver is: Suid-Afrikaners skryf huis toe. Kaapstad: Tafelberg-Uitgewers, bl. 75: Haar sexy lyfie waskaramelbruinen klein.
Venter, Eben. 2009. Die twee lewens van Johannes Jakobus (Japie) Leonard. In: Marais, Danie (samest.). As almal ver is: Suid-Afrikaners skryf huis toe. Kaapstad: Tafelberg-Uitgewers, bl. 202: Bokant die besembosstrook verrys die kranse vanwaksbruinrots en gebrande ysterklip.
Viljoen, F. 2021. Wêreld van Wolwe: Tweede asem. Pretoria: LAPA, bl.38: Hy sien 'n ou vrou in 'n los kaftanrok. Lang grys hare waai om haar gesig. Sy het 'ntoffiebruinvel vol rimpels.
Meyer, Deon. 2009. Karoonag en ander verhale. Kaapstad: Human & Rousseau. bl. 143: Hy weet die dokter gaan vies wees oor die vroeë uur, maar die kalf is nounekdiepin die put.
Cornelius, Gert. 2008. Nagplek. In: Nagstories: laatnagverhale oor gruwels en die bonatuurlike. Swellendam: Twaalfuurkop Uitgewers. bl. 96: Die bank en twee opgestopte stoele is motgevreet en oral lê die stofdwarreldik.
Soos verskyn op bl.64 van Die ambassadeur, André P. Brink, 1963 (Sewende druk 1984): Die rivier is 'n trae,oliedonkerstrook onder die ligte van die brug verby.
Soos verskyn op bl. 204 van Die ambassadeur, André P. Brink, 1963 (Sewende druk 1984): Dieskemerdonkergarage wat altyd na vars strooi geruik het, en effens muwwerig, en iets na teer of olie.
Viljoen, Fanie. 2010. In die huis van nagskimme was daar... In: Bloemhof, François, Jacobs, Jaco en Viljoen, Fanie. 13 Spookstories. Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 72 Dirk en Pierre het glo deur dieangsdonkerveld na die leë ou huis toe gesluip.
Viljoen, Fanie. 2013. Nova:Sterreloper. Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 136: Maar uiteindelik verdwyn die laaste toneel in 'n fyn stippel van lig en is ditdoodsdonkerin die ruimtetuig.
Stander, Carina. 2004. Kleurblind. In: Cochrane, Neil (samest. & red.). Braaivleis in die bos en ander verhale. Pretoria: Aktuapers, bl. 57: Die onweer was ritmies. Behalwe vir die donderblitse was dit donker, Pa.Grotdonker, soos 'n Groot Vasteland.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 146: Naby die wal skuildikdonkerwolke sardiens, elkeen wonderlik reëlmatig kop tot stert gespasieer in sy eie klein swemgebied.
Meiring, Rouxnette. 2018. Snak: ||Hui !Gaeb Boek 2. Kaapstad: Tafelberg. p. 166: Die verligting is groot. Die tonnel voel li's en li's ver en disgatdonker.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 115: Hier probeer Jorie self praatkans inkry, in 'n amper skreeustem, want tant Babsie isstokdoof.
Marais, Danie. 2006. In die buitenste ruimte. Kaapstad:Tafelberg-Uitgewers. bl.77-78 (Bundesstraße 51): ...en die lawaaierige bloeisels wat vir jou tong uitsteek / is om soos 'nhoringdronkcowboy / die oorbodige landskap soos leë bierbotteltjies / van die tafel te wil afvee...
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 50: Lente word skielik somer by ons, en tussen September, Oktober en November word die veld vinnigkurkdroog.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 19: Van In haal sy skouers op en smyt die lou mineraalwater in diekurkdroëglas.
Grové, H. 1983. Die kêrel van die Pêrel of Anatomie van 'n leuenaar: drie vertellings waarin die liefde ter sprake kom. Kaapstad: Tafelberg, 140: Hy was nog ongeskeer en sy baard was stoppelrig en blou, die vel in sy nekhoringdroogvan baie buitewerk.
Grové, H. 1983. Die kêrel van die Pêrel of Anatomie van 'n leuenaar: drie vertellings waarin die liefde ter sprake kom. Kaapstad: Tafelberg, 56: Toe smyt Effie haar boek ineens weg dat hy skuif oor die vloer. "Ek is gatvol vir die strooi! Oorsaak en gevolg, oorsaak, gevolg, nuwe oorsaak. Spuldordroëkaf..."
Grové, H. 1983. Die kêrel van die Pêrel of Anatomie van 'n leuenaar: drie vertellings waarin die liefde ter sprake kom. Kaapstad: Tafelberg, 83: Maar die hofpapier en die gruwelike woorde. Hulle wasglasduidelik.
Van den Heever, C.M.. 1935. Die Afrikaanse gedagte. Pretoria: J.L. van Schaik, bl. 14-15: In verskillende mooi ontwikkelde persoonlikhede, indiwiduele bevoegdhede in die gemeenskap, kom die dieper skeppingskrag van die lewe, die universele vormingskrag tot persoonlike uiting; en omdat ons Afrikaners nie in 'n kleurlose benede-kultuurlikheid wil bly wegskuil nie, maaf ons kultuur-persoonlikheid tot die volheid van sy ontwikkeling wil bring, hier binne ons geografiese grense, daarom wil ons 'n eie Afrikaanse kultuur hê, nie 'n nageaapte vorm-dooie ding, 'nvliesdunvel wat ons oor die geraamte van 'n Wes-Europese land se beskawingsvorm getrek het nie, maar 'n eie, vollewende skepping wat die tekens van ons ervaring, ons geskiedenis dra.
Steenberg, Elsabe. 1987. O, om te fluit. Pretoria: J.P. van der Walt en Seun. Bl. 32: Sy sing sodennenaalddundat die ou kabouter die klip laat val en sy hande onder sy baard vou.
Maartens, Maretha. 2013. 'Die sagte oë van beeste'. In: Scheepers, Riana & Kleyn, Leti (samest.). Spoorvat: Jeugherinneringe van Afrikaanse skrywers. Pretoria: LAPA uitgewers, bl. 197: Hy sit die koevertjie in my hand, sy pols donkiebeenbenerig, sy armsdonkiebeendun.
Meiring, Jean. 2009. Brief aan Ariadne. In: Marais, Danie (samest.). As almal ver is: Suid-Afrikaners skryf huis toe. Kaapstad: Tafelberg-Uitgewers, bl. 173: Jy't onlangs 'n goeie ruk lank my e-posse met stilte begroet. Ná die tydrafeldunverskonings (moet jy toegee) uitgedink oor jou werkgewer se IT-stelsel wat soms oorgretig boodskappe uit allerlei oorde keer of firewall of wat ook al.
Du Plooy, H. 1986. Verhaalteorie in die twintigste eeu. Durban: Butterworth, 375: ...Tog buig dieasemdunkleed die lig self en vang 'n wêreld in sy sfeer.
Anime-fantasieGeargiveer 28 November 2015 op Wayback MachineDié kunsvorm is streng gesensor in die jare tagtig van die vorige met die gevolg dat dit deesdae vrekmoeilik – envrekduur – is om anime van goeie gehalte in die hande te kry.
Langenhoven, C.J. 1956. Versamelde Werke, Deel II. Kaapstad: Nasionale Boekhandel, bl. 310: Van ingebore aard was hy miskien 'ndoodeerlikeman wat jou nooit met 'n stuiwer sou tekort gedoen het nie.
Bourliaguet, L. 1963 (1961). Verhale uit Limousin. Vertaal deur André P. Brink. (Le Berceau Limousin). Kaapstad: Human en Rousseau, bl. 103: Jean Jakkals - wat 'n baie paslike naam gekry het - haal sy skouers op en sêdoodernstig: "Laat hulle dan maar by Boucharchat gaan bly. Daar sal hulledoodtevrede wees."
Van Schalkwyk, R. 1980. Sending Reijger. Pretoria: Daan Retief Uitgewers, p. 1: As gevolg van die aard van sy werk moet hytopfikswees, want hy sal heel waarskynlik in die nabye toekoms, 'n ruimtereis onderneem.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 243: "Laat my eers eet, Pieter. 'n Paar happe en ek is weerperdfris."
Van Blerk, H.S. 2008. Braakland van die bose. Pretoria: Protea Boekhuis. bl. 63: Wanneer Naas weerperdfrisis, kan hy nie langer op Mooifontein bly nie.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 247: "My eie onderwyseres weet noghaarfynwatter rokkie ek met my eerste kommunie aangehad het."
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad: Human & Rousseau, bl. 120: As 'n mens se oog eers eenmaal deur so 'n waarneminkie geboei is, sien jy veel meer spore oor die duine raak: doekvoet-katspoortjies van 'n muishond, muskeljaatkat of meerkat; of die preutse stewelspore van 'n grysbok; die aweregse hiërogliewe van voëls, grotes, vernames, ofragfyn donslig soos die spoortjies van strandlopertjies wat byna sonder indruk oor die enorme vaalgeel lyf van die sand verbygesnel het...
Rabie, J.S. 2004. Ek het jou gemaak. In: Een-en-twintig plus. Kaapstad: Human & Rousseau, bl. 81: Op 'n dag het Jacobs dieragfynetrourok van die wasbeeld afgepluk, en oor Andries se swart karkas gehang.
Van Pletzen, Johan. 1992. Sy ma se beursie. In: De Beer, Lindeque. (samest.) Naglopers: verhale van die bonatuurlike en onverklaarbare. Pretoria: J.P. van der Walt. bl.117: Ontploffings en 'n gewerskaf met stootskrapers woel diepoeierfynroesstof los en dit kleef aan boomblare, gras, dakke en tuine oor die hele dorp.
Smit, Hettie. 1970. Sy kom met die sekelmaan. Kaapstad: Nasionale Boekhandel. bl. 49: Blou bobbejaantjies, wasfynviooltjies, kalkoentjies en vygies soos die sterre van die melkweg!
Gilfillan, Rita. 2013. 'Ydelheid der ydelheden'. In: Scheepers, Riana & Kleyn, Leti (samest.). Spoorvat: Jeugherinneringe van Afrikaanse skrywers. Pretoria: LAPA uitgewers, bl. 107: Dit was 'n asempie van 'n rok, een wat 'n mens kon wegblaas, sospinnerakfynwas die materiaal.
Brümmer, W. 2008. Die dag toe ek my hare losgemaak het. Kaapstad: Human & Rousseau. p. 40: Pinkie-in-die-lug het sy vir haar mense geglimlag envlinderfynetreetjies gegee.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 44: Hy dra 'n skreeulelike pak, 'nkanariegeelhemp en 'n grasgroen das.
Van Zyl, Wium. 2013. 'Na Doornkraal in die Duivenhoksvallei'. In: Scheepers, Riana & Kleyn, Leti (samest.). Spoorvat: Jeugherinneringe van Afrikaanse skrywers. Pretoria: LAPA uitgewers, bl. 284: Dat die werfsongeelwas met tulpe, van die aandblom in volle geur, skaamrosies wat bloos in die môredou, het ek toe nog nie geweet nie.
Van Rensburg, Frans. 2009. Lammervanger. Pretoria: LAPA Uitgewers, bl. 231: "Mevrou Santa het besluit dat ons 'n span gaan maak om by die Spar op Warmbad as karwagte diens te doen," sê die vrou met diewortelgeelhare aan die oorkant van die staaltafel en vat 'n sluk koffie uit 'n groen blikbeker.
Krüger, K. 2014. Eggo’s in die Skimberge. Kaapstad: Tafelberg, bl. 91: Terwyl die Alfheimers van die kraanvoëls afklim, sien Henk hulle is almal lank, fris en blond – nes Lyra gesê het, en diesonskyngeelklere wat hulle aanhet, skitter met 'n goue gloed wat hulle nog meer indrukwekkend laat lyk.
Bierman, B.E. 1955. Boukuns in Suid-Afrika. Kaapstad: A.A. Balkema, p. 84: In Koning Willem se gevolg vaar baie kunstenaars saam, onder hulle Daniel Marot. Oor sy barok raak die Engelse nie tedood geesdriftignie.
Jaco, Paul. 2008. Die luiperds van Sh'ong. Kaapstad: Human & Rousseau. bl. 83: Shuna lêdoodgelukkigop haar sy, sodat sy Carolus nog met een poot kan vashou, maar hy probeer nie eens meer om weg te kom nie.
Van Nierop, Leon. 2012. Wolwedans in die skemer. Kaapstad: Tafelberg-Uitgewers. bl. 147: Hy ry redelik stadig oor die stofpad vol hobbels en klippe en kyk kort-kort om. "Jy moet vashou girl." "Ek isdoodgemaklik."
Bourliaguet, L. 1963 (1961). Verhale uit Limousin. Vertaal deur André P. Brink. (Le Berceau Limousin). Kaapstad: Human en Rousseau, bl. 59: Hy was sowat dertig jaar oud, 'n hakkelaar, maar fris en lewenskragtig, met 'n primitiewe gees, enkerngesonden absoluut in sy vasberadenheid.
Grové, H. 1983. Die kêrel van die Pêrel of Anatomie van 'n leuenaar: drie vertellings waarin die liefde ter sprake kom. Kaapstad: Tafelberg, 115: Ek: Is haar familie nieoergesondemense nie, die langslewendes in alle egverbintenisse, en sy pas vroeg in die dertig? Dit klop nie, mannetjie.
Preller, Martie. 2003. Eendag was daar 'n storie! 'n Praktiese storiemaakkursus. Tafelberg-Uitgewers. bl. 94: Dan werk jy terselfdertyd sommer skrywersblok en weerstand teë... en jy skeplewensgetrouekarakters en jy raak ontslae van die emosies.
Van Blerk, H.S. 2008. Braakland van die bose. Pretoria: Protea Boekhuis. bl. 215: Wat nou gaan plaasvind, is eintlik gevaarlik vir almal hier teenwoordig, maar veral vir my vrou. Vir haar is ditdoodsgevaarlik.
Fourie, Pieter. 2002. Ek, Anna van Wyk. Pretoria: Protea Boekhuis. bl. 19: STEM: Is dit nie net 'n geval van 'n fyngevoeligekind wat 'n insident nie kon verwerk nie?
WAT (1970, bl. 601-602): Steeds, volkome, onvoorwaardelik gewillig M/d rustige veronderstellings dat hy 'neselsgewilligeluisteraar sal wees. C.M. van den Heever.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 160: "Is dit nie te ver gevoer nie? Miskien het Provoostdoodgewoonopgestaan omdat hy 'n verdagte geluid gehoor het."
Verster, F. 2013. Deur na Nebula Nege. Thompson Boekdrukkery, bl. 390: Willem kyk ingedagte na Retief, die naaswenner van Skryf 3000 wat eenkant bly staan, 'n studie ingroengiftigenydigheid van kop tot tone.
Radlof, G. 1999 (1957). Oloff die Seerower, #1: Die swaardvegter. Pretoria: Fundi, pp. 13 - 14: Van die volmaakte ronding van haar hals tot haarsatyngladdevoorkop onder die hooggekartelde pruik is sy asof deur 'n meesterhand geskep.
Venter, De Waal. 1992. Mieg se kort en lang middag. Somerset-Wes: Queillerie-Uitgewers. Bl. 7: Hy kyk 'n rukkie aandagtig daarna en vat dan versigtig aan dieblinkgladdeoppervlak van die kleinste enetjie, dan aan 'n ander een en streel lig oor die grote.
Meyer, Deon. 2009. Karoonag en ander verhale. Kaapstad: Human & Rousseau. bl. 89: Maak nie saak of jy by 'n mooi rondebors-boeremeisie kuier nie – dieblinkgladdelyf in die venster, die vloei van ledemate en bewegings, die ritme.
Gilfillan, Rita. 2013. 'Ydelheid der ydelheden'. In: Scheepers, Riana & Kleyn, Leti (samest.). Spoorvat: Jeugherinneringe van Afrikaanse skrywers. Pretoria: LAPA uitgewers, bl. 105: Seker omdat dit lank gedra sal kan word met al die rek daarin, dink ek, wat klaar my hart verloor het op 'nmeermingladdesilwerblink baaikostuum in die enigste ander behoorlike klerewinkel op die dorp.
Baderoon, Gabeba. 2009. Swaarverkeer. In: Marais, Danie (samest.). As almal ver is: Suid-Afrikaners skryf huis toe. Kaapstad: Tafelberg-Uitgewers, bl. 154-155: Dis 'n taal waarmee hulle mekaar meet volgens die behendigheid van hande, of die vermoë om 'n vlakglipgladte skaaf, die gevoel vir haaksheid en reguit lyne.
Haarhoff, T.J. 1925. Die Romeinse boer. Kaapstad: J.L. van Schaik, p. 93: Hieruit kan ons vooraf leer ken die weer van die afwisselende hemel, hieruit die datum van maai en die tyd van saai, en wanneer dit pas om deur die verraderlike marmergladde see met roeiers te roei, om gewapende vlote van stapel te laat loop, of, op die regte tyd, die pynboom in die bos af te kap.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 223: Die ondersoek sit vas en jy weet hoedolgraagek saam met jou Portugal toe wil gaan.
Van Blerk, H.S. 2008. Braakland van die bose. Pretoria: Protea Boekhuis. bl. 27: Hy sien sy is mooi, sommer baie mooi; mooier as wat sy ma of Ousus was, maar met iets in haar gesig; so asof wat syhartsgraagbegeer, haar nie gegun word nie.
Preller, Martie. 1994. Anderkantland. Kaapstad: Tafelberg-uitgewers. bl.4: Aan die deur is 'n groot, blink klopper in die vorm van 'n padda, 'n padda met helder smaraggroen oë.
Louw, A.M. 1999. Vos. Kaapstad: Human & Rousseau, bl. 224-225: Vos vertoef 'n rukkie by die massagraf... Elkeen om eie rede dieklawergroengeboorteland verlaat op las van roekelose ou staatsmanne skeepgegaan om in dié wispelturige hoek van die Rôeveld deur Boereskerpskutters afgemaai te word.
De Lange, Johann. 2008. Correspondences. In: Brink, André P. (samest.) Groot Verseboek. (Eerste uitgawe in drie dele). Kaapstad:Tafelberg-Uitgewers. bl.938: van sy welige krag is weinig oor: / uitgekalf, flanke modderdik gestol, / die blinkvet rug in dongas uitgehol, / het tyd, langsaam in 'n delta verstrik, / die nylgroen oë moerassig toegeslik.
Hambidge, Joan. 'n Belydenis van 'n geskryfde: Joan HambidgeGeargiveer 1 September 2014 op Wayback Machine (LitNET): Die roman beslaan 244 bladsye, is uitgegee deur Tafelberg en gaan alle gefrustreerde joernaliste wat nog altyd ’n roman oor Naspers wou skryf,brommergroen van jaloesiemaak.
Hambidge, Joan. 1990. Prys vir slegste Afrikaanse digbundelGeargiveer 28 November 2015 op Wayback Machine (Beeld): Dié vers se onsubtiele beeld en toepassing word so grotesk uitgevoer dat 'n mens dit nie kan vergeet nie en die wyse waarop die natuur in seksuele beelde beskryf word, sou De Sadebrommergroen van jaloesiegehad het.
Preller, Martie. 2003. Eendag was daar 'n storie! 'n Praktiese storiemaakkursus. Tafelberg-Uitgewers. bl. 94: Pleks van: "Die skurwe deur is groen", sê eerder: "Die deur is grof onder haar punte envarsgroen, asof dit so pas geverf is."
Venter, Eben. 2013. Wolf, wolf. Kaapstad: Tafelberg-uitgewers. bl. 8: Soms gly hy wel sy ooglede boontoe, en die blik op dit wat Pa se oë geword het, voorheensoelgroenen indrukwekkend, laat Mattheüs omtrent wegkwyn al het hy hulle hoeveel maal al so gesien.
Venter, Eben. 2013. Wolf, wolf. Kaapstad: Tafelberg-uitgewers. bl. 124: Hy hang nog 'n rukkie op sy fiets daar rond, die sigaret gebêre in die bosak van sybottelgroenuniform.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 142: Toe die vaalgrou as nog louwarm smeul en mens die aarde se powere geraamte sonder die Josefskleed van plante uitgestrek kon sien lê, het die oorlewende skilpaaie wanhopig heen en weer gedwaal op soek na 'n groenigheidjie, na 'n bekkievol dou in lowerkoelte.
Venter, De Waal. 1992. Mieg se kort en lang middag. Somerset-Wes: Queillerie-Uitgewers. Bl. 41: Sy wys oor die water en dan sien hy die swart driehoekvorms van haaivinne in die loodgrys water, voor dit agter 'n golf verdwyn.
Venter, P. 1994. Wie is Agatha Christie? In: De Beer, L. (sames.). Vangnet: 32 speur- en misdaadverhale. Pretoria: J.P. van der Walt, p. 188: Mevrou Linde en Botha het laatmiddag opgedaag in die oorlede juffrou Le Clus seloodgrysMercedes 500 SEC, bestuur deur Cyril Plaatjies.
De Lange, Johann. 2008. Alpebok. In: Brink, André P. (samest.) Groot Verseboek. (Eerste uitgawe in drie dele). Kaapstad:Tafelberg-Uitgewers. bl.940-941: die klipram las / sy kloutjie voeg- / vas in 'n klip- / lys in hy knak / sy knie en / hys hom rats / die saagtand-/ kransrif uit - / teen sy kop / perfekte fratskwas- / hardsoos skroef- / draad gedraai / lê die groewe / van die nautilus / en onder hoewe / kletter oerklip / van 'n baai
Venter, De Waal. 1984. Die vyf-millimeter-avontuur. Kaapstad: Human & Rousseau. Bl.86: Uit hierdie kol watrotshardaan die plastiek van die pyp vassit, groei die tou waarmee hulle opgeklim het.
Viljoen, Fanie. 2013. Nova:Sterreloper. Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 88: Die knal suig alle ander klanke in die vertrek op. Maar disskokharden sekuur.
Grové, H. 1983. Die kêrel van die Pêrel of Anatomie van 'n leuenaar: drie vertellings waarin die liefde ter sprake kom. Kaapstad: Tafelberg, 82: Sy gaan sit op 'n bankie. Dishoutharden regop te midde van 'n landskap waarin sap op- en uitstoot.
Van Zyl, Wium. 2013. 'Na Doornkraal in die Duivenhoksvallei'. In: Scheepers, Riana & Kleyn, Leti (samest.). Spoorvat: Jeugherinneringe van Afrikaanse skrywers. Pretoria: LAPA uitgewers, bl. 285: Húl oom, dieolienhouthardepatriarg oom Kallie Crous aan wie ons menige Sondagmiddag-besoek gebring het, het daarteenoor gesorg dat King George en sy gekroonde gemalin in vergulde rame sy en die einste tant Mêggie van die koperpennie ('n suster van my Ouma van Zyl) se klein voorhuis domineer.
Du Plooy, H. 1986. Verhaalteorie in die twintigste eeu. Durban: Butterworth, 351: Die saak word hier ietwat uitvoeriger gestel – daar word melding gemaak van die bloedvergiftiging, die koors en die pyn en ook die uiteindelikeharshardekrom vinger.
Meyer, Deon. 2009. Karoonag en ander verhale. Kaapstad: Human & Rousseau. bl. 228: 'n Skeurgeluid – oorverdowend, soos uitgerekte donderweer – en dan is die nag se geluide terug,klokhelder.
De Lange, Johann. 2008. Laatherfs. In: Brink, André P. (samest.) Groot Verseboek. (Eerste uitgawe in drie dele). Kaapstad:Tafelberg-Uitgewers. bl.935: 1 / Die dag krimp. Die klok luistroophelder.
Bredenhann, Douwleen. 2013. 'Bessiengstraat se deurkosyn'. In: Scheepers, Riana & Kleyn, Leti (samest.). Spoorvat: Jeugherinneringe van Afrikaanse skrywers. Pretoria: LAPA uitgewers, bl. 40: So vou die Dakota se deur toe in 1964 'n landskap op Windhoek se lughawe oop wat sosonhelderis dat mens jou oë daarteen moes knip.
Jurgens, R.B. 2009. Moet dit nie tuis probeer nie! In: Marais, Danie (samest.). As almal ver is: Suid-Afrikaners skryf huis toe. Kaapstad: Tafelberg-Uitgewers, bl. 229: Dit was 'n verloëning van al daardie wintertonele van die ou meesters waarin dit lyk asof dit 'n nasie is hierdie wat werklik verlief is op noorderweer, op daardieyshelderdae wanneer die lug blou is en die wind stil, en dit 'n ieder se instink is om in Friesland te gaan ysskaats.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 14: "Sonder twyfel. 'n Huis deur ons voorouers gebou is meer solied as vandag s'n. Ligmaar die dak."Hemelhoog.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 180: In die doeanepakhuis lê honderde kiste sterk drankhemelhoogopgestapel.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 281: "Werkloses, mans wat gebuk gaan onder die las van onbetaalbare onderhoudskostes, gesinne methemelhoëskuld, studente sonder beurse en ongetroude vroue," sê hy kopskuddend.
Rabie, J. 1985. Suid-Afrika in Europa. In: Rabie, J. 1989. Buidel. Kaapstad: Human & Rousseau, bl. 21: Toe ons sê: "Ja, ons ken hom ook," het onsberghoogin aansien by hom gestyg.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 145: Sommer baie dae is die see so stormagtig afstootlik, metberghoë branders wat neerdonder in vuilgeel skifsels van geweld, dat 'n mens dit nie naby waag nie.
Haarhoff, T.J. 1931. Die Klassieke in Suid-Afrika. Pretoria: J.L. van Schaik: Die lewe wat so vol van moontlikheid Vir inspirasie vatbaar, ster-hoogstyg,
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad: Human & Rousseau, bl. 26: Ek onthou hoe verontwaardig ek toe gedink het: hoe durf mislike lae-orde ou bosluisies 'n sterkestralend-jongedier soos Skilo dood toe wil sleep.
Smit, Bartho. 2008. Die Keiser. (Drie-en-dertigste druk). Kaapstad:Perskor. bl.3: KULTUUR: Dis juis ons grootste bedreiging – die hitte. As ons eers aan die hitte begin toegee en maar ons klere begin afgooi, dan staan ons netnoupoedelnakendkaalvoor die wêreld – soos ons Majesteit se vader – en waar's ons beskawing dán?
Grové, H. 1983. Die kêrel van die Pêrel of Anatomie van 'n leuenaar: drie vertellings waarin die liefde ter sprake kom. Kaapstad: Tafelberg, 37: Dis of die sukkelende struike, tegelykwinterkaalen verwaarloos, die brandsiek perkie en al die ander rypgestroopte bome ineens uitbars in oordadige bloei.
Grové, H. 1983. Die kêrel van die Pêrel of Anatomie van 'n leuenaar: drie vertellings waarin die liefde ter sprake kom. Kaapstad: Tafelberg, 48: "Hulle het dit teruggeneem vir skuld!" sê sy uitdagend. "S-k-u-l-d, skuld! Want G.T. kon nie betaal nie. G.T. isrotkaal.
Aspe, Pieter. 2011. Die Midasmoorde (Afrikaanse vertaling deur Daniel Hugo). Pretoria: LAPA-Uitgewers. Bl. 52: Dit gebeur selde dat julle 'n moordsaak kry en jy sêdoodkalm:uitstekend.
Haarhoff, T.J. 1935. Die storie van Orpheus en Eurydice. In: Die kortverhaal van die Grieke en Romeine. Pretoria: J.H. de Bussy. p.82: Sewe maande lank, sewe lang maande, so vertel hulle, bekla hy sy lot onder 'n stygende rots by die water van die eensame Strymon en ontvou sy verhaal onder dieyskilsterre: tiere streel hy met sy lied, en eikebome volg agter hom aan.
Haarhoff, T.J. 1935. Die storie van Orpheus en Eurydice. In: Die kortverhaal van die Grieke en Romeine. Pretoria: J.H. de Bussy. p.83: Selfs toe die Hebrus, sy vader se rivier, die kop, afgeskeur van die marmerwit liggaam, in sy stroom voortrol, selfs toe het die blote stem en diedoodkilletong met wegvlugtende asem uitgeroep: „Eurydice, helaas! ongelukkige Eurydice!"
Viljoen, Fanie. 2013. Nova:Sterreloper. Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 92: Hy hardloop, druk verby die troepe, verby Duart met die frons op sy voorkop, Olive met haar hande voor haar geskokte mond, Ayanda en haar ma wat mekaar vashou asof hulle mekaar nooit weer gaan sien as hulle laat los nie, Brandon wat senuweeagtig prewel, sy oë dobberend in hulle kasse omdat dieklinkklareantwoorde op die aand se gebeure nie in duidelike swart en wit hulself wil kom aanbied nie.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 121: Al dié spore, merke, tekens vanslymklamlewe op hierdie dorre hoogtes onder die son, slingerend, kurwend oor sandriffels wat self volgens kontoere golf, getuig van die anargistiese rigtingsoeking van lewense wesens.
Hambidge, Joan. 2008. Uit: My ou Dad, 'n reeks. In: Brink, André P. (samest.) Groot Verseboek. (Eerste uitgawe in drie dele). Kaapstad:Tafelberg-Uitgewers. bl.1003: Sy'svoëltjieklein, / broos soos 'n eierdop / rats soos 'n raaf / skraal soos 'n tinktinkie...
Cornelius, Gert. 2008. Nagdwaler. In: Nagstories: laatnagverhale oor gruwels en die bonatuurlike. Swellendam: Twaalfuurkop Uitgewers. bl. 120: Die oë isvarkkleingedruk deur bollende wange.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 178: Melchior Muys is 'n gesette man metyskoueslangoë.
Cornelius, Gert. 2008. Nagplek. In: Nagstories: laatnagverhale oor gruwels en die bonatuurlike. Swellendam: Twaalfuurkop Uitgewers. bl. 94: 'nRilkouewindvlaag waai die reën soos ysprikke teen sy gesig aan.
Geyer, A.L. 1969. Vier jaar in Highveld. Kaapstad:Tafelberg-Uitgewers. bl. 80: So het Anna en ek op 'n slag by 'n onthaal in die paleis aanskou hoe hy [George VI], klaarblyklikbooskwaad, die arme Lord Clarendon, sy Lord Chamberlain, kwaai invlieg terwyl die Koningin intussen alleen met gaste, wat voorgestel word, gesels asof niks op aarde verkeerd is nie.
Rabie, J.S. 2004. Plek vir een. In: Een-en-twintig plus. Kaapstad: Human & Rousseau, bl. 67: Die kondukteur serooikwaadgesig ruk na ander gesigte agter hom, soek in wilde handhawing na die ware burger gereed om sy plig te doen.
Barnard, Chris. 2009. In die straat van die kat wat visvang. In: Marais, Danie (samest.). As almal ver is: Suid-Afrikaners skryf huis toe. Kaapstad: Tafelberg-Uitgewers, bl. 65:Sy weet presies wanneer jy gebore is, hoekom jy in Parys is, wat jou beroep is of was, en waar jy oral rondgeswerf het. Hoe weet sy dit? Omdat jy, wanneer jy die eerste dag by haar hotel instap en blyplek vra, al dié besonderhede en nog meer op 'nellelangevorm moet invul.
Meyer, Deon. 2009. Karoonag en ander verhale. Kaapstad: Human & Rousseau. bl. 217: Sy naam is Wouter van der Walt en hy sê Mercia Hayward wasspringlewendigen gesond toe sy die aand van 17 Junie vertrek het.
Van Nierop, Leon. 2004. Die nagreisiger. Swellendam: Hartbees Uitgewers. bl. 151: Sonder dat sy dit so beplan het, selfs sonder dat dit ooit in haar gedagtes opgekom het, buk sy vooroor en soen hom sag,veertjieligop sy lippe.
Eksteen, L. 1984. 'n Beeld van Afrikaanse woorde: kort stukke oor die woordeskat uit die radiorubriek 'Weeklikse Woordeboek' . Kaapstad: Akademica, bl. 58: Want by nadere ondersoek is baie van die sogenaamde onlogiese maniere van uitdrukking in 'n taal tog op die ou enddoodlogies, d.w.s. dit klop in alle onderdele, en dit druk uit wat die spreker wil sê.
Lexikos(6):243Geargiveer 27 Oktober 2015 op Wayback Machine: Slotkomponent van byv. komposita waarin -lui in betekenis parallel is aan lui (1LUI), by. aartslui,donkielui, vreklui.
Hoffman, E. 2008. Anna van die nag. In: De Beer, L. Bevange: Speur- en misdaadstories. Swellendam: Hartbees Uitgewers, p. 31: Die ooglede watkatluiafsak oor die pupille en die indruk skep dat hulle jou onbeskaamd afloer!
Fourie, Pieter. 2002. Ek, Anna van Wyk. Pretoria: Protea Boekhuis. bl. 92: Dit het gebeur, presies só gebeur.Doodluitersasof daar gepraat word oor die weer of die dag se gebeure in die wingerd.
Langenhoven, C.J. 1956. Versamelde Werke, Deel II. Kaapstad: Nasionale Boekhandel, bl. 24-25: Ek het eers ses osse ingespan, en toe twaalf, en toe agtien. En ook geenvrekmaeresof stokoues nie, nog minder kalwers.
Grové, H. 1983. Die kêrel van die Pêrel of Anatomie van 'n leuenaar: drie vertellings waarin die liefde ter sprake kom. Kaapstad: Tafelberg, 87: Tussen Rooioog van Stade en syriemmaervrou het hulle nog 'n kind gemaak wat die droë vlaktes kon uitkoggel.
Antonissen, R. 1966. Spitsberaad: Kroniek van die Afrikaanse Lettere 1961-1965. Kaapstad: Nasou Beperk, p. 2: Goeie styl is altyd "ryk" styl, ook wanneer dit, in funksie van dit wat gesê moet word,graat-maeris of kaal tot op die been.
Viljoen, Fanie. 2013. Nova:Sterreloper. Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 112: "A, flip," sug Duart. "Dan is hy nog crazy ook. Net wat ons nodig het – 'naapmalalien!"
Botha, L. 2015. Wonderboom (roman). Kaapstad:Queillerie, p. 218: Die gebou wasPiet Mondrian-modern – wild vir Pretoria in 1973 – en haar oom het skilpaaie aangehou sodat sy pasiënte hulle deur die kykvensters kon dophou.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 89: Net soos plaaslike mense in toeristelande soos Griekeland is ons plaaslike Onrustersdoodmoegna die somervakansie, en vat dit 'n week of twee om uit te rus en weer mens te word.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 10: Glimlag hulle nog vir die skrywer met grondnaels en eelte, vertel ek hulle in my beroep word mens se oëdoodmoegvan biljoene eenselwige lettertjies.
Cornelius, Gert. 2008. Nagdwaler. In: Nagstories: laatnagverhale oor gruwels en die bonatuurlike. Swellendam: Twaalfuurkop Uitgewers. bl. 124: Hy is moeg...lewensmoeg.
Cornelius, Gert. 2008. Nagdwaler. In: Nagstories: laatnagverhale oor gruwels en die bonatuurlike. Swellendam: Twaalfuurkop Uitgewers. bl. 129: Dit is laatmiddag toe hy uiteindelikhondmoegin die skraal skadu van die bome met die yl blaarbedekking neersak.
Anime-fantasieGeargiveer 28 November 2015 op Wayback MachineDié kunsvorm is streng gesensor in die jare tagtig van die vorige met die gevolg dat dit deesdaevrekmoeilik- en vrekduur – is om anime van goeie gehalte in die hande te kry.
Viljoen, F. 2020. Wêreld van Wolwe: Eerste bloed. Pretoria: LAPA, bl. 51: Alles lyk betowerend mooi.Droommooi.Dis seker hoekom hulle die plek "Droombos" noem, dink Joshua.
Du Plooy, H. 1986. Verhaalteorie in die twintigste eeu. Durban: Butterworth, 341: Maar woorde is bedrieglik: woorde watreënboogmooiis, is nie altyd waar nie, en net soveel sieninge van 'n saak as wat daar is (wat elkeen tog 'n element van waarheid bevat), net soveel woorde is daar om daardie saak mee te beskryf.
Botha, L. 2015. Wonderboom: roman. Kaapstad: Queillerie, bl. 114-115: Dus sit ek hier om vieruur in die oggend wanneer mens op jou reinste is, behalwe hierdie keer staar ek nie na die skerm nie maar vertoef verontrus oor die swembad, gedagtig aan die behoeftigheid van die dag, die volslae en onbeperkte uitlewering van die mens wat niks het nie, en net daaragter – dieskittermooiberg binne bereik: 'n ander wêreld.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 145: Provoost lê op sy rug. Hy ispoedelnakend. In sy mond is daar 'n prop.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 141: Om halfvier het hywaternatvan die sweet wakker geskrik.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 18: Ons storm rond om ons meubels op die stoep – die enigste halfdroë plek – uitgesleep te kry, en mykletsnatboekrakke enigsins teen die ergste vloede te beskerm.
Viljoen, Fanie. 2013. Nova:Sterreloper. Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 61: Toe die vrou van die stalle die twee perde na die vakansiehuis toe bring, is Lucas se handpalms albrandernatgesweet.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 258-259: Aerts staan op en loopdoodnatuurlikna die naaste telefoonhokkie.
Van Blerk, H.S. 2008. Braakland van die bose. Pretoria: Protea Boekhuis. bl. 180: Dit is 'ndoodnatuurlike, spontane ding dat sy arms vir haar oopgaan; sy in sy omhelsing stap.
Grové, H. 1983. Die kêrel van die Pêrel of Anatomie van 'n leuenaar: drie vertellings waarin die liefde ter sprake kom. Kaapstad: Tafelberg, 64: Sy het sy huishouding goed behartig, bekwaam en sorgsaam, sy klere selfs gereeld geborsel en gepars sodat hy altydkraaknetjieskantoor toe kon gaan.
Langenhoven, C.J. 1956. Versamelde Werke, Deel II. Kaapstad: Nasionale Boekhandel, bl. 373: Dat daar by homself reeds so 'nhoognodigebesef van sy toestand ontstaan het kan ek geen tekens van bespeur nie.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 276: Dit kom omdat hy doelbewus afgesien het van die donkergrys pakke wat sy kollegas onontbeerlik ag vir die o solewensnoodsaaklikevoorkoms.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 285: "Skaars 'n uur later bel Brys my. Hy het senuagtig geklink, maar ek het die indruk gekry dat hybloednugteris."
Die skildery op Riaan se solderGeargiveer 9 Maart 2016 op Wayback Machine: Landuit is hy wel, daarvan kan ek getuig, want die laaste keer wat ek hom gesien het, was in 'n woonwapark in Windhoek, maar glo my, hy wasspooknugter.
Antonissen, R. 1966. Spitsberaad. Kaapstad: Nasou Beperk, p. 212: Vir die res is hierdie kiem steriel: 'n volkome onvrugbare mengsel van moderndoenery en onbelangrike mededelings oor die biofisiese en biopsigiese toestand van ene p. de w.v. (wat my onbekend, waarskynlik 'ndoodnuttigeburger en miskien selfs 'n digter is; wat gans in staat is om simpele sin te praat, al spreek hy ook graag berekende wartaal en bestudeerde gestamel; vir wie ek, ook sonder digterlike bewyse, op sy woord wil glo dat Frans, Duits en Latyn soet of suur op sy tong, glad of etterig in sy skedel lê; wat, na onse Blum, sy dit met ietwat minder welslae, die ongeseglike Afrikaanse woord binnestebuite durf keer, op sy kop sit, uithol en weer opvul om hom die onsegbare dinge van die hart en die laer sintuie te laat sê.)
Van der Berg, Willem. 1953. Reisigers na nêrens. Kaapstad: Nasionale Boekhandel Beperk, bl. 19: ,,Vertel verder," sê Julia, ,,ons is mos nou aan die skinder en ek isdoodnuuskierig.
Preller, Martie. 2003. Eendag was daar 'n storie! 'n Praktiese storiemaakkursus. Tafelberg-Uitgewers. bl. 94: 'n Eekhoring sal byvoorbeeld dalk nie op 'n bedjie slaap en saans slaaptydstories hoor nie, maar hy magaartsnuuskierigwees.
Soos verskyn op bl. 99 van My Kubaan, Etienne van Heerden, 1983:Geel soos van 'n eiland, vreemd met die fyn neusvleuels en die sensuele neusvleuels het hy uit die skaduwee gestap 'n plas son binne, sy roomkleurige uniformkraaknuuten hiperkorrek aan sy lyf.
Verster, F. 2013. Deur na Nebula Nege. Thompson Boekdrukkery, bl. 358-359: Die reën van die vorige nag het alles weer vars en geurig gemaak, skoongewas enkraaknuut, asof daar oornag 'n totale herlewing was op Terraduo.
Viljoen, Fanie. 2013. 'Ek onthou'. In: Scheepers, Riana & Kleyn, Leti (samest.). Spoorvat: Jeugherinneringe van Afrikaanse skrywers. Pretoria: LAPA uitgewers, bl. 294: Ek onthou 'n kamer met 'nblinknuwefiets langs die bed, die nuuskierige bure wat by die draad staan en lag terwyl ek vallend leer fietsry.
Bloemhof, François. 1991. Die nag het net een oog. Kaapstad:Tafelberg-Uitgewers. Bl. 34: Sy het skynbaar nou eers agtergekom dat daar klandisie is, of miskien ook nie, want die naels wat die spyskaarte – met 'n rooi-en-wit geruite patroon... - voor hulle neersit, glim van 'nskelnuwelaag lak.
Cornelius, Gert. 2008. Nagkluis. In: Nagstories: laatnagverhale oor gruwels en die bonatuurlike. Swellendam: Twaalfuurkop Uitgewers. bl. 72: Onze Heim het jare laas sonikkelnuutdaar uitgesien – vars geverf, ruim grasperk borselkop gesny, die roostuin in volle blom en donkergroen struike wat sagte skadu's oor die geplaveide tuinpaadjie gooi.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 5: Met 'n huis miskien nog, ja. Al is dit wildvreemd enpleisternuut, 'n iets wat deur ander mense gebou is.
Bloemhof, François. 2006. "Vampiere in Londen" in: Rillers-Omnibus. Kaapstad: Human & Rousseau. bl. 375: "Hier's groot fout," sê Ken. "Ons salkliponnoselwees as ons dit nie weet nie."
Preller, Martie. 1994. Anderkantland. Kaapstad: Tafelberg-uitgewers. bl. 56: Alle prinsesse is beeldskoon en … dom. Ja, sowaar! Hulle is almal beeldskoon enstomponnosel. Neem nou maar vir Sneeuwitjie.
Van Blerk, H.S. 2008. Braakland van die bose. Pretoria: Protea Boekhuis. bl. 49: "Ken jy slangkop?" vra oom Dolf aan Naas en besluit dan self. "Jy sal hom tog nie ken nie. Daarvoor is jy tedomonnosel."
Van Rensburg, Frans. 2009. Lammervanger. Pretoria: LAPA Uitgewers, bl. 280: Maar die selfoon-stem antwoorddoodonskuldig: "Niks. Ek wil net hê jy moet uit daardie huis kom."
Du Plooy, H. 1986. Verhaalteorie in die twintigste eeu. Durban: Butterworth, 349: Die twee dogters is uiters verleë en Elwiena issielsontsteldoor die aaklige rusie
Cillie, T. 1971. Die aarde het gebewe! Ceres: Forelle. p. 109: Toe die aardskok tref, het die tannie benoud na haar man geroep en gesê hulle moet uitgaan want sy dink dat dit sekerlik niks anders as die oordeelsdag is nie! Toe hulledood ontsteldbuite kom, en die vure teen die berhange sien, was hulle oortuig daarvan dat hulle veronderstelling juis was.
Marais, Pets. 1984. Winter van die Nova. Kaapstad: Daan Retief Uitgewers. bl. 70: Dis 'n vereensamende belewenis omdoodoortuigte wees van iets, net om te vind dat jou medemens vir jou lag en met die vinger na die kop wys so gou jy daaroor begin praat.
Karsten, Chris. 2011. Abel se lot. Kaapstad: Human & Rousseau. bl. 22: Junior agter die stuurwiel, pa en seun albeikiertsorent, yl vaal hare plat teen hulle skedels.
Van Nierop, Leon. 2012. Insomnia. Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 81: Maar hierdie een laat haar so diep wegsak dat dit voel asof sy 'n agterstand het teen Rebecca Greyling wat sopennetjieorentsit.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 88: Die meeste verslae waarmee Van In besig is, ishoringoud.
Venter, De Waal. 1992. Mieg se kort en lang middag. Somerset-Wes: Queillerie-Uitgewers. Bl. 101: Die son skyn oor dieoeroue, steriele maanlandskap en straal energie uit oor die klein groen wêreldjie waar Daaf se plante so welig groei.
Van Nierop, Leon. 1996. Die sielsmokkelaar. Johannesburg: Perskor. bl. 23-24: Hy word oud in daardie oomblik -stokhoringoudsoos iemand wat al dertig keer geleef het en dertig keer gesterf het.
Soos verskyn op bl. 34 en 41 van Sending na Planeet 55-7:Die Artaarse koffie-krisis, Yvonne Botha, 1996: Boonop is alle oppervlakke die aakligste kombinasie van olyfgroen, pers, oranje enskelpienk;Kommandeur Secundo het al byna al syskelpienkhare uit sy kop getrek terwyl hy saggies, met sy oë toe, voorraadopnames geprewel het.
Scheepers, Riana. 1995. Nou lieg jy mos, Katriena! Pretoria:JP van der Walt. Bl. 80: Toe raak sy naderhand ongedurig en skree sommer vir Vaselina daar op die steppies: "Ek soek nie die gryspienk daar onner nie, ek soek daai fokkieng pienkheel bo"
Greeff, Rachelle. 2013. 'Broadway à la Bellville'. In: Scheepers, Riana & Kleyn, Leti (samest.). Spoorvat: Jeugherinneringe van Afrikaanse skrywers. Pretoria: LAPA uitgewers, bl. 114: Wanneer ons in diekoejawelpienkZephyr terugry huis toe, bestuur my ma.
Jaco, Paul. 2008. Die luiperds van Sh'ong. Kaapstad: Human & Rousseau. bl. 139: Buite vind ek Shunapenregopin haar boks, met 'n doodverveelde uitdrukking op haar gevreet.
Pieterse, R. 1985. Die Koningin van Skeba se tydmasjien. Pretoria: Daan Retief Uitgewers. p. 61: Vasberade swaai hy hulle vegvliegtuig in 'n wye draai, pluk die stuurstok skielik nader aan hom en toe die vliegtuig oombliklikpenregopdie lug begin inklim, voel dit vir hom asof sy maag in sy skoene gaan sit.
Langenhoven, C.J. 1956. Versamelde Werke, Deel II. Kaapstad: Nasionale Boekhandel, bl. 28: Toe ek weer sien krul die olifant sy slurp met hond en al om en hy lig hompeilregoptot daarbo in die lug.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 144: Digter Uys Krige kan 'n hond nie verdra nie, en uitgewer Koos Human ewe min. Maar Arieb is geweldig lief vir Koos. 'n Mens sou dink die rede lê voor die hand: wanneer Koos uit sy kantoor kom, is hy baie lief vir braai. As hy, asaartsregophoëpriester van die braai, dan in 'n bedwelmende wierook van vleise en kruie en roke en ruike daar voor sy altaar staan, betoon Arieb sy aanbidding met helder bidkrale wat oor sy kake drup. Al verdryf Koos hom gereeld met 'n bulderende "Voertsek!"
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 121: Maar deesdae is daar ook 'n ander soort spoor oor ons kusduine: anorganies, brutaal, lynreguit, die breekspore van die mens se Frankenstein-speelgoed: gemotoriseerde voertuie, jeeps, veldfietse, duinebesies, lynreguit, oopgeploeg dwarsoor alles in brullende, stinkende besoedeling.
Brümmer, W. 2008. Die dag toe ek my hare losgemaak het. Kaapstad: Human & Rousseau. p. 40: In sub B het sy met balletklasse begin in die kerksaal naby hul huis in Milnerstraat, maar as sy plié, was haar rug niestrykplankreguiten in lyn met haar boude nie.
Langenhoven, C.J. 1932 (1973-uitgawe). U dienswillige dienaar. Kaapstad: Tafelberg-uitgewers, bl. 23: Nooit het ek haar 'n vloekwoord of 'n vuil woord hoor sê nie; sy was altydengelreinin haar woorde en in haar dade en in haar hart.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 49: Die wasbessie is eienaardig ook omdat dit oor twee reënseisoene strek – van laat lentereëns in Oktober/November wanneer diekoeëlronde, groen bessies begin vorm, tot Mei of selfs Junie om vroeë winterreëns te benut vir die finale uitswel.
Wassenaar, T. 1939. Uit my Griekse dagboek: Twee maats in die land van Homeros. Pretoria: Voortrekkerpers, bl. 146: Soos 'n stuk suiwer goud,piering-rond, kom die maan juis agter die Arachnaion-gebergte van Argolis op.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 25: Bokant die skarlakenrooipandak pak onweerswolke saam.
Louw, A.M. 1999. Vos. Kaapstad: Human & Rousseau, bl. 69: Die liggies spring om die beurt op en af tot hulle die gestalte aanneem van 'nbrandrooiman wat om die kring wandel en dan verander in wat Vos voorkom as 'n bejaarde kerkraadslid met 'n manel en gestyfde borshemp en boordjie.
Marais, Danie. 2009. Al is die maan 'n misverstand. Kaapstad:Tafelberg-Uitgewers. bl.23 (Asseblief II): Onthou, Marais, niks was ooit soos jy gedink het / dit gaan wees nie - / jou laaste liefde het jou / "Alles Schlechte!" toegewens / voor sy vir altyd / met haarbitterrooiVolkswagen Polo / weggery het...
Marais, Danie. 2006. In die buitenste ruimte. Kaapstad:Tafelberg-Uitgewers. bl.85 (Barcelona – 2 en 'n ½ jaar later): en jou bril is donker en jou top isoorlogrooi
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 289: Fyn onderklere, pienk beddegoed, CD's met die walse van Strauss en die simfonieë van Beethoven, 'n plakkaat met 'n ondergaande son, 'n halfopgebrande kers en 'nvuurrooibankstel dui aan dat Carine 'n romantiese siel is.
Cornelius, Gert. 2008. Nagblom. In: Nagstories: laatnagverhale oor gruwels en die bonatuurlike. Swellendam: Twaalfuurkop Uitgewers. bl. 15: In die koperbak het die dwergroos ontvou en 'n pragtige, robynrooiblom skitter diamantblink in die donker vertrek.
Gunter, Helena. 2013. 'Elma lieg die waarheid'. In: Scheepers, Riana & Kleyn, Leti (samest.). Spoorvat: Jeugherinneringe van Afrikaanse skrywers. Pretoria: LAPA uitgewers, bl. 123: Soos sy deur die driffie stap, en die dikkoppe se "pi-pi-pi-peo" al hoe verder wegraak in die lug, sien sy skilpadbessiesryprooihang aan 'n bos.
Hoffman, E. 2008. Anna van die nag. In: De Beer, L. Bevange: Speur- en misdaadstories. Swellendam: Hartbees Uitgewers, p. 31: Maar dis haar gul mond watkersierooiglimlag en die groot oë met swaar ooglede wat direk na hom kyk wat hom onkant betrap.
Marais, Renée. 2004. 'n Naweek op die plaas. In: Cochrane, Neil (samest. & red.). Braaivleis in die bos en ander verhale. Pretoria: Aktuapers, bl. 81: Ons gesels oënskynlikdoodrustigoor koeitjies en kalfies terwyl ons kyk na die weerligskouspel asof dit 'n National Geographic-video is.
Radlof, G. 1999 (1957). Oloff die Seerower, #1: Die swaardvegter. Pretoria: Fundi, pp. 94: Die twee wagte sit nog doodrustig onder die afdak teen die paalomheining.
Die Ooste teen die Weste: Herodotus se Geskiedenis. 1994. Vertaal deur J.P.J. van Rensburg. Menlopark: Hans Kirsten Uitgewery. bl. 6: Só het hy herhaaldelik teen Miletos opgeruk en dit beleër: net wanneer die oes op die landedoodrypwas, dan het hy met sy leër binnegeval, en met die begeleiding van herderspype en harpe en sopraan- en basklarinette opgeruk.
Meyer, Deon. 2009. Karoonag en ander verhale. Kaapstad: Human & Rousseau. bl. 158: Die vleis issmeltsag, die smaak perfek – daar's nie 'n ander woord nie.
Marais, Danie. 2009. Al is die maan 'n misverstand. Kaapstad:Tafelberg-Uitgewers. bl.27 (Groot was my verbasing): Ek het oor jou vel gestreel / en die bang nag het katsagin my skoot opgekrul.
Ferreira, Jeanette. 1995. Die onsterflikes. Kaapstad: Human & Rousseau. bl. 76: Behalwe die weerloosheid van 'n bokkie, behalwe dieengelsagtesoetheid en skoonheid, behalwe die vlymskerp intellek en die gevatte sarkasme, sou daar uiteindelik tog vuur in die vou van haar donkerrooi mantel verskuil wees, hartstogtelike asem en begeerte as hy sou . . .?
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 28: Sy – want dit is 'n sy – is seker een van 'n werpsel wat naweekgangers van die Kaap so dikwels hier in die bosse los. Nogmelksagen tog het sy dit oorleef.
Rooi Rose, 21 Oktober 1970, bl. 151, Nestum-reklame: Vierroomsagtegraankosse; 'n Afgemete hoeveelheid graankos gemeng met melk - maak 'n ryk, roomsagtebabakos.
Hoffman, E. 2008. Anna van die nag. In: De Beer, L. Bevange: Speur- en misdaadstories. Swellendam: Hartbees Uitgewers, p. 32: Okkert stuur 'n blink straal die nag in, tel die konsertina op enfluistersagklink die soet melodie die nag in.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 86-87: Ook baie van my tyd was nodig om houtstompe te saag sodat die familie winteraandesielsaligvoor die kaggelvuur kan lê en stoom.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 87-88: As Jorie of ek vervaard uit tuin of kombuis opdaag om hulle te verwelkom en dalk skimp op gister en eergister se baie besoekers, dan is die jongste aankomelinge altyddoodsekerons praat van ander mense, nie van hulle nie.
Meyer, Deon. 2009. Karoonag en ander verhale. Kaapstad: Human & Rousseau. bl. 217: "En toe is die hoed leeg, en sy vra: 'Waar is my sleutels?' en sy sê sy hét dit ingesit, sy isdoodseker..."
Jaco, Paul. 2008. Die luiperds van Sh'ong. Kaapstad: Human & Rousseau. bl. 198: Sy gryp haar sak uit my hande en pluk haar selfoon uit. Vasberade druk sy die nommersdoodsekuuren is binne oomblikke met iemand in verbinding; iemand wat ek ken!
Langenhoven, C.J. 1956. Versamelde Werke, Deel II. Kaapstad: Nasionale Boekhandel, bl. 355: Steekbaard had 'nfyn-sekurestandaard van gedrag vir homself en vir almal in die omgewing.
Langenhoven, C.J. 1956. Versamelde Werke, Deel II. Kaapstad: Nasionale Boekhandel, bl. 21: Toe ek die ding weer op sy pote het, hang die blad nes 'nwindskeefafdak en die poot by die hoë hoek se kant steek byna waterpas uit asof hy wou groet.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 274: De Kee het met 'nvlymskerphou sy naelstring deurgesny.
Radlof, G. 1999 (1957). Oloff die Seerower, #2: Die Seewraak. Pretoria: Fundi, pp. 60: Dievlymskerppunte van die wapens beweeg gevaarlik tussen die vegters.
Basson, G. 1994. Die nabootser. In: De Beer, L. (sames.). Vangnet: 32 speur- en misdaadverhale. Pretoria: J.P. van der Walt, p. 366: Die man sê niks nie, kruis net sy bene en maak seker dat dielemskerpplooi van sy broek nie kreukel nie.
Van Waart, Sue. 1992. Skoonlief en die spook. In: De Beer, Lindeque. (samest.) Naglopers: verhale van die bonatuurlike en onverklaarbare. Pretoria: J.P. van der Walt. bl. 28: Geen spoor is op haarporseleinskonevel te sien van die teistering deur jare se saamleef met 'n aktiewe spook in haar pragtige ou volstruispaleis nie.
De Wit, Andries. 1989. Operasie bom. Tafelberg-uitgewers. Bl. 20: Chris en Linda kyk asemloos om hulle rond: die kolossale span van Springbok se vlerke bo hulle, miljarde sterre reg rondom en 'n kristalskoonplaneet onder hulle.
Soos verskyn op bl. 9 van Monsterduiwe, Lien Roux-de Jager, 2001: Hy kan nie help om die dorp met die kliniese ruimtestasie en dieblinkskoontuig te vergelyk nie.
Pieterse, R. 1985. Die Koningin van Skeba se tydmasjien. Pretoria: Daan Retief Uitgewers. p. 60: Sy oordink alles weer van die begin af!Hoe hulle in dieblinkskoonbeheerkamer van die aarde se verdedigingshoofkwartier aangeland het nadat sy en Chris met die koningin van Skeba se kombi-horlosie-wekker-ding gekarring het[...]
Meyer, Deon. 2009. Karoonag en ander verhale. Kaapstad: Human & Rousseau. bl. 249: Nee, toe ek vir Johnnie die eerste keer sien, toe's hy 'n jong poliesmantjie in so 'n mooi blou uniform,rietskraalen baie handsome.
Strydom, Kobus. 1989. Hoe's dit, my ou? 'n Kabaret, uit: Tienertoneel: Verhoogtekste deur Gerhard Strydom, Peet van Rensburg, Marietjie Pretorius, Elise van Wyk. Kobus Strydom. Kaapstad: Tafelberg-uitgewers. bl. 109: Die klein meisietjie van sestien / staangeraamteskraal / en glimlag uitdagend vir die kamera.
Stander, Carina. 2004. Kleurblind. In: Cochrane, Neil (samest. & red.). Braaivleis in die bos en ander verhale. Pretoria: Aktuapers, bl. 58: Hy hetskilpadskuweggeskram toe ek my hand vir hom hou.
Swart, Keina. 2014. Bloujaar. Pretoria: Protea Boekhuis, bl. 27: "Ag kom nou. Dis net rou groente." Ma beduie vir Dêrra om nog 'n sluk te vat. "Nee, Bok, dishondsleg. Skuus, maar ek gaan dit nie in my lyf kry nie."
Waar kom die wallieskaap vandaan?: Ek het baie simpatie met opvoeders wat vandag se bloedjies Afrikaans moet leer, maar soms wonder 'n mens darem oor die inligting wat oorgedra word. Een ouer het paniekerig (namens sy eie kind) by 'n paar professore begin soek na die intensiewe vorm van slim. Nou is intensiewe deur die eeue in Afrikaans in redelik vaste vorme ingeburger. Ons praat van grasgroen, bloedrooi, seepglad, goud- of borriegeel, potblou, ensovoorts. In hierdie gevalle kan 'n mens die intensief ook omstel tot so groen soos gras, so rooi soos bloed, ensovoorts. Maar dan is daar ook woorde soos doodgoed, doodlekker en ander wat nie letterlik so goed of so lekker soos die dood is nie. Hier beteken die dooddeel eintlik maar net "goed, lekker in die allesoortreffende trap". Maar wat het dit nou met slim te doen? Nouja, die antwoord wat deur die opvoeder aan die leerling (ná sy vrugtelose soektog) gegee is, is superslim. Nee kyk, so maklik kan dit darem regtig nie. Super- kan vooraan 'n hele klomp ander byvoeglike naamwoorde geplak word, soos superfiks, superfyn, supermodern. Kan 'n mens vir iemand sê datvrekslim(wat nie beteken so slim dat hy vrek nie), verkeerd is en dat net superslim reg is? Haikôna.)
Steyn, Ilse. 1996. Prinses in die ruimte. Parow: JP van der Walt en Seuns. Bl.52 Dit mag vir jourasend snaakswees om so 'n grappie met 'n agterlike Aardmens en die onbelangrikste van jou bemanning te maak, maar laat ek jou vertel, Kaptein: ek sou nie met jou getrou het al was jy die laaste man in die heelal nie!
Funcke, E.W. 1989. Offisiële geloof en kettery in die Middeleeue as tema rondom Umberto Eco se verhaal 'Die naam van die roos'. In: Ohlhoff, C.H.F. & Brink, M. (reds.). 'n Blik op die Middeleeue. Pretoria: Universiteit van Suid-Afrika. p. 28: Joachim lê wel deemoedig sy geskrifte ter beoordeling aan die pouslike stoel voor, sy gedagtes daarin brei egterwindsneluit.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 67: "Mevrou Aerts," sê hy met 'nsuikersoetstem.
Du Plooy, Heilna. 2013. 'Die foto'. In: Scheepers, Riana & Kleyn, Leti (samest.). Spoorvat: Jeugherinneringe van Afrikaanse skrywers. Pretoria: LAPA uitgewers, bl. 88: Later het ek besef ek moet hierdie aandagafleidende gesig uitskakel as ek werklik effektief wil oefen, wanneer ek klein passasies en frases oor en oor moes speel om dit goed reg te kry, of die stukke afbreek in dele, of ditdoodstadigdeurspeel om seker te maak ek gaan geen note mis as ek weer vinnig speel nie.
Cornelius, Gert. 2008. Nagloper. In: Nagstories: laatnagverhale oor gruwels en die bonatuurlike. Swellendam: Twaalfuurkop Uitgewers. bl. 33: Martiens vloek, beur met al sy krag om uit die ystergreep los te kom, maar die man isbeessterk.
Meyer, Deon. 2009. Karoonag en ander verhale. Kaapstad: Human & Rousseau. bl. 187: En daar's nie geluide nie. Soos in niks. Disdoodstil. Dood-, dood-, doodstil.
Grové, H. 1983. Die kêrel van die Pêrel of Anatomie van 'n leuenaar: drie vertellings waarin die liefde ter sprake kom. Kaapstad: Tafelberg, 46: G 'n ritsel of roer, al vier die rigtingsbotstil.
Grové, H. 1983. Die kêrel van die Pêrel of Anatomie van 'n leuenaar: drie vertellings waarin die liefde ter sprake kom. Kaapstad: Tafelberg, 47: Toe is sy in die werwelkolk, binne-in systofstilhart.
Grové, H. 1983. Die kêrel van die Pêrel of Anatomie van 'n leuenaar: drie vertellings waarin die liefde ter sprake kom. Kaapstad: Tafelberg, 83: Hy was bleek enwitstildie hele tyd wat sy by die venster gestaan het, het glad nie geroer nie, net gelê met die wit gesiggie bokant die wit laken.
De Lange, Johann. 2008. Kusdorp. In: Brink, André P. (samest.) Groot Verseboek. (Eerste uitgawe in drie dele). Kaapstad:Tafelberg-Uitgewers. bl.937: Hier veg die see sy landgoed terug: / dit sien mens aan die soutsweet / teen 'n ruit, 'n windpompkraanstyf/vasgeroes, bome deur die seewind / teruggedryf, 'n plaag duiwe / op 'n weggeroesde dak.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 15: Ek wasvreksuinigdaarmee, maar het darem klein sakkies vol ook vir Gregoire Boonzaier en Uys Krige geneem.
Van den Heever, C.M.. 1935. Die Afrikaanse gedagte. Pretoria: J.L. van Schaik, bl. 49-50: En ons sal al meer in daardie rigting groei, hoe sterker ons die hoofmomente in die lewe leer aanvoel en dit leer weergee in 'n taal watglassuiwerdaardie innerlike gespanne lewe suggereer.
Van Blerk, H.S. 2008. Braakland van die bose. Pretoria: Protea Boekhuis. bl. 189: Maar aan oom Dolf en tant Maria sestormswaargesigte weet hy hulle is bewus van haar toestand; dra hulle kruis woordeloos.
Le Roux, H. 1995. Bloedoffer vir Lilith. Pretoria: J.P. van der Walt. p. 36: Hugo slaag daarin om die eerste hou net-net met sy linkerarm af te keer, maar toe seil die kleiner man onder sy verdediging deur en hy ontvang tweehamerswaarhoue op die krop van sy maag wat hom snakkend vorentoe laat knipmes.
Le Roux, H. 1995. Bloedoffer vir Lilith. Pretoria: J.P. van der Walt. p. 104-105: Die lig in die oorkantste vertrek word oombliklik afgeskakel en meteens is dit doodstil behalwe vir diehamerswaarslae van sy hart.
Van Nierop, Leon. 1996. Die sielsmokkelaar. Johannesburg: Perskor. bl. 55-56: Hy sien die bekenderaafswarthare, die volmaakte gelaatstrekke, die vol, rooi mond en die glimlaggies in haar oë waaraan hy so gewoond geraak het.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 104: Brys het systeenkoolswartBMW voor die villa geparkeer.
Grové, H. 1983. Die kêrel van die Pêrel of Anatomie van 'n leuenaar: drie vertellings waarin die liefde ter sprake kom. Kaapstad: Tafelberg, 79: Die groen van sy oë isskemerswart, die pupille onnatuurlik groot.
Pieterse, R. 1985. Die Koningin van Skeba se tydmasjien. Pretoria: Daan Retief Uitgewers. p. 54: Buitekant is daar niks... net dieinkswartduisternis met die duisende derduisende blinkende, flonkerende sterre.
Leroux, E. 1962. Sewe dae by die Silbersteins. Kaapstad: Human & Rousseau, bl. 44: Tussen die verwaarloosde meisies met hulle armoedige bikini's enseningtaaibene van die mans, tussen almal met die groteske dierekoppe wat hulle gesamentlike masker is, beweeg Henry volkome uitgeslote op soek na Salome.
Van der Berg, Willem. 1953. Reisigers na nêrens. Kaapstad: Nasionale Boekhandel Beperk, bl. 98: Voor die wydope vensters fladder die gordyne stadig en lui en laat af en toe 'n geur van blomme, te soet na sy smaak, swaar enheuningtaai, die kamer binne.
Van Blerk, H.S. 2008. Braakland van die bose. Pretoria: Protea Boekhuis. bl. 24: Dis karee, taaibos, buffeldoring, soetdoring, bloubos, witstinkhout, deurmekaarbos, rosyntjiebos – 'n wye versameling bome, groot en klein, wat hier hulle staning het; hier almaldoodtevrede 'n bont boomfamilie saam.
Grové, H. 1983. Die kêrel van die Pêrel of Anatomie van 'n leuenaar: drie vertellings waarin die liefde ter sprake kom. Kaapstad: Tafelberg, 43: G.T. glimlag – oertevrede.
Van Nierop, L. 2000. Skrikkelkind: Girly se storie. Kaapstad: Tafelberg-Uitgewers. bl. 28: Dalk het daar iewers 'n mooi vrou weggekruip onder diemuisvaalhare en die moesies wat soos bosluise onder haar een oog gesit het.
Van Rooyen, Piet. 2005. Akwarius. Kaapstad: Tafelberg-Uitgewers. bl. 19: Deur aangewasemde ruite kan hy meeue in mistroostige groepies op die kaai sien sit, sommige helderwit, anderroetvaal
Blignault, Audrey. 1969. Een vreemdeling op de aarde. In: Trekvoëls: 'n Keur uit Afrikaanse Reisverhale met Inleiding en Aantekeninge deur AP Grové. Johannesburg: Voortrekker, bl. 134: Klein eilandjies — die grootste beslaan maar twintig akker — dor, doringvaal, met die enigste uitsig dié oor die see, eindelose blou myle van see en see en nogmaals see.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 149: Die omgewingstemperatuur was konstant en die lykneutvars.
Fourie, L. 2019. Op die rug van 'n olifant - laat die wiele draai. Plus 50. 14 (3) Julie: Dit is eers as ’n mens fyner begin kyk, dat jy die mooi raaksien – in die detail van die eeue-oue bouwerk, dieblinkvarsgroente en vrugte van die straatverkopers, die fyn handwerk te koop, die kleure van die vroue se sari’s, in die vriendelike gesigte van die mense en natuurlik die stringe gousblomme wat om jou nek gehang word om jou welkom te heet.
Leroux, E. 1962. Sewe dae by die Silbersteins. Kaapstad: Human & Rousseau, bl. 22: Hy probeer eers 'n gesprek met haar aanknoop en gesels oor die aangename partytjie, die sjarmante gaste, die interessante leefwyse van die Silbersteins, maar sy staanrotsvas, vierkantig voor hom, haar ogies met onbeweegbare haat op hom gerig.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 53: Die suidpunt van Afrika is dierotsvasteKaap Agulhas, maar deskundiges is nog altyd onseker waar die skeiding tussen die Atlantiese en die Indiese Oseaan is.
Rabie, J.S. 2004. Voor die muur. In: Een-en-twintig plus. Kaapstad: Human & Rousseau, bl. 73-74: Ons is bome van deernis wat in al die takke van ons skepping bewe; al die liefdevolle wetenskap van ons wil om skoonheid en 'nrotsvastedoel deur middel van die spel skep, sidder deur ons met 'n pylpunt pyn om ons nog meer aan te spoor.
Smit, Bartho. 2008. Die Keiser. (Drie-en-dertigste druk). Kaapstad:Perskor. bl.55: KEISERIN: Dis 'n lieflike dag buite, Majesteit. Hulle sê daar's nie meer plek vir 'n muis langs die strate nie – die mense staanbankvasingeryg om ons optog te sien.
C.M. van den Heever. 1935. Die Afrikaanse gedagte, bl. 104: Prof. T. J. Haarhoff is een van die vernaamste werkers in hierdie opsig. Hy gaan langs glad 'n ander weg te werk as die skoolvos, wat die hele ou beskawing weggesnoei het tot 'n aantalystervastereëls waarin jou opvatting pas of nie pas nie.
Hendriks, H. 1994. Een misdaad te veel. In: De Beer, L. (sames.). Vangnet: 32 speur- en misdaadverhale. Pretoria: J.P. van der Walt, p. 259: David Meiklejohn frons, kyk 'n oomblik uit die hoogte na die offisier en na na die bestuurder. "Wie is die meneer en weet hy met wie hy praat?" vra hydoodverbaas.
Marais, Danie. 2009. Al is die maan 'n misverstand. Kaapstad:Tafelberg-Uitgewers. bl.92 (Help): Toe ekmalverliefwas op jou / het jy sag en kaal vir my dankie, dankie gesê: / "Dankie dat jy my raakgesien het."
Van Nierop, Leon. 2012. Wolwedans in die skemer. Kaapstad: Tafelberg-Uitgewers. bl. 82: Sy loop met die trappe af tot by diehelderverligteparkeerterrein.
Bourliaguet, L. 1963 (1961). Verhale uit Limousin. Vertaal deur André P. Brink. (Le Berceau Limousin). Kaapstad: Human en Rousseau, bl. 42: 'nDoodverskrikteswerm kraaie het met hees krete in die lug rondgedraai en nie geweet waarheen hulle kon vlug nie.
Cornelius, Gert. 2008. Nagblom. In: Nagstories: laatnagverhale oor gruwels en die bonatuurlike. Swellendam: Twaalfuurkop Uitgewers. bl. 19: "Dis 'n soort wonderblom... 'n nagblom, want volgens wat Kerneels vertel, blom die dingallerverskriklikmooi in die laatnag..."
Antonissen, R. 1966. Spitsberaad: Kroniek van die Afrikaanse Lettere 1961-1965. Kaapstad: Nasou Beperk, p. 15: [...] ek moet darem mooi kyk of daar agter die skynbaardoodversletebeeldspraak-procédé dalk tog niks besonders skuilgaan nie.
Jaco, Paul. 2008. Die luiperds van Sh'ong. Kaapstad: Human & Rousseau. bl. 139: Buite vind ek Shuna penregop in haar boks, met 'ndoodverveeldeuitdrukking op haar gevreet.
François Verster. 2016. Omega, oor en uit: Die storie van 'n opstandige troep: Maar my mater het my manier van staan – boude uitgestoot en met 'nsiekverveeldeuitdrukking op my bakkies – blykbaar vermaaklik gevind.
Meyer, Deon. 2009. Karoonag en ander verhale. Kaapstad: Human & Rousseau. bl. 41: Hulle arresteer jou nie omdat jou vrou en jou lewe joudoodverveelnie. (as werkwoord gebruik)
Verster, F. 2013. Deur na Nebula Nege. Thompson Boekdrukkery, bl. 82: Hulle is almal mooier en skraler as sy, wat soos 'n baksteen gebou is en net sovaalverveligook.
Van Wyk, A. 2012. Wie is reg? Tien jaar se regspunte. Kaapstad: Tafelberg. p.222: Met die eerste oogopslag lyk die tegniese en vir vele menseoerverveligeterrein van rekeningkundige standaarde baie ver verwyderd van politiek van enige aard.
De Lange, Johann. 2008. Oer. In: Brink, André P. (samest.) Groot Verseboek. (Eerste uitgawe in drie dele). Kaapstad:Tafelberg-Uitgewers. bl.942: 'n oog soos jaspis enkwik- / vinnig, blits sonder deernis,
Swart, Keina. 2014. Bloujaar. Pretoria: Protea Boekhuis, bl. 16:"...gaan nie kuier nie... het dit net goedgedink om namens die gemeente julle gesin aan die Here op te dra..." hoor Rampie nog die dominee voordat hyslang-vinnigterug na sy kamer begin seil.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 55: Die klein onderdakstoep van Heer Halewijn sitstampvol.
De Lange, Johann. 2008. Laatherfs. In: Brink, André P. (samest.) Groot Verseboek. (Eerste uitgawe in drie dele). Kaapstad:Tafelberg-Uitgewers. bl.935: Die ouspens isboordensvolbottels.
De Lange, Johann. 2008. Laatherfs. In: Brink, André P. (samest.) Groot Verseboek. (Eerste uitgawe in drie dele). Kaapstad:Tafelberg-Uitgewers. bl.935: Die knus kombuis isskepvolskottels / heuning, room en deeg. Voëls in pare verlaat hul neste onder geute.
De Lange, Johann. 2008. Vrywillige balling. In: Brink, André P. (samest.) Groot Verseboek. (Eerste uitgawe in drie dele). Kaapstad:Tafelberg-Uitgewers. bl.934: Sy het voor die ruit bly staan / en sy het ruim en sterk gevoel / en haar hande waswindvolpapiere
Van Blerk, H.S. 2008. Braakland van die bose. Pretoria: Protea Boekhuis. bl. 49: Dan dreun die weer, giet die reëndruppels skielikemmersvoluit 'n wolk wat in 'n oogwenk swart en onheilspellend, swaardragtig van water geword het.
Venter, Eben. 2009. Die twee lewens van Johannes Jakobus (Japie) Leonard. In: Marais, Danie (samest.). As almal ver is: Suid-Afrikaners skryf huis toe. Kaapstad: Tafelberg-Uitgewers, bl. 196: Jare later, toe sy goeie huwelik en stabiele werkgrysvoosbegin raak het, het selfs die bruisende energie van sy ma daardie dag tussen die jagters, iets wat hy altyd bly vashou het, begin vervaag.
Jaco, Paul. 2008. Die luiperds van Sh'ong. Kaapstad: Human & Rousseau. bl. 80: Toe Tensy die deur oopmaak, spring sy uit en loop op die bedremmelde meisie af om haar snorbaarddoodvriendelikteen haar arm te skuur – nie in die minste bekommerd oor die verwoeste leersitplekke nie.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 96: Ek het gou agtergekom die beste is om net die blaarkoppe af te kap – om die stele op te kap is te veel werk – en dit so 'n tien dae lank in 'n komposhoop klam te hou totdat ditpapvroten so sag soos botter is.
Pieterse, R. 1985. Die Koningin van Skeba se tydmasjien. Pretoria: Daan Retief Uitgewers. p. 86: Hy het nou welskotvryweggekom toe hy en Adri op Mars gaan kuier het[...]
Swart, Keina. 2014. Bloujaar. Pretoria: Protea Boekhuis, bl. 39: "En nou: die trofee vir die belowendste tennisspeler," hoor hy meneer Steyn se bekende stem oor die mikrofoon. Nou is Rampiehaaswakker.
Meiring, Rouxnette. 2018. Snak: ||Hui !Gaeb Boek 2. Kaapstad: Tafelberg. p. 281: Later, toe almal tevrede en versadig in hulle slaapsakke lê, is Mohlomihelder wakker.
Van Nierop, L. 2013. Plesierengel. Kaapstad: Tafelberg. Agterbladteks: Plesierengel is 'n nuwe, aangepaste weergawe van Leon Van Nierop se 1998-blitsverkoper, maar dié slagkookwater-warm, onbevange en onbevrees vertel.
Verwey, P. 2015. Clint Eastwood van Wyk en die Moordenaarsklok. Kaapstad: Tafelberg, bl. 55: Budde is uiteindelik klaar. Dit was nie maklik nie. Dishondwarmen die sweet loop spinnerakke deur die stof op sy rooi wange.
Kotze, K. 1973. Oggendblom en bitterkalbas. Kaapstad: Human & Rousseau, bl. 13: Dit was duidelik dat hierdie nie maar net nog 'n meisie was wat Brand huis toe gebring het vir aandete nie; dit het uit die smeltwarm blik tussen hulle gespreek.
Human, M. 2017. Held in 'n oorpak. Pretoria: Romanza: “Mamma, man, maak nou gou, jy weet mos ek wil piepie,” skril die driejarige Karli se stemmetjie terwyl sy ongeduldig op haar pienk tekkies op die parkeerterrein se smeltwarm teer staan en trippel.
Ackermann, M.F. 2010. Satire, spraakvryheid, sensuur en siviele aanspreeklikheid en 'Portretjie en ander verhale'. Ongepubliseerde MA-verhandeling. Universiteit van Pretoria. bl. 69-70: Die gesteelde stoorkameruurtjies het intussen weer instelling geword, maar in die plek van diesmeulwarmpassie van vroeër, is daar nou 'n waardige, stil teerheid.
Van Blerk, H.S. 2008. Braakland van die bose. Pretoria: Protea Boekhuis. bl. 170-171: "Soos bedsere, net dieper, party kompleet of hulle daar met 'nhelwarmyster ingebrand is en byne ammal op plekke waar mens g'n bedsere kry nie."
Van Blerk, H.S. 2008. Braakland van die bose. Pretoria: Protea Boekhuis. bl. 57: "Tant Lenie, dis nogbrandwarm," waarsku sy die ouer vrou, wat die beker versigtig uit haar hande neem.
Meiring, Rouxnette. 2018. Snak: ||Hui !Gaeb Boek 2. Kaapstad: Tafelberg. p. 283: Die sand watbrand-warmdeur die dag was, is nou yskoud onder sy kaal voete.
Van Blerk, H.S. 2008. Braakland van die bose. Pretoria: Protea Boekhuis. bl. 76: Maar op 'n dag in die koringland, onder 'nbloedwarmmiddagson, toe nog net die laaste koring 'n yl strepie op die lande staan, word Barkus siek.
Van Blerk, H.S. 2008. Braakland van die bose. Pretoria: Protea Boekhuis. bl. 97: Sy is vir hom soos sy ma, mooi en onvergelyklik; soos Ousus, bloedwarmvan erbarming; en nie mooi, maar koud en vals nie.
Van den Heever, C.M.. 1935. Die Afrikaanse gedagte. Pretoria: J.L. van Schaik, bl.36: Om van 'n digter soos Gezelle oor te gaan na een soos Van de Woestijne, beteken om 'n rustige tuin te verlaat waar die songoud-warmgloei agter die blomme en takke en verhelderend val deur die hoë beskilderde rame van die Kerk en om daarvandaan te gaan na 'n koel-vogtige herfsveld, waar die swak strale van die ondergaande son bewe oor die sorgvuldig-versorgde kasplante en die wandelaar diep wegsak in die sagte, donker aarde.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 51: Ons eet hulle natuurlik ook wanneer hulle goudryp,swoelwarm', songebak en nog sag is.
Van Nierop, L. 2000. Skrikkelkind: Girly se storie. Kaapstad: Tafelberg-Uitgewers. bl. 84: Dis een van daardiehelwitwarmdae wanneer die Karoo vir sy eie hitte skrik. Wat selfs die horison nie meer bewe nie.
Gilfillan, Rita. 2013. 'Ydelheid der ydelheden'. In: Scheepers, Riana & Kleyn, Leti (samest.). Spoorvat: Jeugherinneringe van Afrikaanse skrywers. Pretoria: LAPA uitgewers, bl. 105: Oerweemoedigis die wysie wat sy so sit en neurie met daardie rokerige, deurgeslykte stem van haar.
Du Plessis, P.G. 2011. Fees van die ongenooides. bl. 171: Daar pik hoenders, langs 'n muur kou 'n bok 'n lap, voor hulle tussen die potklippe vrek 'n vuurwitwegin sy as onder 'n amper leë pappot.
Botha, L. 2015. Wonderboom: roman. Kaapstad: Queillerie, bl. 186: Teen die motorruit leun 'n lang, skraal figuur in swart geklee met 'npoeierwitgesig wat onder die swart bolhoed flits.
Aspe, Pieter. 2013. Die kinders van Chronos. (Vertaal deur Wium van Zyl). Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 266: Niemand het nog ooit diesneeuwitklawers aangeraak nie en dit sou ook nooit gebeur nie.
De Lange, Johann. 2008. Inval. In: Brink, André P. (samest.) Groot Verseboek. (Eerste uitgawe in drie dele). Kaapstad:Tafelberg-Uitgewers. bl.941: maak plek vir die ysblou lug, / vir klitsgras tussen landerye, / vetbruin sooie en groen / weiding,wolkwittroppe, 'n bron,
Hambidge, Joan. 2008. My jeug. In: Brink, André P. (samest.) Groot Verseboek. (Eerste uitgawe in drie dele). Kaapstad:Tafelberg-Uitgewers. bl.998: Ek loop deur die nuwe huis; / besigtig alles voetjie vir voetjie: / 'n engel wat harp speel / voor die hemelpoorte; / die Bybel-in-kalfsleer; / 'n skildery / wat iets uitblaker / van "haelwit gestapelde wolke" / en vele boeke oor die politiek / deur Verwoerd en Malan, / die wysvinger van P.W. / ook hier verewig.
Ferreira Jeanette. 1995. Die onsterflikes. Kaapstad: Human & Rousseau. bl. 9: Maar die ontvangsdame het reeds begin om op die Nederlanders met hullemeelwithare en hulle pienkgebrande velle, se talryke vrae te probeer antwoord.
Van den Heever, C.M. 1939. Laat vrugte Kaapstad: Nasionale Pers. 127-128: Mense kuier daarheen aan en vir 'n oomblik kyk hulle na die uitgeleefde, bleekgeel gesig, nou klein en verrimpel onder haar wit mussie, na die taai hande, wat soveel gewerk, soveel dinge op hulle regte plek laat staan het,lakenwithande wat nou vir goed gekruis lê op haar bors, op die wit nagkleed wat sy eenmaal, jare, jare gelede gedra het gedurende haar wittebroodsdae.
Verster, F. 2013. Deur na Nebula Nege. Thompson Boekdrukkery, bl. 323: Hier op die plat ou berg, waar die wind binne minute alles met 'n klam deken van doudruppels kan bedek, waar diewolwitmis menige ongeïnisieerde al gillend teen die kranse afgestuur het.
Karsten, Chris. 2011. Abel se lot. Kaapstad: Human & Rousseau. bl. 370: Tot dan sal sy goed kan uitrus in haar snoesige bed van kraakvars,skitterwitlinne, selfs 'n kussing onder haar kop.
Viljoen, Fanie. 2013. Nova:Sterreloper. Pretoria: LAPA Uitgewers. bl. 40: Die sand isdroomwiten na regs staan rotsplate tot waar die kuslyn weer in die verte wegdraai.
Venter, Eben. 2013. Wolf, wolf. Kaapstad: Tafelberg-uitgewers. bl. 76: 'n Breë en plat toonnael wat getuig van goeie voetgene, noukalkwiten net-net onderskeibaar van die vel op die brug van die voet, met 'n pienk rand regs waar die nael venynig die vlees binnedring.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 45: Wasbessies ryp oplaasspookwitop die bleek duine, en koekemakrankas se goue blindedermpies steek oornag uit droë vleigrond uit.
Venter, Eben. 2013. Wolf, wolf. Kaapstad: Tafelberg-uitgewers. bl. 223: Sissie, ooksiekwit, spring op, "Mattie," sy trippel agter om haar stoel om hom in te haal, vas te hou, maar hy druk haar weg en hol uit die eetkamer met ant Sannie wat vadoek voor die mond in die kombuisdeur kom staan het.
Die Afrikaanse Kortverhaalboek: Sewende, hersiene uitgaweGeargiveer 5 Maart 2016 op Wayback Machine. 2012. Toe sy op 'n dag 'n miernes ontdek onder haar sitkamervloer – dit was ná haar ouers se dood, toe sy alleen in die hoekhuisie in die dorp gewoon het – was sy baie omgekrap: die wriemelende, krioelende,ryswitinsekte – tonnels vol onder die hout.
Resensie in die Taalgenoot, Somer 2015, bl. 24, rakende Fragmente uit die Ilias (Homeros; vertaal deur Cas Vos): Die Griekse koning, Agamemmon ...se hart isvuurwitvan woede...(bl. 87) en hy sweer wraak.
Haarhoff, T.J. 1925. Die Romeinse boer. Kaapstad: J.L. van Schaik, p. 181: Selfs dan, toe Oeagriese Hebrus die hoof, afgeskeur van die marmerwit nek, in die middel van sy stroom afrol, het die blote stem en die koue tong met vlugtende asem uitgeroep: "Eurudice, a, ongelukkige Eurudice!" en "Eurudice" het die oewers oor die hele stroom weergalm.
Cornelius, Gert. 2008. Nagdwaler. In: Nagstories: laatnagverhale oor gruwels en die bonatuurlike. Swellendam: Twaalfuurkop Uitgewers. bl. 119-120: Hy kyk op na die bonkige gestalte bo hom, sien die dik bene in die kakie-uniform, die blink knope aan die tuniek, die rooi gesig met die blonde snor wathoringwydverby die rooi wange krul.
Rabie, J. 1982. 'n Boek vir Onrus. Kaapstad:Human & Rousseau, bl. 93: Ek sal nog net byvoeg ons herberg staan noghekwyd, hartwydoop langs die see, stoele, koffie en wyn gereed, hoe ons ook al soms mag klink of ons klae.
Leroux, E. 1962. Sewe dae by die Silbersteins. Kaapstad: Human & Rousseau, bl. 79: Braaivleis met bier in die sonlig saam met die slank Mrs Silberstein, haar blou rok oor die gras versprei, haar oë beskadu deur 'nwawielwyesonhoed, haar rus tot sluimering gesus deur die larie van paramour Van Eeden wat, hande agter die kop, op die naat van sy rug, sotto voce sy liefdesinspirasie in die son vertolk.
Høeg, P. 2023 (1992). Frøken Smillas fornemmelse for sne. Københaven: Gyldendal, s. 45: Han svinger øjeblikkeligt oglynsnart, som over for min mor, fra forurettelse til omsorg..
Bredendick, A. 2013. Die Jagd der Wölfin. Elbwood-Verlag, S. 80: DersteinalteOchse lag unter den Zweigen einer Fichte, als wollte die Taiga seinen Tod vor den Augen des Sommers verbergen.
Neeb, U. 2008. (2006). Die Siechenmagd: Historischer Frankfurt-Roman. 2. Auflage. Frankfurt am Main: Societäts-Verlag, S. 77: Dann verzichtet sie lieber auf ihren ersten Lohn und gehtbettelarmin die Fremde.
Mankell, Henning. 2005. Aus dem Schwedischen von Wolfgang Butt. Vor dem Frost: Roman München:Deutscher Taschenbuch Verlag, S. 253: Meine Mutter stirbt daran, daß sie mit einemblutarmenProkuristen lebt.
Glukhovsky, D. 2010. (2007). Sumerki: Dämmerung. München: Wilhelm Heyne Verlag: S. 171: ,,Der ist doch 'sturzbesoffen, Herr Hauptmann", bemerkte jemand anders nüchtern.
Vaqué, K. 2004. An der Hand Gottes: Von Pommern nach Südafrika. Pretoria: Varama Publishers. S.168: Mary warstockbetrunkenund hatte sich in meiner Bar ausgiebig bedient.
Mankell, Henning. 2005. Aus dem Schwedischen von Wolfgang Butt. Vor dem Frost: Roman München:Deutscher Taschenbuch Verlag, S. 70: Das Wasser war spiegelblank, im Hafenbecken schwamm ein Hund.
Brook, M. 2011 (2010). Die Eiserne See: Wilde Sehnsucht. (Übersetzerin: Beate Bauer). Köln: Egmont-Lyx Verlag. S. 266: In der Mitte des Raumes stand ein runder Teakholztisch [...] die mit saphirblauerundsmaragdgrünerSeide bezogen waren.
Hardebusch, C. 2009. Die Werwölfe. München: Heyne Verlag, eISBN 978-3-641-02978-4, S. 106: Das Gesicht des braunhaarigen Mannes wartotenbleich, die Augen aufgerissen, eine Hand vor der Brust verkrampf, mit der anderen deutete er in die Richtung der hohen Fenster
Hardebusch, C. 2009. Die Werwölfe. München: Heyne Verlag, eISBN 978-3-641-02978-4, S. 163: "Du bisttotenbleich. Du hast dich geschnitten, da im Gesicht."
Hardebusch, C. 2009. Die Werwölfe. München: Heyne Verlag, eISBN 978-3-641-02978-4, S. 418: Am oberen Ende der Treppe stand Valentine, des Gesichtschreckensbleich, in nicht mehr als ein dünnes Nachthemd gehüllt.
Stine, R.L. 2016 (1998). Gänsehaut: Der Werwolf aus den Fiebersümpfen. Aus dem amerikanischen Englisch von Günter W. Kienitz. Garbsen: cbj Kinder- und Jugendbuchverlag, S. 5: Ich blickte durchs Fenster zumkreidebleichenMond hinauf und lauschte.
Neeb, U. 2008. (2006). Die Siechenmagd: Historischer Frankfurt-Roman. 2. Auflage. Frankfurt am Main: Societäts-Verlag, S. 118: „Das kann doch gar nicht sein! Seit wann sind sie denn fort? So sagt es mir doch, ich bitt Euch!“, stammelt Mäu, diekreidebleichgeworden ist.
Fosar, G. & Bludorf, F. 1996. Das Erbe von Avalon: verborgene Geheimnisse in den europäischen Mysterien wiederentdeckt.. München: Herbig, p. 83: Unter lautem Puffen, wie bei einem knallenden Sektkorken, entlädt sich die Energie in einemgrellbuntenkosmischen Feuerwerk.
Glukhovsky, D. 2010. (2007). Sumerki: Dämmerung. München: Wilhelm Heyne Verlag: S. 48: Im Dickicht kaum zu sehen, doch dafür schon auf viele Meter hin zu riechen sind riesige, prallbunteBlüten, deren Duft dich schwindlig macht.
Glukhovsky, D. 2010. (2007). Sumerki: Dämmerung. München: Wilhelm Heyne Verlag: S. 164: Vor meinen Augen schwammenregenbogenbunteKreise, die sich mal weiteten, mal enger wurden, und mein Herz war schwer wie ein Pflasterstein.
Glukhovsky, D. 2010. (2007). Sumerki: Dämmerung. München: Wilhelm Heyne Verlag: S. 277: Draußen vor dem Fenster war esstockdunkel, doch ich war hellwach.
Fosar, G. & Bludorf, F. 1996. Das Erbe von Avalon: verborgene Geheimnisse in den europäischen Mysterien wiederentdeckt.. München: Herbig, p. 151: Aus ihr formte sich eine zweite Spirale, danach eine dritte, aus der einhaardünnerweißer Lichtstrahl kam, der meinen Hinterkopf berührte.
Fitzek, Sebastian. 2008. Das Kind: Psychothriller. München: Knaur, S. 199: Borchert sah einer Prostituierten hinterher, die mitholzsplitterdünnenBeinen apathisch über den Bürgersteig wankte.
Fosar, G. & Bludorf, F. 1996. Das Erbe von Avalon: verborgene Geheimnisse in den europäischen Mysterien wiederentdeckt.. München: Herbig, p. 153: Überhaupt macht der inzwischen 44jährige den Eindruck einesgrundehrlichen, geradlinigen Mannes, der sich trotz seiner nur geringen Schulbildung erstaunlich gewandt auszudrücken pflegt.
Kröhn, J. 2011. Tochter des Nordens. Köln: Bastei Lübbe. S. 418: Die Welt, nicht länger reich an Farben, sonderaschfahl,schien getäuscht worden zu sein von der trügerischen Sonne wie Gisla von Thure.
Vaqué, K. 2004. An der Hand Gottes: Von Pommern nach Südafrika. Pretoria: Varama Publishers. S.148:Ich wußte, Gott hatte zu mir gesprochen und war jetztfelsenfestdavon überzeugt, daß Sabine wieder völlig gesund werden würde.
Vaqué, K. 2004. An der Hand Gottes: Von Pommern nach Südafrika. Pretoria: Varama Publishers. S.151: Er wurde instockfinstererNacht zu ihr geschickt, um die Thronfolgerin zu zeugen.
Pausewang, G. 1984. Roman aus der Friedensbewegung. Verlag: Meier, Ravensburg. S. 64: Jeder steif an seinem Platz... Als ob wir einanderstockfremdwären – zufällig an diesem Tisch zusammengeraten.
Glukhovsky, D. 2010. (2007). Sumerki: Dämmerung. München: Wilhelm Heyne Verlag: S. 157: Am Ende war ich mitten in eine 'brandgefährlicheRäuberpistole geraten, deren Akteure hinter alten Büchern von unschätzbarem Wert her waren.
Angelowski, M. 2013. Der Werwolf von Köln. Hamburg: Hermann-Josef Emons Verlag. S. 201: "Vielleicht sind es seineweizengelbenHaare oder die zarten Finger, die sich nie in die Erde eines Ackers gegraben haben. Wer weiss das schon! Ich rate dir jedenfalls, sie dir aus dem Kopf zu schlagen!"
Brook, M. 2011 (2010). Die Eiserne See: Wilde Sehnsucht. (Übersetzerin: Beate Bauer). Köln: Egmont-Lyx Verlag. S. 311: Sie sah keine Zombies oder Menschen, und die wenigen Bäume, diekerzengeradein der Sonne standen, sahen trostlos und einsam aus.
Neeb, U. 2008. (2006). Die Siechenmagd: Historischer Frankfurt-Roman. 2. Auflage. Frankfurt am Main: Societäts-Verlag, S. 104: Und was mich anbetrifft, weißt du genau, dass ich schon mein halbes Leben hier bei den Aussätzigen wohne en ich bin immer nochkerngesund!
Fitzek, Sebastian. 2008. Das Kind: Psychothriller. München: Knaur, S. 64: 'Simon Sachs, unser Waisenkind', sagte der Pfleger und blieb nach wenigen Schritten vor einerunwettergrauenTür mit der Aufschrift 'Physiotherapie' stehen.
Fitzek, Sebastian. 2017. AchtNacht. München: Knaur Verlag, S. 334: KleinemausgraueKlebestreifen, mit denen Musiker lose Kabel sicherten und Aufbauanweisungen gaben, damit die Roadies wussten, an welcher Stelle sie die Verstärker zu plazieren hatten.
Brook, M. 2011 (2010). Die Eiserne See: Wilde Sehnsucht. (Übersetzerin: Beate Bauer). Köln: Egmont-Lyx Verlag. S. 140: IhrekatzengrünenAugen [...] verrieten, dass sie vor Zorn bebte [...]
Glukhovsky, D. 2010. (2007). Sumerki: Dämmerung. München: Wilhelm Heyne Verlag: S. 359: ...dass der 'stahlharteGriff der Miliz am Ende vielleicht doch stärker war als die tödliche Umarmung jener Fangarme...
Hammesfahr, P. 2009. Ein fast perfekter Plan: psychothriller. Reinbek bei Hamburg:Rowohlt Taschenbuch Verlag, p. 16: Still für sich dachte sie oft darüber nach,klammheimlichzu verschwinden.
Hardebusch, C. 2009. Die Werwölfe. München: Heyne Verlag, eISBN 978-3-641-02978-4, S.125:"Zwar ist Coppet Provinz, aber doch nicht derartig unzivilisiert", erwiderte Madame de Staël mit einemglockenhellLachen.
Glukhovsky, D. 2010. (2007). Sumerki: Dämmerung. München: Wilhelm Heyne Verlag: S. 371: BlutjungeMilizazubis mit Segelohren verjagten halbherzig einige Plünderer von den zerplatzten Vitrinen schicker Boutiquen...
Glukhovsky, D. 2010. (2007). Sumerki: Dämmerung. München: Wilhelm Heyne Verlag: S. 130: ... ich bemerkte weder denfrostkaltenWind, noch den einsetzenden Regen.
Glukhovsky, D. 2010. (2007). Sumerki: Dämmerung. München: Wilhelm Heyne Verlag: S. 104: Die Träume unterschieden sich im Wesentlichen nur durch die Umstände, unter denen ich entdeckte, dass mein Hund eigentlich gar nicht tot, sondern im Gegenteilquicklebendigund bei bester Laune war.
Kuegler, S. 2005 (2011). Dschungelkind. München: Knaur Taschenbuch Verlag. S. 78: Papa warhundemüde, völlig entmutigt und wusste nicht, was er tun sollte.
Neeb, U. 2008. (2006). Die Siechenmagd: Historischer Frankfurt-Roman. 2. Auflage. Frankfurt am Main: Societäts-Verlag, S. 125: Ich für mein Teil binhundemüde.
Kuegler, S. 2005 (2011). Dschungelkind. München: Knaur Taschenbuch Verlag. S. 74: So schnell es ging, wurde dieser Satz in drei verschiedene Sprachen übersetzt, und Papa standtodesmutigzwischen den Pfeilspitzen.
Mankell, Henning. 2005. Aus dem Schwedischen von Wolfgang Butt. Vor dem Frost: Roman München:Deutscher Taschenbuch Verlag, S.177:Er warklatschnaẞ, seine Stiefel waren lehmverschmiert, doch er kam mit groẞen Neuigkeiten.
Neeb, U. 2008. (2006). Die Siechenmagd: Historischer Frankfurt-Roman. 2. Auflage. Frankfurt am Main: Societäts-Verlag, S. 119: Erst jetzt bemerkt Mäu, wie durchgefroren sie ist und befreit sich nach und nach von denklitschnassenKleidungsstücken.
Fitzek, Sebastian. 2008. Das Kind: Psychothriller. München: Knaur, S. 64: DienagelneuenReifen surrten sanft über den glänzenden Fußboden, als Picasso den Rollstuhl wieder anschob.
Glukhovsky, D. 2010. (2007). Sumerki: Dämmerung. München: Wilhelm Heyne Verlag: S. 371: Alle Eichentüren an den Eingängen standensperrangelweit offenund würgten schäumende Ströme dreckversmierter, stolpernder und blinzelnder Passagiere hervor.
Neeb, U. 2008. (2006). Die Siechenmagd: Historischer Frankfurt-Roman. 2. Auflage. Frankfurt am Main: Societäts-Verlag, S. 78: „Abdecker, ich kann es kaum glauben, dass Ihr der Vater einer soastreinenTochter sein könnt!“
Mankell, Henning. 2005. Aus dem Schwedischen von Wolfgang Butt. Vor dem Frost: Roman München:Deutscher Taschenbuch Verlag, S.215:Sie war ein paar Jahre jünger als Linda, hattefeuerrotesHaar mit blauen Schleifen, und von einem Nasenloch zum Ohr führte eine Kette.
Brook, M. 2011 (2010). Die Eiserne See: Wilde Sehnsucht. (Übersetzerin: Beate Bauer). Köln: Egmont-Lyx Verlag. S. 140: Sie trug einrubinrotesSeidenkopftuch.
Brook, M. 2011 (2010). Die Eiserne See: Wilde Sehnsucht. (Übersetzerin: Beate Bauer). Köln: Egmont-Lyx Verlag. S. 163: Newberry trat zu ihr mittomatenrotemGesicht.
Neeb, U. 2008. (2006). Die Siechenmagd: Historischer Frankfurt-Roman. 2. Auflage. Frankfurt am Main: Societäts-Verlag, S. 290: Albert fällt auf, wieblitzsauberalles ist.
Glukhovsky, D. 2010. (2007). Sumerki: Dämmerung. München: Wilhelm Heyne Verlag: S. 307: Zwei Maler inblitzsauberenorangefarbenen Overalls waren gerade damit beschäftigt, die Decken nachzustreichen.
Mankell, Henning. 2005. Aus dem Schwedischen von Wolfgang Butt. Vor dem Frost: Roman München:Deutscher Taschenbuch Verlag, S.151: Irgendwo im Tivoli spielte ein Orchester, der Trompeter blies ständighaarscharfan den richtigen Tönen vorbei.
Brook, M. 2011 (2010). Die Eiserne See: Wilde Sehnsucht. (Übersetzerin: Beate Bauer). Köln: Egmont-Lyx Verlag. S. 202: Doch trotz seines trunkenen Zustands arbeitete sein Verstandmesserscharf.
Kröhn, J. 2011. Tochter des Nordens. Köln: Bastei Lübbe. S. 115: Als Gisla sich noch weiter vorbeugte, sah sie nicht nur Kirchen oder mächtige Römermauern, sonder auch kleine,windschiefeGebäude.
Glukhovsky, D. 2010. (2007). Sumerki: Dämmerung. München: Wilhelm Heyne Verlag: S. 266: ...das ich es einfach spannender fand, den Staub der Prärie mit den Hufen meines Pferds aufzuwirbeln undwindschiefeForts vor Rothäuten zu verteidigen...
Bredendick, A. 2013. Die Jagd der Wölfin. Elbwood-Verlag, S. 61: Ein anderes Mal wich derwindschnelleNodin zu spät seiner Beute aus und wurde vom Geweih einer Elchkuh gegen einen Fichtenstamm geschleudert.
Gerke, Stefanie. 2001. Ins dunkle Herz Afrikas. München: Droemer Knaur. S. 162: Es warpechrabenschwarzdraußen, die Wohnzimmerlampen spiegelten sich in den hohen, dunklen Fenstern, und der Fernseher lief, wie immer.
Neeb, U. 2008. (2006). Die Siechenmagd: Historischer Frankfurt-Roman. 2. Auflage. Frankfurt am Main: Societäts-Verlag, S. 112: Pechschwarze, volle Haare umrahmen ein herzförmiges Gesicht mit schräg geschnittenen hellgrünen Augen.
Angelowski, M. 2013. Der Werwolf von Köln. Hamburg: Hermann-Josef Emons Verlag. S. 250: Er hatte einen großen,bärenstarkenMann erwartet, stattdessen führte man ihm einen mickrigen Kerl mit vernarbtem Gesicht und gelben Haaren vor, stark gezeichnet von der langen Zeit im Verlies.
Glukhovsky, D. 2010. (2007). Sumerki: Dämmerung. München: Wilhelm Heyne Verlag: S. 291: ...bekam mein Hund einen heftigen Anfall von Panik. Eigentlich war er immer ein ausgeglichener, friedlicher Typ gewesen, doch an diesem Tag blieb erstocksteifauf der Schwelle des Zimmers stehen...
Hardebusch, C. 2009. Die Werwölfe. München: Heyne Verlag, eISBN 978-3-641-02978-4, S. 258:"Es geht nicht um mich", erklärte Esmeraldazuchersüßund wies auf Niccolo. "Das hier ist ein junger Mann, der den Bischof sprechen möchte."
Fitzek, Sebastian. 2008. Das Kind: Psychothriller. München: Knaur, S. 290: Dann taumelte er in den Wald hinein un wollte sein kaputtes Leben zurückhaben, das er vor zwei Tagen noch soabgrundtiefgehasst hatte.
Neeb, U. 2008. (2006). Die Siechenmagd: Historischer Frankfurt-Roman. 2. Auflage. Frankfurt am Main: Societäts-Verlag, S. 114: Demnach müsse der Täter sein Opferabgrundtiefgehasst haben, dass er ihm eine solche Qual zugefügt hätte.
Kuegler, S. 2005 (2011). Dschungelkind. München: Knaur Taschenbuch Verlag. S. 254: Es war für mich eintodtraurigerMoment, wie wir da mit unserem Boot abfuhren und schlieẞlich nur noch die Trauerlieder der Fayu weithin über den Fluss schallen hörten.
Fitzek, Sebastian. 2008. Das Kind: Psychothriller. München: Knaur, S. 384: Sterns Finger berührten diestaubtrockeneHaut der Frau, als er ihr den Schlüssel aus der Hand nahm.
Glukhovsky, D. 2010. (2007). Sumerki: Dämmerung. München: Wilhelm Heyne Verlag: S. 302: Selbst wenn ihrknochentrockenerVerstand wider Erwarten in der Lage wäre, meine Erklärung der Vorfälle aufzunehmen und zu glauben - was brachte das?
Fitzek, Sebastian. 2008. Das Kind: Psychothriller. München: Knaur, S. 233-234: Stern wurdespeiübel, als er erkannte, wie sinnbildlich die unechte Kulisse dieses Hauses für die gesamte Situation war, in der er seit wenigen Tagen steckte.
Pausewang, G. 1989 (2006). Die Wolke. Ravensburger Buchverlag. S. 77:Nur vor einem Supermarkt gab es Lärm: Scharen von Leuten packten die Kofferräume ihrer Wagenrandvollmit Lebensmitteln.
Glukhovsky, D. 2010. (2007). Sumerki: Dämmerung. München: Wilhelm Heyne Verlag: S. 324: Riesige weiße Flocken fielen langsam herab, schon hatten sich dicke, watteweicheSchneehaufen gebildet,...
Glukhovsky, D. 2010. (2007). Sumerki: Dämmerung. München: Wilhelm Heyne Verlag: S. 381: Du versuchst zu laufen, doch setzt du völlig vergeblich eingummiweichesBein vor das andere, ohne von der Stelle zu kommen.
Hardebusch, C. 2009. Die Werwölfe. München: Heyne Verlag, eISBN 978-3-641-02978-4, S. 106: Die übrigen Gäste hatten sich alle um denkalkweißenDichter versammelt, der schnell und hastig atmete, während Mary sein schweißfeuchtes Gesicht vorsichtig mit einer Serviette abtufte.
Hardebusch, C. 2009. Die Werwölfe. München: Heyne Verlag, eISBN 978-3-641-02978-4, S. 224: Gleichzeitig wurde der Verschlag an der anderen Seite aufgerissen, und ein zweiter Mann, mitschlohweißenHaaren und deutlich älter als der Junge am Fenster, erschien in der Öffnung.
Hardebusch, C. 2009. Die Werwölfe. München: Heyne Verlag, eISBN 978-3-641-02978-4, S. 58: Die langen roten Haare, die nun gelöst über ihren Körper hingen, bildeten einen reizvollen Gegensatz zu ihrermilchweißenHaut.
Brook, M. 2011 (2010). Die Eiserne See: Wilde Sehnsucht. (Übersetzerin: Beate Bauer). Köln: Egmont-Lyx Verlag. S. 139: Anders als das kugelförmige Schlachtschiff, das Sheffield gebaut hatte, trug die Lady Corsair einen langen,wolkenweißenBallon über dem hölzernen Schiff, [...]
Kuegler, S. 2005 (2011). Dschungelkind. München: Knaur Taschenbuch Verlag. S. 210: Sie war noch immerstinkwütend, das Papa es gewagt hatte, sie anzuschreien.
Fabbri, R. 2014. Masters of Rome: Vespasian V. London: Corvus. p. 90: Vibius kicked his mount forward, lookingdead aheadwith blank eyes; the Gallic and legionary cavalry streamed through the gap behind him unaware of what their legate was expecting of them.
Browne, Adam. 2020. Dogs of Mars: Dog from the Machine. Dayfly Publications, p. 11: Lost a lot of good dogs to these abominations. The black ones were the worst.Stone-coldkillers, every last one of 'em.
Browne, Adam. 2017. Imperium Lupi. Dayfly Publications, p. 558: The cocktail of poisons in Rafe's body would kill any of usstone dead...even you my Alpha.
Navarro, Y. 2005. Elektra. New York: Pocket Books, p. 143: Everything was lush and green and, except for their own breathing and the bugs, nearlychurch quiet.
Paulsen, R. & Fleeman, M. 2019. Voice Lessons: How a Couple of Ninja Turtles, Pinky and an Animaniac Saved My Life. Jersey City: Viva Editions. pp. 57: I came to realize that the margin of error in Hollywood wasrazor thin.
Dijzeul, L. 2007 (2008). Koude lente. Amsterdam: Anthos, p. 165:Alle wc's warenbrandschoon, en hij liep terug de gang in en stak op zijn beurt zijn hand op naar de beheerder.
D'Haese, M. 1979 (1967). "De terechtwijzing. In: Grové, A.P., De Pauw W. & Steyn, J.L. Nederlandse verhale van ons eie tyd. Kaapstad: Academica. p. 32: Toen werd hijlijkbleekomdat hij besefte dit tamelijk dubbelzinnig gezegde te hebben uitgesproken.
Mulisch, H. 1979 (1967). "Wat gebeurde er met sergeant Massuro?". In: Grové, A.P., De Pauw W. & Steyn, J.L. Nederlandse verhale van ons eie tyd. Kaapstad: Academica. p. 64: Het was intussenaardedonkergeworden, de lamp straalde als een planeet en ontwierp tegen de woudrand een supergriezeligheid van [...]"
Dijzeul, L. 2007 (2008). Koude lente. Amsterdam: Anthos, p. 195:Hoewel hij niet verwachtte iets te zullen aantreffen, opende hij alle kastdeurtjes en vond een halfvergane muis naast een roestig blik doperwten van een merk dat al jaren niet meer in de handel was. Hij droeg het lijkje aan dedraaddunnestaart naar buiten.
Dijzeul, L. 2007 (2008). Koude lente. Amsterdam: Anthos, p. 233:Hij had opdracht gegeven de verwarming in het kamertje open te draaien, en het was er inmiddelsbloedheet.
Vandeloo, J. 1979 (1967). "De Croton". In: Grové, A.P., De Pauw W. & Steyn, J.L. Nederlandse verhale van ons eie tyd. Kaapstad: Academica. p. 96: Ze zijn allemaalrotjaloersop de croton, denkt hij.
Dijzeul, L. 2007 (2008). Koude lente. Amsterdam: Anthos, p. 63:De hele eindeloze dag was gevuld met uitsluitend negatieve feiten, en hoewel hijdoodmoewas en licht in zijn hoofd omdat hij niet had geluncht, besloot Vegter zichzelf te trakteren op een blik op het huisje.
Dijzeul, L. 2007 (2008). Koude lente. Amsterdam: Anthos, p. 125: 'Ik denk niet dat er aanleiding is om bang te zijn,' zei Talsma. Ze liepen met hem mee de gang in en hij zag degloednieuweveiligheidsketting die aan de deur was bevestigd. 'Maar een goed slot is natuurlijk nooit verkeerd'.
Vandeloo, J. 1979 (1967). "De Croton". In: Grové, A.P., De Pauw W. & Steyn, J.L. Nederlandse verhale van ons eie tyd. Kaapstad: Academica. p. 95: Ziezo, dan weten de bezoekers er alles van en ze hoeven alleen maarstomverbaasdhet hoofd te schudden om meneer H. volmaakt gelukkig te maken.
Naeff, T. 1928 (1965). Klein avontuur. Amsterdam: Em. Querido's Uitgeverij. bl. 55: En zij vestigde daarbij, onbewust en volstrekt zonder bedoeling, haar ogen, waarin de liefde leefde, op dekurkblekeapotheker tegenover haar, die al in geen twintig jaren de grenzen overschreden had.
De Vries, D. ChinaAls je je raampje vijf centimeter opendraait en een seconde de anderekant opkijkt, kruipt er tot je niet geringe verbazing eenpalingdunChineesje naarbinnen.
Kuegler, S. 2007 (2006). Terug naar de jungle. Vertaler: Katja Hunfeld. Amsterdam:Sirene, p. 55: Dankzij het fantastische uitzicht over het woud waren wedolenthousiastover onze nieuwe huisvesting.
Naeff, T. 1928 (1965). Klein avontuur. Amsterdam: Em. Querido's Uitgeverij. bl. 41: Hetnaaldfijnkerktorentje stak, als met sille vinger, flauw op uit de neveligheid, om hem de plek te wijzen.
Dijzeul, L. 2007 (2008). Koude lente. Amsterdam: Anthos, p. 57:In zijn kamer stond Vegter voor het raam en keek naar het eetcafé aan de overkant, waargoudgeellicht door de beslagen ruiten scheen.
Naeff, T. 1928 (1965). Klein avontuur. Amsterdam: Em. Querido's Uitgeverij. bl. 30: Want de ouders hadden aan deze kindervrijage tussen dekerngezondeknaap en het zwakke dochtertje uit de Overijsselse pastorie nooit betekenis willen hechten en de moeder wist niet te benaderen wat er omging in de gesloten jongen, met de lengte en het lichaam van een man en de blaauwe oopopslag van een kind.
Kuegler, S. 2007 (2006). Terug naar de jungle. Vertaler: Katja Hunfeld. Amsterdam:Sirene, p. 44: Vooral niet bij regen, wanneer de versleten planken ook nog eensspekgladwaren.
Mulisch, H. 1979 (1967). "Wat gebeurde er met sergeant Massuro?". In: Grové, A.P., De Pauw W. & Steyn, J.L. Nederlandse verhale van ons eie tyd. Kaapstad: Academica. p.71: Ik zag dat heel dat Europese land er anders uitzag dan nu, sprookjesachtiger, warmer, olijfgroen, met bizarremuisgrijzerotsen die tussen de huizen uit de grond groeiden...[...]
Naeff, T. 1928 (1965). Klein avontuur. Amsterdam: Em. Querido's Uitgeverij. bl. 107: Zij zag een blootgewoeld voetje eronderuit glippen...pop-klein, kleiner dan zij nog ooit een menselijke voet had gezien, de teentjes als een rijtje pepermuntjes onder tegen de rozige voetbal gedrukt, en het glimmend hieltje, dat scherp als een wigje toeliep.
Naeff, T. 1928 (1965). Klein avontuur. Amsterdam: Em. Querido's Uitgeverij. bl. 118: En zij wist niet wat daaraan toe te voegen, zóappelkleinkwam haar, het middelpunt der zware wol-verschuivingen, onder een totemutsje met kolossale pluim, het rimpelgezichtje en dit menselijk wezen voor.
Naeff, T. 1928 (1965). Klein avontuur. Amsterdam: Em. Querido's Uitgeverij. bl. 77: En ik vrees, dat iklevenslangals de roepende in de woestijn zal blijven naar de goede Mens, deze, of een andere, aan wie ik mijn schuld, en die mijner reisgenoten, zal mogen voldoen.
Naeff, T. 1928 (1965). Klein avontuur. Amsterdam: Em. Querido's Uitgeverij. bl. 53: Zij droeg een jurkje uit een sjaal geknipt, zóvlinderlichten ingepind, zó heupeloos en strak, dat er geen hemdje onder scheen, ternauwernood een lijfje.
Dijzeul, L. 2007 (2008). Koude lente. Amsterdam: Anthos, p. 187:Ze werdhondsmisselijkvan de chemokuren, en de medicijnen die ze had gekregen om dat te bestrijden, hielpen niet erg.
Naeff, T. 1928 (1965). Klein avontuur. Amsterdam: Em. Querido's Uitgeverij. bl. 146: Vorbei Frankfurt,' herhaalde hij onbewogen, als hadden zomin deradijs-rondepaarlen in de oren van mevrouw Tuk, als de gekeerde demi-saison van de oude professor, die zich door haar verdringen liet, zijn aandacht bereikt.
Mulisch, H. 1979 (1967). "Wat gebeurde er met sergeant Massuro?". In: Grové, A.P., De Pauw W. & Steyn, J.L. Nederlandse verhale van ons eie tyd. Kaapstad: Academica. p. 66: Metkogelrondeogen stond hij in de tent te wankelen, als een robot, van het ene been op het andere.
Naeff, T. 1928 (1965). Klein avontuur. Amsterdam: Em. Querido's Uitgeverij. bl. 122: Granaat-roodwerd het kinderhoofdje met het wijde, fronselende vel...
Dijzeul, L. 2007 (2008). Koude lente. Amsterdam: Anthos, p. 258: 'Hij is rijp,' zei Talsma. In het doodse licht van de tl-buizen leek zijn gezicht een pentekening van Toorop. De jukbeenderenmesscherp, de holtes eronder inktzwart.
Naeff, T. 1928 (1965). Klein avontuur. Amsterdam: Em. Querido's Uitgeverij. bl. 115: Het eerste jaar... toen van heinde en ver de vrienden naar het melodieuze huisje kwamen en 's avonds op hetdoodstilgazon Michaels viool al wat geen woorden vond naar de sterrenhemel opzong.
Naeff, T. 1928 (1965). Klein avontuur. Amsterdam: Em. Querido's Uitgeverij. bl. 153: Klaarwakkerwerd zij van de inspanning en van de vloeken, die in alle talen haar achterna gonsden.
Dijzeul, L. 2007 (2008). Koude lente. Amsterdam: Anthos, p. 206:Gefascineerd staarde hij naar het dijbeen, waarvan demelkwittehuid zichtbaar was rond een grapende wond, en hij was vagelijk verwonderd dat de werkelijkheid van rauw, bloedende vlees de beelden zoals hij die van de televisie kende overtrof.
Dijzeul, L. 2007 (2008). Koude lente. Amsterdam: Anthos, p. 230:Haar ogen zwierven door de kamer, gleden langs de planten, het vijvertje, dehagelwittevitrage.
Naeff, T. 1928 (1965). Klein avontuur. Amsterdam: Em. Querido's Uitgeverij. bl. 155: Een oude vrouw zat daar, met in haar schoot hetwaswitgezicht van een jongere, een meisje, dat zij tussen haar rimpelhanden koesterde.
Vandeloo, J. 1979 (1967). "De Croton". In: Grové, A.P., De Pauw W. & Steyn, J.L. Nederlandse verhale van ons eie tyd. Kaapstad: Academica. p. 93: In een paar maande heeft de croton zich hierwonderwelaangepast.
Dijzeul, L. 2007 (2008). Koude lente. Amsterdam: Anthos, p. 283:De alcohol had zijn armen en benenloodzwaargemaakt, en nog meer bier zou de vermoeidheid alleen maar versterken.
Streuvels, S. 1965 (achttiende druk). De oogst. Brugge: Desclée de Brouwer, bl. 41: 't Wasgrijmselzwarteavond reeds als Rik opschoot en wist dat 't al leugens waren en zinsbedrog!