From Wikipedia, the free encyclopedia
Henry Wadsworth Longfellow (27 Februarie 1807, Portland, Massachusetts. [nou in Maine ] – 24 Maart 1882 , Cambridge, Massachusetts) was die mees populêre Amerikaanse digter van die 19de eeu.
Henry Wadsworth Longfellow | |
|---|---|
 Henry Wadsworth Longfellow soos gefotografeer deur Julia Margaret Cameron in 1868 | |
| Gebore | 27 Februarie 1807 |
| Sterf | 24 Maart 1882 (op 75) Cambridge, Massachusetts, V.S.A. |
| Alma mater | Bowdoin College |
| Beroep | Digter Professor |
| Eggenoot | Mary Storer Potter Frances Elizabeth Appleton |
| Kinders | Charles Appleton Longfellow Ernest Wadsworth Longfellow Fanny Longfellow Alice Mary Longfellow Edith Longfellow Anne Allegra Longfellow |
| Handtekening | |
 | |
Longfellow het privaatskole bygewoon en was ook ingeskryf by Portland Academy. Hy studeer in 1825 aan Bowdoin College. Op universiteit is hy veral aangetrokke tot die romanse van Sir Walter Scott en Washington Irving se Sketch Book. Sy poësie verskyn spoedig in nasionale tydskrifte. Hy was so vernuftig met vertalings dat hy 'n professoraat in moderne tale aangebied is, mits hy na sy graduasie eers in Europa studeer.
Op die Europese vasteland het hy Frans, Spaans en Italiaans studeer. In 1829 keer hy terug na die Verenigde State om 'n professor en bibliotekaris aan Bowdoin te word. Hy skryf en redigeer handboeke, en vertaal gedigte en prosa. Hy skryf ook essays oor die Franse, Spaanse en Italiaanse literatuur, maar voel tog geïsoleerd. Toe 'n professoraat aan Harvard aan hom gebied word, met 'n verdere geleentheid om na die buiteland te reis, aanvaar hy die aanbod en vertrek in 1835 na Duitsland. Tydens hierdie reis besoek hy Engeland, Swede en Nederland.
In 1835, bedroef oor die dood van sy eerste vrou met wie hy in 1831 getroud is, vestig hy hom op Heidelberg, waar hy onder die invloed van die Duitse Romantiek val. In 1836 keer Longfellow terug na Harvard en vestig hom in die beroemde Craigie House, wat later aan hom gegee is as 'n huweliksgeskenk toe hy weer in 1843 trou. Sy reissketse, Outre-Mer (1835), was egter nie geslaagd nie. In 1839 publiseer hy "Voices of the Night", wat die gedigte "Hymn to the Night", "The Psalm of Life" en "The Light of the Stars" bevat en onmiddellik gewild word. In dieselfde jaar publiseer Longfellow "Hyperion", welke roman sy Europese reise idealiseer. In 1841 verskyn sy "Ballad and Other Poems", wat gunstelinge soos "The Wreck of the Hesperus" en "The Village Blacksmith" bevat en opspraak wek. Die anti-slawerny sentimente wat hy in "Poems on Slavery" (1842) uitdruk bevat egter nie die menslikheid en krag van John Greenleaf Whittier se veroordelings oor dieselfde tema nie. Longfellow was meer tuis in "Evangeline" (1847), 'n verhalende gedig wat byna elke belese huis in die Verenigde State bereik. Dit is 'n sentimentele verhaal van twee minnaars wat geskei word wanneer Britse soldate die "Acadians" (Franse koloniste) verdryf uit die huidige Nova Scotia. Die minnaars, Evangeline en Gabriel, word jare later herenig, soos wat Gabriel aan't sterf is.
Longfellow was 18 jaar lank voorsitter van Harvard se program vir moderne tale, en verlaat in 1854 die onderwys. In 1855, met Henry Rowe Schoolcraft se twee boeke oor die Indiese stamme van Noord-Amerika as basis en die Finse epos Kalevala as medium, skep hy "The Song of Hiawatha" (1855). Dit vind dadelik aanklank by die publiek. Hiawatha is 'n Ojibwa-Indiaan, wat na verskillende mitiese prestasies sy mense se leier word en met Minnehaha trou, voordat hy na die Eilande van die Geseëndes vertrek. Beide die gedig en die meter was al dikwels voorwerpe van parodie. Longfellow se omvangryke gedig, getiteld "The Courtship of Miles Standish" (1858), was ook 'n groot sukses. Sy tweede vrou se dood in 1861, nadat sy per ongeluk haar rok aan die brand steek, dompel hom in rou. Hierna is hy gedryf deur 'n behoefte aan geestelike verligting en vertaal hy Dante Alighieri se Goddelike Komedie, wat een van die mees noemenswaardige vertalings van die werk op daardie tydstip is. Hy skryf ook ses sonnette oor Dante, wat van sy beste gedigte is.
The Tales of a Wayside Inn, wat rofweg geskoei is op die Canterbury Tales van Geoffrey Chaucer en in 1863 gepubliseer is, onthul sy talent vir vertellings. Die eerste gedig, getiteld "Paul Revere's Ride", het 'n nasionale gunsteling geword. Hierdie volksballade is geskryf in 'n anapestiese tetrameter wat bedoel is om aan 'n perd se galop te herinner. Dit roep 'n held van die Amerikaanse Rewolusie en sy beroemde "middernagtelike rit" op om die Amerikaners te waarsku oor die dreigende Britse aanval op Concord, Massachusetts. Alhoewel dit histories onakkuraat is wat Revere se rit betref het die gedig 'n Amerikaanse legende geskep. Longfellow publiseer in 1872 Christus: A Mystery. Dit was veronderstel om sy meesterstuk te wees, en bestaan uit 'n drieluik wat van die begin daarvan oor die Christendom handel. Hy volg hierdie werk op met twee fragmentariese dramatiese gedigte, "Judas Maccabaeus" en "Michael Angelo." Maar sy genialiteit het nie in dramatiese werke gelê nie, soos hy vroeër in "The Spanish Student" (1843) getoon het. Lank na sy dood in 1882 sou daar tot die gevolgtrekking gekom word dat hierdie verwaarloosde latere werke van sy mees effektiewe skryfwerk bevat.
Gedurende sy leeftyd is Longfellow beide tuis sowel as in die buiteland bewonder. In 1884 is hy vereer deur 'n borsbeeld in die Poets 'Corner van Westminster Abdy in Londen. Hy was die eerste Amerikaner wat op die wyse vereer is.
Die kenmerkende eienskappe van Longfellow se poësie is sagmoedigheid, eenvoud en 'n romantiese visie wat deur melancholie oorskadu word. Longfellow het oor uitstekende metriese vaardighede beskik, maar kon nie daarin geslaag om die Amerikaanse gees soos sy groot tydgenoot Walt Whitman vas te vang nie. Voorts ontbreek emosionele diepte en verbeeldingskrag in sy werk. Enkele jare na die dood van Longfellow het 'n geweldige reaksie teen sy poësie posgevat, terwyl kritici sy konvensionele gesindheid verwerp het.
Hierdie felle kritiek was miskien net so ongebalanseerd as die bewondering wat hy gedurende sy leeftyd ontvang het. Sommige van die sonnette en ander lirieke deur Longfellow is steeds van die beste digkuns in die Amerikaanse oeuvre, en "Hiawatha", "The Wreck of the Hesperus", "Evangeline" en "Paul Revere's Ride" het deel van die Amerikaanse tradisie en -erfenis geword. Longfellow se gewildheid het gehelp om die waardering vir poësie in sy land te verhoog, en hy het 'n belangrike rol gespeel om Europese kulturele tradisies onder die aandag van Amerikaanse gehore te bring. [1]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
