Guarneri (Italiaanse uitspraak: ɡwarˈnɛːri), dikwels na verwys in die verLatynse vorm Guarnerius is die familienaam van 'n groep uitsonderlike vakmanne en makers van strykinstrumente wat afkomstig was van Cremona in Italië. Hulle het die 17de en 18de eeue geleef, en hul aansien is vergelykbaar met die van die Amati- en Stradivari-families.
- Andrea Guarneri (c. 1626 - 7 Desember 1698) was vanaf 1641 tot 1646 'n vakleerling in die werkswinkel van Nicolo Amati. Hy het van 1650 tot 1654 teruggekeer na Amati om viole te maak. Sy vroeëre instrumente is oor die algemeen gebaseer op die "Grootse Amati" patroon, maar kon egter nie die sofistikasie van Amati se eie instrumente behaal nie. Andrea Guarneri het 'n aantal goeie altviole gemaak, waarvan een deur William Primrose gespeel is.
Twee van Andrea se seuns het hul vader se tradisies voortgesit:
- Pietro Giovanni Guarneri (Pietro da Mantova) (18 Februarie 1655 - 26 Maart 1720) het vanaf omstreeks 1670 tot sy huwelik in 1677 in sy vader se werkswinkel gewerk. Hy was teen 1683 in Mantua gevestig waar hy as beide 'n musikant en vioolmaker gewerk het. Sy instrumente is oor die algemeen van 'n fyner gehalte as sy vader s'n, maar is as gevolg van sy beoefening van twee loopbane skaarser. Joseph Szigeti het een van sy instrumente bespeel.
- Giuseppe Giovanni Battista Guarneri (filius Andreae) (25 November 1666 - 1739 of 1740). Hy was Andrea se jonger seun, en het by sy vader se besigheid in Cremona aangesluit, en dit in 1698 geërf. Hy word gereken as een van die grootste vioolmakers van alle tye, alhoewel hy gesukkel het om met Stradivari, 'n alomteenwoordige mededinger, te kompeteer. Vanaf omstreeks 1715 is hy bygestaan deur sy seuns, en waarskynlik Carlo Bergonzi.
Giuseppe Giovanni Battista was die vader van twee verdere instrumentmakers:
- Pietro Guarneri (Pietro da Venezia) (14 April 1695 - 7 April 1762). Hy het die bestaan in Casa Guarneri ongerieflik bevind en Cremona in 1718 verlaat en nooit weer teruggekeer nie. Hy het hom uiteindelik in Venesië gevestig. Daar het hy die tegnieke van sy vader vermeng met die Venesiaanse styl. Hy het waarskynlik saam met Domenico Montagnana en Carlo Annibale Tononi gewerk. Die eerste oorspronklike instrumente uit sy Venesiaanse tyd dateer uit 1730. Sy instrumente is skaars en so wyd geprese en hooggeag as die van sy vader en oom. Een van sy tjellos is deur Beatrice Harrison bespeel.
- Bartolomeo Giuseppe Guarneri (del Gesù) (21 Augustus 1698 - 17 Oktober 1744). Hy is al bestempel as die grootste vioolmaker van alle tye. Giuseppe is bekend as del Gesù ("van Jesus") vanweë die feit dat sy etikette altyd die karakters I.H.S. (iota-eta-sigma, 'n Griekse afkorting bekend as 'n Christogram, bevat het). Sy instrumente het beduidend afgewyk van die familietradisie, en het sy eie unieke styl versinnebeeld. Slegs die viole van Stradivari word hoër geag, terwyl sommige argumenteer dat del Gesù se instrumente superieur tot die Stradivari is. Die befaamde vioolvirtuoos en komponis Niccolò Paganini se gunsteling instrument, Il Cannone Guarnerius, was 'n Guarneri del Gesù viool uit 1743. Die Lord Wilton-Guarneri del Gesù viool wat in 1742 gemaak is het aan Yehudi Menuhin behoort. Daar word geglo dat del Gesù se laaste werk die Ole Bull is, 'n Guarneri del Gesù viool uit 1744.[1]
Ander 20ste eeuse 'del Gesù' spelers sluit Arthur Grumiaux, Jascha Heifetz, Leonid Kogan, Kyung-Wha Chung, Michael Rabin, Joseph Silverstein, Isaac Stern, Pinchas Zukerman, Charles Fleischman, Robert McDuffie, Itzhak Perlman, Midori Goto, Rachel Barton Pine, Henryk Szeryng, Sarah Chang, Leila Josefowicz en wyle Eugene Fodor in.
Die geskiedenis van die Guarneri familie is deels onseker. Anthony J. Guarnieri skryf, "Giuseppe del Gesù en Pieter van Venesië kon dalk neefs gewees het eerder as broers, en Pieter van Venesië kon dalk die seun van Pieter van Mantua gewees het."[2]
"Signor Giovanni de Piccolellis het in 1885 die argiewe by die kerk van San Donato in Cremona vir inligting oor die Guarneri-familie geraadpleeg. Sy bevindinge, wat in 1886 gepubliseer is in die manuskrip getiteld "LIUTAI ANTICHI e MODERNI", wat nou aanlyn beskikbaar is in PFD-formaat op Google Books toon duidelik aan dat Joseph Guarneri 'del Gesu' die seun was van Gian Battista Guarneri: wat op sy beurt die jonger broer van Andrea Guarneri was."[3][4]
Sommige van die wêreld se bekendste violiste soos byvoorbeeld Niccolò Paganini, Jascha Heifetz en Yehudi Menuhin het Guarneri's bo Stradivari's verkies. Die gemiddelde Stradivari is sterker in die 200 Hz en 250 Hz bande en bo 1.6 kHz. Guarneri viole is ook bekend om die agtervoegsel Del Gesù, te wete Giuseppe Guarneri se bynaam, Del Gesù. Del Gesùs is oor die algemeen sterker van 315 Hz tot en met 1.25 kHz. Hierdie verskille word waargeneem as 'n meer briljante klank en sterker fundamentele van die laagste note van die Stradivari, teenoor 'n donkerder klank in die del Gesùs.[5]
'n Guarneri-viool is die sentrale voorwerp in een van Andrea Camilleri se hoof Montalbano romans getiteld "La Voce del violino" (Die stem van die viool).
In die somer van 2010 is die ex-Vieuxtemps Guarneri del Gesù, 'n viool wat in 1741 deur Bartolomeo Giuseppe Guarneri gebou is, te koop aangebied tydens 'n veiling, met 'n aanvangsbod van $18 miljoen, die hoogste prys wat al ooit vir 'n musikale instrument gevra is. Die viool is later vir 'n onbekende bedrag verkoop en die lewenslange gebruik daarvan is aan Anne Akiko Meyers verleen.[6][7]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
