Betaverval

In kernfisika is betaverval (β-verval) 'n tipe radioaktiewe verval waar 'n betadeeltjie ('n elektron of positron) van 'n atoomkern vrygestel word. Betaverval is 'n proses wat die optimale verhouding van protone en neutrone in 'n atoom veroorsaak.

Betaverval word bemiddel deur die swak krag. Daar is twee subtipes betaverval: beta minus en beta plus. Beta minus (β⁻)-verval produseer 'n elektron, terwyl beta plus (β⁺)-verval die vrystelling van 'n positron veroorsaak; daar word dus daarna verwys as positronvrystelling.

'n Voorbeeld van elektronvrystelling (β⁻-verval) word gewys wanneer koolstof-14 verval na stikstof-14:

${\displaystyle \mathrm {~_{6}^{14}C} \rightarrow \mathrm {~_{7}^{14}N} +e^{-}+{\bar {\nu }}_{e}}$

'n Voorbeeld van positronvrystelling (β⁺-verval) word gewys met magnesium-23 wat na natrium-23 verval:

${\displaystyle \mathrm {~_{12}^{23}Mg} \rightarrow \mathrm {~_{11}^{23}Na} +e^{+}+\nu _{e}}$

Sien ook

• Atoom
• Alfaverval