Afrikaanse skrywer From Wikipedia, the free encyclopedia
Anoeschka von Meck (gebore 25 Maart 1967) is ’n Afrikaanse skrywer.[1]
Anoeschka von Meck is op 25 Maart 1967 as die oudste van 6 kinders gebore (Shando, Dewald, Erik, Rachel en Bijon). Die gesin (haar ma en boere-stiefpa) het in die distrik Mariental gewoon en later na Hentiesbaai aan die kus verhuis. Haar biologiese pa was die flambojante Vloog Theron, wat berugtheid verwerf het met sy vele twyfelagtige sakebedrywighede in Suid-Afrika en Amerika nadat hy aanvanklik een van die mees briljante regstudente aan die Universiteit van Stellenbosch was.[verwysing benodig] Daar is aanvanklik verwag dat hy die jongste regter ooit in die land sou wees, maar ná sy skorsing en die daaropvolgende dood van sy pa, het Vloog nooit herstel nie.
Vloog verlaat Suid-Afrika vir Wallis in 1977, maar vestig hom later in Palm Springs, Kalifornië. Nadat hy daar tronkstraf uitgedien het, keer hy na byna drie dekades terug na Suid-Afrika. Hy was in Desember 2009 in ’n motorongeluk betrokke en kort daarna oorlede. Haar ma is ’n nooi Weich en predikantsdogter, wat Anoeschka by geboorte na die Russies-Pruisiese barones Anoeschka von Meck vernoem en haar dan so laat registreer het.
Von Meck het gematrikuleer aan Lynchburg Christian Academy in die Amerikaanse deelstaat Virginië, maar was voorheen 'n kosganger aan die Hoërskool De Villiers Graaff, Villiersdorp. Ná matriek loop sy klas aan die Saddleback-gemeenskapskollege en ook aan Mission Viejo, voor sy na San Francisco verhuis om aan die John F. Kennedy-universiteit in te skryf. Ná twee jaar se studies word Von Meck gedwing om na Namibië terug te keer weens 'n onverwagte besering.
Sy verwerf 'n B.A.-graad aan die Universiteit van Kaapstad voor sy oorskuif na die Universiteit Stellenbosch, waar sy 'n Hoër Onderwysdiploma en M.A.-graad in Antieke Oosterse Studies (Egiptologie) met lof behaal. Ná 'n tydperk van reis, stem sy in om 'n ruk lank as koshuismoeder en kinderversorger by ’n kinderhuis op Robertson te gaan werk. In 2019 voltooi Von Meck haar doktorsgraad aan die Universiteit van Pretoria in Kreatiewe Skryfkuns en ontvang ook 'n toekenning vir besondere navorsing vir haar tesis, 'Vet in fiksie. 'n Foucauldiaanse kritiese diskoersanalise van die liggaamsbeskouing van vetsugtige protagoniste in uitgesoekte hedendaagse Noord-Amerikaanse vetfiksie.'
In 2001 begin sy haar loopbaan as joernalis by Republikein in Windhoek en sou later vir verskeie gemeenskapskoerante in Suid-Afrika werk. Uiteindelik word sy as senior verslaggeefster by Rapport, Kaapstad, aangestel. Von Meck wen verskeie pryse as joernalis sowel as skrywer.
Sy trek in 1994 die eerste keer aandag as skryfster wanneer haar kortverhaal “Bokse met druiwe en drome” in die versamelbundel “Lyfspel / Bodyplay” onder redaksie van Rachelle Greeff opgeneem word. Haar debuut is met die roman “Annerkant die longdrop”,[2] wat handel oor ’n dwelmverslaafde student op Stellenbosch, Ginkelsnoek, se soeke na die sin van die dinge uit haar verlede en die hede en die toekoms. Die hoofkarakter is lief vir reis en haar reise deur verskillende landskappe word gevul met karakters soos Oom Boekevat, Ouma Slapiesnou, Oom Pervertus en Die Sluiper. Haar twee susters wat saam met haar studeer se verskillende persoonlikhede is eindelik ’n gefragmenteerde beeld van haar eie volledige persoonlikheid en hierdie drie selwe word genoem SyWatDink, SyWatDroom en SyWatDoen. Sy word telkens teruggevoer na haar kinderjare, toe sy nog heel was. Hier word haar lewe hoofsaaklik gevul deur haar oupa, ouma, ma en pa.[3] Dis hierdie heel word waarna sy weer op soek is, na “hom” wat haar moet heel maak. Die boek moet op drie vlakke gelees word. Die eerste vlak handel oor die drie susters en hulle lief en leed, die tweede vlak met die karakters wat besig is om hulle onverwerkte traumas deur te werk en die derde vlak die soeke en reis na God. Hierdie boek is grootliks die resultaat van haar eie soeke, deur losbandigheid en dwelms tot by die verlossing van God. “Annerkant die longdrop”[4] (onder die aanvanklike titel “Skreeu tot jy lag”) is ’n finalis vir die 1997 De Kat-Sanlam romanwedstryd en is in 1999 ook ’n finalis vir die M-Net-prys. In 2014 wen sy die gesogde titel vir die beste Harde Nuus-skrywer terwyl sy as joernalis vir die Knysna-Plett Herald op die Tuinroete werk en is dikwels naaswenner in ander kategorieë ook. In 2016 reis Von Meck vir 7 maande lank vroualleen deur Suid-Afrika en maak opnames vir Afrikaans.com as "Afrikaans se Boesemvriend: Oppad met Afrikaans" om die unieke variasies van Afrikaans te demonstreer. Van Lekkersing in die Richtersveld, Bulletrap en Fonteintjie in die Noord-Kaap, tot Kaapsehoop in Mpumalanga en Rosendal in die Vrystaat, ontdek sy taaljuwele van gemeenskappe waar Afrikaans steeds en beslis hul lieflingstaal is.
“Vaselinetjie”[5] ondersoek die harde lewe in ’n kinderhuis deur die oë van ’n jong meisie, Helena Bosman, wie se bruin ouma en oupa haar sommer Vaselinetjie noem omdat sy toe sy klein was gedurig gevra het vir Vaseline vir haar droë vel. Sy is ’n wit kind wat deur hierdie ou bruin egpaar in die lokasie grootgemaak word. Die Welsyn neem haar egter weg en plaas haar in ’n wit weeshuis. In die kinderhuis kry sy met verstoting, eensaamheid en wreedheid te doen, en dit meestal van die ander kinders af. Hierdie kinders kom uit uiteenlopende wêrelde en verteenwoordig verskillende waardesisteme, sodat Vaselinetjie in hierdie moeilike aanpassingsjare met die wrede werklikheid van die samelewing gekonfronteer word. Sy moet aanhoor dat sy ’n weggooikind is wat niemand wil hê nie en in hierdie omstandighede leer sy gou vloek en baklei. Sy maak ook goeie vriende en kys dan met Texan Kirby, waarna sy leer om te aanvaar vanwaar sy kom. Anoeschka se eie ondervinding as oppasser in die kinderhuis gee grootliks vir haar die stof vir hierdie jeugroman. “Vaselinetjie” wen in 2005 op een aand drie pryse, naamlik die M.E.R.-prys vir Jeuglektuur, die Jan Rabie-prys vir vernuwende Afrikaanse prosa en die M-Net-prys vir Afrikaanse tekste in kort formaat. In 2006 word “Vaselinetjie” opgeneem in die IBBY erelys en bekroon met ’n ATKV Kinderboektoekenning vir Graad 8-10. Hierdie boek is deur Elsa Silke in Engels as “My name is Vaselinetjie” vertaal, terwyl Hugo Taljaard dit vir die verhoog verwerk, waarna dit onder andere in 2010 by die Klein Karoo Nasionale Kunstefees opgevoer word. ’n Rolprent word ook van die boek gemaak en sal in September 2017 vrygestel word.[6] Sy wen in 2001 die Namibiese deel van die M-Net New Directions filmkompetisie vir haar draaiboek “Rehoboth Pasta”, wat handel oor verhoudings tussen verskillende rasse in die Namibiese gemeenskap. Hierna woon sy ’n slypskool van tien dae in Zanzibar by. Haar kortverhaal “Bokse met druiwe en drome” word opgeneem in die versamelbundel “Lyfspel / Bodyplay”. Haar boek oor Essie Honiball, weduwee van die strokiesprentkunstenaar T.O. Honiball en self bekend vir haar vrugtediëte, word in 2010 onder die titel “Die ontwaking” gepubliseer. Benewens prosa skryf sy ook gedigte en haar kunswerk gebaseer op ’n gedig van haar, “Julle moet trek” (in samewerking met Berni Searle), word in 1999 by die Klein Karoo Nasionale Kunstefees uitgestal.
| Jaar | Publikasie |
|---|---|
| 1997 | Annerkant die longdrop |
| 2004 | Vaselinetjie |
| 2010 | Die Ontwaking: Die lewe van Essie Honiball |
| 2019 | Net voor die droogte my breek |
| 2020 | Die heelal op my tong |
| 2024 | Twa die tydloper |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
