Soöxantella

Soöxantellas is enkelsellige dinoflagellate wat in simbiose met mariene ongewerweldes soos korale, jellievisse en seeanemone kan leef. Die meeste soöxantellas val in die genus Symbiodinium, maar sommige is van die genus Amphidinium en ander, nog ongeïdentifiseerde taksons kan soortgelyke endosimbiotiese neigings hê.^[1] Die naam Zooxanthella vir 'n genus (Brandt 1881) word nie meer aanvaar nie.^[2] In varswaterhabitats is soortgelyke endosimbionte bekend as soöchlorellas.^[3]

Symbiodinium
Deursnee van die mantelweefsel van ’n reusemossel wat die eensellige simbionte wys.
Wetenskaplike klassifikasie
Domein:	Eukaryota
Koninkryk:	Chromista
Subkoninkryk:	Harosa
Filum:	Myzozoa
Infrafilum:	Dinoflagellata
Orde:	Suessiales
Familie:	Symbiodiniaceae
Genus:	Symbiodinium

Beskrywing

Soöxantellas is fotosintetiese organismes wat chlorofil a en c en dinoflagellaatpigmente bevat. Dit verskaf die gelerige en bruinerige kleure wat kenmerkend van baie van die gasheerspesies is.^[1] In die dag verskaf hulle aan hul gashere die organiese koolstofprodukte van fotosintese; soms verskaf dit tot 90% van die gasheer se energiebehoeftes vir metabolisme, groei en voortplanting. Op hul beurt kry hulle voedingstowwe, koolstofdioksied en ’n hoër posisie met toegang tot sonlig.^[4][5]

Dinoflagellate is eers as alge geklassifiseer, maar val nou in ’n groot en uiteenlopende groep bekend as Chromalveolata of Chromista waartoe alle dinoflagellate behoort. Soöxantellas kan alleen voorkom of in die weefsel van ’n gasheer aanwesig wees enword veral met rifbouende korale verbind, maar kom ook in ander ongewerweldes en protiste voor; hul gashere sluit in baie seeanemone, jellievisse, sekere weekdiere soos die reusemossel Tridacna, sponse en platwurms.^[6] Baie verskillende spesies soöxantellas kom in gasheerorganismes voor, elk met sy eie aanpassingsvermoë en vlak van verdraagsaamheid teenoor verskillende omgewingsfaktore.^[1]

Koraalbleiking kom voor wanneer korale hul soöxantellas uitwerp in reaksie op omgewingstres.^[7] Hierdie proses is vermoedelik ’n verdedigingsmeganisme om die korttermyn- metaboliese las op die koraal te verlig.^[8] ’n Koraal wat sy soöxantellas uitgewerp het, kan later deur ’n ander spesie beset word wat beter aangepas is by die spesifieke stresfaktore wat in die omgewing teenwoordig is. Daar is egter ’n kans dat die koraal kan doodgaan voordat dit gebeur.^[5]

Verwysings

1. Birkeland, Charles (1997). Life and Death of Coral Reefs. Springer Science & Business Media. pp. 98–99. ISBN 978-0-412-03541-8.
2. Marine species
3. Hoek, Christiaan; Mann, David; Jahns, H. M. (1995). Algae: An Introduction to Phycology. Cambridge University Press. p. 278. ISBN 978-0-521-31687-3.
4. Ruppert, Edward E.; Fox, Richard, S.; Barnes, Robert D. (2004). Invertebrate Zoology, 7th edition. Cengage Learning. p. 122. ISBN 978-81-315-0104-7.{{cite book}}: AS1-onderhoud: meer as een naam (link)
5. Lohr, Jayme; Munn, Colin B.; Wilson1, William H. (2007). "Characterization of a Latent Virus-Like Infection of Symbiotic Zooxanthellae". Applied and Environmental Microbiology. 73 (9): 2976–2981. doi:10.1128/AEM.02449-06.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: meer as een naam (link)
6. Trench, R.K. (1997). "Diversity of symbiotic dinoflagellates and the evolution of microalgal-invertebrate symbioses". In Lessios, H.A.; MacIntyre, I.G. (reds.). Proceedings of the eighth International Coral Reef Symposium, Panama, Junie 24–29, 1996. Vol. 2. Balboa, Panama: Smithsonian Tropical Research Institute. pp. 1275–86. OCLC 833272061.
7. Dove SG, Hoegh-Guldberg O (2006). "Coral bleaching can be caused by stress. The cell physiology of coral bleaching". In Ove Hoegh-Guldberg, Jonathan T. Phinney, William Skirving, Joanie Kleypas (reds.). Coral Reefs and Climate Change: Science and Management. Washington: American Geophysical Union. pp. 1–18. ISBN 0-87590-359-2.
8. Bowen, James (2015). The coral reef era: from discovery to decline: a history of scientific investigation from 1600 to the Anthropocene epoch. Springer International Publishing. doi:10.1007/978-3-319-07479-5. ISBN 978-3-319-07478-8.

Eksterne skakels

• Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia