Hernici

Die Hernici was 'n Italiese volk uit die Oudheid. Hul grondgebied was geleë in Latium tussen die Meer van Fucino en die Sacco-rivier (Trerus), begrens deur die Volsken in die suide en die Aequi en Marsi in die noorde.

Kaart van die volkere in die omgewing van Rome in die 5de eeu v.C.

Hulle kon lank hul onafhanklikheid bewaar, en was in 486 v.C. nog steeds sterk genoeg om 'n ooreenkoms op die basis van gelykwaardigheid te sluit met die Latyne (Dionysius van Halicarnassus, VIII 64, 68.). In 362 (Livius, VII 6 ff.) skei hulle hulself af van Rome en in 306 (Livius, IX 42.) word hul belangrikste stad Anagni ingeneem en gedegradeer tot praefectura. Maar Ferentinum, Aletrium en Verulae word beloon vir hul trou met die toestemming om 'n vry municipium te word, 'n posisie wat in daardie tyd verkieslik was bo die civitas.

Die naam van die Hernici, net soos dié van die Volsken, ontbreek op die lys van Italiaanse volke wat Polybius beskryf as leweransiers van troepe in 225 v.C.; teen hierdie tyd kan hul grondgebied dus nie apart gesien word van Latium in die algemeen nie, en dit is waarskynlik dat hulle toe al volledige Romeinse burgerskap gehad het. Die oudste Latynse inskripsies uit die gebied dateer van voor die Bondgenote-oorlog en vertoon geen lokale eienskappe.

Daar is geen bewys wat aantoon dat die Hernice ooit 'n dialek gepraat het wat werklik afgewyk het van dié van die Latyne nie; slegs een of twee aantekeninge toon aan dat hulle enkele eienaardighede in hul woordeskat gehad het, soos verwag kan word van 'n volk wat aan sy lokale gebruike vashou. Hul naam, met die agtervoegsel "co", plaas hulle egter in dieselfde groep as ander "co"-volke soos die Volsken (Volsci), wat klaarblyklik vroeëre bewoners van die weskus van Italië was, in teenstelling met byvoorbeeld die Latini wie se naam op die "no"-agtervoegsel eindig.

Verdere leesstof

• R.S. Conway, The Italic Dialects, 2 dln., Cambridge, 1897 (= 1967), pp. 306-ff (aantekeninge, en lokale en persoonlike name uit die gebied).