Groen rewolusie

Die groen rewolusie was 'n tydperk in die geskiedenis van boerdery toe daar probeer is om die landbou sodanig te verbeter dat hongersnood uitgewis sou word. Die term "groen rewolusie" word al sedert die laat jare 1960 gebruik en verwys na pogings om die opbrengste van oeste te verbeter deur die gebruik van die wetenskap en tegnologie. Opbrengste is verbeter deur die gebruik van nuwe oeskultivars, besproeiing, kunsmis, onkruiddoders, en meganisasie.

Toenemende gebruik van tegnologie soos plaagdoders, onkruiddoders en kunsmis sowel as nuwe gewasse word aangewend om globale voedselproduksie te verhoog.

Dit is 'n "groen rewolusie" genoem omdat dit 'n beplande en gekonsentreerde poging was om binne 'n kort tydperk die probleem van voedseltekorte in die wêreld op te los. Dit is hoofsaaklik deur die Rockefeller en Ford-stigtings gelei, en talle ontwikkelende lande het daaraan deelgeneem in die hoop dat miljoene honger mense daardeur gevoed sou kon word.

Suksesse

Voedselproduksie het met 1 000% en selfs meer toegeneem tydens die groen rewolusie en hongersnood het aanvanklik met 20% afgeneem. Dit het ook meegebring dat die dravermoë van landbougrond wêreldwyd toegeneem het. Tog het die groen rewolusie nie werklik in sy doel geslaag nie.

Mislukkings

In die eerste plek het die groen rewolusie nie 'n blywende oplossing vir hongersnood gebied nie en vandag is hongersnood 'n groter probleem as ooit tevore. Hoewel die resultate aanvanklik positief gelyk het, het die gevolge van die groen rewolusie gou geblyk meer skade as goed te doen in veral die armer dele van die wêreld.

Armer boere – wat eintlik juis by die groen rewolusie moes baat – het nie geld gehad om die nuwe sade, kunsmis, implemente en onkruiddoders aan te koop of om besproeiing toe te pas nie. Sonder hierdie peperduur insette kon hulle nie hul produksie verhoog of op markte met die ryker boere kompeteer nie. Klein boere kon ook nie vervoer bekostig om hul produkte by markte te kry nie. Baie armer boere is hierdeur van hul grond gedwing en moes 'n ander heenkome vind, wat tot nog groter armoede en hongersnood gelei het.

Landbougrond het weens grootskaalse besproeiing uitgeloog geraak, wat meegebring het dat dit nie meer so vrugbaar was nie en met kunsmis aangevul moes word. Só is baie ondergrondse waterbronne uitgeput. Die grootskaalse gebruik van onkruiddoders het nie net veroorsaak dat 'n aantal onkruidspesies weerstandbiedend daarteen geraak het nie, maar het ook skade aan waterbronne aangerig en selfs dierspesies soos voëls en visse nadelig beïnvloed.

Meganisasie bespaar wél handearbeid en tyd, maar veroorsaak terselfdertyd werkloosheid. Dit lei tot verdere armoede onder die mense wat dit die minste kan bekostig. Die groen revolusie is verder in die wiele gery omdat landbouproduksie 'n versadigingspunt bereik het – dit wil sê nieteenstaande verdere insette was groter oeste eenvoudig nie moontlik nie. Landbougrond word ook daagliks minder namate dit deur verstedeliking ingesluk word. Die bevolkingsgroei is steeds aan die toeneem en hongersnood word net ál hoe erger.

Baie mense voel dus dat die groen rewolusie net die ryker boere en lande bevoordeel het en dat dit nie armoede en hongersnood opgelos het nie, maar eerder dit vererger het. Die groen rewolusie het die mensdom geleer dat mense se probleme nie opgelos kan word tensy hulle toegang het tot die tegnologie wat veronderstel is om hulle te help nie. As daardie tegnologie boonop die omgewing vernietig, is dit net 'n korttermynoplossing wat op die lang termyn meer nadele as voordele inhou. Wat dus nodig is, is toepaslike tegnologie wat toeganklik is vir die mense vir wie dit bedoel is, en groen tegnologie wat nie skade aan die omgewing sal aanrig nie. Soos bogenoem is baie mense nadelig beïnvloed deur die ontwikkeling van die groen reolusie. Arm boere in klein lande en dorpe kon nie al die toerusting bekostig nie, en moes hul plase aan die ryker boere verkoop en dit het groter gapings tussen ryk en arm veroorsaak.